ಒ೦ಭತ್ತನೆಯ ಪರಿಚ್ಛೇದ 訓調 ಯೋಚನೆಯೇಕೆ ? ಇಷ್ಟೊ೦ದು ಕೊನ್ರಿಧ, ಇಷ್ಟೊಂದು ಲೋಭ, ಇಷ್ಟೊ೦ದು eథేFలాల:, ಇಷ್ಟೊಂದು ಉಚಾಭಿಲಾಷೆಯೇಕೆ? దేళబల్లవరారు ? విధియేు ನಿರ್ಬ೦ಧವನ್ನು ತಿಳಿಯಬಲ್ಲವರಾರು? ಮುಹೂರ್ತಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸುಟ್ಟ ಭಸ್ಮವಾಗಿ ಹೋಗುವ ಪತಂಗವು ತನ್ನ రేళ్కేయున్న ವಿಸ್ತರಿಸಿಕೊ೦ಡು ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ੇਠਾਹ੯ ಯತ್ನಿಸಲೇಕೆ? ಮುಹೂರ್ತಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯನ ಕಾಲಿಂದ కేుళియుల్పట్చాగలి ಪಾತಕಿ ಕಾಲದ ರವಿಯ ಕಿರಣದ ಸ್ಪರ್ಶದಿಂದ ಒಣಗಿಸಲ್ಪಟ್ಟಾಗಲೀ నలిసి ಹೋಗುವ ಶಿಶಿರಬಿಂದುವು ವಜ್ರದಂತೆ ಕಾಂತಿಯನ್ನು ಬೀರಯತ್ನಿಸಲೇಕೆ?' ವಿವು ಲೆಯು ಹೃದಯ ವು ಈ ಪ್ರಕಾರ ಚಿಂತಾಸೆಾತದಲ್ಲಿ ತೇಲಿಹೋಗು ತ್ತಿರುವಾಗ ರಾತ್ರಿ)ಯ ಎರಡನೆಯ ಜಾಮದ ಘ೦ಟ್ಯಾಶಬ್ದವು ಕೇಳಿಬ೦ದು ಘಂಟಾರವವು ನಾಲಾ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿದ್ದ ಸೌಧಮಾಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿದು ಪ್ರತಿಹತ ವಾಗಿ ದಶಗುಣ ವೃದ್ಧಿಗೊಂಡು ವಾಯುಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಹೊರಟು يبة ملك م ವಾಗಿದ್ದಾ ನಿಶಿಯ ಗಗನಕ್ಕೆರಿ ಸಂಚರಿಸಲಾರಂಭಿಸಿತು ; ಘಂಟೆಯ ಘೋಷವು ನಿ೦ತು ಹೋಗುವುದರೊಳಗೆ ದೇವರಿಗೆ ಎರಡನೆಯ ಯಾವುದ ಪೂಜೆಗೆ ಆರಂಭ ವಾರಯಿತು ; ಮಹಾದೇವನ ಅನ೦ತವಾದ ಸ್ತೋತ್ರುಪಠನಕಾರ೦ಭವಾಯಿತು ; ವೆುಘದ ಗ೦ಭೀರವಾದ ಗರ್ಜನೆಗೆ ಸವು ನಾಗಿ ವೇದಘೋJಾಷವು ಒ೦ದೆJಾ೦ದು ತಡವೆ ಮು೦ದೀಭJಾತವಾಗಿಯJಾ ಒ೦ದೆJಾ೦ದು ತಡವೆ ಸತೆ ಜ ವಾ ಗಿ ಯJಾ ದೇವೋಪಾಸಕರಾಗಿದ್ದವರ ಮನಸು ದ್ರುವೀಭJಾತ ز دلایق دانی ابتدایی نامه ವಾಗಿ ಕರಗಲಾರ೦ಭಿಸಿತು ; ವಿವು ಲೆಯJಾ ಆ ಗಾನದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಕ೦ಠವನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿದಳು ; ಅವಳ ಹೃದಯವು ಪವಿತ್ತುವಾದ ಪ್ರೇಮದಲ್ಲಿಯJಾ ಉಲ್ಲಾಸ ದಲ್ಲಿಯೂ ಮುಳುಗೇಳು వుదశ్కారంభవాయుతేు. ಏವುಲೆಯು ಮ೦ದಿರದೆJಾಳಗೆ ಬ೦ದಾಗ ಹೆಚ್ಚು ಮ೦ದಿ ಉಪಾಸಕರಿರಲಿಲ್ಲ: ಎಲ್ಲರೂ ಹೊರಟುಹೋಗಿದ್ದರು. ಎವುಲೆಯು ಪೂಜೆಯನು ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ತೆJಾಡಗಿದಳು. ಅವಳು ಹೆಚು ಕಡಿಮೆ ಒಂದು ಪ್ರಹರದ ಕಾಲ ಮುಚ್ಚಿದ ಕಣುಗಳುಳ್ಳವ ಳಾಗಿರುತೂ ಕದಲದ ಶರೀರವುಳ್ಳವಳಾಗಿಯJಾ ۵خDBد ಧಾನಪೂಜಿಗಳನ್ನು ಮಾಡತೊಡಗಿದಳು. ಅವಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪವಿತ್ರವಾದ ಆವ ಇಷಾರ್ಧ ವುದಯವಾಗುತಿದ್ದಿತೋ ಅವಳ ವದನವು೦ಡಲದಲ್ಲಿ ತದನುರೂಪವಾದ ಭಾವವು ಅಂಕಿತವಾಗುತಿದ್ದಿತು. ఎవు లెగే తాయు యుల్ల, ఆణతేవ్ముందిరిల్ల, ఆర్కే తేంగియు రిల్ల, ಗ೦ಡನಿಲ್ಲ, ಬ೦ಧು ಬಾ೦ಧವರಿಲ್ಲ, పితేనే సిబ్బను ಮಾತ್ರ ಅವಳ ಭಕ್ತಿಗೆ ಆಧಾರನಾಗಿದ್ದನು. ಪಿತನೇ ಅವಳ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರ, ಪಿತನೇ ಅವಳಿಗೆ ಪರಮ ಬಂಧು, ಪಿತನೇ ಪೂಜಿಸಲ್ಪಡತಕ್ಕ ದೇವತೆಯಾಗಿದ್ದನು. ವಿಮಲೆಯ ಅಪಾರವಾದ ಸ್ನೇಹಪ್ರವಾಹವೂ ಸೀಮಾರಹಿತವಾದ ಭಕ್ತಿ ಸ್ತೋಯೇತವೂ ಅವುಗಳಿ
