ಪುಟ:Abhaya.pdf/೩೮

ವಿಕಿಸೋರ್ಸ್ದಿಂದ
ಈ ಪುಟವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗಿದೆ

ಅಭಯ

44

--ಎಂದಳು, ಮಲಗಿದ್ದಲ್ಲಿಂದಲೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಎವೆಯಿಕ್ಕದೆ ನೋಡು ತಿದ್ದ ಜಲಜ, ಆಗ್ರಹವಿತ್ತು ಆ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ.

“ಹೂಂ,” ಎಂದರು ದೊಡ್ಡಮ್ಮ, ಜ್ವರ ಪೀಡಿತಳಾಗಿದ್ದ ಜಲಜಳ

ಮಾತು ಅವರ ಹೃದಯವನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಕೊಮಲಗೊಳಿಸಿತು.

“ಸಾವಿತ್ರಿ, ಇನ್ನೊಂದು ಹಾ ಸಿ ಗೆ ತಂದ್ಯೋಡಮ್ಮಾ.... ಹಾಗೇ

ಒಂದಿಷ್ಟು ತಿಳಿಗಂಜಿ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ಯಾ ...”

ತುಂಗಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಇಲ್ಲದೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ವರೆಗೂ ಎಲ್ಲರ ಆಸಕ್ತಿಯ ಕೇಂದ್ರ ವಾಗಿದ್ದಳು. ಪ್ರಜ್ಞೆ ಬಂದ ಬಳಿಕ, ಇತರ ಹುಡುಗಿಯರ ಪಾಲಿಗೆ ವಿಶೇಷ ವಾದುದೇನೂ ಉಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ ತಮ್ಮ ಹಾಗೆಯೇ ಇನ್ನೂ ಒಬ್ಬಳು. ಮೂವರ ಜತೆಗೆ ಮೂವತ್ತೊಂದನೆಯ ಸಂಖ್ಯೆ.

ಆದರೆ ಸರಸಮ್ಮನ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಆಕೆ, ತಾನು ಬದುಕಿಸಿ ಮಾನವ ಳಾಗಿ ಮಾಡಬೇಕಾದ ಇನ್ನೊಂದು ಜೀವ ಅವರು, ಮಲಗಿದ್ದ ಆ

ಹೆಣ್ಣನ್ನು ನೋಡಿದರು ದೃಷ್ಟಿ ತಾಕಬೇಕೆಂದು ಲಟಿಕೆ ಮುರಿಯಬೇಕಾದ
ಸುಂದರಿಯೇನೂ ಅಲ್ಲ. ಆದರೂ ಆಕರ್ಷಣೀಯವಾದ ಮುಖ ಯೌವನದ
ಚೌಕಟ್ಟಿನೊಳಗೆ ಅಂಗ ಸೌಷ್ಟವ ಮೋಹಕವಾಗಿತ್ತು.ನಾಳೆ ತಾಯಿ

ಯಾಗಲಿರುವ ಹೆಣ್ಣು ... ಕೆದರಿದ್ದರೂ ಓರಣವಾಗಿ ತೋರುತ್ತಿದ್ದ ನೀಳವಾದ

ಕೇಶರಾಶಿ, ಅದನ್ನು ನೇವರಿಸುವ ಬಯಕೆಯಾಯಿತು ಸರಸಮ್ಮನಿಗೆ. ಅವರು
ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಬಾಗಿ ಬಲಗೈಯಿಂದ ಆ ತಲೆಗೂದಲನ್ನು ತಡವಿದರು.

ಆ ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕೆ ತುಂಗಮ್ಮ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಳು, ಕರಿದಾದ ಮುಖವೊಂದು

ತನ್ನ ಮೇಲಿಂದ ಬಿಳಿಯ ಹಲ್ಲುಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತ ಮುಗುಳುನಗುತಿತ್ತು.
ಕರಿದು-ಬಿಳಿದು ತಲೆಗೂದಲು, ಆಗಲವಾದ ಮುಖ ಆ ಮುಖದ
ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೂ, ಮಮತೆ-ಸಹಾನುಭೂತಿ ಎಂದು ಬರೆದಿದ್ದರೇನೋ !
ತುಂಗಮ್ಮ, ನಿರ್ಭಯಳಾಗಿ ತಾನೂ ಮುಗುಳಕ್ಕಳು.

“ಹೆದರೊಬೇಡ ಮಗಳೆ, ನಿನಗೆ ಇನ್ನೇನೂ ಭಯವಿಲ್ಲ.”

ಅದೆಷ್ಟು ಜನಕ್ಕೆ ಅದೇ ಮಾತನ್ನು ಸರಸಮ್ಮ ಹಿಂದೆ ಹೇಳಿದ್ದರೋ|

ಆದರೂ ಭಾವನೆಗಳೇ ಇಲ್ಲದ ಯಂತ್ರದ ಸ್ವರವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಆ ಮಾತು.

ಅದು ನುರಿತ ಗಾಯಕಿಯ ಪು೦ಗಿನಾದ.

3