400 ぎド。 - ನಾರಣಪ್ಪನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆತನ ತಾಯಿ ಮುರಲೀಧರನನ್ನು ప్రికియుందా F)ಗತಿಸಿದರು. "...פס2 1טחoס כס2* ಆ ಒಲವಿನ ಜಲಸೇಚನದಿಂದ ಮನಸ್ಸು ನಿರ್ಮಲವಾದಂತೆ ಮುರಲಿಗೆ ಭಾಸ వాయుEు. ಶ್ರೀಕಂಠಯ್ಯನವರೆಂದರು; “ನೀನು ಬರೆದಿರೋದು ಚೆನಾಗಿದೆ ಕಣೋ.. ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಚೆನಾಗಿದೆ: 235, তে১তেCJ১ ಕಲಾತ್ಮಕವಾಗಿದೆ. రేథేయుల్లి-ఒ0దోు నేత్రే. එෆ්3.2" ಮುರಲೀಧರನೆಂದ: "ಹೌದು ಸಾರ್. ಒಂದು ಚಿತ್ರ."
- ಆದರೆ ಓದುವಾಗ ఒళ్ళీయు ಕಥೆ ಕೊಡುವ ರಸಾನುಭವವೇ ಇದರಿಂದಲೂ ఆగుత్తే, అద్విగ ఒళ్ళీ ಬರೆವಣಿಗೆಯ ಲಕ್ಷಣ, ನಿಜವಾಗಿ ನೋಡಿದರೆ ನೀನು రేలావిభాగాదాల్లిరోటిశాగితే. చిడొ ನದ విద్యాథిFయూగిదో ಇದನ್ನು బరి ದಿರೆಯೋದು ನನಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಯ వివాయు."
ಹೃದಯ తెుంబిబండాంతాగి చాటురాల్విధారాసాండా: "ಏನಿದ್ದರೂ ಗುರುಕೃಪೆ =్బరా5." ಶ್ರೀಕಂಠಯ್ಯ నిట్చసింు బిట్చ öcCC): “ಏನು ಮಾಡೋಣ ಹೇಳು? ಗುರುಕೃಪೆ ಅನ್ನೋದು ಹಳೇ ಕಾಲದ ఒళ్ళీయు ಪ್ರಯೋಗ. ಈಗ ಅದಕ್ಕೆ అథెFచేు ఇల్ల, బీలేయుణ ఇల్ల. ట్రైకి తెరగతియుగా దేుంబిరినేు8. ఎల్ల ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ వాబులి టెరిజంను చేJుడా నెచెుగిరేణ8దిల్ల. ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ನಾವು ಸುಖ ದುಃಖ ವಿಚಾರಿಸೋದು ಎಲ್ಲಿ ಬಂತು? ಈಗ ಪಾಠ జ్వెల్త్వుడా పాణ ಚಾಕರಿನಪ್ಪಾ . అధ్వా వారేరిగాJణ లక్నెయోచిల్లి, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೂ లక్సెయేచిల్లి. శిష్ఠ్చిదో్చు CCJ、CCJQ ಪ್ರತಿಭಾಶಾಲಿ చిద్యాథిF ಮುಂದಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ ಅದು ಆತನ ಸ್ವಸಾಮರ್ಥ್ಯದಿಂದಲೇ ಹೊರತು ಗುರುಕೃಪೆಯಿಂದಲ್ಲ." ಅವರ ಧ್ವನಿ ಭಾರವಾಗಿತ್ತು ಆಡಿದ ಒಂದು ಮಾತೂ ಹಗುರವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ನಿಂತ ಮುರಲೀಧರನಿಗೆ ತಾನು ಏನು ಉತ್ತರ ಹೇಳ ಬೇಕೆಂಬುದೇ ತೋಚಲಿಲ್ಲ.
