ಅಧ್ಯಾಯ ೨೨] ಎಷ್ಟು ಪುರಾಣಂ ೪ರಿ ಯದ್ಯಾನ ಮವಿದ್ಯಾ ಚರ್ನಸಂ ತಂ || ೭೪ ! ಆ | ತಂ ಪರ್ಮಾ ಪ್ರಧಾನಂ ಚ ಬುದ್ದ ಹ೦ಕಾರ ಮೇವಚ 1 ಭೂತಾನಿತ ಹೃಷೀ ಕೆಶೇ ಮನಸ್ಸರ್ವೆ೦ದಿಯಾಣಿಕ | ವಿದ್ಯಾsವಿದೇಚ ವೈಯ!ಸರ್ವಮೇತ ತೃವಾಕಿ,ತಂ |೬೫| ಅಸ್ಸಭೂಷಣ ಸಂಸ್ಥಾನ ಸರೂಪಂ ರೂಪವರ್ಜಿ ತಃ | ಬಿಭರ್ತಿ ಮಾಯಾರೂಪೋsಸ ಯಸೆ: ಪ್ರಾಣಿನಾ೦ * tಃ || ೭೩ | ಸವಿಕಾರಂ ಪಧಾನಂಚ ಪ್ರಮಾಂಸ೦ಚಾಖಿಲಂ ಜಗAv ! ಬಿಭರ್ತಿಪುಂಡರೀಕಾಕ ಸದೇವಂ ಪರಮೇಶಗಃ | ೭೩ | ಯಾವಿದ್ಯಾತಥಾ ವಿದ್ಯಾಯದಚಾ ಸುದಯೋ | ಅಥವಾ ಅಜ್ಞಾನವೆನಿಸುವುದು (ವಿಗೈ ಎಂಬ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಖಡ್ಡ ರೂಪ ದಿಂದಲೂ, ಅವಿದ್ಯೆ ಎನಿಸಿದ ಅಣ್ಣಾರ್ರನ್ನು ಆ ಖಕ್ಕೆ ಕೈ ಒರೆ ' ಗಿಯೂ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವ ವಿದ್ಯೆಯು ಡಗ ತೆ ಸಟ್ಟವಾಗಿ ಎದೆಂತ, ಅವಿದ್ಯೆಯ ಆ ಖಡ್ 7 ಕೋಶದಂತೆ ಅತಿ ವಲಿ ವಾದದೆ ಇಲೂ ಭಾ ವವು ) 1 ೬೪ || ಓ ಮೈತ್ರಲನೆ ; ಇಂತ, ಪ್ರ ಗುಹ ಪ್ರಕೃತಿ, ಮಹ ಇತ್ತ, ಅಹಂಕಾರ, ಭೂತಗಳ ೨, ದ್ರಿ, ಮಗಳು, » ಎನಿಸ್ಸ, ಜ್ಞಾನಾ ಜ್ಞನಗಳು, ಇವೆಲ್ಲವೂ ಆ ಪರಮ «ನನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಿ, ಆತನ ಆತ್ಮ ದಂತೆ ನಡೆಯುವುದೆಂದು ತಿಳಿ !!೬೫!! ಆ ಕರವ ತ್ನನು ದಿಟವಾಗಿಯೂ ಯಾವುದೆಂದು ಒಗೆ * ರಾದ ರೂ : ವಿ.ದವನ«fದ್ದ , ಉಪಾಸಕರ ಶ್ರೇಯಸ್ಸಿಗೆ ಮಾಯ ಯಿಂದ ಇ೦ತಹ : ಸವಂ ಧರಿಸಿ ಈ ಲೋಕವ ಇವು ತನ್ನ ಆಯುಧ: ಳನ್ನಾಗಿ » , ಆ 4 ರಿಣಗಳೆನ್ನಾಗಿಯ ಮಾಡಿ ಕೊಂಡಿರುವನು, (ಪರಮಾತ್ಮನ ರೂಪರಹಿತನು, ಹೀಗಿದ್ದರೂ ಉಪ ಸಕರು ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದು ರೂಪದಿಂದ ತನ್ನನ್ನು ಭಜಿಸಿ, ಮುಕ್ತಿ ಹೊಂದಲೆಂಬದಾಗಿ ಭಾವಿಸಿ, ಈ ರೀತಿ ಜಗದ್ವಿಲಕ್ಷಣವಾದ ದಿವ್ಯ ರೂ ಏವಂ ಧರಿಸಿರುವನೆಂದು ಭಾವವು) !! • e 1 2 #ುವು ಇಂತು, ಪ್ರಕೃತಿ ಪ್ರರ ಸಸ೦ಯೋಗtಂದದಯಿ v, ನ«ಶಯುಕ್ತವಾದ ಈ ಪ್ರಸಂಚವ ನು, ನಾಶರಹಿತವೂ, ಕ೩ ಶತವೂ ವಿಸಿ - ದ ಒದ್ದೆ ಎಂಬದಾಗಿ ಕರಯಿಸಿ .ಕೂಳ್ಳುವ ಜ್ಞಾನವನ್ನೂ, ನಾಶಯುಕ್ತವೂ ಅಶಾಶ್ವತವೂ ಎನಿಸಿದ ಆವಿದ್ಯೆ
