"ಹೂಂ ಸುಂದ್ರಾ. ತುಂಗಕ್ಕ ಕೇಳ್ತಾರೆ, ಚೆನ್ನಾಗಿದೀಯಾ ಅಂತ."
"ಇಂಗಿವ್ನಿ ಅಕ್ಕಾ!"
ಉತ್ತರವಿತ್ತ ಆ ದ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಆತುರವಿತ್ತು. ಹೊಸಜೀವದ ಪರಿ
ಚಯ ತನಗಾಯಿತೆಂಬ ಪರಮ ಸಂತೋಷವಿತ್ತು. ಆ ಕಣ್ಣುಗಳು ಹನಿಗೂಡಿದನ್ನು ಕಂಡಳು ತುಂಗಮ್ಮ. ಆ ಅಭಾಗಿನಿಯನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ನಿಂತು ದಿಟ್ಟಿಸುವುದಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ ಅವಳಿಂದ
ಅದನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಜಲಜ ಹೇಳಿದಳು:
"ಬಚ್ಚಲ ಮನೆಗೆ ಹೋಗ್ತೀವಿ ಸುಂದ್ರಾ...."
"ಊನಕ್ಕಾ ಓಗ್ಬನ್ನಿ.... ಆಮ್ಯಾಕೆ ಚಂಜೆಗೆ ಬತ್ತೀಯಾ?"
"ಬರ್ತೀನಿ"
"ಅವರ್ನೂ ಕರಕೊಂಡ್ಬಾ"
"ಹೂಂ ಸುಂದ್ರಾ...."
ಬಚ್ಚಲು ಮನೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇತ್ತು. ಆದರೂ ಅವರನ್ನು ಯಾವುದೋ
ದೂರದೇಶಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಕೊಟ್ಟವಳಂತೆ ಆ ಕುರುಡಿ ಕೈ ಬೀಳಿಸಿದಳು.
ಬಚ್ಚಲು ಮನೆಯೊಳಗೆ ಜಲಜ ಕೊಳಾಯಿ ತಿರುಗಿಸಿದಾಗ ತುಂಗಮ್ಮ
ಹೇಳಿದಳು:
"ಪಾಪ! ಎಷ್ಟೊಂದು ಕಷ್ಟ ಆಕೆಗೆ! ಎಷ್ಟು ವರ್ಷದಿಂದ ಹೀಗೆ?"
ಹಂಡೆಗೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ನೀರಿನ ಸ್ವರವನ್ನು ಮೀರಿಸಿ ಜಲಜ
ಅಂದಳು:
"ಕುರುಡಿಯಾಗಿಯೇ ಹುಟ್ಟಿದ್ಲಂತೆ ಹತ್ತು ವರ್ಷವಾದಾಗ್ಲೋ
ಏನೋ ಸಿಡುಬಾಯ್ತಂತೆ. ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಒಂದೆರಡು ವರ್ಷ ಆಯ್ತು".
"ಅವಳೇ ಬಂದಳೆ?"
__ಎಂದಳು ತುಂಗಮ್ಮ. ತಾನಾಗಿಯೇ ಬಂದುದನ್ನು ನೆನಸಿ
ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ.
"ಪೋಲೀಸ್ನೋರು ಬಂದು ಹೇಳಿದ್ರು. ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನತ್ರ ಒಬ್ಲು
ಕುರುಡಿ ಹುಡುಗಿ ಬಿದ್ದಿದಾಳೆ-ತಗೋತೀರಾ, ಅಂತ. ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಹೂಂ- ಅಂದ್ರು."