ಇಥಳ.ಷೇದಿನಿ ದ್ವಿವೇಕದ ಮೂಲಕ ತನ್ನಿಂದಾಚರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಕಾರ್ಯಕಲಾಪ ವನ್ನು ತೂರಿಸಿ ತೂರಿಸುವನು. ಗಳ ಗುಣದೋಷಗಳನ್ನು ತಿಳಿದು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಹೊಂದುವ 3, 7ಕರ್ತವ್ಯಾಸ, ಈ ಕರ್ತವ್ಯಜ್ಞಾನವೆಂಬುದು ಪರಿತಾಪ-ಅಥವಾ ಹೃದಯತಲ್ಲಣ, ಇದು ತಲೆದೋರಿ ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ಸ್ವಯಂಕೃತ ಕರ್ಮಗಳ ವಿವೇಚನೆಯು+ ತಂದರೆ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ಅಪರಾಧಕ್ಕೆ ಎಡೆ ಸಿಗಲಾರದು, ಟಾಗಿ ತಲಕ ಉಂಟಾಗುವ ಪರಿತಾಪದಿಂದ ಮನಸ್ಸಿಗೆ, ಏಕೆಂದರೆ, ಈ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪವೆಂಬದು ಹೃದಯದ ಒಂದು ಮುಂದೆ ಮಾಡಬೇಕಾದುದೇನು? ಆವ ಪಧದಲ್ಲಿ ಕಲಿಡ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದು ತನ್ನಿಂದಾದ ಅಪರಾಧಗಳ ಸ್ಮರಣೆ ಬಂದಾಗ ಬೇಕು, ಏನು ಮಾಡಿದರೆ ಆತ್ಮ ತೃಪ್ತಿಯಾದೀತು, ಎಂಬಿ ಲೆಲ್ಲಾ ಉರಿಯಾಗುತ್ತಲೂ ಹೊಗೆಯಾಡುತ್ತಲೂ ದಹಿಸುತ್ತಿ ವನ್ನು ಕುರಿತು ವಿಚಾರವುಂಟಾಗಲು, ಹಾಗೆ ವಿಚಾರಮಾಡು ರುವಡು, “ನಾನೇಕೆ ಈ 'ಅಪರಾಧವನ್ನು ಮಾಡಿದೆನು; ಈ ಇಬಂದಂತಲ್ಲಾ ತಾನು ಇಂಧವನು, ತನು ಅನುಸರಿಸಬೇಕಾ ಅಪರೂಧದ ಫಲಾನುಭವವನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ಭೋಗಿಸಲಿ? ದ ಮಾರ್ಗವಿದು, ಮಾಡಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯ ಕಾರ್ಯಗಳಿವ; ಎಂದೋ, ಇಲ್ಲವೆ ನನಗೆ ಭಗವಂತನು ವಿವೇಕ-ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಾಲಿಸಬೇಕಾದ ಧರ್ಮವಿದು, ಎಂಬೀ ವಿಧವಾದ, ಸ್ವರೂಪ ಕೊಟ್ಟಿದ್ರೂ ನಾನು ಹೀಗೆ ಪಶುವಿನಂತೆ ತಿರುಗಿದೆನೇಕೆ? ನನ್ನ ಜ್ಞಾನವೂ ತತ್ಸಂಬಂಧವಾದ ವಿಧಿಗಳ ಬೋಧನವೂ ಉಂಟಾ ತಪ್ಪಿಗೆ ಪ್ರಾಯಃ ಇವುಂಟೆ?” ಎಂದೋ~ಅಥವಾ ಕರಣ ಗುವುವು, ಅದನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯಜ್ಞಾನವೆಂದು ಹೇಳಬೇಕು' ಕಳೇಬರಗಳನ್ನೂ ಬುದ್ದಿ, ಮೇಧಾಶಕ್ತಿಗಳನ್ನೂ ಹೊಂದಿ, ಯಾರಿಗಾದರೂ ನಿಜಸ್ವರೂಪದ ಜ್ಞಾನವಾಗದೆ ಸ್ವಕರ್ತವ್ಯ ಅನುಕೂಲವಿದ್ರೂ ನಾನು ಈವರೆಗೆ ಹೀಗೆ ತಿಂದುಂಡು ಸ್ಫೂರ್ತಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಹಾಗೆ ಸ್ವರೂಪಜ್ಞಾನ, ಸ್ವಕರ್ತ ಮಲಗುವುದರಲ್ಲಿಯೇ ಮನಸ್ಸಿಟ್ಟು ಯಾರಿಗೂ ಏನೊಂದೂ ಮಸೂರ್ತಿಗಳುಂಟಾಗುವವರೆಗೆ ನಿಜವಾದ ಮಾನುಷತ್ವ ಉಪಯೋಗವಾಗುವ ಕಾರವನ್ನು ಮಾಡದೆ, ವ್ಯರ್ಧಕಾಲ ವುಂಟಾಗುವದಿಲ್ಲ, ಮಾನವನನಿಸಬೇಕಾದರೆ ಇದು ಅವಶ್ಯಕ ಕಳೆದೆನಲ್ಲ-ನನಗಿಂತಲೂ ಮರ್ಖನಾರು? ನಾನು ಹುಟ್ಟಿ ವಾಗಿ ಇದ್ದೇ ಇರಬೇಕಾಗುವದು. ದುದರ ಸಾರ್ಥಕತೆಯೇನಾಯಿತು? ಜಡನಾಗಿ ಕಾಲವೆಲ್ಲ 4. ಧರ್ಮಶ್ರದ,-ಧರ್ಮದ ಮಹತ್ವವನ್ನು ತಿಳಿದು ವನ್ನೂ ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ಶತ್ರು ಅದರಲ್ಲಿಡುವ ಆಸಕ್ತಿಯೇ ಧರ್ಮಶ್ರದ್ದಯೆನಿಸುವುಧು, ಶ್ರೀ ಸ್ವರೂಪವಾದ ಆ ಆಲಸ್ಯರೊಗಕ್ಕೆ ಎಡೆಗೊಟ್ಟೆನೇಕೆ? ಯರಾಗಲಿ, ಪುರುಷರಾಗಲಿ, ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಧರ್ಮವೇನೆಂಬು ದುರ್ಲಭ ಮಾನವ ಜನ್ಮವನ್ನೆತ್ತಿಯ ದುಷ್ಟ ವನ್ಯಮೃಗಕ್ಕೂ ದನ್ನರಿತು, ಪೂರ್ಣ ವಿಶ್ವಾಸದಿಂದ, ಅದನ್ನು ಆಚರಿಸುವರು ನೀಚವಾಗಿ ಚರಿಸಿದೆನಲ್ಲಾ! ನೀತಿಬಾಹಿರವಾದ ನನಗೆ ಶಾಶ್ವತ ಸ್ಮಧರ್ಮನಿಷ್ಟರೆಂದೂ ಇದ್ದಾಳುಗಳಂದೂ ಎನ್ನಿಸುವರು ಸುಖಾನುಭವದ ಆಶಯಿನ್ನು ಂಟೆ? ಯಾವ ವಿಧವಾದ ಪ್ರಾಯ (ಇಲ್ಲಿ ಪುರುಷರ ಪ್ರಸ್ತಾಪವು ನಮಗೆ ಮುಖ್ಯವಲ್ಲ; ಸ್ತ್ರೀಯರ ತ್ರದಿಂದ ನನ್ನಿ ದೋಷಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಶುದ್ಧ ವಿಚಾರವೇ ಮುಖ್ಯವಾದುದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಮಾತ್ರವೇ ನಾಗುವೆನು?” ಎಂಬೀ ವಿಧವಾದ ಚಿಂತಾತರಂಗಗಳು ಮೇಲೆ ಹೇಳುವುದು, ಸ್ತ್ರೀಯರ ಧರ್ಮವನ್ನು ಸ್ತ್ರೀಯರಿಗೆ ಹೇಳ ಮೇಲೆ ತಲೆದೋರಿ, ಅದರಿಂದ ತ್ರಿದೋಷ ಸಮ್ಮಿಶಿನವಾದ ಬೇಕಾದುದಿಲ್ಲವೆಂದಾಗಲಿ, ತಮಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ತಿಳಿದು ಮಾನವರ ಪ್ರಕೃತಿಗೆ ಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನುಂಟುಮಾಡಿ, ದೋಷ ಹೇಳುವುದಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟು ಪಾಂಡಿತ್ಯವೇನಿದೆಯೆಂದಾಗಲಿ, ನಮ್ಮ ವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕುವುದು, ಈ ವಿಧವಾದ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪವು ಸೋದರಿಯರು, ಪಂಡಿತಂಮನ ಸೋದರಿಯರು, ಆಕ್ಷೇಪಿಸ ತಲೆದೋರದೆ ಬಾಹ್ಯದಲ್ಲಿ ಮತ್ತಾವ ಪ್ರಾಯಶ್ಚಿತ್ತ ಮಾಡಿ ಬಹುದು, ಅಂತಹರಿಗೆ ನಾವಿಲ್ಲಿ ಹೇಳುವವರಾಗಿಲ್ಲ, ಏಕೆಂದರೆ ಕೊಂಡರೂ ಪಾಪವಿಮೋಚನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಅಪರಾಧವು ಅವರು ಸ್ವಯಂಪ್ರಾಜ್ಞೆಯರಾಗಿಯೇ ಇರುವರು, ಆದರೆ ಯಾವದೇ ಬಗೆಯದಾಗಿರಲಿ, ಅದನ್ನು ಕುರಿತು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ನಮ್ಮ ಜಿಜ್ಞಾಸುಗಳಾದ ಇತರ ಸೋದರಿಯರಿಗೆ ಮಾತ್ರವೇ ಅಥವಾ ಪರಿತಾಪವಾಗುವವರೆಗೆ ಅಪರಾಧವೂ ಕರಗಲಾರದು, ನಿವೇದಿಸುವೆವು.) ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗಿ ಸಂತಪ್ತ ಹೃದಯರಾದವರು ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ಕರ್ತವ್ಯಜ್ಞಾನವುಂಟಾಯಿತೆಂದರೆ, ಸು ಸಮಗ್ರ ದೋಷಗಳಿಂದಲೂ ಮುಕ್ಷರಾಗಿ ಸರ್ವೆಶ್ವರನ ಕೃಪ ಯೆನಿಸಬೇಕಾದ ತನಗೆ, ಮಾತಾಪಿತೃ ಗುರುದೈವಭ, ನಿಮ್ಮ ಗೆ ಪಾತ್ರರಾಗುವರು, ಏಕೆಂದರೆ, ಭಗತ್ಯವಾದತ್ತವಾದ ಲ್ಮಷವಾದ-ಅಚ್ಛೇದ್ಯವಾದ-ಪತಿಪ್ರೇಮ, ಅತವಾತ್ಸಲ್ಯ, ವಿವೇಕವನ್ನು ಕಾಲಾನಂತರದಲ್ಲಿಯಾದರೂ ಕಂಡು ಹಿಡಿದು, ಕ್ಷಮಾ, ಧೈರ್ಯ, ದಯಾ, ಕನಿಕರ, ಶ್ರಮಸಹಿಷ್ಣುತಮೊದ ಆದರಿಂದ ಸ್ವಯಂಕೃತಾಪರಾಧಗಳನ್ನು ತಿಳಿದು, ಮುಂದಿನ ಅದುವು ತನ್ನ ಮುಖ್ಯಧರ್ಮವೆಂದೂ, ಪತಿಯೇ ತನ್ನ ಪರ ಕರ್ತವ್ಯದ ಕಡೆಗೆ ಕಣ್ಣೆರೆದರೆಂದು ಆತನು ಇವರಲ್ಲಿ ಕನಿಕರ ದೈವವಾದುದರಿಂದ ಆತನ ಸೇವೆಯೇ ತನಗೆ ಸರವರು
