ಪುಟ:ನಡೆದದ್ದೇ ದಾರಿ.pdf/೯೨

ವಿಕಿಸೋರ್ಸ್ದಿಂದ
ಈ ಪುಟವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾಗಿದೆ

ಕೊನೆಯ ದಾರಿ/ಹೆಣ

೮೫

ಇನ್ನೂ ಅವನೆದೆಯ ಮೇಲಿದ್ದ ಸ್ಟೆಥೋಸ್ಕೋಪನೂಂದಿಗೆ ಆಟವಾಡುತ್ತ
ಉತ್ತರಿಸಿದ್ದೆ.'ಶ್ರೀ,ಇವತ್ತ ಶಶಿ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಆಕೀ ಗಂಡ ತನ್ನ ಪತ್ರಿಕಾಕ್ಕ
ನನ್ನದೊಂದು ಕವಿತಾ ಬೇಕೂಂತ ಕೇಳ್ಯಾನ.'
'ಓಹೋ ಹಿಂಗೇನು? ಕವಿತಾದ ಮೂಡಿನ್ಯಾಗ ಇದ್ದೀ ಅಂಧಾಂಗಾತು. ನನಗೇನ
ಇವತ್ತ ಚಹಾಗಿಹಾ ಸಿಗುತದೋ ಇಲ್ಲೋ?'
ಚಹಾ, ಊಟ, ಪೇಶಂಟ್ಸ-ಇಷ್ಟನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನನ್ನೂ ವಿಚಾರಿಸಲಾಗದ
ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಕೋಪ ಬಂದಿತು. ತೀರ materialistic,ತೀರ prosaic ಆಗಿದ್ದಾನೆ
ಈ ಗಂಡ-ಅನ್ನಿಸಿ ಜುಗುಪ್ಸೆಯಾಯಿತು.
'ಕವಿತಾ-ಗಿವಿತಾ ಬರಿಯೂದಿದ್ರ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದಾಗ ಬರೀ ನೀನು. ನಾನೂ
ಡಿಸ್ಪೆನ್ಸರಿಗೆ ಹೋಗಿರ್ತೀನಿ. ನಿನಗ ಡಿಸ್ಟಬರ್ಹ ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೆ ಇರೊದಿಲ್ಲ. ನಾ
ಮನ್ಯಾಗಿದ್ದಾಗ ಮಾತ್ರ ಅಂಥಾದೆಲ್ಲಾ ಉಸಾಬರಿ ಮಾಡಬ್ಯಾಡ.'
'ಉಸಾಬರಿ'ಯಂತೆ.ಸ್ವಾರ್ಥಿ ಎಂದು ಕೂಗಬೇಕೆನಿಸಿತು.ಅವನ ಅಜ್ಞಾನನಕ್ಕಾಗಿ
ಕನಿಕರವಾಯಿತು.
ಕವನದ ಬಗೆಗೇ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ಅಂದು ಸಂಜೆ-ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ. ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿ
ಯಾರೋ ಅಲುಗಾಡಿಸಿ ಎಬ್ಬಿಸಿದಂತಾಯಿತು.ಕಣ್ಣು ತೆರೆಯಲೂ ಆಗದಷ್ಟು ನಿದ್ರೆ.
ಆದರೂ,'ಏಳು-ಏಳು'ಎಂದದ್ದು ಕೇಳಿಸಿ ಎಚ್ಚರಾಯಿತು.ಯಾರು ನಿದ್ರೆ
ಕೆಡಿಸಿದವರೆಂದು ಸಿಟ್ಟಾಗಿ ನೋಡಿದ್ದೆ-ಮಂಚದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಉದ್ದಕ್ಕೆ ನಿಂತಿತ್ತು,
-ಇದೇ ಹೆಣ
ಎಲ್ಲೋ ಭೆಟ್ಟಿಯಾದ ನೆನಪು. ಏನೋ ಆತ್ಮೀಯಭಾವ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಆದರೂ
ಯಾಕೋ ಅದರ ಗುರುತು ನನಗೆ ಹತ್ತಿದ್ದು ಅದಕ್ಕೆ ತಿಳೀಯಬಾರದು ಅನ್ನಿಸಿತು.
ಮಲಗಿದ್ದ ಹಾಗೆಯೇ ಕೇಳಿದೆ,
'ಯಾರು ನೀನು?'
'ನಾನು ಹೆಣ.'
-ಹೌದು.ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿದೆ.ಅದು ಏನು,ಎಂಥದು ಎಂದೆಲ್ಲ
ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಗೊತ್ತಾಗುವಿಕೆ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಬೇಡವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಮತ್ತೆ
ಕೇಳಿದೆ.
'ಎಲ್ಲಿದ್ದಿ ಇಷ್ಟು ದಿನ?'
'ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ದೆ'
'ಮತ್ತೇಕೆ ಒಮ್ಮೆಯೂ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ?'