o o దిక్షే 377 さぐ登ご90: "ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ, ಊಟಕ್ಕೆ ○ご25ぐ引o3." "ನನ್ನ ಊಟವಾಯು.." ಮಗು ಒಯ್ದು ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಒಳಗೆ ಯಾರೂ ಅಲ್ಲಗಳೆದಂತೆಯೇ ತೋರಲಿಲ್ಲ! ごごごJ○ ల ಹೊತ್ತಿನ ಬಳಿಕ ತಾಯಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತ ಬಂದು きさ等ごごQ: "ಆಯ್ತುನೋ ಊಟ?" "ಆಯ್ತು," ಎಂದ ಮುರಲೀಧರ ಮೆಲ್ಲನೆ. ಆ ದಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯ ಸೊಸೆಯ ಅಡುಗೆ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಎಣ್ಣೆ ಇಟ యే?ండానే్ను గచేుని,ుత్తి ದ್ವ ಕಿರಿಯ ಸೊಸೆ ಹೇಳಿದಳು; "ಇಲ್ಲ ಅತ್ತೆ, ಸುಮ್ನೆ ಹೇಳ್ತೀದಾರೆ. ಅವರು ಊಟ ಮಾಡಿಲ್ಲ." రేనిరేరోదిందాలని ఆల్ల, స్యోనుభూతించిందాలు ಅಲ್ಲ, ಆ ಮಾತು ಬ೦ದುದು. ಬರಿಯ ಮತ್ಸರ ಭಾವದಿಂದ.. ಅದು ಗೊತ್ತಿತ್ತು ಮುರಲೀಧರನಿಗೆ. ಆ ತಿಳಿವಳಿಕೆ ごごさ ಮನೋವೇದನೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿತು. ごびö ಸತಾಂಶವನ್ನು తిళిదా EECచి) ಸಿಟ್ಟಾದರು. “CCQき మీ గ్మాడై80యేణగి, విళు. చాటురాలి, వీళు!" ఎందారు ఆడే. "ಇಲ್ಲಮ್ಮ, ನನಗೆ ಹಸಿವಿಲ್ಲ." ಹೆತ್ತ ಕರುಳಿಗೆ ಅರಿವಾಗದುದು ಯಾವುದಿತ್ತು? ಧ್ರಶ್ವನಿಯಿಂದಲೆ ಮಗನ ವುನೋ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು అవారా) లUణ&ండేJsండారా). “వాంగ వాూడా బ్బారాడావాది, ಏಳು, ಒಂದು ತುತ್ತು ಊಟ ಮಾಡುವಿಯಂತೆ. ನೋಡೋಕಾಗಲ್ಲಪ್ಪ ನಿನ್ನ, ಎಷ್ಟು ಸೊರಗಿದೀಯಾ! ಅದೇನು ಬೆಂಗಳೂರೋ, వినోు శాల్వజిణ్వ." &ుంది.నా ಮಾತೃ ವಾತ್ಸಲ್ಯದ ನಾದ చేూధోుయFచిన్ను ಉಳಿದಿದ್ದ స్స్రే, ಗತ ಜನ್ಮದಲ್ಲಷ್ಟೆ ಇದನ್ನು ತಾನು ಕೇಳಿದ್ದೆನೇನೋ ಎಂದು ಭ್ರಮೆ ಹುಟ್ಟಿಸುವ ಹಾಗೆ. ఎద్చో ఒందిచ్చే ಉಣ್ಲಿ వుదో చెలిసి ఎందోు చెురాల్విధ్రా Qనేని కిస్ు తిట్ట్స్ ంతేయు, ఒళబావిగిలినిండా 3ందోయు గడాiు ಸ್ವರವೂ きぐ等郎三0: "ಮುರಲೀಧರ!! ಬಾ ಊಟಕ್ಕೆ!" ಮುರಲೀಧರ ವಿಧೇಯನಾಗಿ ಎದ್ದ, ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣಿಸದಂತೆ ಅಂಗವಸ್ತ್ರದಿಂದ కేంబనియణరెడేJండా. ತಂದೆ ಮತ್ತು ಮಗ. ತಾತನ ಜತೆಯಲ್ಲಿ జిళ్ళపి ಗಳೆರಡು. ಹಿರಿ ಮಗನ ದೊಂದು, ಎರಡನೆಯವನದೊ೦ದು. ಅವುಗಳೂ ಪರಸ್ಪರ びだనిపిస్లేందోు ಮಕ್ಕಳ 48
