ಇನ್ನಷ್ಟು ಕತೆಗಳು / ಒ೦ದು ಗಿಡ, ಒಂದು ಬಾವಿ ೫೧೯
೩
ಎಷ್ಟೊಂದು ನೆನಪುಗಳು! ಒಂದು ಮಳೆಗಾಲದ ಸಂಜೆಯ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ
ಜಿಟಿಜಿಟಿ ಮಳೆ ಹನಿಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ತಂಗಾಳಿ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಕಂಪು
ಮಾವಿನ ಚಿಗುರಿನ ತಂಪು ಗಾಳಿಗುಂಟ ತೇಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಕೋಗಿಲೆಗಳು
ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಹಕ್ಕಿಗಳು ಇಂಪಾಗಿ ಉಲಿಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಸಂಜೆ ಸೂರ್ಯನ ಕೆಂಪು
ಧಾರವಾಡದ ಗಿಡಮರಗಳನ್ನು ಮನೆ-ದಾರಿಗಳನ್ನು ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾಗ, ನೀನು
ಬಂದಿದ್ದೆ. ನನ್ನ-ನಿನ್ನ ಗೆಳೆತನ, ಆ ಚಿನ್ನಾಟ, ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾತುಗಳು, ಒಲವಿನ
ನೋಟಗಳು, ನಾವು ಸುಖ-ದುಃಖ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದು, ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಲಿನ ಪರಿಸರ
ಅರಳಿದಾಗ ನಾವೂ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟಿದ್ದು, ನಮ್ಮ ಪರಿಸರ ಬಾಡಿದಾಗ ನಾವೂ
ಕೊರಗಿದ್ದು -ಈ ಎಲ್ಲವೂ ನೆನಪುಗಳಾಗಿ ನನ್ನ ಕಾಯಂ ಸಂಗಾತಿಗಳಾಗಿ
ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟಿವೆ.
ಈಗ ನೀನಿಲ್ಲ.
ಇತ್ತೀಚೆ ನೀನು ಯಾಕೋ ಬಳಲಿದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆ. ಇಡೀ ದಿನ ಭರ್‍ರೆಂದು
ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತ, ಓಡಾಡುವ ರಾಕ್ಷಸಾಕಾರದ ಬಸ್ಸು-ಟ್ರಕ್ಕುಗಳ ಧೂಳು ಮುಸುಗಿ
ನಿನ್ನ ಸುಂದರ ಹರಿದ್ವರ್ಣ ಕಾಂತಿ ಮಸುಕಾಗತೊಡಗಿತ್ತು. ನಿನ್ನ ಸುತ್ತ ಮೊದಲಿನಂತೆ
ಏಕಾಂತವಿರಲಿಲ್ಲ. (ನೆನಪಿದೆಯೇ, ಆ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ನಾವು ಪರಸ್ಪರ
ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು?) ಶಾಂತಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದೆಷ್ಟೊಂದು ಡಬ್ಬಿ ಅಂಗಡಿಗಳು,
ಅದೆಷ್ಟೊಂದು ಆಟೋ ರಿಕ್ಬಾಗಳು, ಹೋಟೆಲುಗಳು, ಸಿಗರೇಟು-ಬೀಡಿ ಅಂಗಡಿಗಳು,
ಆಯ್‌ಸ್ಕ್ರೀಮ್‌ ಪಾರ್ಲರುಗಳು ! ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ಗುಟಖಾ-ಪಾನ್‌ಮಸಾಲಾ ತಿಂದು
ಉಗುಳಿದ ಹೊಲಸು ಕಲೆಗಳು, ಬೀಡಿ-ಸಿಗರೇಟಿನ ಹೊಗೆಯ ದುರ್ಗಂಧ, ಕಾಲಿಡಲೂ
ಆಗದಷ್ಟು ಜನರಿಂದ ತುಂಬಿ ಗಿಜಿಗಿಡುವ ಚಿಕನ್‌ ಕಾರ್ನರುಗಳು, ಬಾರುಗಳು, ಛೇ,
ಛೇ.... ಇಷ್ಟು ಜನರೆಲ್ಲ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದರು ?- ನನಗೂ ನಿನಗೂ
ಅಚ್ಚರಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಉಸಿರುಗಟ್ಟುತ್ತಿತ್ತು....
ಯಾರು ಯಾರೋ ಬಂದು ನಿನ್ನ ರೆಂಬೆ-ಕೊಂಬೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ದಾಕ್ಸಿಣ್ಯವಾಗಿ
ಕಡಿದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಆದರೂ ನಿನ್ನದು ಗಟ್ಟಿ ಜೀವ. ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ, ಧೂಳಿನಲ್ಲಿ,
ಹೊಲಸು ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಹಸಿರುಹೊತ್ತು ನೀನು ನಿಂತೇ ಇದ್ದೆ. ನಿನ್ನಿಂದಾದಷ್ಟು
ತಂಪನ್ನು, ನೆರಳನ್ನು, ಸುಳಿಗಾಳಿಯನ್ನು ನಿನ್ನ ಬಳಿಸಾರಿದವರಿಗೆ ನೀಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ.
ಆಗೊಮ್ಮೆ ಯಾರೋ ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯರು ಮೂರು-ನಾಲ್ಕು ಕಾರುಗಳಲ್ಲಿ
ಬಂದರು. ನಿನ್ನ ಸುತ್ತಲಿನ ಜಾಗವನ್ನೆಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಪರಿವೆ ಮಾಡದೇ ಅಳತೆ ಮಾಡಿದರು.
