ಅಭಯ ೨೫೬
ಸರರಮ್ಮನ ವರ್ತನೆಯಿಂದ ವ್ಯಧೆಯಾಯಿತು. ತಾನೇನು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿ
ದೆನೋ ಎಂದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಚಿಂತಿಸಿದರು.
ಜಲಜ ಕೇಳಿದಳು :
"ಯಾಕೆ ತುಂಗಕ್ಕ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಹೀಗಿದಾರೆ ?"
ತುಂಗಮ್ಮನಿಗೆ ಉತ್ತರ ಗೊತ್ತಿತ್ತು.ಸೋಮಶೇಖರ ಬಂದು
ಹೋದುದೇ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿರಬೇಕು; ತಪ್ಪು ತನ್ನದೇ; ಎಂದು
ಆಕೆ ತಿಳಿದಿದಳು. ಆದರೆ ಹಾಗೆಂದು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ
ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
"ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಮ್ಮ "
ಜಲಜ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬಂದಳು
"ಜ್ವರ ಇಳಿದಿದೆ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ; ಕಿಟಕಿಯ ಹತ್ತಿರ ಮಲಗಿಸಿದ್ದಾರೆ."
-ಎಂದು ವರದಿಮಾಡಿದಳು
ಮತ್ತೆ, ಕಿಟಕಿಯ ಹತ್ತಿರ ಮಲಗಿಸಲು ಕಾರಣರಾದವರ ನೆನಪು
ಸಂಜೆ, ತಾವೊ ತುಂಗಮ್ಮನ ಜತೆಯಲ್ಲಿ ಹೊರಡ ಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡರು
ಸರಸಮ್ಮ.ಆ ಸೋಮಶೇಖರ ಬರಬಹುದು ತಮಗೆ ತಿಳಿದೂ ತಿಳಿದೂ
ತಮ್ಮ ಕಣ್ಣೆದುರಲ್ಲೇ ಆಚಾತುರ್ಯನಾಗಬಾರದು.
ಆದರೆ ತುಂಗಮ್ಮ ಅಂದಳು :
"ಇವತ್ತು ಸಾಂಕಾಲ ನಾನು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಬರೋಲ್ಲ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ;
ಯಾಕೋ ಬೇಜಾರು "
ಹಾಗನ್ನೆ ಬ್ಬಾರದಿತ್ತು ಎಂದಿತು ಮನಸ್ಸು. ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ 'ಬೇಡ
ಹಾಗಾದರೆ' ಎಂದು ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ನೆಂದರು- ಎಂದು ಮಿಡುಕಿತು
"ಯಾಕೆ ? ನಾನೂ ಬರ್‍ತೀನಿ. ನಡೀ ಹೋಗೋಣ."
ಅದೊಳ್ಳೆಯ ಪರಿಹಾರ ತಾನು ಹೋಗುವುದು ತಪ್ಪಲಿಲ್ಲ,
ಜತೆಗೆ ದೊಡಮ್ಮನ ರಕ್ಷಣೆ ಬೇರೆ. ..............
ವಿಚಿತ್ರ ಮನೋವ್ರತ್ತಿಯಯುವಕನಾಗಿದ್ದ ಸೋಮಶೇಖರ.
ಎಷ್ಟೋ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಂಡವನು ಪೊನಾದಲ್ಲಿ ಓದುತಿದ್ದಾಗ ಪ್ರಣಯದ
