ಪದ್ಯಸಾರ 147 ಧುರಸಿದ್ದುರಾಗುದಿಲ ದುಗಿದು ಸೀಳಲಿ ಮಕ್ಕಿಕಾಸ್ಸಕ್ಕೂ | ತರಮಂ ಸುರಿವಂತೆ ಸೂಸಿತು ಘನಗಾಂವು ಪವ್ರಜಂ ||೬|| ಊ|| ಎನ್ನ ಸಹಾಯದಿಂ ನೆಡೆದೆ. ತಾಳು ಘನತ್ಯಮ ನಸ್ಮದೀಯಮಿ || ತೋನ್ಸೆ ತತೇಜಮಂ ತವಿಪನೆಂದನಿಂ ಮುಗಿಲಿಂ ಕನಲಿ ಪೊ | ಮೈುನ್ನೆ ಗಲೆ ಘನಧ್ವನಿ ಕಳಲು ಬರ್ದತ್ತು ಘನೋಪಳಾಚ್ಛದಂ || ತನ್ನಿ ದ ಮಲ್ಲದಿರ್ದೊಡೆಳೆಯಲ್ಲಿರು ಸೀರಗನಾಮಮಾಂಸದೇ ||೭|| ಕಂ|| ಎಳಸಿ ನಿಜಚಂಚುಪಟದೊಳೆ || ತಳದಿನಿಯಳ ಚೆದು ಮಖಿಗಳ ತಣಿಸಿ ಮನಂ || ಗೋಳತಳಿಸಿ ಸೆಳದು ಜಳಕಣ | ಕುಳಮಂ ಪೀರ್ದ್ರತ್ತು ಚಾತಕಂ ಚದುರಿಂದಂ !!೭೫೪| ೮|| ಮಂಗಳವಾದ್ಯಮರವ ನುಣ್ಣುವ ಮಿಂಚರು ದೀಪವಾಳ ಯು || ಇಂಗಪಯೋದವಿಟ್ಟ ತೆರೆ ತೋರಣದಿಂದಿರಬ೮ ಸುವೃಷ್ಟಿಯೇ | ಸಂಗತಧಾರೆ ಬಾಲಿವರಲವ ಮುತ್ತಿನ ಸೇಸೆಯಾಗೆ ಕಾ | ಗಗನಸ್ಥಲೀರಮೆಯುಂದಿದ ೧೦ಗುವಿವಾಹಲೀಲೆಯಂ ೭೫೫|| ಕಂ|| ಹಳಮಟಮಿಳ ಜಳದಮಯಂ || ಚಳಿಧರಮಾರ್ಗ೦ ತಟನ್ನಯಂ ದಿಗಳಯಂ || ಕಳಗೊಳ ನವಸ್ವಯಂ | ತಳದುದೊ ಭುವನಂ ಘನಾಗಮಾಂಬುಜಭವಸಿಂ ||೭೫೬|| ಫಣಿಯಂ ತುಂಡಿಸಿ ವಿಷಮಂ || ನೊಣೆದಾನುಂ ನೀಲಕಂಠ ನಾದೆನೆನುತ್ತುಂ || ಕುಣಿವಂತೆ ವಿಷಧರದ ಮುಂ || ದಣಿಯರದಿಂ ಕೇಗಿ ಕುಣಿವ ನವಿಲೆಸೆದಿರ್ಕುಂ ||೭೫೬|| ಗಖಿ ಪೊಂಪುಟ ವೊದಂತಿರೆ | ನ ನೆಟ್ಟನೆ ನಿಲೆ ಮುದಸ್ಸು, ಗಯಿಗಳಳಂ || ಒಖಿತುಪೇಪನೆ ಕಿವನಿ || ತುಣಗಿರೆ ಮತ್ತೊಂದು ನವಿಲದೇಂ ನರ್ತಿಸಿತೋ ||೭೫v || ಉ|| ಚಾದಗೆಯಂತೆ ಮುಂಬನಿಯನೇ, ಬರೆಪೀರ್ದುದ ವಲ್ಲಿಯಂತದೇಂt ತೋದುದೆ ವಾರಿಯಿಂ ಕಡವಿನಂತೆ ಮಗುಳುದೆ ತತ್ಸಹಾಯದಿಂ || 11*
