ಬಿನ್ನಹ ರಾಣಿ
ಸತೀಶ್
ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಸಚಿವರು
ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಪರಂಪರೆಯ
ಸಾಹಿತ್ಯ , ಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ
ಶಾಸ್ತ್ರವಾಗಿರುವ
ಅಪೂರ್ವ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿದೆ ; ಅತ್ಯಪೂರ್ವ ಆಸ್ತಿಯೆನಿಸಿದೆ . ಪಂಡಿತರ
ಮಾರ್ಗಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಸಾಮಾನ್ಯರ ಈ ೧೨ನೆಯ
ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ
ಬಸವಾದಿ
ವಚನವಾಯ ನಮ್ಮ
ಕಲಚುರಿಗಳ
ದೇಶೀಸಾಹಿತ್ಯ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ್ದು
ರಾಜಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದ ಕಲ್ಯಾಣದಲ್ಲಿ
ಶರಣರ ಚಳುವಳಿಯಲ್ಲಿ
ಮೂಲತಃ ಭಾರತೀಯರದು ಆತ್ಮ
ಪರಮಾತ್ಮನಾಗಬೇಕೆಂಬ ವ್ಯಕ್ತಿಕೇಂದ್ರಿತ
ಸಿದ್ದಾಂತ, ಶರಣರು ಇದನ್ನು ಸಮಾಜಕೇಂದ್ರಿತ ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕೆ ವ್ಯಕ್ತಿ
ಕಲ್ಯಾಣದ ಜೊತೆ ಸಮಾಜಕಲ್ಯಾಣವೂ
ಲಕ್ಷಣವೆನಿಸಿತು . ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಅಲ್ಲ , ವ್ಯಕ್ತಿ ಪರಿವರ್ತನೆಗಾಗಿಯೆಂಬ ಸಿದ್ದಾಂತ ೧೨ನೆಯ ಸಿದ್ದಾಂತ
ಶತಮಾನದ
ಇಲ್ಲಿ
ಈ
-
ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಶೂದ್ರಜೀವ ದೇವನಾಗಲಾರನೆಂಬ
ಸಮಾನತೆ
ಪ್ರಜೆಗೆ
ಅಧಿಕಾರವಿದೆಯೆಂದು
ಪುರುಷ- ಸ್ತ್ರೀ ,
ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೆಂಬ
ದೇವರಾಗುವ ಅರ್ಹತೆಯಿದೆ;
ಪ್ರಭುವಿನಷ್ಟು ಶರಣರು
ಸಹೋದರರೆಂಬ
- ಶೂದ್ರನಿಗೆ
ವಾದಿಸಿದರು.
ಮುಂದುವರಿಕೆಯೆಂಬಂತೆ ಎಲ್ಲರೂ ಹಂಚಿಕೊಂಡು ಉಣ್ಣಬೇಕು ಎಂಬ ಹೊಸ ಸಮಾಜದ
ಈ
ತತ್ವ
ಪ್ರಭು- ಪ್ರಜೆ,
ಭೇದಸಂಸ್ಕೃತಿಯೂ
ಇದರ
ಸಮಾಜವೊಂದು ಸೃಷ್ಟಿಯಾಯಿತು. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸಮಾನರು , ಎಲ್ಲರೂ
ಮುಖ್ಯ
ಅರ್ಥ ಪಡೆಯಿತು.
ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿದ್ದಿತು. ಈಗ, ಶೂದ್ರನಿಗೂ ಪುರುಷನಷ್ಟು
ಚಳುವಳಿಯ
ಪರಿವರ್ತನೆಗಾಗಿ , ಸಮಾಜ
ಸ್ಥಾಪಿತವಾಗಿದ್ದಿತು. ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ
ಬ್ರಾಹ್ಮಣ-ಶೂದ್ರರಲ್ಲಿ
ವಿಸ್ತರಿಸಿದರು. ಹೀಗ
ಅನುಷ್ಠಾನಕ್ಕೆ
ಬ್ರಾಹ್ಮಣನಷ್
ಫಲವಾಗಿ,
ಹೊಸ
ಸ್ವತಂತ್ರರು, ಎಲ್ಲರೂ ಬಂದಿತು. ಇದರ
ದುಡಿಯಬೇಕು ಎಂಬ ಕಾಯಕತತ್ವ , ಎಲ್ಲರೂ ದಾಸೋಹತತ್ವಗಳು
ಎಲ್ಲ ನೆಲೆಗಳನ್ನು
ಆಕಾರ
ಪಡೆದವು.
ಗುರಿಯಿಟ್ಟು ಆಡಿದ ಶರಣರ
ಮಾತು ವಚನವೆಂಬ ಸಾಹಿತ್ಯಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ಮೂಡಿತು. ವರ್ಗಭೇದ, ವರ್ಣಭೇದ, ಲಿಂಗಭೇದವೆನ್ನದೆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ
ಎಲ್ಲ
ಜನವರ್ಗದವರ
ಸೃಷ್ಟಿಯಾದವು.
ಕ್ರಾಂತಿಯಿಂದಾಗಿ
ಈ
ಆದರೆ
ಸಾಹಿತ್ಯ
ಹೀಗೆ ಹಂಚಿಹೋಗಿದ್ದ ಈ
ಸಾವಿರ
ಸಾವಿರ
ಒಮ್ಮೆಲೇ
ನಾಡಿನ ತುಂಬ
ವಚನಗಳು
ಈ
ತಲೆದೋರಿದ
ಹರಿದು
ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ೧೫ - ೧೬ನೆಯ
ಕಲ್ಯಾಣ
ಹಂಚಿಹೋಯಿತು. ಶತಮಾನಗಳಲ್ಲಿ
