________________
a es ವೈಶಾಖ ಚೆಟ್ಟಿ, ಒಂದು ಗಂಜು... ಇವಿಷ್ಟೂ ನಾನು ಕ್ವಿಟ್ಟಿದ್ದೆ ಬುಂಡಮಾರೆ. ಆದ್ರೆ ಹಡಸಿಕಂಡಮ್ಯಾಲೆ ಯೋಳಿಕೋಬ್ಯಾಡದು ಆಂತ ಆ ಚಮಾಚಾಲ್ವ ನಮ್ಮೆಲ್ಮಾನರಿಂದ ಮುಚ್ಚಾಕ್ಷೆ... ಇನ್ನೇನಮಾಡಾದು. ಇನ್ನು ಮ್ಯಾಕೆ ಅಂತೋನು ಯಾರಾರು ಜಾಗ ಕ್ಯಾಳಿಕಂಬಂ, ವೋಗ್ಲ ಅಪ್ಪಯ್ಯ, ನೀ ಬಂದ ಹಾದಿಗೆ ಸುಂಕ ಇಲ್ಲ ಅಂದು ಬಿಡ್ತೀನಿ” – ಚಕ್ಕಚಕ್ಷೆ ಮಾತಾಡಿ ಮುಗಿಸಿದ್ದು ಸಾಕವ್ವ... ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿ ಬುಂಡಮಾರ ಮೊಖದಾಗೆ, ತಟಕ್ಕೆ ದೀವಿಗೆ ಕೆಡುಸದಂಗೆ ಕಪ್ಪು ಮೆತ್ತಿಗತ್ತು... ಇಂಗಾದ್ದು ಒಂದೇ ಗಳಿಗೆ, ಆಟೇಯ, ಆ ಗಳಿಗೆ ಕಳೀತು. ಪನಾ ಅವರ ಮೊಖದಾಗೆ ನಗಸಾರ ಇಟ್ಟಾಯ್ತು... ಊ– ಅಂತ ತುಟಿ ಬಿರುವಿ, ತಲೆಕೊಸರಿ, ಎಮ್ಮೆ ಕೆಚ್ಚಲೆ ನೀರೆರುಚಿ, ಹಾಲು ಕರೆಯಕ್ಕೆ ಕುಂತರು... ಆಚೆ ಅಟ್ಟ ತಿಮ್ಮರಾಯಿ ಎಡತಿ ಸಾಕಿ ಆಟೋತ್ತು ಈಟೋತ್ತು ನಿಂತು, ಆ ಸುದ್ದಿ ಈ ಸುದ್ದಿ ಎತ್ತ, ಕೊನೇಲಿ - "ನಿಮ್ಮ ಸೊಸೆಯೆಲ್ಲಿ ಬುಂಡವ್ವ, ಕಾಣುಸ್ತಾನೆ ಇಲ್ಲ?” ಅಂದುದಕೆ, ಹಾಲು ಕರೀತಾ ಕರೀತಾನೆ ಬುಂಡಮಾರು “ಇನ್ನೆನ- ಆ ಕಂಚುಗಾರ ಸಾಬಿ ಕುಟ್ಟೆ ವೋಡೋಗಿರಬೇಕು, ಆ ಹಗಲು ಹಾದರಗಿತ್ತಿ” - ನಿಸೂರಾಗಿ ಯೇಳಿಬುಟ್ರ, ಆಚೆ ಅಟ್ಟಿ ತಿಮ್ಮರಾಯಿ ಎಡತಿ ಸಾಕವ್ವ, “ಇದೂ ಉಂಟ? ಕಲಿಗಾಲ!... ನಿಮ್ಮಟೇಲಿ ಅವಳಿಗೇನ ಕೊರತೆ ಮಾಡಿದ್ರಿ?...” ಅಂದುಕೊತ್ತ, ಊರೋಳೆ ಈ ಬಿಸಿಬಿಸಿ ಸುದ್ಯ ಟಾಂಟಾಮು ಮಾಡಕ್ಕೆ ತುದಿಗಾಲ್ನಲ್ಲೆ ಬಿರಬಿರೆ ವೊಂಟೋಯ್ದು... - ಹಾಲ ಕಾಯಿಸಿಟ್ಟು ಬುಟ್ಟು ಬಂದು ನಡುದ ಸಮಸ್ತಿಚಾರಾನು ನನ್ನ ಕುಟ್ಟೆ ಯೋಳಿ, ಬುಂಡಮಾರು “ಲೌಡಿಮೋದರೊಯ್ತಾಳೆ ಬುಡೋ, ಲಕ್ಕ, ಅವು ಮೋದರೆ ನಮ್ಮಟ್ಟಿ ಇಟ್ಟಿನ ಮುತ್ಯೇ ಉಳೀತವೆ...” ಅನ್ತಾ ಅನ್ತಾ ಸಮಾದಾ ತಂದುಂಡು. ಲಕ್ಕ ಇದೇ ಗುಂಗಲ್ಲಿ ವೋಯ್ತಾ ಇದ್ದ... ಚಾಪೆ ಸುರುಳಿ ಬಿಚ್ಚಿದಂಗೆ ಅಮ್ಮ ವಳುಖ್ಯಿಂದ ನೆಷ್ಟು ಬಿಚ್ಚುಗತ್ತಾ ವೋಯ್ತ: ಒಂದು ವೊತ್ತಾರೆ, ಕಸ ಆಕಿ, ಹಾಲ ಕರೆದಾದಮ್ಯಾಲೆ ಬುಂಡಮ್ಮಾರ ಅಯಿದು ಎಮ್ಮೆನೂವೆ ಮೇಯಕ್ಕೆ ಕಾಡಿಗೆ ಅಟ್ಟಿಗಂಡೋಗಿದ್ದ. ಉಳಿಕೆ ಹೈಕಳೂ ಬ್ಯಾರೆ ಬ್ಯಾರೆ ಎಮ್ಮೆ ದನಗಳ ಅಟ್ಟಿಗಂಬಂದಿದ್ದೂ, ಆಗ್ಲೆ ನಂಗೆ ಹೇಲಕ್ಕೆ ಅವಸರಾಗಬೇಕ?... ಉಳಿಕೆ ಹೈದಳಿಗೆ, “ವಸಿ ನನ್ನೆಮ್ಮೆ ಕ್ವಾಡಕರಿ” ಯೋಳಿ, ಜೊತೆ ಒಂದು ಎಣ್ಣವೆ ಇದ್ದದಿಂದ ನಾಚಿಕ್ಯಾಗಿ ಕಾಡಲ್ಲಿ ರವೋಟು ದೂರವೋಗಿ