_ ನಿದಿತಹ ಹತವಾಗಿ ಪೋಗಲೇಕಾದಿತನೊಳ ಮಂಜು || ವರಕೀತಕಿರಣನ ಬಿಸಿ ಬಿಟ್ಟರೋ ಶಾಂತಿ ಹಿರರುಣೆ ಗಣರಲ್ಲಿ ಕಕ್ಕಸಂದೇxಬಲ್ಲುದೆ ಸಾಕು ಮಾಣೆನು |೬e!! ತಗಲೆ ಗವಾನನ ಕಸಬಲ್ಲುದೆ ರಂಧ : ಸು'ವ ದಳ್ಳುರಿಯನಾಪುದೆ ತಮದೆತ್ತರ ತರಣಿಪ್ರಭಾತಕವನಗ್ಗಿ ಪುದೆಮುರಗ ಬನ್ನಿಡಿ| ಕಡು ವರ್ಷವ ಮುರಿವುದೆ ಬಳಜಿ ಎಲೆ ನಂದಿ ಸಿಸh•ಚಿತ ಕರಗಿಸದೆ ಬಿಡು f\ತನಜೆ ಶಿವಸ್ಕಾರ ! ಮಿಲೇಳಬಗದಳದಿಂದ ನಿನಗೆನೆವ ಕಾಡಸಿತನ : ೬೧ || ಸಿಡಿಲುವಗೆ ಜವೆಗೆ ಬಲಿಪಿ ಮವಾ ನಗು ಸಡಕುವರ ಗೆ ಗಂಡಭೇರುಂಡಗೆ ನಂಟು ಗಡಿಯ ಸಹಕ ಸಿಡಿಸಿ ಉರಲೆ ಹತ್ತು ಲಿಗೆ ಬಾಕಿ ಪರಕ್ಕಂಗೆ ? ಹಾಗೆ ಗಂತವೆ ಮುಗಿ ಸುವ್ರತ ನರವು ? (ಡೆಗಿಡಿ ಟಂತೆಗೊಳಗಾt'ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಬಿಡುಬಿಡಾತಕಮಕಮಕೋಪಾಡನುಡಿಯಲಿ' ನದಿಮುನಿರ್ದನು| ಮೂಗದ ಬಳಕೆ ಮಕರದ ನೋಟವೇ ಕಿವಿಯ ವಾಮಿ ' ಗದ ಸೊಗಸೆ ಸತ್ತಾಗ ಪೊಗೆ ಕಬ್ಬಿನ ಮಾಸದ ಕಣ ಆದ ಬಳಿಕ ದೇವರ ದಾಯೆ !! ಆಗಿರ್ವ ಕಾಲ್ ಸೆಳಪುಗೊಂಡಮೇಲೆ ನಡೆಯುವ } ಭೋಗಮೆ ಕಟಕಟ ಗಿರಿಜದೆಸೆಜೋಳಾದ ಭ್ರಮೆ | ಗಾಗಿದೆನಗಿನ್ನುತ್ತಿವೆ ತಪದೊಳನೋಡಲ ದಂಡಿಸಿಡಿತವು : ೬೩ !! ಕಳಹಂಸನೆ ಪುಳಿಯಳತ ಬಿಸಿಲುಗ್ರ ಕಳದತ್ತ ಹೊನ್ನವಕ್ತಿಯ thದ ಸ್ಥಳಬಿಸಿದ ಮರುತನದತ್ತುರಗನತಿಟ್ಟವಳ್ಳಿ, ಗಿಳಿಯದೆ ; ಚಳಕದಿಂ ಕನ ಬೆವಳರತ ಚಾದಗೆಯ ಯಳಮಃ'ಯತ್ರ ಶಿವಶರಣಾರ ನೀನೆ ತುಳತನದ ಜಂಜಡವಿದ ಸಿಪ್ಪಾಣವನುತ್ತ ಕಪ್ಪಾದ ಜಡಿಗ ೬೪! 2 →
