ಆಸ್ಪಾಮಿಅ ಸಾಂತ್ಯ ಸಂಗೀತ ಹಾಗೂ ನರ್ತನಗಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೂ ಹಾದಿ ಹಾಕಿಕೊಟ್ಗವು. ಶಂಕರದೇವನ ಸ್ತೂಳೆಶ್ರದಲ್ಲೂ ಭಾವದ ತೀವ್ರ ಸೊಮೊದೆ. ಅನಂದೆಪೀಕ್ಕರ್ಷಎದೆ. ಅದು ಸಮಸ್ತರ ನಾಟಕಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಳೀಯದಮನ. ಪತ್ತೀಪ್ರೇಪುದ. ರಾಸೆಕ್ರೀಡಾ ರುಕ್ವಿಂರಿಹರಣ, ಷಾದೀಕಾತೆ ಮನೆಸ್ತೆನುತ್ನಿ ಮುಟ್ಟುವರಿಥದು. ಇದರ ವಸ್ತು ನೀತಿಬೊಆಧೆ. ಗೀತೆ ಉಪನಿಷೆತ್ತುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಹರಣ. ರಾನೂಜಯೆ ವಿಂಬುವು ಈಗ ಉಳಿದಿದೆ ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಬೊರಿದೆರ ಕಥೆಯೊ ನಿಲ್ಲುವ ಉದಾತ್ತ ಸಾಹಿತ್ಯೆ ಇದರದು. ಆಳವಾದ ಭಾವನೆಗಳು. ಕಾಹೈಗೆಳೆ ಎಕರೆ. ಮೊರ್ವನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾದುದು. ಮತ್ತು ಮತಪ್ರೇಕಾರಕ್ಕೊಆಸ್ಟ್ರ ಪ್ರಯಪ್ತವಾಗಬೆದಾದುದು. ಮಧುರ ಭ್ಯಂಸೆ ಇವೊಳಿಂದ ನಾಮಸೊಪ ಒಂದು ಅಕ್ಕರಿತ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಕಲಾಕೃತಿಯುಗಿ ಆದುದರಿಂದ ನಾಟಕಕಾರರು ತುಂಬ ಇಕ್ನಟೆಸ್ಸೂನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮೆರಜಿಂಗಳಮ್ನ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಪರಿಣಮಿಸಿ ಕವಿಯ ಪ್ರತಿಭೆಗೆ ಚಿರಂತನ ಸಾಕ್ಷಿಯುಗಿ ನಿಂತಿದೆ. ಶಂಕರದೇವನ ಪ್ಪಂಗುಂ ಉಪದೇಶೆಕ, ಆಮೇಲೆ ಕತೆಗಾರ, ಆದರೂ ಈ ಬೂಗಳಲ್ಲೂ ತನ್ನ ಬಡ್ಗೀತ್ಗಳಿಂದ ವರಾಧವದೇವ ಜನರ ಪ್ರೀತಿಯೆನತ್ನಿ ತುಂಬ ಗಳಿಸಿದ. ಆತ ಶನ್ನ ಕೆಲವು ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಕ್ಷೇತ್ತೇಳಮ್ನ ನಿಎರ್ತಿಸಿದ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ವೈಷ್ಣವ ಈ ಗಾಢಭಾವದ ಭೆಕ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಆತನ ಮತನಿಷ್ಠ ಸೆಉಂ೯ ಆಭಿತ್ತು ನಡೆಯಿತು ಅನೇಕ ಮಠದ ಪ್ರೇಕಾಕ್ಕಾ ಆಂಕಿಯು ನಾಟಕಗಳ; ಪ್ರಯೆಪ್ತವಾದೆರೂ ಇಂದಿಗೂ ಅಸ್ನಾಮಿ ಗೀತಗಳಲ್ಲಿ ಭ್ಯಂ. ಮೊವಾ೯ರ್ಜಿತೆ ಪಾರ್ಪಳು ರೈನ್ಗ. ಆತ್ಮಾರ್ಪಣ ಭಾವ. ಉಂ ಜನರ ಜೀವನದ ಮೇಲೆ ಸ್ಥಿರಪ್ರೆಭಾವವನ್ನು ಬೀರುತ್ತಿವ, ಸೆವಉಂವೆಂಬ ಬುದ್ಧಿ=ಇವು ಮಪ್ಲೇಳಿಂದ ಸೌರಭ ಹೇಗೊಳೆ ಹಾಗೆ ಊ. ಕಾವೈಗಂಗಿಂತ ಬದ್ಗೀತಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಕಾವೈಮಯವಾಗಿವ. ಕೀರ್ತನ ಆಖ್ಯಾನಗಳಿ ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಶ್ರೀ ಟಾಲಕೃಷ್ಣನನ್ನೇ ಕೇಂದ್ರೆ ವೈಕ್ತಿಯುಗಿಟ್ಟುಕೆಣಂಡು ಬೃರಿದಾವನದ ಗಿಂತೆಲೂ ಸಂಗೀತೆದಲ್ಲಿ ಜವೆಂ ಪ್ರೀತಿ ಊಗನ್ನುತ್ರೀಕೃಷ್ಣನೆ ಬಾಲ್ಮ ಮೆತ್ತು ನೊತಾರೊತ್ಯಂಳೆನ್ನು ಬಹು ಸುಂದರಾಂಗಿ ಊ. ಭಕ್ತಿಗೀಊ ಅವರಿಗೆ ಊಟ ಊದ್ದುದೆಂಚೂ ರುಕದುಃವ ಸಾಧಾರಣುವಾಗಿ ಎಲ್ಲ3ವುಲಕೆರಿಗೊ ನವೆಂರುಣರಿಗೊ ಹೂವಾಗಿ ಬರುವ ಧಾವಗಳನ್ನೂ ಇಂದೂ ಅತ್ಯಂತ ಸೊರರವಾದ ಸ್ಸೂತ್ತಂಳೆನಿಯು ಅನೇಕೆ ಬದ್ಗೀಠಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದ. ಭಾವನೆಗೆಳನೊತ್ನಿ ಪ್ಪಂಘುಝ' ಛಾಗೆವೆತೆರ ಪ್ರೆಕೃಶ್ಯತೀತೆನೊ ಅಸಾಧಾರೆಣ ವ್ವೈಉಂ ರಂಕರದೇವನ ಬರಗೀತ್ಗಳ ವಿಷಯ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ ದುಃಯ ಆಧ್ಯಾತ್ನಿಕಾನುಭವಗಳು, ಅದ ಶ್ರೀಷ್ಠ್ರಷ್ಟ್ರಕ್ಟಸ್ಥೆ ದುಂನೂ
