ನವೋದಯ
415
ಬಿದ್ದರು.
'ಇದು ಯಾವುದೊ ಪ್ರಾಣೀನ ಬೇರೆ ಕಟ್ಟೊಂಡು ಬರ್‍ತಾ ಇದಾರಲ್ಲಾ' ಎಂದು
ಆಕೆಯ ಸಿಟ್ಟು ದ್ವಿಗುಣಿತವಾಯಿತು.
ಜಯದೇವ ಒಳಗೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟು, ಜತೆಗಾರನ ಹೆಸರು ಹೇಳಿದಾಗ ಮಾತ್ರ,
ಸುನಂದೆಯ ಮುಖವರಳಿ ಆಕೆ ಮುಗುಳುನಗೆ ಸೂಸಿದಳು; ಬಂದವರಿಗೆ
ನಮಸ್ಕರಿಸಿದಳು.
"ನಾನೂ ಜಯದೇವರೂ ಹಳೇ ಸ್ನೇಹಿತರು ಅಮ್ಮಣ್ಣಿ", ಎಂದರು ತಿಮ್ಮಯ್ಯ,
ತಮಗೂ ಆಕೆಯ ಗಂಡನ ಮೇಲೆ ಅಧಿಕಾರವಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತ.
ಸುನಂದಾ ಬಲ್ಲೆ ಎಂಬಂತೆ ತಲೆಯಲ್ಲಾಡಿಸಿ, ಇಬ್ಬರ ಕಾಫಿ ತಿಂಡಿಗಳನ್ನು
ಮೂವರಿಗೆ ಹಂಚಲೆಂದು ಒಳ ಹೋದಳು.
ಆಗ ತಿಮ್ಮಯ್ಯ ಪಿಸುದನಿಯಲ್ಲಿ ನುಡಿದರು:
"ಸಂತೋಷವಾಯ್ತು ಜಯದೇವರೆ. ಅನುರೂಪ ದಾಂಪತ್ಯ. ಹೀಗೆಯೇ
ಹಚ್ಚಹಸುರಾಗಿಯೇ ಇರೀಪ್ಪ ಯಾವಾಗಲೂ."
ಕೊಠಡಿಯಲ್ಲಿ ಗಾಳಿ ಸಾಲದೆಂದು ಒಳ ಹಜಾರದಲ್ಲೆ ಜಯದೇವ ಚಾಪೆ ಬಿಡಿ
ಸಿದ. ಪಾದಗಳಲ್ಲಿದ್ದ ಧೂಳೆಲ್ಲ ಪಂಚೆಗೆ ಅಂಟುವಂತೆ ಚಾಪೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು
ಕೊಳ್ಳುತ್ತ ತಿಮ್ಮಯ್ಯ ತಗ್ಗಿದ ದ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದರು:
"ಅಮ್ಮಣ್ಣಿಯವರೂ ಓದಿದಾರೋ?"
"ಇಂಟರಾಗಿದೆ."
"ಹೌದೆ?"
ಆಶ್ಚರ್ಯದ ಛಾಯೆ ಮುಖವನ್ನು ಆವರಿಸುವುದರೊಳಗೇ ಹಿಂದಿನ ಸಂಭಾಷಣೆ
ಯೊಂದು ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು. ಅವರು ಕೇಳಿದರು:
"ಅವರನ್ನೂ ಉಪಾಧ್ಯಾಯಿನಿ ಮಾಡ್ಬೇಕೂಂತಿದೀರೇನೊ?"
“....ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಇಬ್ಬರೂ ಶಿಕ್ಷಕ ವೃತ್ತೀಲಿರೋದು ಒಂದು ದೃಷ್ಟೀಲೇನೋ
ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತೆ. ಆದರೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೇನೂ ಅಂಥ ಯೋಚನೆ ನಮಗಿಲ್ಲ. ಮುಂದೆ ಬೇಕಾದರೆ
ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರ್‍ಕೊಂಡರಾಯ್ತು."
ಆ ಉತ್ತರದಿಂದ ತೃಪ್ತಿಗೊಂಡ ತಿಮ್ಮಯ್ಯ ಅಂದರು:
"ಅಷ್ಟೆ, ಹಾಗ್ಮಾಡಿ. ಈಗಿರೋ ರೀತೀನೇ ಸುಖ. ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡ್ಕೊಳ್ಳೋ
ದಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬರಿರೋದು ಬೇಡ್ವೆ?"
ಸುನಂದಾ ಕಾಫಿ ತಿಂಡಿ ತಂದಳು. ಒಡಹುಟ್ಟಿದ ತಂಗಿಯೇನೋ ಎಂಬಂತೆ
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಸುನಂದೆಯನ್ನೆ ತಿಮ್ಮಯ್ಯ ನೋಡಿದರು.
ತಿಂಡಿಯನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸ್ಸಿ ಅವರೆಂದರು:
"ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬರ ತಿ೦ಡೀಲಿ ನಾನು ಪಾಲು ತಗೋತಾ ಇದೀನಿ. ಅದು ತಪ್ಪೂ೦ತ
