ಕೆಸರು ಕೊಚ್ಚೆಯ ಕಮಲ
೩೯
ಮುದರೆ ! ? ಇಸ್ಸಿಯಪ್ಪ....ಎಂಥ ಹೆಸರು!.... ಮುದರೆ. ಸರಿ, ಸರಿ,
ಆ ರೂಪಕ್ಕೆ ಆ ಹೆಸರೇ ಒಪ್ಪುತ್ತಿರಬೇಕು. ನಾನು ಬಲ್ಲೆನೆ?
ಇನ್ನು ಆ ಒಂದೇ ಒಂದು ಮೊಗ್ಗೋ ? ಸರಿ,ಸರಿ. ಬಲಿಯುತ್ತಾ
ಇದೆ; ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಇದೆ.
*****
ಒಗೆದ ಅಂಗಿ-ಬಟ್ಟೆಯುಟ್ಟು,ಟ್ಟೋಪಿಯಿಟ್ಟು,ಕುಲು ಕುಲು ನಗುತ್ತ
ಹೊರ ಹೊರತಟೆ.
ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ರತ್ನನ ನೆನಪಾಯಿತು.ರತ್ನ ಪೂವಮ್ಮನನ್ನು-ಅವನ ತಂಗಿ
ಪೂವಮ್ಮನನ್ನು-ಮಡಿಕೇರಿಯ ಬೆಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ಸಂಧಿಸಿದ ನೆನಪಾಯಿತು.
ಆಗ ಅವನು ಹಾಡಿದ್ದ :
ರೂಪು ರಾಗಕ್ ತಕ್ಕಂತ್ ಯೆಸರು!
ಎಂಗ್ ನೋಡಿದ್ರು ಒಪ್ಪೋ ಯೆಸರು!
ಪೂವಮ್ಮಾ ! ಪೂವಮ್ಮಾ !
ಪೂವಮ್ಮಾ ! ಪೂವಮ್ಮಾ !
ಈ ಹರಿಜನ ಹುಡಿಗಿಯೂ ಹಾಗಾದರೆ ನನ್ನ ತಂಗಿಯೇ ?
ಏಕಾಗಬಾರದು ?......
ನನ್ನ ಕಮಲದ ಮೊಗ್ಗು ಚನ್ನಾಗಿ ಬಲಿತಿತ್ತು. ದುಂಡಗೆ,ಉಬ್ಬಿ,
ತನ್ನ ಮೊನೆಯಿಂದ ನನ್ನನ್ನಣಕಿಸಿತು. ಆಗ ಹೇಳಿದೆ, ' ಆಣಕಿಸು ಮರೀ,
ಎಷ್ಟು ದಿನ ಆಣಕಿಸುವೆ ನೋಡೋಣ ! '
ಜೀವನ ಎಷ್ಟು ಉಲ್ಲಾಸಕರ!
ನಾನು ತಪ್ಪದೇ ಈಗ ಅವಳನ್ನು-ಮುದರೆಯನ್ನು-ಕಾಣಲು ಶಕ್ತನಾಗಿ
ದ್ದೇನೆ. ಹೊಲದಲ್ಲಿ ದುಡಿದು ಬಂದು ಸಂಜೆ ಮೈ ತೊಳೆಯಲೂ ಗುಡಿಸಲಿಗೆ
ನೀರನ್ನೂಯ್ಯಲೂ ಆಕೆ ಕೊಳಕ್ಕೆ ಬರುವಳು.
ಹುಡುಗಿಗೆ! ಅರಿಯದು,ತನ್ನನ್ನು ಈ ರಘು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆಂದು!
ಕಮಲವೂ ಎಸಳು ಎಸಳಾಗಿ ಆರಳುತ್ತಿದ್ದಿತು. ಅನುದಿನವೂ ಆದು
ವಿಕಾಸವಾಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನಾನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಲಾಲಲಲಾ ಎಂದು
ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ !'
