೧೨೪ ಶ್ರೀಮ೦ತ ಪರಶುರಾಮಪಂತ ಭಾವು ಪಟವರ್ಧನ ಇವರ ಚರಿತ್ರೆ. ವಾದದ್ದು, ಸ್ವತಂತ್ರಸಾರಿಯ ಮಹತ್ವಕೆಲಸವನ್ನು ವಸಿಂಸಿ ಕೊಡಬೇಕಾದ ಪುರುಷನಲ್ಲಿ ಶೌರ್ಯ, ಧೈರ್ಯ ಇತ್ಯಾದಿ పొరానె_గాృణగాళా ಇದ್ದುದಲ್ಲದೆ, ಇನ್ನೂ 寺eり之 7やeor yo అనెళ్యేవాగి ಇರಬೇಕಾಗುವದು. चूँ,उँv^लं ಜನರನು గారావాదిందాలు, ప్రి(తియుండాలని ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ رم زع رتحة ತೆಯು ಸೇನಾಪತಿಯಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕಾದ ಪ್ರಥಮ ಮತ್ತು ಪ್ರಮುಖವಾದ ಸದ್ಗುಣವು ಅವರಲ್ಲಿ ದಳಪತಿಯ ವರ್ಚಸ್ಸು ಇರದಿದ್ದರೆ ಸರದಾರರಲ್ಲಿ ટ૭cડઝ) యేు ದ೦ಡಿನ ಕಟ್ಟು ಸಡಿಲಾಗುವದು; ಕಟ್ಟು ಕೆಡುವದರಿ೦ದ ದಂಡಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಲೋಪವಾಗುವದು, ಹೀಗಾಗುವದರಿ೦ದ ಕೆಲವು ಜನರು ಬುಡೆದುಹೋಗಿ ಹಗೆಗಳನ್ನು ಕೂಡಿಕೊಳ್ಳುವರು. eうび3び3○Oび3 ಸೇನಾಧೀಶನಾದವನು ಕೈಕೆಳಗಿನವರನ್ನು ವುವುತೆಯಿ೦ದ ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇ ੋਰ7੧੭ ਫ਼ੁੱ. ఇదెల్లిదే ಪ್ರಸಂಗಬಂದರೆ ಜೀವದ ಹಂಗುದೊರೆದು స్మోమి ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಸಾ೦ಗಗೊಳಿಸುವದಕ್ಕೆ సెన్సాంనేJణలకిలే ಸ್ಫುರಣವನ್ನು ಸೈನಿ ಕರಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥವೂ ੱ੦, ಇದಕ್ಕೆ ಸಮಯಸ್ಫೂರ್ತಿಯೂ ಪ್ರಸ೦ಗಾವಧಾನವೂ ಅಗತ್ಯವಾದವುಗಳು. ಇಪೆ ಅಲ್ಲ, ಎ೦ಥ ದುರ್ಘಟ ಪ್ರಸ೦ಗಗಳು ಬಂದರೂ, ಧೈರ್ಯಬಿಡದೆ ಆ ಗ೦ಡಾ೦ತರಗಳJ೧ಳಗಿ೦ದ ಪಾರುಗಾಣುವ ಸಮಯಾನುಸಾರ ಯುಕ್ತಿಗಳು ತತ್ಕಾಲ ಅವನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟು ತ್ತಿರಬೇಕು; ಮತ್ತು ಕೆಕೆಳಗಿನ ಜನರು ಸಂತುಷರಾಗಿರುವಂತೆ శ్రాఫెసోు ಸ್ವತಃ ದಕ್ಷತೆಯಿಂದ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿರಬೇಕು. ಇವೆಲ್ಲ ಮಾತುಗಳ ಕಡೆಗೆ తెర్మెన్ని లక్ష్యాశే.ఇటు ಸಾರಾಸಾರ ವಿಚಾರವಾಡಿ ನೋಡಲು, ಸರದಾರರ ಸಮಯೋಹದಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಮಾತ್ರ ನಾನಾಘಡಣವೀಸನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ 2Joτύου. బ్బును ನಮ್ಮ ಕಥಾನಾಯಕನಾದ ಪರಶುರಾಮಪಂತಭಾವ, ಇನ್ನೊಬ್ಬನು ಹರಿಪ೦ತ ತಾತಾ ಫಡಕೆ, ಅವರಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕವಾಂತದ ಜನರ ಪರಿಚ ಯುವೂ, ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ఆయనేుట్టన ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು గJణ3ు నాూడి ಕೊಳ್ಳುವ ಕಾಳಗದ ಹದನವೂ, ಅಲ್ಲಿ ಇರುವ iš veiðể los yr y ఎల98)లన్గు, ಶತ್ತು.ಸರದಾರರ ಗುಣದೋಷಗಳ ಅನುಭವವೂ ఇత్యాది ಆಹವ-ಉಪಕರಣಗಳು ಇರಾವೊಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಗೊತ್ತಿದ್ದದರಿಂದೆ ఆ దొఫెళింను ಸರ್ವಾಧಿಪತ್ಯವನ್ನು ఆర్రె సిగ లుఫ్ఫిజిల్షణిండోు ত9ত৯ সৰ্বে ৪৯৫১ংমত৯ ನಿಜ್ಜೆನಿದನು.
