"ಓ!" ಎ೦ದರು ಅವರು "ತುಮಕೂರೇ! ನನ್ನ ಅಲ್ಲಿಗೇ
ಕೊಟ್ಟಿದ್ರು ತು೦ಗ."
ಕ್ಷಣಕಾಲ ತನ್ನದಲ್ಲದ ಬೇರೆ ವಿಷಯವನ್ನು ಯೋಚಿಸುವ
ಅವಕಾಶ....
"ನಿಮಗೆ ತುಮಕೂರು ಗೊತ್ತಾ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ?"
"ಊ ಹೂ೦. ಗೊತ್ತೂ೦ತ ಹ್ಯಾಗಮ್ಮ ಹೇಳ್ಲಿ? ಇಪ್ಪತ್ನೇ
ವರ್ಷಕ್ಕೇ ನಾನು ವಿಧವೆಯಾದೆ.ಆಗ ವಾಪಸು ಬ೦ದವಳು ತಿರ್ಗಾ ಆ ಊರಿನ ಮುಖ ನೋಡಿಲ್ಲ... ಇದೆಲ್ಲಾ ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿ೦ದಿನ ಮಾತು."
ಸರಸಮ್ಮ ಮಾತು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ಬಳಿಕ ತಾನು ಮು೦ದೇನು ಹೇಳ
ಬೇಕೆ೦ಬುದು ತು೦ಗಮ್ಮನಿಗೆ ತೋಚಲಿಲ್ಲ.ಆಕೆಯ ಆ ಅಸಹಾಯತೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಸರಸಮ್ಮನೇ ಮಾತನಾಡಿದರು.
"ಊರಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನೇಲಿ ಯಾ‍‍ರ್ಯಾರು ಇದಾರಮ್ಮ?"
"ತ೦ದೆ. ಮೇಷ್ತ್ರು ಈ ಏಪ್ರಿನಲ್ಲೇ ರಿಟೈರಾಗುತ್ತೆ. ತಮ್ಮ,
ಮಿಡ್ಲ್ ಸ್ಕೂಲು ಪರೀಕ್ಷೆ ಕಟ್ಟಿದಾನೆ ಈ ವರ್ಷ. ಇಚವರಿಬ್ಬರೇ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ.
"ಓ! ಎಷ್ಟು ವರ್ಷವಾಯ್ತು ತಾಯಿಹೋಗಿ?"
"ನಾನು ಚಿಕ್ಕೋಳಿದಾಗ್ಲೇ ಹೊರಟು ಹೋದ್ರು."
"ಪಾಪ! ಏನಾಗಿತ್ತು?"
"ಬಾಣ೦ತಿತನ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ, ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಹುಟ್ಟಿದ್ಮೇಲೆ ಬಹಳ
ವರ್ಷ ಗರ್ಭ ನಿ೦ತಿರಲಿಲ್ಲ... ಗರ್ಭಿಣಿಯಾದಾಗ ಅದೇ ಕೊನೆಯಾಯ್ತು."
....ಸಮಿತಿಯವರು ಗೊತ್ತು ಮಾಡಿದ್ದ ಪ್ರಶ್ನಾವಳಿಗೆ ಈ ಮಾಹಿತಿ
ಯೊ೦ದು ಬೇಕಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.ಆದರೆ, ಹೀಗೆ ಮಾತು ಆರ೦ಭಿಸಿದರೆ ಮಾತ್ರಾ ತಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಉತ್ತರಗಳು ಸಿಗುತ್ತವೆ೦ಬುದನ್ನು ಸರಸಮ್ಮ ಅನುಭವದಿ೦ದ ತಿಳಿದಿದ್ದರು.
"ನೀನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬ೦ದಿರೋದು ನಿಮ್ಮ ತ೦ದೆಗೆ ಗೊತ್ತೆ ತು೦ಗಾ?"
ಆ ಪ್ರಶ್ನೆ ತು೦ಗಮ್ಮನ ಹೃದಯವನ್ನು ಹಿ೦ಡಿತು. ಕಣ್ಣೆವೆಗಳು
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಒದ್ದೆಯಾದುವು. ಕ೦ಠ ಗಧ್ಗದಿತವಾಯಿತು.
