ಪುಟ:ಅರಮನೆ.pdf/೨೧

xxi
ನೋಡಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ.
⁠ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ವ್ಯಂಗ್ಯ-ವಿಡಂಬನೆಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತವಾದ ಸಮಾನ
ಧೋರಣೆಯಿಂದ ಗಂಭೀರ ಹಾಗೂ ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ವರ್ಣಿಸುವಾಗ,
'ಗಂಭೀರ-ಕ್ಷುಲ್ಲಕ' ಅಥವಾ 'ಮುಖ್ಯ-ಅಮುಖ್ಯ' ಎಂಬಂತಹ ದ್ವಿಮಾನ
ಶ್ರೇಣೀಕರಣವೇ ಅಳಿಸಿ ಹೋಗಿ, ಸಕಲ ಚರಾಚರ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು, ಜೀವಿಗಳನ್ನು,
ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಸಮಾನವಾಗಿ ನೋಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ; ಮತ್ತು ಭಾಷೆ
ಸಹಜವಾಗಿ ರೂಪಕಾತ್ಮಕ ವಾಗುತ್ತದೆ. ನಿದರ್ಶನಾರ್ಥವಾಗಿ ಈ ಕೆಲವು
ವರ್ಣನೆಗಳನ್ನು ನೋಡಬಹುದು:
⁠ಅ. “ಆಕಾಸದ ಕರಿಗಂಬಳಿ ಮ್ಯಾಲ ಕಾಳು ಕಡಿ ವಣಹಾಕಿದಂಗಿದ್ದ ಚುಕ್ಕಿ
ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಯಿದ್ದುವು. ಅವುಗಳನ್ನು ಮಾಯಾದ ಪಕ್ಷಿಗಳು ಬಂದು ಗುಳುಂ
ಗುಳುಂ ಅಂತ ನುಂಗಿಯಾವು ಯಂದು ಚಂದ್ರಾಮ ತನ್ನ ಕಯ್ಯೊಳಗ ಬಡಿಗೆ
ಹಿಡಕೊಂಡು ಕಾಯಕಂತ ಯಿದ್ದನು.”
⁠ಆ. "(ಚಿನ್ನಾಸಾನಿ)ಚಂದ್ರಾಮನ ಬೆಳದಿಂಗಳನ್ನು ಸರ್‍ರಂತ ಮಯ್ಯಿ ತುಂಬ
ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳಷ್ಟೇ; ಬಗೆಬಗೆಯ ಪುಷ್ಪರಾಜಿಯಿಂದ ವಲಸೆ ಬರುತಲಿದ್ದ ಪರಿಮಳ
ಸವುಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ತಾನು ತನ್ನ ಸರೀರದ ತುಮ್ಬೆಲ್ಲ ಆಸ್ರಯ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದಳಷ್ಟೇ;
ನೋಡೋರ ಕಣ್ಣುಗಳೊಳಗ ಗೊಂಬಿಯಾಗಿದ್ದಳಷ್ಟೇ; ಕಾಮನಬಿಲ್ಲುಗಳಿಗೆ ತನ್ನ
ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯ ನೀಡಿದ್ದಳಷ್ಟೇ; ತಾನೇ ಒಂದು ನಡೆದಾಡುವ ಹೂದೋಟ
ವೆಂಬಂತೆ ದುಂಬಿ ಪತಂಗಗಳಿಗೆ ಭ್ರಮೆಯನ್ನುಂಟು ಮಾಡುತಲಿದ್ದಳಷ್ಟೇ; ...”
⁠ಇ. “ಆ ಚಣ ಚೆಲ್ಲಿದ ಮುಗುಳು ನಗೆಯು ವಸ್ತಿಯ ಕಪ್ಪಾನು ಕಪ್ಪನೆಯ
ತುಟಿಸಂದುಗಳಿಂದ ಜಿನುಗಿ ಜಿನುಗು ಹಳ್ಳವಾಗಿ ಕುದುರೆಡವು ಪಟ್ಟಣದ ಹಾದಿ
ಹಾದಿಗುಂಟ, ಬೀದಿ ಬೀದಿಗುಂಟ, ಸುಧಾರಸಪ್ರಾಯವಾಗಿ ಹರಿದಾಡಿತೆಂಬಲ್ಲಿಗೆ;
ಅದು ಆಸ್ತಿಕಮೂಆಗಿತ್ತೆಂಬಲ್ಲಿಗೆ; ತಾಯಂದಿರ ಮೊಲೆಗಳು ಹಾಲಿನಿಂದ
ಜೀಕಾಡಿದವೆಂಬಲ್ಲಿಗೆ, ಸಂತರಸ ಕೂಸುಕಂದಮ್ಮಗಳು ಅವುಗಳ ಗುಂಡಿಗಳನ್ನು
ಜಮಡುತ್ತಾ ಅನುಗಾಲದ ಹಸಿವನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಂಡವೆಂಬಲ್ಲಿಗೆ; ಕೇಕೆ
ಹಾಕಲಾರಂಭಿಸಿದ ಕಂದಮ್ಮಗಳನ್ನು ಮುದ್ದಾಡಿ ಮುಗಿಲಿಗೆತ್ತಿ ಹಿಡಿದರೆಂಬಲ್ಲಿಗೆ
...ಸಿವ ಸಂಕರ ಮಾದೇವಾಆಆಆಆ”
⁠ಇಂತಹ ನಿದರ್ಶನಗಳು ಕೃತಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಹಾಸುಹೊಕ್ಕಾಗಿವೆ.
⁠ಕೊನೆಯದಾಗಿ, ಅಷ್ಟೇನೂ ಮುಖ್ಯವಲ್ಲದ ಒಂದು ಅಂಶವನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿ,
ಈ ದೀರ್ಘ 'ಪ್ರವೇಶ'ವನ್ನು ಮುಗಿಸಬಹುದು. ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ನಾನು