" ಹ ತ ಥಾ ನ ೦ 8 ರಿ . ನು, ಶೂರಸೇನನೆಂಬ ಮಂತ್ರಿಶೇಖರನುಳ್ಳವನಾಗಿ ಸಕಲ ರಾಜಧರಂಗಳಿಗನು ಮಾಗಿ ರಾಜ್ಯಭಾರ ಮಾಡುತ್ತಾ ಸುಖವಾಗಿರ್ಪನು, ಆತನು ಪುತ್ರರರಿ ಗಿ ಪ್ರತಾಪೇಕ್ಷೆಯಿಂದ ಪ್ರತಿ ಭಾನುವಾರದಲ್ಲಿ ಯ, ತನ್ನ ಪೊಳಲಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ದಲ್ಲಿರುವ ಗಂಧಸಿರಿಯೆಂಬಚಂದ್ರ ದೊಳು ತಪೋವನವಂ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ವಂ ಗೈಯ್ಯುತ್ತಿರುವ ಪ್ರೀತಿಹೋತ್ರನೆಂಬ ಖುಷಿ ಶೃಗನಡೆಗೈದಿ, ಗಂಧ ಪುಷ್ಪ : ದೀಪ ಪಲಾದಿ ಸಕಲೋ ಸತಾರ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳಿ೦ಚಿ೯ಸಿ ಸೇವೆಯ ಮಾಡಿ ಶೂರ್ದನು, ಆ ಮಹಾಮುನೀಂದ್ರನ ತಪೋ ಮಹಿಮೆಯಿಂದ ಆ ನರೇಂದಾಗ್ರ ಯ ಏರುತು ಧಂಗಳಿಲ್ಲವೆ ಸಮಸ್ಯೆ ಲತೆಗಳೋ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ, ಚಿಗಿತು ಮಕ ಪರಾಗ ಬಂದುರುಗಳಾಗಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವ, ಸಮಸ್ತ ವೃಕ್ಷ ಜಾತಿಗಳೆ 5 ತಳಿತು ದರದ ಕುಸುಮ ಫಲಭರಗಳಿಂದ ನಮ್ಮಿತ ಶಾಖೆಗಳುಳ್ಳದ್ದಾಗಿ ತಂದಮುಂ ಸೂಸುತಂ ನರಾಗಮಂ ಗಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಚಲ್ಲು ತಾ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿ , ಮೃಗಪಕ್ಷಿ ಸಂಕುಲಂಗಳು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ವೈರಭಾವವಂ ತೊರೆದು, * ನ್ಯಾನುರಾಗದಿಂ ಕೂರಿಸಿ ಸವಿಸುತ್ತಿರುವವು. ಕಾಸಾರ, ಸರೋವರ, ಕಾದಿಗಳಿಂದಲೂ, ಹಂಸ, ಕಾರ೦ಡವ, ಮಧುಕರ, ಶು ಕವಿಕೆ ೮ ರಿಕಾ ಕಲ ಕಲ ದ೦ಗಳಿಂದಲೂ, ಕರ್ಮ, ಕುಮುದ ಕಲೆಸಿ ಗ, ರಾಂಬು, ಸ ೧ಜಾತ, ರಂಜಿ ಳಾಗಿಯ ಸುಲಲಿತಾ ಸಾ ದ ಶೈತ್ಯಾಮೊದ ಸುಶೋಭಿತ, ನೀ ರಸಂಪೂ ಗಳಾಗಿಯೂ ಮರೆಯುತ್ತಿರುವವು. ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಲತಾಗೃಹಗಳೂ ಕಶೈಲಂಗಳೂ ರನ್ನ ದಾಸರಗಳ ಮನೆ ಹರಂಗಳಾದ ಉದ್ಯಾನಂಗಳೂ ಜಿಸುತ್ತಲಿದವು. ಈ ಪರತದ ಸೆ೧ಒಗಂ ಕ೦ಡು ಗಂಧರ ರು ಮುಂತಾದ ಕೆಗಳು ಕ್ರೀಡಾರ್ಥವಾಗಿ ಈ ಧರಣೀಧರಾಗ್ರಕ್ಕೆ ಬಂದು ತಮ್ಮ ಮನೋರಥಂ ಪೂರೈಸಿಕೊಂಡು ತೃಪ್ತರಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿ೯ರು, ಹೀಗಿರುತ್ತಾ ಒಂದು ದು ದಿನದೊಳು, ರತ್ತ ಚಿತ್ರನೆಂಬ ಗವನು ತನ್ನ ಕಾಲ ತೆಯಾದ ಸೋಮ ಎಂಬ ಗಂಧ ಕನೈಯೊಡನೆ ಈ ಪಕ್ವತಾಗ್ರದಿ, ಅಲ್ಲಿನ ಸರೋವ ಲೊಳು ಜಲಕೇಳಿಯಂ ಸಲುವಿ ಸಿಂಗರ ವನಂಗಳೊಳು ಪ್ರಷ್ಟಾಪಚಯಾಬಿ ಕೇಳಿ ದಮಂ ಗ್ಯಯುತ ಕು೦ಜಗಳೊಳು ಕುಳಿತು ತನ್ನ ದಾಸಗಳೊಳು ನಲಿದಾ ತನ್ನ ಕಾಂತೆಯಂ ಕಡಿ ಪ್ರಷ್ಪಲತಾಲಯಂಗಳೊಳು ಮನ್ಮಥ ಕೇಳಿಯಂ ಗ್ರತ ಅತ್ಯಾನಂದದೊಡನೆ ಆ ವನಮುಂ ಸಂಚಾರಮಂ ಮಾಡಿ ; ಈ ಪರಮ ಧನನ ನ ತತರ ದಾವಾಸಸ್ಥಾನದೆಡೆಗೈತಂದು ಅಲ್ಲಿನ ವರಿಪರಿಯ ಸೊಬಗಿನ ಕಳ್ಳಗಳೊಳು ಪೂಗೊಯ್ದು ಸುಖಸುತ್ತ ರನ್ನ ದಾಸುಗಳೊಳು ಕುಳಿತು ಪಾಡು ಕಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಪರಮ ತಪೋಧನನಾದ ಆ ನಿರುಸಿಯು ಮಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕಾ ಚಿತ ಕಾನುಷ್ಟಾನಾರ್ಥವಾಗಿ ಸರ ರಕದಿದ. ಅದಂ ಕಾಣದಾ ಗಂಧ
