ಪುಟ:ವಂಗವಿಜೇತ.djvu/೭೯

ವಿಕಿಸೋರ್ಸ್ದಿಂದ
ಈ ಪುಟವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ.

b.5 colorlook = ಬಂದು ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ದೂರೆಸೆದುಬಿಡುವೆನು. ಎಷು ಹೊಡೆದರೂ ಮಾತ ನಾಡುತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಳುತಲೂ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಉಪಾಧಾಯನಿಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹೆಚು లదరే ఒందేJందు : వుయుదల్లి ཁ༦བཱ, ಕೊಾJಧವನ್ನು 守ロび起こ .دلة هنة تتيج عدة ಕೋಪಗೊಳ್ಳುವನು! ಒ೦ದು ತಡವೆ ಉಪಾಧಾಯನು ಚಿತ್ರಹಿ೦ಸೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು. ನಾನೂ ಅಳಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ స్వల్సయేJకిL నల్లి ఆ &ంస యుండ ఆశే లేన ನಾಗಿ ನೆಲದಮೇಲೆ ಬಿದ್ದೆನು. ಆಗ ಗುರುಮಹಾಶಯನಿಗೆ ಬುದ್ಧಿಯು ಬಂದಿತು. ಆಗವನು ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮಗುವಿನಂತೆ ತೊಡೆಯಮೇಲೆತ್ತಿ ಮಲಗಿಸಿ ಕೊ೦ಡು ಶೀತೆ.Jಾ ಪಚಾರದಿ೦ದ ಚೆತನವುಂಟಾಗುವ೦ತೆ ಮಾಡಿದನು. ಅದ f ನನ್ನ ಓದುಬರಹವು ಮುಗಿಯಿತು. ಗುರುವುಹಾಶಯನು ನನಗೆם ספJס ಪುಸಕಿ ಪಾಠವನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ನಾನೂ ಮJಾರ್ಖನಾಗಿ ಮುರಾಳ তত3ে:১ 'ನನ್ನ లెనా యని) యు) ನನ್ನನಾವಾಗಲJಾ బీృడు తిరస్మరిసుతిరలిల్ల ; e#Uჯაა लाएँ, వునస్సన్నే బల్లు ; ಮನಸ್ಸಸು ನೋಯಿಸದೆ ప్పికి సువాళు, ಆಕೆ ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳಿoದೆನಗೆ ಕೋಪವು యేుట్చడు. ನಾನು ತಂದೆಯಲ್ಲಿ ಅವಿಧೇಯನಾಗಿದ್ದೆನು. ಉಪಾಧಾಯನಲ್ಲಿಯJಾ ಅವಿಧೇಯನಾಗಿದ್ದೆನು. ಆದರೆ ನಾನಾವಾಗಲೂ ತಾಯಿಯ ಮಾತಿಗೆ ಎದುರು ಹೇಳುತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮನೆ యుల్సారు ಹೇಗೆ ಹೇಳಿದರೂ, ಭಯವನ್ನು ತೋರಿದರೂ, ಹೊಡೆದರೂ ಮಾಡದ ಕೆಲಸವನ್ನು ತಾಯಿಯು చేEళిదరే ఆ నివిువాదల్ల ಮಾಡುತಿದ್ದೆನು. ಅಯ್ಯೋ! ಅ೦ತಹ ಕರುಣೆಯೆು వు.ూతిFగేూళిసిద్చంతిద్చు ಮಮತೆಯುಳ್ಳವ ೪ಾಗಿದಾ ತಾಯಿಯನ್ನು ಪುನಃ ಎಲ್ಲಿ ನೋಡುವೆನು? ಹೀಗೆಂದು ಹೇಳುತಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಕಂಠವು ರುದ್ಧವಾಗಿ ತಲೆಯನ್ನು ಬೊಗ್ಗಿಸಿಕೊಂಡು ಸಂತತವಾಗಿ ಕಣ್ಣೀರ ಧಾರೆಯನ್ನು ಸುರಿಸಿದನು. ಸುರೇ೦ದ್ರನಾಧನು ಅತಿಶಯ ದುಃಖಿತನಾಗಿ, ಹಾಗಾದರೆ తేవ్ము తాయి)ుయు శాలవాంగి యేJRదాడి ? ఎండు యేల?డను. ఆవరికి శ్రే-8చే శాలవాదఛెందు కిళిదేను. స్వల్ప జే9లేు. ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿದ ಬಳಿಕ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ದುಃಖವು ತುಸು -נ.ה3סחaסס3Jש88ס 3:ה53 3:ה53?ס:קט \זפ ס3ססדס ನಮ್ಮ ತ೦ದೆಯು ದೇಶದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಪುಖ್ಯಾತಿಗೆJಾ೦ಡಿದ್ದ ಕಾಯಸ್ಯಜಾತಿಯ ಜಮಿಾನುದಾರನಾಗಿದ್ದನು; ಆತನಿಗೆ ಬಹಳ ಅಧಿಕಾರವೂ సృన్యవూ ఇదఎ్చవు; ಸ್ವಭಾವತಃ rlవిFకేనాnయుJ వుJంగే,ూR పియూగియుJ ఇద్చను ; నన్న నే్ను ಬಹಳವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸುತಿದ್ದನು; ನಾನು ಬಹಳ ಬುದ್ಧಿಯುಳ್ಳವನೆಂದು ಕೆಳಿ ಸಂತೋಷದಿಂದುಬುವನು ; ನನ್ನನಾರಾದರೂ ದJಾಪಿಸಿದರೆ ಮುಖಬಾಡಿದವ