________________
೧೮ ವೈಶಾಖ ಇಲ್ಲ. ಆ ಮಟದ ಆಜೂಬಾಜೂನಲ್ಲಿ ನಾವೀಗ ಸುಳುದಾಡೋದು ಮುಕ್ತ ಬಂದ್!... ಅದ್ರೆ ಗೌಡ್ರು ನಿನ್ನ ಮದ್ಯಸ್ತಿಕೆ ಮಾಡಿಕಂಡಿ... ಬಾ ಬಾ, ಕೃಡ್ತೀನಿ. ತಕಂಡೋಗೀವಂತೆ...” ಇಸ್ಪೀಟು ಎಲೆ ಎಸೆದು ಬೈಲಿಗೆ ರಂಗ ವೊಂಟ, ಲಕ್ಕ ಅವ್ರ ಹಿಂದುಗಡ್ಡೆ ವೋದ- ಊರ ಕೊನೀಕೆ ಅಗ್ನಿ ಮೂಲೇಲಿ ಅಮ್ಮ ಜೋಪಡಿ... ಜೋಪಡಿ ತಲುಪುತ್ತೇಯ, ಬೈಲಿಗ ರಂಗ ಜೋಗ್ನಿಂದ ಕದ ತಟ್ಟ. ನಳುನ್ನಿಂದ, “ಅಸ್ಪಿ ಯಾವೋನ ಅಮ್ಮ -ಬೆದೆ ಬಂದೋನ ತರ, ಒಂದೆ ಸಮಕೆ ಇಂಗೆ ಕದ ಕುಟ್ಟೇನು?” ಬೈತ ಬೈತ, ನಿದ್ದ ಕಣ್ಣ ಹೃಸಕ್ತ ಅವನ ಎಂಗಸು ಕದ ತಗಿಯಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ವ್ಯಾಳ್ಯವೇ ಇಡೀತು-ಗಂಡಯ್ಯ ಸ್ವಾಡಿಮ್ಯಾಲಂತೂ ಉರಿದುಪ್ಪಾಗಿ, “ಮಾರಿಗುಡಿ ಬುಟ್ಟು ಇಲ್ಯಾಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀನಿಂಗೆ ಎಡತಿ ಯಾಕೆ? ಹಕ್ಕಳ್ಯಾಕೆ? -ನಿನ್ನ ಆ ಬರಬಿಜ್ಜಾರು ಬಂದು ವೊತ್ತಗಂಡು ವೊಗಬಾರ....ಆ ಮಟದಯ್ಯ ಒಬ್ಬ ಕೇಡಿಗ ಬಂದ ಊರೆ-ಹಿಂದಿದ್ದ ಅಯ್ಯನೋರು ದ್ಯಾವರಂತ ಮನುಸ್ತು! ಈವಯ್ಯ ನಿಂಗೆ, ನಿನ್ನ ಪೋಲಿ ಪಟಾಲಂಗೆ ಎಲ್ಲಾದ್ರೂವೆ ದುಡ್ಡು ಕ್ವಟ್ಟು ಕುಡುಸಿ, ನಿಮ್ಮ ಕೆಯ್ತಿ ಮಾಡಬಾರದ್ದ ಮಾಡ್ಲಿ ಊರೆ ನಿಪಾತಗೊಳಸ್ತಾ ಅವ್ವ ಅಂತ ವಳುವಳಗೆ ವಸಿ ಜನ ಗುಸಗುಸಗುಟ್ಟಾ ಅವೆ, ಇನ್ನೊಸಿ ಜನ ಇಲ್ಲ ಆ ನಂಜೇಗೌಡ್ರೆ ಕೇತು ಅಂತಾನು ಯೋಳೋದ ಕೇಳಿ... ಯಾರು ಸಾಚಿ ಯಾರು ಪಾಚಿ- ಆ ಜಡೆಮುನೀಗೆ ಗ್ರತ್ತು... ಅದೆಂಗಾರು ಆಗಿ ಕನ, ನೀ ಯಾಕೆ ಬಂದೆ ಇಲ್ಲಿ? ಆ ಮಾರಿಗುಡೀಲೇಯ ನಿಮ್ಮಪ್ಪನ ಚಪ್ಪೋಡು ಅಂತ ಬಿದ್ದುಕೋ ವೋಗು.” ಅರಳು ಸಿಡಿಯೋವಂಗೆ ಸಿಡುದ್ದು. ಬೈಲಿಗ ರಂಗ ಕಿಲಾಡಿ, ಒಂದು ಮಾತೂ ಆಡದೆ ಆಯಿದು ರೂಪಾಯಿ ನೋಟ ವಳುಗಿಸೆಯಿಂದ ತಗ್ಗು ಅವಳ ಕೈಯಾಗಿಟ್ಟ, “ಈ ರೂಪಾಯಿ ಯಾವ ಮುಂಡೆಗೆ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು?” ಅಂತ ಅಂತಾನೆ ತನ್ನ ರವಿಕೆ ವಳೀಕೆ ಅಮ್ಮ ಇಳಿಬುಟ್ಟಲು... ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ಮಾತ್ನಲ್ಲ ನಿಲ್ಲುಸಿ, ತನ್ನ ಗಂಡಯ್ಯ ಬೆಂಕಿಕಡ್ಡಿ ಕೀರಿ, ಸೀಮೆಯೆಣ್ಣೆ ಬುಡ್ಡಿ ಕತ್ತಿಸಿ, ವಳುಕ್ಸಾಣೆ ಮೂಲೇಲಿ, ಗೋಣಿ ತಾಟ್ನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿಟ್ಟಿದ್ದ ಅತ್ತು ಬಾಟ್ಲಿಗಳ ಎತ್ತ ಲಕ್ಕನ ಕಯ್ಯಗಿಡಾದ್ರೆ ಗುರುಕಾ ಸ್ವಾಗ್ತಿದ್ದು, ಲಕ್ಕ ಆ ಬಾಟ್ಲಿಗಳ ತಕ್ಕಂಡು ವೋರಿಕೊಂಡಿದ್ದೇ ತಡ, ತನ್ನ ಗಂಡನೂವೆ ಲಕ್ಕನ ಬಾಲಂಗಚ್ಚಾಗಿ ಕಾಲಿಟ್ಟಿದ್ದ ಕಂಡು, “ನೀಯೆಲ್ಲೀಗೆ ವೊಂಟಿದ್ದಿಯೊ ನನ್ನ ಅಳೇನ ಮಗನೆ?” -ಅರಚಿ, ಅಮ್ಮ
