ನಾಲ್ಕತೋಂನೇ ಅಧ್ಯಾಯ “೬೬ ವಿರದ ಆರುನೂರುವ್ಯಾಳೆ ಪಿಸುತ್ತಾ ಹನು, ೦ದು ಅಜಜವೆನಿಸಿ: ಕೊ೦ಒದು, ಅದರ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ತಿಳದ ಮಾತ }-ಜ್ಜಿಯ ಸಕಲ ಪಾಪ ಹಕ್ಕು ಯೋಗಸಿದ್ಧಿಯ ಬಹು. ಪಿ೦ಗಳುಂ, ಅವು ಆವಾವೆಂ ದರೆ--ದಶ್ರವಣ, ಬರಕಾಸ್ತ್ರವೇಕ, ನಿವ : ಮಾಶ ದಲ್ಲಿ ಬಹು. ಯೋಜನಗಳುನ, ಓದದೆ ಸಕಲ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳ ಮುಖಸ್ಯವಹಭ ಧಾರಣಾಸಿದ್ದಿ, ಅಭವಾಗಿ:•, ಬಹುಕಾಲರ್ಕ್ಷಮಾತ್ರವಾಗಿರೋ49, ಗಿಡ್ಡನಾಗಿರೋಣ, ಉದ್ದವಾಗಿರೋ.೯v, ಸಞ್ಞನಾಗಿರೋಣ, ಮಾತ್ರ ವಾಗಿರೋ, ನಾನುಭವೆಗಳು ಬರೋಣ, ಇದೀರಲ್ಲಿ ದಿವ್ಯಗಂಧ ಸೂಸೋಣ, ಕಾಮರೂಪಿಗಳಾಗೋAS ಒವ್ರ ವೆ ದಲಾದ ಸ್ಪಲ್ಪ ಫಲಗ ತೋರಿರೋ, ಇ೦ಥಾ ಸೃ೬ಫಲರಿಗಳೆಂಬ ವಿ೦ಗಳಗೆ, ಒಳ: ಗಗಜಿ ಸ್ಟಿರಾತಿಗೆ ಇರಲು ಪರಬ್ರಹ್ಮನಹ ನೂ, ಇಂಥಾ ರೋಗ ವ್ರತ ಒಂದು ಜನ್ಮದಿ೦ ದೊರಕದು, ದೊರಕದೆ ಮುಲ್ಲಾ, ಮನುಷ್ಯ ರಿಗೆ ಇಂದಿಯಲಗಳು ಚಂಚಲ, ಆಯುಷ್ಯವು ಅಲ್ಪ, ಅದುಕರಣ; ಯೋಗಾಲ್ಯಾಸವು ಕಡದು, ವುತ್ತೇನೆಂದರೆ- ನಕಲ ಕಾ }8ಣೆಗಳಿಗತಿ ಮುಕಿದ ದವಾದ ಕಾಶಿಯಂಕ್ಷೇತ್ರವರಿವರಾಡಿ ದಾಳವಾದ ನಿಶ್ಚಕ. ರನಂ ಸಿರ್ಮಿಸಿದನು. ಅ೦ಥಾ ಓ.ಕ್ಷೇತೃರನ ಸೇವೆಯಂ ಮಾಡಬೇಕು, ಅಬ್ಬಾಸಯೋಗವು ಮಜಾ ಕಮ್ಮ, ಕಾತೀಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಗ೦ಗತಿಸ. ನವಂ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಿತ್ಸೆಸ್ಸರನ ಸೇವೆಯ೦ ಹಾಕೊಂಡು ಇರುವ ಯೋಗವೇ ಮಹಾ ಸುಲಭ, ಅದೆಂತೆಂದರೆ :-ಏಕ್ಷರ, ಅನ್ನ ಪೂ ರ್೯, ವಿಶಾಲಾಕ್ಷಿ, ಗಂಗೆ, ಕಾಲಭೈರವ, ಧಾಂಡಿ ವಿನಾಯಕ, ದಂಡಪಾಣಿ, ಎಂಬ ಇದೊಂದು ವಡ೦ಗ, ಓ ಕೆ.ಎರೇ ಕ್ಷರ, ತಿವಿಯೇ ಓರ, ಕೃ ತಿವಾಸೇಸ್ಸರ, ಕೇತಾರೇಶ್ವರ, ಅವಿತಕ್ಕೆ ಎಂಬುದು ಇದೊಂದು ಷಡಂಗ, ಗ೦ಗಸ್ಸು ನನ ಮಹಾವಿ, ಕಾಶೀ ದೀಧಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಖಾ. ರನಮಣ ದವಧಿ ಖೇಚರೀ ಮುದ್ರೆ ೨, ದೂರದೇಶದಿಂದ ಕಾಶೀಪಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬರುವದೆ ಉ'ಡ್ಯಾವುದೆ ), ವಿಶ್ವೇಶ್ವರನ ಅಭಿವೇಕಾರ್ಥವಾಗಿ ಗ೦ ಬದಕನಂ ಶಿರಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಧರಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುವದೆ ಜಾಲಂಧರವಿ”
