________________
ಸಮಗ್ರ ಕಾದಂಬರಿಗಳು - ೧೯ ರಟ್ಟೆ ಇಡುದೆಳು, ದಡಾರೈ ಕಡ ಮುಚ್ಚಿ, ತಾಪಾಳು ಝಾಡಿಸಿದ್ದು.... ವಸಿ ದೂರ ವೋಗೂದರೋಳ್ಳೆ ಆ ಗೋಣಿ ತಾಟ್ನ ವಳಗೆ ಏನಿರಬೈದು ಅನ್ನೊದು ಲಕ್ಕಂಗೆ ತಿಳಿದೋಗಿತ್ತು. ಅದರ ನಾತವೆ ಸಾಗ್ತಾ ಇತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಕತೆನೂವೆ!. ತನ್ನಯ್ಯನೂ ಕುಡಿದು ಬತ್ತಾ ಇರಲ್ವ?... ತನಗೆ ಅದರ ವಾಸಣ ತೀರ ಹೇಸಿಗೆ... “ಲ....ಲೋ ಲಕ್....ನಿಂತುಗೊಳ್ತಾ ಅಪ್ಪಯ್ಯಾ...” ಹಿಂದಿಂದ ಕೂಗ್ತ ಓಡಿಬಂದೋರು ಯಾರೂಂತ ಕ್ವಾಡಿದ್ರೆಬೈಲಿಗೆ ರಂಗ! “ಸದ್ಯ ಆ ಮಾರಿ ಕಂದ ತೆಪ್ಪುಸಿಬಂದೆ..."ದುಸುದುಸು ಏದ್ದ ವದುರ. “ಅದ್ಯಾವ ಮಾಟದಲ್ಲಿ ತೆಷ್ಟುಸ್ಲ?” -ಲಕ್ಕ ಕೇಳಿದಾಗ, “ಏಡು ನಿಮಿಸ ಅವಳು ಯೋಳಿದ್ದ ಕೇಲ್ಕಂಡು ವಕ್ಕಡೆ ಕುಕ್ಕುರುಸಿದ್ದೋನು, ಅವಳು ಅಡಿಗೆ ಊಾಣೆಗೆ ಹ್ಯಾದ್ರೆ ಸಮ, ಮುಂದಿನ ಬಾಗಿಲ ತಾಪಾಳ ತೆಗೆದು ವಾಟ ವೊಡದುದ್ದೇ ವೊಡದುದ್ದು....” ರಂಗ ಜೋರು ಜೋರಿಂದ ನಕ್ಕ. ಅಂಗೆ ನಗಾಡ್ವಾಗ ಅವ್ರ ಹಟ್ಟೆ ಮುಂಚೋರಿ ದೋಣವೆ ಎದ್ದು ಬಿದ್ದು ಕುಣದಾಡ್ತಿತ್ತು. ಅದ ಕಂಡು ಲಕ್ಕನೂವೆ ತಡಕೋನಾರದೆ ಬಿದ್ದು ಬಿದ್ದು ನಗಾಡ್ಡ, ನಗಾಡ ನಗಾಡ್ತಾನೆ ಬೈಲಿಗೆ ರಂಗ ಲಕ್ಕನ ಸಂಸಯಾವ ನಿವಾರಿದ್ದ. “ಈ ಬಾಟ್ಲಿಗಳು ಜಪ್ಪಯ್ಯ ಮಟದ ಸಿವಪಾದಪ್ಪಾರಿಗಲ್ಲ ಕನೊ, ಲಕ್...” “ಮಂತೆ?” “ಅವರೆಸರಲ್ಲಿ ನಂಜೇಗೌಡು ನಡುಸ್ತಿರೋ ಕರಾಮತ್ತು ಇದು. ಪಾಪ, ಈ ಪರಿಪಾಟ್ಲ ಒಂದೂ ತಿಳೀದ ಆ ಅಯ್ಯನೋರೆ ಸುಮ್ಮಸುಮ್ಮೆ ಅಪಾದ, ಕೆಟ್ಟೆಸರು...” ಕುಡುದ ಗ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಈಟೆಲ್ಲ ಇವರಿಸಿ, ಬೈಲಗ ರಂಗ ಮಾರಿ ಗುಡಿದಿಕ್ಕೆ ವೋಳ್ಳಿದ. ಅಂಗೆ ವೊಳ್ವಾಗ ಲಾಟೀನ ಈ ಕಯ್ಯಂದ ಈ ಕಯ್ಯಗೆ ಬದ್ಲಾಯಿಸ್ಥ. ಆಗ ಅವ್ರು ಕಂಕುಳಲ್ಲಿ ಇರುಕಿಸಿದ್ದ ಬಾಟ್ಲಿಗಳ ಇನ್ನೊಂದು ಹೊದೆ ಲಕ್ಕನ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಬಿತ್ತು.... “ಈ ನಮ್ಮ ಊರಾಗೆ ಯಾರೋ ಹೆಸರು, ಇನ್ಯಾರೋ ಬೊಸರು”- ಇಸ್ಮಯಪಡ್ಡ, ಆ ಮಾಲ ಗುಟ್ಟಾಗಿ ಕ್ವಿಂಡೋಗಿ ಗೌಡ್ರಿಗೆ ತಲುಪಿದ್ದ ಲಕ್ಕ...ಮಠದ ವಳುಗಡೀಕೆ ಎಲ್ಲೋ ಸಿವಪಾದಪ್ಪನೋರು ತಮೋಟಿಗೆ ತಾವು ಯಾವೋ ಸರಣರ ಪದವ ಅಂದುಕತ್ತಿದ್ದರು...ಗೌಡ್ರಿಗೆ ಕುಸಿ ಆಯ್ತು. ಮೊಗ
