ద్విశ్లే 343 3. ನವರಾತ್ರಿ ಕಳೆದು ದೀಪಾವಳಿ ಸವಿಯೊಪಿಸುತ್ತಿತ್ತು, ಅದೊಂದು ಶನಿವಾರ Fంజి, వాంకెన్సాలయదిండా ತಂದಿದ್ದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನೋದುತ್ತ ಮುರಲೀ ಧರ ಹಾಸಿಗೆಯ ಸುರುಳಿಗೊರಗಿ ಚಾಪೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ. 5ご ತಟ್ಟಿದ ಸದಾ ಯಿತು. ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದಾಗ ಮುರಲೀಧರನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ದುದು, ಯವನಾವಸ್ಥೆಯನ್ನು దాటుత్తే,లీడ్స్లో ్చు బ్యె బ్యెంటు, ಶರಟು, ಕ್ಲಾಪ, ಗಡಿಯಾರ, ಮುಗುಳು నగేయJణల గాంభిecుణాచేణ8 ಎನ್ನುವುದು ಅರ್ಥವಾಗದಂತೆ ತುಟಿಗಳು ಕೊಂಕಿಸಿ ಬಿಗಿದುಕೊಂಡಿದು చేు. ಬುರಲೀಧರ ಕೇಳಿದ: "ಯಾರು ಬೇಕಾಗಿತ್ತು?" ఆriం3ుē ಉಚ್ಚರಿಸಿದುದು ಆತನ ಹೆಸರನ್ನೇ ತೆರೆದ ತುಟಿಗಳು ಮೊದಲಿ ನಂತೆಯೇ ಮತ್ತೆ ಬಿಗಿದುಕೊಂಡುವು. ಮುರಲೀಧರನೆಂದ: “ನಾನೇ, ఒ్ను." ಆ ಮನುಷ್ಯ ಒಳ ಬಂದ ಪೀಠೋಪಕರಣಗಳಿಲ್ಲದ ಆ ಕೊಠಡಿಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ごご Q○F5cび ృష్ఠించిందో ನೋಡಿದ. 5విచేయు పాటలల కుళితార శ్యాంటు ಮುದುಡುವ ಸಂಭವ, ಅದನ್ನು ಗಮ నిసి, తెన్నే ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯತ್ತ నేటి వాూడి, వాట5లిeధారానేందా; "ಕೂತ್ಕೋಳ್ಳಿ." ಕರವಸ್ತ್ರವನ್ನು ಹೊರತೆಗೆಯು ಜಾಗರೂಕತೆಯಿಂದ ಬಿಡಿಸಿ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ప్స్వాల こで、 ごご öo?ご. 2Q95 も巻。 బంతెు: "ಒಬ್ಬರೇ ಇದೀರಾ ಇಲ್ಲಿ?" "ఒ్చనేని." 03ూర్పాు 83, ಉಪಾಧಾಯನೆ? ಉಪನಾಸಕನೆ? ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ದಿಟ್ಟಿಸಿದ బళిరే, ఎలేు నేJణఁడిద్విని” ఆన్మి=ు. ご ಮನುಷ್ಯನೆಂದ: "ನಿಂತೇ ಇದೀರಲ್ಲ, ಕೂತ್ಕೋಳ್ಳಿ." ಮುರಲೀಧರ, ಮನಸಿನೋಳಗೆ ಸಿಕ್ಕುಗಟ್ಟಿದ್ದ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಬಿಡಿಸಲಾಗದೆ, శాంగేయు :ుంుళియు పాeరి గేJణsడాగణంగి చేుళితా.
