ಪುಟ:ಮಿಂಚು.pdf/೨೩೨

226⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ಮಿಂಚು
⁠“ಸ್ವಲ್ಪ ಜರಡಿ ಹಿಡಿದು ಉಪಯೋಗಿಸಿ.”
⁠ಉಪಾಹಾರ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು.
⁠“ಅಲ್ಲಿ ನಾಳೆ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಇಂಥದೇನೂ ಇರೋದಿಲ್ಲ”, ಎಂದಳು ಸುಲೋಚನಾ
ಬಾಯಿ.
⁠“ದೊಡ್ಡದಲ್ಲ, ಶುಭ ಸಮಾರಂಭಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಮಾನಿಗಳು ಬರೋದು
ಮುಖ್ಯ.”
⁠“ತಾವು ಬರೀರೀಂತ ಜನ ಮುಕುತ್ತಾರೆ.”
⁠“ಚಪ್ಪರ ಗಿಪ್ಪರ ಬೇಡಿ. ಒಂಭತ್ತು ಘಂಟೆಗೆ ಬಿಸಿಲಿರೋದಿಲ್ಲ. ಮಡಚು
ಕುರ್ಚಿಗಳಿರಲಿ.”
⁠“ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ನಾಳೆ ಸುದಿನ.”
⁠“ಮುಹೂರ್ತ ನೋಡಿದೀರೊ ?”
⁠“ಹೌದು, ಶುಭ ದಿವಸ.”
⁠ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸೌದಾಮಿನಿ ಅಂದುಕೊಂಡಳು : ತನ್ನ ಪಾಲಿಗೂ ಶುಭದಿವಸವೇ
ಆಗಲಿ. ಅಥವಾ, ಸಿ.ಎಂ. ಬರಲೇಬೇಕೂಂತಾದರೆ ಭಾನುವಾರ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಇಟ್ಟು
ಕೊಳ್ಳೋದೇ ವಾಸೀಂತ ಐ.ಜಿ.ಪಿ. ಹೇಳಿದನೊ ? ನಾಳೆ ತನ್ನ ಸತ್ವ ಪರೀಕ್ಷೆ.
ಅಂದೇ ಈ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಇರುವುದರಿಂದ ತನಗೇ ಲಾಭ. ಎಲ್ಲರೂ
ಅಚ್ಚರಿಪಡುತ್ತಾರೆ. ಒಂದಷ್ಟು ಶಾಸಕರು ತನ್ನ ಶಿಬಿರಕ್ಕೆ ಬಂದರೂ ಬಂದರೇ.
ಹಾಗೆಯೇ ಆಗಲಿ, ದಂತೇಶ್ವರಿ.
⁠-ಕಾಫಿ ಹೀರುತ್ತಲಿದ್ದಾಗ ಮುಖ್ಯ ಮಂತ್ರಿ ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ಯೋಚನೆಗಳ
ಸುರುಳಿಯೊಳಗೆ ಆಗ ಅವಳು ಬಂದಿ,
⁠ಕಾಫಿ ಮುಗಿಯಿತು. ಮುಗುಲ್ನಕ್ಕಳು. ಯೋಚನೆಗಳ ಸಂಕೋಲೆಗಳು
ಕಳಚಿದುವು.
⁠ಬಂದವರು ಎದ್ದರು.
⁠“ಒಂಭತ್ತು ಗಂಟೆಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಅಲ್ಲಿದ್ದೇವೆ.”
⁠“ತಮ್ಮ ದಾರಿ ನೋಡ್ತವೆ, ನಮಸ್ಕಾರ.”
⁠ಪ್ರತಿವಂದನೆ ಎನ್ನುವಂತೆ ಸೌದಾಮಿನಿ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದಳು. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮೊಟ್ಟ
ಮೊದಲ ಸಲ ತಾನು ನಮಸ್ಕಾರ ಪಡೆದುದು ಯಾವಾಗ ? ಕೊಟ್ಟವರು ಯಾರು ?
ಬೇರೆ ಯಾರೋ ಎಂದು ತಪ್ಪು ಗ್ರಹಿಸಿ ತನಗೆ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿದಳೊ(ರೊ) ? ಹೆಂಗಸು,
ಹೆಂಗಸೇ ಅಂತ ತೋರದೆ ಆ ಪದ ಕೇಳಿದೊಡನೆ ಜೋಡಿಸಿದ ಕೈಗಳನ್ನು ಕಂಡೊ
ಡನೆ, ಅವಳ ಮೈ ಪುಲಕಗೊಂಡಿತ್ತು. ಆಮೇಲೆ ಬೀದಿಗಿಳಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನಮಸ್ಕಾರದ
ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅದರ ಆಗಮನ ಸುಲಭಸಾಧ್ಯವಲ್ಲವೆಂದು ಮನವರಿಕೆ