ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತೂ ನಿದ್ದೆ ಹೋಗಿ ಎಂತಹ ಅಮ್ಯಾಯವಾಗಿತ್ತು! ಎಚ್ಚರ ವಿದ್ದಿದ್ದರೆ ತಾನೂ ಕಿವಿಗೊಡುತಿದ್ದಳು......ಇನ್ನು ತುಂಗಕ್ಕನೇ ತನಗೆ ಹೇಳುವ ತನಕ ತಾನು ಕಾದಿರಬೇಕು ಇಲ್ಲವೆ ದೊಡ್ಡಮ್ಮನನ್ನು ಕೇಳಿ ತಾನು ತಿಳಿಯ ಬೇಕು. ತುಂಗಕ್ಕನ 'ಆತ' ಹೇಗಿರುವನೊ! ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ತಾನು ಕಂಡಿದ್ದ ಆ ಮಹಾನುಭಾವ.
"ಎಲ್ಲಾ ಬರಕೊಂಡ್ರಾ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ?"
"ಹೂಂ ಹೂಂ.....ಮಾತಿನಮಲ್ಲಿ! ಏಳು...ಕಣ್ಣು ಹ್ಯಾಗಿದೆ ನೋಡು ಕುಡ್ದೋರ ಹಾಗೆ! ಮುಖ ತೊಳ್ಕೊಂಡು ಬಾ"
ಜಲಜೆಗೆ ನಗು ಬಂತು ಕುಡಿದವರ ರೂಪ ಆಕೆಗೆ ಅಪರಿಚಿತವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಎರಡು ಮೂರು ಸಾರೆ ಪೋಲೀರಸರು ನಡುರಾತ್ರೆಯ ಹೊತ್ತು, ಕುಡಿದು ಅಮಲೇರಿ ಮಾತನಾಡುತಿದ್ದ ಒಬ್ಬಿಬ್ಬಿರು ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಕರೆತಂದು ಅಭಯಧಾಮದಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟುದನ್ನು ಜಲಜ ಕಂಡಿದ್ದಳು. ಮರುದಿನ ಆ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಕಾಣದಂತೆ ಜಲಜ, ದೊಡ್ಡಮ್ಮನ ಕೊರಡಿಗೆ ಬಂದು, ಹತ್ತಾರು ಹುಡುಗಿಯರೆದುರು ತಾನು ಕುಡಿದವಳಂತೆ ನಟಿಸುತ್ತ ನಗೆಯ ಕೋಲಾಹವೆಬ್ಬಿಸಿದ್ದಳು. ಆಗ ತಾವೂ ನಗುತ್ತ, "ಹಾಗೆ ಅಣಕಿಸಬಾರದು" ಎಂದು ಹೇಳುವುದನ್ನೂ ಸರಸಮ್ಮ ಮರೆತಿದ್ದರು. ಜಲಜ ಹೊರ ಹೋದೊಡನೆ ಸರಸಮ್ಮ ಹೇಳಿದರು:
"ನಿಮ್ಮ ತಂದೆಗೆ ಕಾಗದ ಬರೀಮ್ಮ. ನಾನೂ ಬರೀತೀನಿ. ಎರಡನ್ನೂ ಜತೇಲೆ ಕಳಿಸೋಣ."
"ಹೂಂ,"ಎಂದು ತುಂಗಮ್ಮ ಒಪ್ಪಿದಳು.
"ಇವತ್ತೇನೋ ಅಂಚೆಗೆ ತಡವಾಯ್ತು ನಾಳೆ ಹೊರಟೋಗುತ್ತೆ."
ತುಂಗಮ್ಮ, ಅಭಯಧಾಮದ ಮುದ್ರೆಯಿದ್ದ ಒಂದು ಹಾಳೆಯನ್ನೆತ್ತಿ ಕೊಂಡು ಲೇಖನಿಯನ್ನು ಮಸಿಯಲ್ಲದ್ದಿ ಬರೆಯತೊಡಗಿದಳು. ವೊದ ವೊದಲು, ತನ್ನನ್ನೆ ದಿಟ್ಟಿಸುತಿದ್ದ ಉಪಾಧ್ಯಾಯಿನಿಯ ಎದುರು ತಾನು ಪರೀಕ್ಷೆಯ ಪಾಠ ಬರೆಯುತಿದ್ದಂತೆ ಆಕೆಗೆ ಕಸಿವಿಸಿಯಾಯಿತು ಆದರೆ ಮೆಲ್ಲಮೆಲ್ಲನೆ, ಬರೆಯುತಿದ್ದಂತೆ, ಮನಸಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಪದಗಳು ರೂಪು
