ಕರ್ಣಾಟಕ ಕಾವ್ಯಮಂಜರಿ [ಆಶ್ವಾಸಂ ••••••••• • | ೩|| ವ ಅರ್ರ ಯಶಮಿರು ಖಳರ ಕ! ದರರ ದುರ್ಯವಿದೆಂದು ತೊರ್ಪಲ್ಲಿಯೇ ತಾ || ಸ್ಪರಮೆನಗಾಂ ಜಗಕ್ಯಾ! ಚಾರನೆ ಕಣ್ಣು ಕಲ್ಪಿಸಂತೆಲ್ಲರುನುಂ | 18೩|| . ಅದ ಖಿಂ ಜಸಮಂ ಪಿ ಡೆ | ವಿದಗ್ಧಕವಿವ್ಯಪ್ರಭನಸ್ಸುಗೇಗೆಯುವುದಾ || ಗದೊತೆ ಗು೯ಣಿಯಸ್ಸದ ಮುನಾ | ಗದೊಳೊಪ್ಪುವ ಚಾಗಿಯಗ್ರದ ಸ್ಪೆಗೆ ಪ್ರರುಷಂ || HX|| ಕುಡುವವನೇನ ನಿತ್ಯಪನೂ ಕಟ್ಟಿ ಬುಧಾಳಿಗೆ ಪೊನ್ನ ಮೊಟ್ಟೆಯಂ || ಕುಡುದ್ರೆಗೆ ಚೆಕ್ಟರಂ ಕೊಡುವುದುಳ್ಳುವನಂತದು ತೀರಿದ೦ದು ಕೈ || ಯುಡುಗರೆ ತಂಬುಲಂಗುಡು ವುದಂತದು ತೀಲಗೂಡಂ ಪ್ರಭುತ್ವ! ತೊಡದಿರದಾಚೆ ಈಚೆ ನಯದಿಂ ವಿನದುಂಗೆಯಲೇನೋ ತೀರದೇ !! ಕಾಯಿಲ್ಲದೆ ಸಣ್ಣಂ ತನ! ಗಾಯಿಲ್ಲದೆ ಬಾಜನುತ್ತು ಬಿತ್ತದೆ ಫಲವಂ || ಈಯತೆ ವಿಧುವಿತಗಯಶಃ || ಶ್ರೀಯಂ ಬಯಸಿದೊಡೆ ಬರ್ಕುಮೇ ಬಗೆವಾಗ 1 |೬|| ಇತ್ತು ಶರೀರಮಂ ೩ಚರನಂದ ವೈರಿಗೆ ಮರ್ತಿ ಕ ಸಂ। ಪತ್ತು ನನ್ನೆದೆ ಕಾದನಹಿಲೋಕ ಮನೋಂಗನೆ ಕಾದ'ನಲ್ಲವಂ! ತುತ್ತಿಡುರ್ವಿಯಂ ತಳೆದ ತೇಪನನೆತ್ತಣ ಭೂತಧಾತ್ರಿ ತಾ| ನೆತ್ತಣ ವಾರ್ಧಿಯಣ ಕುಲಾಚಲಮೆತ್ತಣ ಜೀವರಾಶಿಗಳಿ|| ೫೭|| ಭಯಮಿನಿತೇಕೆ ಕಾಂಚನಕೆ ಸಜ್ಜನರತ್ತನೆನಿಂದುಕಾಂತಕಿ! ರ್ತಿಯೊಳ್ ನಿಜಾಂಗಮುಂ ಬಿಳಿದುಮಾಡಿದಪ5 ಬುಧರೆಂದು ತಾಂ ಧರಿ! | ತ್ರಿಯೊಳಡಗಿರ್ದೊಡಂ ಕರೆದು ಕಲ್ಲೊಳಗಿರ್ದೊಡಮ್ಮೊಲ್ಲದೋಡಿ ಲೋ | ಭಿಯ ವರೆವೊಕ್ಕೊಡಂ ತೆಗೆದು ಕೊಟ್ಟವರ ವದಾನ್ಯವಲ್ಲವ5 HV ಸು-- 1, ನಂತರ,
