ಪುಟ:Abhaya.pdf/೧೧೭

೧೧೨

ಅಭಯ

⁠ಸರಸಮ್ಮ,ತುಂಗಮ್ಮನನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿದರು.
⁠"ದಿನ ತುಂಬ್ತೆ ತುಂಗಾ?"
⁠"ಇರಬೇಕು ದೊಡ್ಡಮ್ಮ...ಬೇಜಾರು..ಅಂತೂ ಬದುಕಿದೀನಲ್ಲ."
⁠"ಹಾಗನ್ಬಾರದು ಮಗೂ.ಈಗ ನಿನ್ನದೊಬ್ಬಳದೇ ಅಲ್ಲ-ಇನ್ನೊಂದು
ಜೀವದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯೂ ಇದೆ ನಿನ್ಮೇಲೆ.ನೀನು ನಗುನಗುತ್ತ ಸುಖ
ವಾಗಿರ್ಬೇಕು."
⁠ತುಂಗಮ್ಮ ನೋವಿನ ನಗೆ ನಕ್ಕಳು.
⁠ಸರಸಮ್ಮ ಪುಸ್ತಕ ತೆರೆದು ಬರೆದುಕೊಂಡರು:
⁠ಹೆಸರು-ತುಂಗಮ್ಮ;ವಯಸ್ಸು-ಹದಿನೆಂಟು,ಹತ್ತೋಂಭತ್ತು;
ದೇಹಸ್ಥಿತಿ-ಆರೋಗ್ಯವಂತೆ,ಗಭಿಣಿ;ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದವರು-ಸ್ವತಃ
ಬಂದಳು;ಪುವ‍ ಇತಿಹಾಸ_
⁠ಸರಸಮ್ಮ ಚುಟುಕಾಗಿ ತುಂಗಮ್ಮನ ಪುವ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು
ಬರೆದರು.
⁠ಆ ಪುಟದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹೆಸರಿನೆದುರು ತುಂಗಮ್ಮ ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ಸಹಿ
ಹಾಕಿದಳು.
⁠ಆಕೆಯ ಕಿವಿ-ಕೈಗಳಮೇಲಿದ್ದ ಅಲ್ಪ ಆಭರಣದ ಟಿಪ್ಪಣಿಯೂ
ಆಯಿತು.
⁠ಆ ಕ್ರಿಯೆಗಳೆಲ್ಲ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಸರಸಮ್ಮ ಹೇಳಿದರು:
⁠"ಬಚ್ಚಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಮುಖ ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಬಾ ತುಂಗ.
ಅತ್ತಿದ್ದು ಸಾಕಿನ್ನು."
ತುಂಗಮ್ಮ ಬಚ್ಚಲುಮನೆಗೆ ಹೋದಮೇಲೆ ಜಲಜ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಳು..
ಆಕೆಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿತ್ತು.ಆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೂ ಆಕೆಗೊಂದು
ಕನಸು ಬಿದ್ದಿತ್ತು.ಆ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ, ಸುಂದರಿಯಾಗಿ ಅಲಂತಳಾಗಿದ್ದ
⁠ತುಂಗಮ್ಮನನ್ನೂ ಆಕೆಯ ಎತ್ತರದ ಯುವಕ ಪತಿರಾಯನನ್ನೂ
ಜಲಜ
ಕಂಡಿದ್ದಳು. ಆಗ ತುಂಗಮ್ಮನಿಗೆ ಬಸಿರು ಇರಲಿಲ್ಲ...
⁠ಆ ಕನಸು ಅಥ‍ವಾಗದೆ, ಇದೆಲ್ಲ ಎಷ್ಟೊಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಎನ್ನುತ್ತ,ಜಲಜ
ಬೆರಗು ನೋಟದಿಂದ ಬರಿಯ ಛಾವಣಿಯನ್ನೆ ನೋಡುತ್ತ
ಮಲಗಿದಳು.