350 守。 “ಈಗೇನೂ ಅಂಥ ಉತ್ಸಾಹ ನನಗಿಲ್ಲ. ವಿದ್ಯಾರ್ಜನೆಗೆ ಅಂತ ಈ ಊರಲ್ಲಿ ಕಾಲಯಾಪನೆ ಮಾಡೋದೇ ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿದೆ." ನಾರಣಪ್ಪ ఒలవు లేుంబిడా ృకియుందో ಮುರಲೀಧರನನ್ನು さJ○○ご. "ನನಗೆ ಇದು ಹುಟಾರು ಅನ್ನೋದಷ್ಟೇ బ్యెత్యెస్. ನಾವೇನೂ ಶ್ರೀಮಂತ ರಲ್ಲ, ಆಗಲೇ ಹೇಳಿದೆನಲ್ಲ. ಬಹಳ ದಿವಸದಿಂದ ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡ್ತಿದ್ದೆ, ಪರಿಚಯ ಮಾಡೊಬೇಕು ಅನಿಸಿತ್ತು, ಆದರೂ ಸಂದರ್ಭ ಒದಗಿದ್ದಿ 2.” "ನಾನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಸಂಕೋಚ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯವನೇ. ನಾನಾಗಿ ಯಾರ జక్వేలూ స్టోరికేణళ్ళీశిదిల్ల." “ಗೊತ್ತು." ಇಬ್ಬರನ್ನೂ ಬಿಗಿದುಬಿಟ್ಟಿತ್ತು, ಇಂತಹದೇ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗದ, ಅಗೋಚರ వాడా, ఒండా) 5వ . ఆ భe&కియవారిగాJణ ತನ್ನ ಹೃದಯ ಭಾರವಾಗಿತ್ತೆಂದು ನಂಬಲು ಮುರಲೀಧರ ಈಗ ಸಿದ್ಧನಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾರಣಪ್ಪನೂ ಅಷ್ಟೇ. ఆవాయుడా ಕರಿಯ ಛಾಯೆ ಆವರಿಸಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಯಂತೆ ಆತ ತೋರುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಪ್ರಿಯವಾದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಬಾಲ್ಯ ಸ್ನೇಹಿತರು ಮಾತನಾಡುವಂತಿತ್ತು, ಆ ಸಂಭಾಷಣೆ. ಕಾಲೇಜಿನ ಕಡೆ ನೋಡಿ ನಾರಣಪ್ಪನೆಂದ: “ಹುಡುಗರೆಲ್ಲ ಒಳಗೆ ಹೋಗ್ರಿದಾರೆ, ಏಳಿ." ಎದು ನಿಂತಾಗ ಮುರಲೀಧರನನ್ನು ನೋಡಿ, ಬೀದಿಯತ್ತ ತಿರುಗಿ, ಮತ್ತೆ ನಾರಣಪ್ಪನೇ ಅಂದ; "ಗೂಢಚಾರರೆಲ್ಲ ಈ ಬೀದೀಲಿ ಓಡಾಡೋದು ಜಾಸ್ತಿ, ನನ್ನ ಪರಿಚಯ చిదే.్పరేు నేచ్చిరనే్ను జతేశిలి నేఁడిదారు అందెరే-" "ಮಹಾ! ನೋಡೊಲ್ಲಿ, ನನಗೆ ಅದರ ಯೋಚನೆ ಇಲ್ಲ, ಯಾರ ಹೆದ రికేయుణ సెనెగిల్ల." ಅವರ ಗೆಳೆತನಕ್ಕೆ ಮುದ್ರೆಯಂತಿತ್ತು ಆ ಮಾತು. ಕಾಲೇಜಿನ ಹತ್ತಿರ ಬರುತಿದ್ದಂತೆ ನಾರಣಪ್ಪ ಕೇಳಿದ: “ござさ さxCo ರಾಮಚಂದ್ರಯ್ಯ అంతే ఆంద్రి, ఆల్టో32"
- =Jణం. యూరోణఁ ಲೆಕ್ಚರರ್ ಇರಬಹುದೂಂತಿದ್ದೆ పాJణదాలు. బ58 నే్యూటర్డే, ఆన్సెచి) చెంథెచానంతె గేలికై ఆగణశిదిల్ల."
ನಾರಣಪ್ಪ ನಸುನಕು もうCご: “నిజ. బరిఁ సాJణలుదిండాలల యూవాriలn ఒశ్పిరే foc○ き cび333c○ ಯೋಕೆ ಆಗೊಲ್ಲ." o
