330
ಸೇತುವೆ
"ಇಡೋದು ಯಾಕ್ಬುದ್ಧೀ? ನಡೀರಿ. ಎಲ್ಲಾ ಒತ್ಕೊಂಡು ಬತ್ತೀನಿ."
ಆತನ ಕಣ್ಣಿದ್ದುದು ಸಂಪಾದನೆಯ ಮೇಲೆ.
"ಟ್ರಂಕೊಂದನ್ನ ಹೊತ್ಕೊಂಡು ಬಾಪ್ಪ ನೀನು.”
"ಅಂಗೇ ಆಗ್ಲಿ."
ಉಳಿದ ಸಾಮಾನುಗಳೆರಡು ಅಂಗಡಿಯ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿದುವು. ಧೂಳಾಗದಂತೆ
ಆಳು ಬೆಡ್ಡಿಂಗನ್ನು ಗೋಣಿಯ ಮೇಲಿರಿಸಿದ.
ಜಯದೇವ ಹೊರಡುತಿದ್ದಂತೆ ಆ ಯುವಕ ಕೇಳಿದ:
"ನನ್ನ ಗುರುತು ಸಿಗ್ಲಿಲ್ವೆ ಸಾರ್?"
"ಇಲ್ವಲ್ಲಾ..."
"ನೀವು ಮೊದಲ್ನೇ ಸಲ ಬಂದಾಗ ಆ ಹೋಟ್ಲಲ್ಲಿ ಸಪ್ಲಯರ್ ಆಗಿದ್ದೆ."
(ಜಯದೇವ ನೆನಪಿನ ಭಂಡಾರದೊಳಕ್ಕೆ ಇಣಿಕಿದ.
'ನೀನು ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗ್ತೀಯಾ?'
'ಇಲ್ಲಾ ಸಾರ್...')
"ಹೌದಲ್ಲ! ಎಷ್ಟೊಂದು ಬೆಳೆದುಬಿಟ್ಟಿದೀರಪ್ಪಾ!"
(ಬಹುವಚನ ಈ ಸಾರೆ.)
ಆ ಯುವಕನ ಮುಖವರ್ಣ ನಸುಗೆಂಪಿಗೆ ತಿರುಗಿತು.
"ಈಗ ಸ್ವಂತದ ಅಂಗಡಿ ಇಟ್ಟಿದೀನಿ."
"ಸಂತೋಷ."
"ಆಗಾಗ್ಗೆ ಬರ್ತಾ ಇರಿ ಸಾರ್.""ಹೂನಪ್ಪಾ."
ಜಯದೇವನನ್ನು ಸುನಂದಾ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದಳು. ಆಕೆಯ ದೃಷ್ಟಿ ಮಾತ್ರ ಸುತ್ತು
ಮುತ್ತೆಲ್ಲ ಸಂಚರಿಸಿತು.
ಜಯದೇವ ಕೇಳಿದ:
"ಹ್ಯಾಗಿದೆ ಊರು?"
"ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ."
೨
ಶಿಕ್ಷಕ ವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿ ಒಂದು ವರ್ಷದ ಅನುಭವದೊಡನೆ
ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದಾಗ ಜಯದೇವ, ನೇರವಾಗಿ ಸುನಂದೆಯ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ.
