ಮಾತ್ರ ಅಮ್ಮಿಯ ಚಂದ್ರನಿಗೆ ಗ್ರಹಣ ಹಿಡಿಯಿತು. ಈಗಲಾದರೋ, ಸದಾಕಾಲವೂ ನೆಲೆ ನಿ೦ತಿರುವ ಕತ್ರಲೆ. ಇತರ ಸೇವೆಯೇ ಜೀವನದ ತಿರುಮಂತ್ರ ಅಮ್ಮಿಗೆ. ಆಕೆಯೊಂದು ಉಸಿರಾಡುವ ಯಂತ್ರ, ತನಗರಿಯದಂತೆಯೇ ದುಡಿಯುವ ಚೈತನ್ಯವಿತ್ತು ಅವಳಲ್ಲಿ. ...ಆ ಪಲ್ಯ ಸಾರು ಅನ್ನ.
–"ಕೈಕಾಲು ತೊಳ್ಕೊತೀರಾ ಮಾವ ? –"
"ನಾಣಿ, ರಂಗಾ, ಊಟಕ್ಕೆ ಎದ್ದೇಳಿ."
-"ಅತ್ತೆ, ಒಂದು ತುತ್ತು ಬಿಸಿ ಸಾರನ್ನ..." ಆತ ಮಾತ್ರ ಇನ್ನಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರ ಊಟವಾದ ಮೇಲೆ ಈಗ ಉಣುವವಳು ಆಕೆ ಯೊಬ್ಬಳೇ. ಅದೂ ಎಂತಹ ಊಟ ರುಚಿಯಲ್ಲಿನ ತರತಮವನ್ನು ಅಮ್ಮಿ ಮರೆತು ಬಹಳ ದಿನಗಳಾಗಿದ್ದುವು...
ಅದು ಮಾನವಯೋಗ್ಯ ಬದುಕು ಹೌದೋ ಅಲ್ಲವೋ ಅಮ್ಮಿಗೆ ತಿಳಿಯದು– ಆ ಮುಗ್ದೆಗೆ ಅದು ತಿಳಿಯದು.
3, ಗಂಡ ಸತ್ತ ಆರು ತಿಂಗಳಲ್ಲೆ ಅಮ್ಮಿ ಮೈನೆರೆದಳು. ತನಗಿಂತಲೂ ಬಲಶಾಲಿಯಾದುದು ಯಾವುದೋ ತನ್ನನ್ನು ಅವಮಾನಿಸಿದಂತಾಯಿತು ಅಮ್ಮಿಗೆ, ಅವಳ ಎಳೆಯ ಹೃದಯ ಘಾಸಿಗೊಂಡಿತು. ಆರು ತಿಂಗಳಿಗೆ ಹಿಂದೆ ಆಕೆ ಋತುಮತಿಯಾಗಿದ್ದರೆ ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಂತಹ ಸಂಭ್ರಮ ವಿರುತ್ತಿತು! ಆದರೆ ಈಗ? ಬಾಡಿದ ಮಖಗಳು ಮತ್ತಷ್ಟು ಕಪ್ಪಿಟುವು. ಅಮ್ಮಿಯ ಕೈ ಹಿಡಿದವನು ಬದುಕಿ ಉಳಿದಿದ್ದರೆ! ಹಾಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವಿರಲಿಲ್ಲ: ಆದರೆ ಆ ಅತ್ತೆ ಮಾವ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ ಆ ಕೆಲಸವನ್ನೇ ಮಾಡಿದರು. ಅಮ್ಮಿ ಮೆಲ್ಲಮೆಲ್ಲನೆ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಳು: ತನ್ನ ಬಾಳು ಹೋಳಾಯಿತು ಹಾಗಾದರೆ; ತನ್ನ ಬಾಳು ಹಾಳಾಯಿತು. ದುಃಖಿನಿಯಾದ ಅತ್ತೆಯನ್ನು ಬೇಡ ಬೇಡವೆಂದರೂ ಬಾಲ್ಯದ ನೆವಪು ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು.ಆಕೆ ತಾಯ್ಥನೆಯಲ್ಲಿ ಮೈನೆರೆದಾಗಿನ ಸಮಾರ೦ಭ. ಆ ಬಳಿಕ ಕ್ಐ ಹಿಡಿದವರ ಆಗಮನ, ಶೋಭನ ಪ್ರಸ್ತ...ಮೊದಲ ರಾತ್ರಿ...ಆಗಿನ ನೂರು ಬಯಕೆಗಳು.....ಹತ್ತು ದೇವರಿಗೆ ಹೊತ್ತ ಕಾಯಿ ಹರಕೆ...ರಾಮಚಂದ್ರನನ್ನು ಹೊತ್ತು ಹೆತ್ತದು. ಆ ರಾಮಚಂದ್ರ ಈಗ ಇಲ್ಲ, ಅಮ್ಮಿ ಸೌಭಾಗ್ಯವತಿಯಲ್ಲ, ಚಿರಸುಮಂಗಲೆಯಾಗೆಂಬ ಆಶಿವಾ೯ದವಿಲ್ಲ. ಮನೆ ತುಂಬ ಮಕ್ಕಳಾಗಲೆಂಬ ಹಾರೈಕೆ ಇಲ್ಲ. ...ದಿನ ಕಳೆಯಿತು. ಬಲು ದೀರ್ಘವಾಗಿ ಕಂಡ ದಿನಗಳು.