೪೨ ಮಾಡಿದ್ದು ಣೋ ಮಹಾರಾಯ, ಉಂಡೆಚಕ್ಕುಲಿ ಬಾಗಿನವನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು. ಮಹಾದೇವನು ದಿನ ಚರಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಸಹಾ ಮಠಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಉಪಾಧ್ಯಾಯರು ಹೇಳಿದಹಾಗೆ ಕಲಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬಂದನು. ಎರುನುಂಟು ಮಾತು ಹಿಂಚು, ಎಂದುಕೊಂಡು ಹುಡುಗರನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಹೊಡೆದು ಹೆದರಿಸುತಾ ಪಾಠಗಳನ್ನ ಹೇಳು ತಾ ಇದ್ದ ಈ ಉವಾಧ್ಯಯನ ಕೈಯಿಂದ ಯಾವಾಗಲಾದರೂ ಮಹಾದೇವನಿಗೆ ಒಂದೊಂದು ಪೆಟ್ಟು ಬೀಳುತಿತ್ತು. ಈ ಪಂತೋಜಿಯು ತನ್ನನ್ನು ಹೊಡದಾಗ ಮಹಾದೇ ವನ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ನೀರು ಬರುತ್ತಾ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಇತರ ಹುಡುಗರನ್ನು ಹೊಡೆಯುವಾಗ ಅವರು ದುಃಖಪಡುವು ದನ್ನು ನೋಡಿ ಮಹಾದೇವನು ಬಹಳವಾಗಿ ಅಳುತ್ತಿದ್ದನು. ಇವನನ್ನು ಸಮಾಧಾನಮಾಡುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗುತಿತ್ತು ಒಂದು ದಿನ ಸದಾಶಿವದೀಕ್ಷಿತನು ಮಗನನ್ನು ನೋಡಿ, ಸದಾಶಿವ-ಯಾಕೆ ನಗು, ನುರಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲವೆ ? ಮಹಾದೇವ-ಸಂತರು ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಸದಾ ನಿನ್ನನ್ನು ಹೊಡೆದರೆ ? ಯಾವಾಗ ? ಯಾಕೆ ? ಮಹಾ-ಭಾ ನ, ನನ್ನನ್ನು ಹೊಡೆದರೂ ಹೊಡೆಯಲಿ, ಎಲ್ಯಾಹು ಡುಗರನ್ನೂ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಆ ಹುಡುಗರು ಅಳುವುದ ನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ನನಗೆ ಏನೋ ಸಂಕಟವಾಗಿ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ನೀರು ಬರುತ್ತೆ, ಸದಾ ಹುಡುಗರು ತಪ್ಪಿದರೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಮಹಾ-ಪಾಠ ಕೊಟ್ಟರೂ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಹೊ
