ಗ್ರೀಕ್ ನಟಕಗಳು (ಪ್ರಾಚೀನ)
ಪ್ರ.ಶ.ಪೂ ೫ನೇ ಶತಮಾನ ಗ್ರೀಕ್ ಗಂಭೀರನಾಟಕದ ಸುವ್ರಣಯುಗ. ಪ್ರ.ಶ.ಪೂ.ಸು ೪೯೯ ರಿಂದ ೪೦೩ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಆಗಿಬಂದ ಮೂರು ಮಹಾ ಕವಿಗಳೇ ಅದನ್ನು ನಡೆಸಿಕೊಂಡವರು. ಗಂಭೀರನಾಟಕಕಾರತ್ರಯ ಎಂಬ ಘನಮರ್ಯಾದೆಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡವರು; ಅವರಾರೆಂದರೆ ಈಸ್ಕಿಲಸ್, ಸಾಫೊಕ್ಲೀಸ್ ಮತ್ತು ಯೂರಿಪಿಡಿಸ್. ಅವರಿಗೆ ಕೊಂಚ ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಇದ್ದು ನಾಟಕ ರಚಿಸಿದ ಫ಼್ರೀನಿಕಸ್, ಪ್ರಾಟನಿಸ್, ಕೀರಿಲಸ್ಸರು ಕೇವಲ ನಾಮವಶೇಷರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಸಮಕಾಲೀನರಾಗಿದ್ದ ಇಯಾನ್, ಆಕಿಯಸ್, ಆಗಥಾನರೂ ಕೆಲವು ಚೂರುಪಾರುಗಳಿಂದ ಉಳಿದಿದ್ದಾರೆಯೇ ವಿನಾ ಪೂರ್ಣ ಗ್ರಂಥಗಳಿಂದ ಅಲ್ಲ. ಮೋರಿಕಸ್, ನೊತಿಪ್ಪಸ್, ಅಕೆಸ್ಟರ್, ಥಿಯಾಗ್ನಿಸ್ ಮುಂತಾದ ಇತರ ಕೆಲವು ನಾಮಾಂಕಿತಗಳು ಅರಿಸ್ಟಾಫ಼ನೀಸ್ ಅವಹೇಳನದಿಂದ ತಿಳಿದುಬರುತ್ತವಯೇ ಹೊರತು ಅವರ ಒಂದು ಚೂರು ಕೃತಿ ಕೂಡ ಉಳಿದುಬಂದಿಲ್ಲ. ಪ್ರ.ಶ.ಪೂ ೪ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಗಂಭೀರ ನಾಟಕದ ವಾರ್ಷಿಕ ಪ್ರದರ್ಶನ ಏನೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿರಲಲ್ಲ. ನಾಟಕಕಾರತ್ರಯರ ಕೃತಿಗಳು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅಪೇಕ್ಷಿತವಾದುವು, ಹಿತವಾದುವು. ಅಲ್ಲದೆ ಹೊಸ ನಾಟಕ ರಚನೆಗೂ ವಿಶೇಷ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಹಾಗಾಗಿ ನಾಟಕಕಾರರು ಅತಿ ಚುರುಕಿನಿಂದ ರೂಪಕ ಕಟ್ಟಿ ಹೊರ ತರಬೇಕಾಗಿ ಬಂತು. ಹೇರಳವಾಗಿಯೂ ಕಟ್ಟಬೇಕಾಯಿತು. ಥಿಯೊಡೆಕ್ಟೀಸ್ ೫೦, ಕಾರ್ಸಿನಸ್ ೧೬೦, ಆಸ್ಪಿಡಾಮಸ್ ೨೪೦- ಈ ರೀತಿ ಅವರ ಬರಹ ಪಟ್ಟಿಯಾಗಿದೆ. ಗುಣದಲಾದರೂ ಅವಾವುದಕ್ಕೂ ರವೆಯಷ್ಟು ಮೆಚ್ಚುಗೆಯೂ ಲಭಿಸಲಾಗದು. ನೂರಾರು ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದೂ ಉಳಿದುಬಂದಿಲ್ಲ. ಈಸ್ಕಿಲಸ್, ಸಾಫ಼ೊಕ್ಲಿಸ್, ಯೂರಿಪಿಡಿಸರು ಬರೆದವೆಂದು ನಮೂದಿತವಾಗಿರುವ ಕೃತಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಕ್ರಮವಾಗಿ ೯೦, ೧೨೩, ೯೨; ಅಲೆಗ್ಸಾಂಡ್ರಿಯನ್ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಚುರದಲ್ಲಿದ್ದ ಅವರ ಕೃತಿಗಳು ಕ್ರಮವಾಗಿ ೭೨, ದೊಡ್ಡಸಂಖ್ಯೆ ೭೮. ಒಟ್ಟು ೩೦೫ರಲ್ಲಿ ಈಗ ಲಭ್ಯವಾಗಿರುವುವು ೩೩; ಕ್ರಮವಾಗಿ ೭, ೭, ೧೯- ಅಷ್ಟೆ. ಆ ಶ್ರೇಷ್ಟತೆಯ ಹೊರ ತಂಡ ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡ್ರಿಯನ್ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ೨೪೦ ಆದರೂ ಇದ್ದಿರಬೇಕು. ಆಗಿರುವ ನಷ್ಟ ಅಗಾಧಿವೆಂದೇ ಹೇಳಬಹುದು.
ಇರುವ ಅವರ ರೂಪಕಗಳಿಂದ ಅವರ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಶಕ್ತಿಯನ್ನೂ ಸ್ವಂತ ಲಕ್ಷಣಾಗಳನ್ನೂ ಅರಿಯುವುದು ಸಾಧ್ಯ. ಒಬ್ಬನಿಂದ ಇನ್ನೊಬ್ಬನಿಗೆ ಗಂಭೀರ ನಾಟಕ ಸರಿಯುವಾಗ ಅದಕಾದ ವಿಕಾಸ ಸಹಜವೂ ತರ್ಕಸಮ್ಮತವೂ ಸಮರ್ಪಕವೂ ಆಗಿತ್ತು. ಅದರ ಎರಡು ಭಾಗಗಳಾದ ಸಂಭಾಷಣೆ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡನೆಯದಕ್ಕೆ ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿಯೇ ಇಳಿಮುಖ. ಈಸ್ಕಿಲಸ್ಸನಲ್ಲಿ ಕೋರಸ್ ಭಾಗ ೩/೫ ರಿಂದ ೨/೫ ಕ್ಕೂ ಸಾಫ಼ೊಕ್ಲೀಸನಲ್ಲಿ ೧/೩ ರಿಂದ ೧/೬ ಕ್ಕೂ ಯೂರಿಪಿಡೀಸನಲ್ಲಿ ೧/೭ ರಿಂದ ೧/೧೦ ಕ್ಕೂ ಇಳ್ದು ಕಡಿಮೆಯಾದದ್ದು ಎಷ್ಟೊಂದು ಯುಕ್ತ ಬದಲಾವಣೆ. ಮೂವರಿಗೂ ಮನುಜವರ್ಗಕ್ಕೂ ದೇವವರ್ಗಕ್ಕೂ ಇರುವ ಸಂಭಂಡ ಮುಖ್ಯ ವಿಚಾರ ವಾಗಿದ್ದರೂ ಅದರ ಪ್ರತಿಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಮಾನವಾಂಶಕ್ಕೆ ಕವಿಯ ಲಕ್ಷ್ಯ ಹೆಚ್ಚುಹೆಚ್ಚಾದದ್ದನ್ನೂ ಅವನ ದೃಷ್ಟಿ ಸ್ಥೂಲದಿಂದ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾದ್ದನ್ನೂ ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ಈಸ್ಕಿಲಸನ ಪಾತ್ರಗಡಣ ದೇವತೆಗಳು ಉಪದೇವತೆಗಳು ಅತಿಮಾನವರು. ಸಾಫ಼ೊಕ್ಲೀಸನದು ಆದರ್ಶ ಮಾನವರು, ಯೂರಿಪಿಡೀಸನದು ಮಾನವರು. ಮೂವರ ಗಂಭೀರ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಲ್ಲೂ ಅದೇ ಬಗೆಗೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ. ಮಾಡುವವ ಮನುಷ್ಯ; ಮಾಡಿದ್ದುಣ್ಣುವವ ಮನುಷ್ಯ; ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಬಯ್ಯುವುದೇಕೆ? ಅತಿಗೆ ಹೋಗದೆ ಮಿತದಲ್ಲಿರುವ್ ನರನಿಗೆ ಸದಾ ನೆಮ್ಮದಿ- ಎಂದು ಈಸ್ಕಿಲಸ್ ಮನಗಂಡು, ಮನಸಿಟ್ಟು ಉಪದೇಶಿಸಿದ. ಸಾಫ಼ೊಕ್ಲೀಸ್ ಮುಂದೆ ನಡೆದು, ನಿರಪರಾಧಿಗೂ ಸಂಕಟ ಬರುಬರಬಹುದು. ಅದು ವಿಧಿಯ ಲೀಲೆ; ಬಂದದ್ದನ್ನು ಸ್ಥೈರ್ಯದಿಂದ ತಾಳಿ ಮನುಷ್ಯ ಉದಾತ್ತನಾಗಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಯೂರಿಪಿಡೀಸ್, ಎರಡೂ ನೋವು ಬರುವುದರಲ್ಲಿ ದೇವತೆಗಳ ಕೈವಾಡ ಇದ್ದೇ ಇದೆ; ಮನುಷ್ಯನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕುರಿತು ಎಷ್ಟೇ ಕನಿಕರ ಪಟ್ಟರೂ ಸಾಲದು ಎಂದು ಒತ್ತಿನುಡಿದ. ಈಸ್ಕಿಲಸನ ಹಿರಿಯ ಗುಣ ಮಹಾಘನತೆ; ಅವನ ಮಹೂನ್ನತ ಶೈಲಿಯ ವಾಗ್ವೈಭವ ಅವನಿಗೇ ಮೀಸಲು. ಮಿತಿ, ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತತೆ, ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ಸರಳತೆ, ತುಂಬಿಸೂಸುವ ಧ್ವನಿ, ಮಾಧುರ್ಯ- ಇವು ಸಾಫ಼ೊಕ್ಲೀಸನ ಲೇಖನವಿಧಾನ; ಶಿಷ್ಟತೆಗೆ ಅತ್ಯುತ್ಕೃಷ್ಟ ಉದಾಹರಣೆ. ಯೂರಿಪಿಡೀಸನ ಧೋರಣೆ ಮನುಜ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರ ಹತ್ತಿರ. ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದು ರಾಗಗ್ರಸ್ತರಾದ ಹೆಣ್ಣುಗಂಡುಗಳ ಮಾತುಕತೆಯನ್ನು ಕಾವ್ಯಮಯವಾಗಿ ಪರಿಷ್ಕರಿಸುವ ಜಾಣ್ಮೆ ಅವನಿಗೆ ದೈವದತ್ತವಾಗಿತ್ತು; ಮನಮೋಹಕವಾದ ಇಂಪನ್ನು ಪದಸರಣೆಗೆ ಕೂಡಿಸುವ ಕೌಶಲವೂ ಅವನಿಗಿತ್ತು. ಮುಂದಣ ಶತಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೇ ಅತ್ಯಧಿಕ ಪ್ರತೀತಿ.
೨) ಮಿಶ್ರನಾಟಕ: ಅನುಭಂದವಾಗಿ ಅಥವಾ ಮುಕ್ತಾಯವಾಗಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಕವಿಸ್ಪರ್ಧಿಯೂ ಬರೆಯಲೇ ಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಮಿಷ್ರನಾಟಕ ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿದೆ. ಕಾರಣ, ನಮಗೆ ಲಭ್ಯವಾಗಿರುವ ಮಿಷ್ರನಾಟಕ ಒಂದೇ ಒಂದು- ಯೂರಿಪಿಡೀಸನ ಸೈಕ್ಲಾಪ್ಸ್. ಅದರ ಕಥಾವಸ್ತು ಟ್ರಾಯಿನಿಂದ ಹಿಂತಿರುಗುವಾಗ ಒಡಿಸಿಯಸ್ ತನ್ನ ಜೊತೆಯವರೊಂದಿಗೆ ಒಂದೇ ಕಣ್ಣಿನ ದೈತ್ಯ ಪಾಲಿಫ಼ೀಮನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದು, ಅವನಿಗೆ ದ್ರಾಕ್ಷಾಮದ್ಯ ಕುಡಿಸಿ ನಿದ್ರಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿ, ದಪ್ಪ ಕೋಲನ್ನು ಚೂಪು ಮಾಡಿ, ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಸಿ, ಅದನ್ನು ದೈತ್ಯನ ಕಣ್ಣಿನೊಳಕ್ಕೆ ಚುಚ್ಚಿ ಕುರುಡಾಗಿಸಿ ಅವನ ಹಿಡಿತದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಯಾನ ಕೈಗೊಂಡ ಆಖ್ಯಾಯಿಕೆ. ನಾಟಕಕ್ಕೂ ನೃತ್ಯಮೇಳ, ಪಾನದೇವತೆ ಬಾಕಸ್ಸನ ಅನುಯಾಯಿಗಳಾದ ಸ್ಯಾಟಿರ್ ಮಂದಿ. ಅವರಲ್ಲಿ ಮುದುಕನಾದ ಸೈಲಿನಸ್ ಇನ್ನೊಂದು ಪಾತ್ರ, ಒಬ್ಬ ವಿದೂಷಕನಂತೆ ಅವನ ಚಿತ್ರಣವಾಗಿದೆ. ಅವನನ್ನೂ ಸ್ಯಾಟಿರರನ್ನೂ ಬಲಾತ್ಕಾರದಿಂದ ಹಿಡಿದುತಂದು ಪಾಲಿಫ಼ೀಂ ತನ್ನ ಗುಲಾಮರನ್ನಾಗಿರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ. ಒಡಿಸಿಯಸ್ಸಿಗೆ ಅವನು ಕೊಟ್ಟ ಮದ್ಯಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ದೈತ್ಯನ ಹಾಲು, ಚೀಸು, ಮಾಂಸ ಮೊದಲಾದವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು, ದೈತ್ಯ ಬಂದೊಡನೆ ಅವನ್ನು ಆಗಂತುಕರೇ ಅಪಹರಿಸಿದರೆಂದು ಸುಳ್ಳಾಡಿ ತಲೆತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ; ದೈತ್ಯನಿಗೆ ಕಾಣದಂತ ಮದ್ಯಕ್ಕೆ ಕೈಹಾಕುವ ಅವನ ಪ್ರಯತ್ನ ಹುಡುಗಾಟದಂತೆ ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದ. ಸ್ಯಾಟಿರರು ವಿನೋದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ವಿಲಾಸಿಗಳು; ಅವರದ್ದು ಕುಡಿತ ಕುಣಿತ ಸಂಭೋಗಗಳ ಮಾತೇ ಮಾತು. ಕೋರಸ್ಸಿನ ನರ್ತನ ಆವೇಶದಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದಾಗಿರಬೇಕು; ಆ ಸೂಚನೆ ಇದೆ. ಪಾಲಿಫ಼ೀಮ್ ಒಡಿಸಿಯಸ್ಸಿನ ಜನರಲ್ಲಿ ಮೈತುಂಬಿಕೊಂಡ, ಇಬ್ಬರನ್ನು ಬಡಿದು ಕೊಂದು ಅವರ ಮಾಂಸವನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಬೇಯಿಸಿ ಭಕ್ಷಿಸುವ ವೃತ್ತಾಂತ ಕಥಿತವಾಗುತ್ತದೆ. ಕುರುಡನಾದ ಫ಼ಾಲಿಫ಼ೀಸ್ ಒಡಿಸಿಯಸ್ ಮತ್ತು ಇತರರನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು ತಡಕಾಡುವುದು, ಬಲಗಡೆ ಇದ್ದಾರೆ, ಹಿಂದೆ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಸ್ಯಾಟಿರರು ಹುಸಿಮಾತು ಹೇಳುವುದು, ಅವನು ಹಾಗೆ ನುಗ್ಗಿ ಗವಿಯ ಕಲ್ಲಿಗೆ ತಲೆ ಚಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವುದು- ಇಂಥ ವಿನೋದವೂ ಉಂಟು. ಏರಿಯನ್ ರಚಿಸಿದ ಒಂದು ನೃತ್ಯಗೀತಕ್ಕೆ ಹೆಸರು ಟಿರ್ಬ್ಯಾಸಿ; ಅದು ಸ್ಯಾಟಿರರು ಸೈಲಿನೈಗಳ ಅತ್ಯಾಮೋದದ ದಾಂಧಲೆ ಕುಣಿತ. ಅದರಿಂದ ಈ ಮಿಷ್ರನಾಟಕ ಪ್ರಾಯಶಃ ಬೆಳೆದುಬಂತು. ಗಂಭೀರನಾಟಕವನ್ನು ಹಲವು ಗಂಟೆ ನೋಡಿ ನಲುಗಿದ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಿಗೆ ಕೇವಲ ೭೦೦ ಪಂಕ್ತಿಗಳ ಕಿರುನಾಟಕ ಹಾಸ್ಯ ಗಲಭೆ ಭಾವಾವೇಶಗಳನ್ನು ತುಸು ಹೊತ್ತು ಒದಗಿಸಿ ಚಿತ್ತಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯ ಪಡೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತೋ ಏನೊ.
೩) ಹರ್ಷನಾಟಕ: ಪ್ರಾಚೀನ ಗ್ರೀಕ ಹರ್ಷನಾಟಕ ಗಂಭೀರನಾಟಕದಂತೆ ಏಕರೂಪದ್ದಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಳೆಯದು, ನಡುವಣದ, ಹೊಸದು ಎಂದ ಮೂರು ರೂಪಗಳನ್ನು ಅದು ತಾಳಿತು. ಪ್ರ.ಶ.ಪೂ.ಸು. ೫೨೦ ರಿಂದ ಪ್ರ.ಶ.ಪೂ.ಸು. ೪೦೦ರವರೆಗೆ ಹಳೆಯದರ ಅವಧಿ; ಅಲ್ಲಿಂದ ಸುಮಾರು ನೂರು ವರ್ಷ, ಎಂದರೆ ಪ್ರಾಚೀನ ರೋಮರು ಗ್ರೀಕರ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಅನುಕರಣ ಮಾಡತೊಡಗುವವರೆಗೆ, ಹೊಸದರ ಅವಧಿ. ಅನೇಕರು ಹರ್ಷನಾಟಕವನ್ನು ವಿಪುಲವಾಗಿ ರಚಿಸಿ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ್ದರೂ ಅರಿಸ್ಟಾಫ಼ನೀಸನ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಹನ್ನೊಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಮತ್ತಾವ ಕೃತಿಯೂ ಲಭ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ. ನಡುವಣ ಹರ್ಷನಾಟಕ ಹೇಗಿತ್ತೆಂದು
À É æ À C®è. ªÉÆÃjPÀ¸ï, £ÉÆw¥Àà¸ï, CPɸÖgï, yAiÀiÁVß¸ï ªÀÄÄAvÁzÀ À EvÀgÀ PÉ®ªÀÅ £ÁªÀiÁAQvÀUÀ¼ÀÄ Cj¸ÁÖ¥sÀ¤Ã¸ï CªÀºÉüÀ£À¢AzÀ w½zÀħgÀÄvÀÛªÉAiÉÄà ºÉÆgÀvÀÄ CªÀgÀ MAzÀÄ ZÀÆgÀÄ PÀÈw PÀÆqÀ G½zÀħA¢®è. ¥Àæ.±À.¥ÀÆ. 4£ÉAiÀÄ ±ÀvÀªÀiÁ£ÀzÀ°è UÀA©üÃgÀ£ÁlPÀzÀ ªÁ¶ðPÀ ¥Àz±ð£À K£ÀÆ PÀrªÉÄ æ À À AiÀiÁUÀ°®è. £ÁlPÀPÁgÀvÀæAiÀÄgÀ PÀÈwUÀ¼ÀÄ ªÀÄvÉÛªÀÄvÉÛ C¥ÉÃQëvÀªÁzÀĪÀÅ, »vÀªÁzÀĪÀÅ. C®èzÉ ºÉƸÀ £ÁlPÀU¼À gÀZ£UÆ À À É À «±ÉõÀ ¥ÉÆÃvÁìºÀ ¹QÌvÄ. ºÁUÁV æ À £ÁlPÀPÁgÀgÀÄ Cw ZÀÄgÀÄQ¤AzÀ ¸Á¥sÉÆQèøï gÀÆ¥ÀPÀ PÀnÖ ºÉÆgÀ vÀgÀ¨ÉÃPÁV §AvÀÄ. ºÉÃgÀ¼À ªÁVAiÀÄÆ PÀlÖ¨ÃPÁ¬ÄvÀÄ. yAiÉÆqÉQÖøï 50, PÁj죸ï 160, É À D¹ÖqÁªÀĸï 240-F jÃw CªÀgÀ §gɺÀ ¥ÀnÖAiÀiÁVzÉ. UÀÄt zÀ¯ÁèzÀgÀÆ CªÁªÀÅzÀPÆÌ gÀªAiÀĵÀÄÖ ªÉÄaÑPAiÀÄÆ ®©ü¸¯ÁUÀzÄ. £ÀÆgÁgÀÄ PÀÈwUÀ¼°è MAzÀÆ À É É À À À G½zÀħA¢®è. F¹Ì®¸ï ¸Á¥sÉÆQèøï AiÀÄÆj¦røÀgÀÄ §gÉzÀªÉAzÀÄ £ÀªÄÆ¢vÀªÁVgÀĪÀ PÀÈwUÀ¼À ¸ÀASÉå PÀªÄªÁV 90, 123, 92; C¯ÉUÁìAræAiÀÄ£ï À æ À CªÀ¢AiÀÄ°è ¥ÀZÄgÀz°zÝÀ CªÀgÀ PÀÈwUÀ¼Ä PÀªÄªÁV 72, zÉÆqÀ¸ASÉå 78. MlÄÖ ü æ À À è À æ À Ø À 305gÀ°è FUÀ ®¨sÀåªÁVgÀĪÀŪÀÅ 33; PÀªÀĪÁV 7, 7, 19-CµÉÖ. æ D ±ÉæõÀ×vÀæAiÀÄ ºÉÆgÀ vÀAzÀ C¯ÉUÁìAræAiÀÄ£ï CªÀ¢üAiÀÄ°è ¸À Ä ªÀ i ÁgÀ Ä 240 DzÀ g À Æ E¢ÝgÀ ¨ É Ã PÀ Ä . DVgÀ Ä ªÀ £À µ À Ö CUÁzsªAzÉà ºÉüÀ¨ÃPÀÄ. À É É EgÀĪÀ CªÀgÀ gÀÆ¥ÀPU½AzÀ À À CªÀgÀ ¨ÉÃgÉ ¨ÉÃgÉ ±ÀQÛAiÀÄ£ÀÆß ¸ÀAvÀ ®PÀtUÀ¼£Æß CjAiÀÄĪÀÅzÀÄ é ë À À ¸ÁzsÀå. M§â¤AzÀ E£ÉÆߧâ¤UÉ UÀA©üÃgÀ £ÁlPÀ ¸ÀjAiÀÄĪÁUÀ CzÀ P ÁÌ z À «PÁ¸À ¸À º À d ªÀ Ç vÀPÀð¸ÀªÀÄävÀªÀÇ ¸ÀªÀÄ¥ÀðPÀªÀÇ DVvÀÄ.Û CzÀgÀ JgÀqÄ ¨sÁUÀU¼ÁzÀ À À ¸ÀA¨sÁµÀuÉ ªÀÄvÀÄÛ ¸ÀAVÃvÀU¼°è À À JgÀq£AiÀÄzÀPÌÉ ¸Áé¨Á«PÀªÁVAiÉÄà À É s AiÀÄÆj¦røï E½ªÀÄÄR. F¹Ì®¸À£°è PÉÆÃgÀ¸ï ì À ¨sÁUÀ 3/5 jAzÀ 2/5 PÀÆÌ ¸Á¥sÉÆQÃè¸À£À°è 1/3 jAzÀ 1/6 PÀÆÌ AiÀÄÆj¦røÀ £À°è 1/7 jAzÀ 1/10 PÀÆÌ E½zÀÄ PÀrªÉÄAiÀiÁzÀzÄÝ JµÉÆAzÀÄ AiÀÄÄPÀÛ §zÀ¯ÁªÀu.É À Ö ªÀÄƪÀjUÀÆ ªÀÄ£ÀÄdªÀUðPÀÆÌ zÉêÀªUðPÀÆÌ EgÀĪÀ ¸ÀA§AzsÀ ªÀÄÄRå «ZÁgÀ À À À ªÁVzÀÝgÆ CzÀgÀ ¥Àw¥ÁzÀ£AiÀÄ°è ªÀiÁ£ÀªÁA±ÀPÌÉ PÀ«AiÀÄ ®PÀöå ºÉZĺZÁÑzzÝÀ £Æß À æ É ë ÀÑ É À À
827
CªÀ£À zÀ馅 ¸ÀÆÜ®¢AzÀ ¸ÀÆPÀëöäªÁzÀÝ£ÀÆß PÁtÄvÉÛêÉ. F¹Ì®¸À£À ¥ÁvÀUÀqÀt æ zÉêÀvU¼Ä G¥ÀzêÀvU¼Ä CwªÀiÁ£ÀªgÄ. ¸Á¥sÆQèøÀ£zÄ DzÀ±ð ªÀiÁ£ÀªgÄ, É À À É É À À À À É À À À À À AiÀÄÆj¦røÀ£zÄ ªÀiÁ£ÀªgÄ. ªÀÄƪÀgÀ UÀA©üÃgÀ ¹zÁÞAvÀU¼®Æè CzÉà §UÉUÉ À À À À À À ªÀåvÁ師zÉ. ªÀiÁqÀĪÀªÀ ªÀÄ£ÀĵÀå; ªÀiÁrzÀÝ£Äß GtÄÚªªÀ ªÀÄ£ÀĵÀå; zÉêÀvU¼£Äß À À À É À À À §AiÀÄÄåªÀÅzÉÃPÉ? CwUÉ ºÉÆÃUÀzÉ «ÄvÀzÀ°ègÀĪÀ £ÀgÀ¤UÉ ¸ÀzÁ £ÉªÀÄä¢-JAzÀÄ F¹Ì®¸ï ªÀÄ£ÀUÀAqÀÄ, ªÀÄ£À¹ìlÄÖ G¥ÀzÉò¹zÀ. ¸Á¥sÉÆQèÃ¸ï ªÀÄÄAzÉ £ÀqÉzÀÄ, ¤gÀ¥gÁ¢üUÆ ¸ÀAPÀl §gÀ§ºÀÄzÀÄ. CzÀÄ «¢üAiÀÄ °Ã¯É; §AzÀzÝÀ£Äß ¸ÉÜöÊAiÀÄð¢AzÀ À À À vÁ½ ªÀÄ£ÀĵÀå GzÁvÀÛ£ÁUÀ¨ÉÃPÀÄ JAzÀÄ ºÉýzÀ. AiÀÄÆj¦røï, JgÀqÀÆ £ÉÆêÀÇ §gÀĪÀÅzÀgÀ°è zÉêÀvÉUÀ¼À PÉʪÁqÀ EzÉÝà EzÉ; ªÀÄ£ÀĵÀå£À ¹ÜwAiÀÄ£ÀÄß PÀÄjvÀÄ JµÀÄÖ PÀ¤PÀgÀ¥ÀlÖgÀÆ ¸Á®zÀÄ JAzÀÄ MwÛ£ÀÄrzÀ. F¹Ì®¸À£À »jAiÀÄ UÀÄt ªÀĺÁWÀ£v; CªÀ£À ªÀĺÉÆãÀßvÀ ±ÉÊ°AiÀÄ ªÁUïªÉʨsªÀ CªÀ¤UÉà «ÄøÀ®Ä. À É À «Äw, ¸ÀAQë¥v, CxÀð¥ÀÆtð ¸Àg¼v, vÀÄA©¸ÀƸÀĪÀ zsé¤, ªÀiÁzsÄAiÀÄð-EªÀÅ ÛÀ É À À É À À ¸Á¥sÆQèøÀ£À ¯ÉÃR£À«zsÁ£À; ²µÀÖvUÉ CvÀÄåvÌÀøµÀÖ GzÁºÀgu. AiÀÄÆj¦røÀ£À É É À É zsÆÃgÀuÉ ªÀÄ£ÀÄd ¸ÀªiÁdPÉÌ ºÀwgÀ ºÀwg.À UÉÆAzÀ®zÀ°è ¹QÌ©zÀÄÝ gÁUÀU¸gÁzÀ É À Û Û æ À ÛÀ ºÉtÄÚUAqÀÄUÀ¼À ªÀiÁvÀÄPÀvAiÀÄ£ÀÄß PÁªÀåªÄAiÀĪÁV ¥ÀjµÀÌj¸ÀĪÀ eÁuÉä CªÀ¤UÉ À É À zÉʪÀzvªÁVvÀÄ; ªÀÄ£ÀªÆúÀPªÁzÀ EA¥À£Äß ¥Àz¸gtUÉ PÀÆr¸ÀĪÀ P˱À®ªÀÇ À ÛÀ Û É À À À À À  CªÀ¤VvÀÄÛ. ªÀÄÄAzÀt ±ÀvªiÁ£ÀU¼°è CªÀ¤UÉà CvÀå¢üPÀ ¥ÀwÃw. À À À À æ 2) «Ä±À£ÁlPÀ: C£ÀħAzsÀªÁV CxÀªÁ ªÀÄÄPÁÛAiÀĪÁV ¥ÀwAiÉƧâ æ æ PÀ«¸À¢ðAiÀÄÆ §gÉAiÀįÉèÉÃPÁVzÀÝ «Ä±À£ÁlPÀ MAzÀÄ ¸ÀªÄ¸ÉåAiÀiÁVzÉ. PÁgÀt, à ü æ À £ÀªÀÄUÉ ®¨sÀåªÁVgÀĪÀ «Ä±À£ÁlPÀ MAzÉà MAzÀÄ- AiÀÄÆj¦røÀ£À ¸ÉÊPÁè¥ïì. æ CzÀ g À PÀ x ÁªÀ ¸ À Ä Û , mÁæ A iÀ i ï¤AzÀ »A¢gÀ Ä UÀ Ä ªÁUÀ Mr¹AiÀ Ä ¸ï vÀ £ À ß eÉÆvÉAiÀĪÀgÉÆA¢UÉ MAzÉà PÀtÂÚ£À zÉÊvÀå ¥Á°¦üêÀĤUÉ ¹QÌ©zÀÄÝ, CªÀ¤UÉ zÁæPÁëªÄzÀå PÀÄr¹ ¤¢æ¸ÄªÀAvÉ ªÀiÁr, zÀ¥àÀ PÉÆî£ÀÄß ZÀÆ¥ÀÄ ªÀiÁr ¨ÉAQAiÀÄ°è À À PÁ¹, CzÀ£Äß zÉÊvÀå£À PÀt£Æ¼ÀPÌÉ ZÀÄaÑ PÀÄgÀÄqÁV¹ CªÀ£À »rvÀ¢AzÀ vÀ¦¹PÉÆAqÀÄ À ÚÂ É à AiÀiÁ£À PÉÊUÉÆAqÀ DSÁå¬ÄPÉ. £ÁlPÀPÉÌ £ÀÈvÀåªÉÄüÀ, ¥Á£ÀzÉêÀvÉ ¨ÁPÀ¸Àì£À C£ÀÄAiÀiÁ¬ÄUÀ¼ÁzÀ ¸Áångï ªÀÄA¢. CªÀg°è ªÀÄÄzÀÄPÀ£ÁzÀ ¸ÉÊ°£À¸ï E£ÉÆßAzÀÄ À ¥ÁvÀ. M§â «zÀƵÀPÀ£ÀAvÉ CªÀ£À avÀtªÁVzÉ. CªÀ£À£ÀÆß ¸ÁångÀgÀ£ÀÆß æ æ §¯ÁvÁÌg¢AzÀ »rzÀÄvÀAzÀÄ ¥Á°¦üêÀiï vÀ£ßÀ UÀįÁªÀÄgÀ£ÁßV¹PÉÆArzÁÝ£. À É Mr¹AiÀĹìUÉ CªÀ£ÀÄ PÉÆlÖ ªÀÄzÀåPÉÌ ¥ÀwAiÀiÁV zÉÊvÀå£À ºÁ®Ä, aøÀÄ, ªÀiÁA¸À æ ªÉÆzÀ¯ÁzÀª£Äß PÉÆlÄÖ, zÉÊvÀå §AzÉÆqÀ£É CªÀ£Äß DUÀAvÀÄPÀgà C¥Àºj¹zÀgAzÀÄ À À À É À É ¸ÀļÁîr vÀ¯ÉvÀ¦à¹PÉƼÀÄîvÁÛ£É; zÉÊvÀå¤UÉ PÁtzÀAvÉ ªÀÄzÀåPÉÌ PÉʺÁPÀĪÀ CªÀ£À ¥ÀAiÀÄvÀß ºÀÄqÀÄUÁlzÀAvÉ ºÁ¸Áå¸z.À ¸ÁångÀgÄ «£ÉÆÃzÀQÌAvÀ ºÉZÁÑV «¯Á¹UÀ¼Ä; æ àÀ À À CªÀgzÄÝ PÀÄrvÀ PÀÄtÂvÀ ¸ÀA¨sÆÃUÀU¼À ªÀiÁvÉà ªÀiÁvÀÄ. PÉÆÃgÀ¹£À £Àvð£À gÀ¨¸À À À É À ì À Às DªÉñÀ¢AzÀ PÀÆrzÁÝVgÀ¨ÉÃPÀÄ; D ¸ÀÆZÀ£É EzÉ. ¥Á°¦üêÀiï Mr¹AiÀĹì£À d£Àg°è ªÉÄÊvÀÄA©PÉÆAqÀ, E§âg£Äß §rzÀÄ PÉÆAzÀÄ CªÀgÀ ªÀiÁA¸Àª£Äß ¸ÀÄlÄÖ À À À À À ¨ÉìĹ ¨sQ¸ÄªÀ ªÀÈvÁÛAvÀ PÀyvÀªÁUÀÄvÀz.É PÀÄgÀÄqÀ£ÁzÀ ¥Á°¦üêÀiï Mr¹AiÀĸï À ë À Û ªÀÄvÀÄÛ EvÀgg£Äß »rAiÀÄ®Ä vÀqPÁqÀĪÀÅzÀÄ, §®UÀqÉ EzÁÝg, »AzÉ EzÁÝgÉ À À À À É JAzÀÄ ¸ÁångÀgÀÄ ºÀĹªÀiÁvÀÄ ºÉüÀĪÀÅzÀÄ, CªÀ£ÀÄ ºÁUÉ £ÀÄVÎ UÀ«AiÀÄ PÀ°èUÉ vÀ¯É ZÀaÑPÉƼÀÄîªÀÅzÀÄ-EAxÀ «£ÉÆÃzÀªÀÇ GAlÄ. KjAiÀÄ£ï gÀa¹zÀ MAzÀÄ £ÀÈvÀåVÃvÀPÉÌ ºÉ¸ÀgÀÄ ngÁâöå¹AiÀÄ; CzÀÄ ¸ÁångÀgÀÄ ¸ÉÊ°£ÉÊUÀ¼À CvÁåªÉÆÃzÀzÀ zÁAzsÀ¯É PÀÄtÂvÀ. CzÀjAzÀ F «Ä±Àæ£ÁlPÀ ¥ÁæAiÀıÀB ¨É¼ÉzÀħAvÀÄ. UÀA©üÃgÀ£ÁlPÀªÀ£ÀÄß ºÀ®ªÀÅ WÀAmÉ £ÉÆÃr £À®ÄVzÀ ¥ÉæÃPÀëPÀjUÉ PÉêÀ® 700 ¥ÀAQÛUÀ¼À QgÀÄ£ÁlPÀ ºÁ¸Àå UÀ®¨sÉ ¨sÁªÁªÉñÀUÀ¼À£ÀÄß vÀĸÀÄ ºÉÆvÀÄÛ MzÀV¹ avÀÛ¸Áé¸ÜÀ öå ¥ÀqAiÀÄĪÀÅzÀPÌÉ ¸ÀºÁAiÀÄPÀªÁUÀÄwÛvÆÛ K£ÉÆ. É É 3) ºÀµÀð£ÁlPÀ: ¥ÁæaãÀ VæÃPï ºÀµÀð£ÁlPÀ UÀA©üÃgÀ£ÁlPÀzÀAvÉ KPÀgÆ¥ÀzÁÝVgÀ°®è. ºÀ¼AiÀÄzÀÄ, £ÀqĪÀtzÀÄ, ºÉƸÀzÄ JA§ ªÀÄÆgÀÄ gÀÆ¥ÀU¼£Äß À É À À À À À CzÀÄ vÁ½vÀÄ. ¥À.±À.¥ÀÆ. ¸ÀÄ. 520 jAzÀ ¥À.±À.¥ÀÆ. 400gÀ ªÀgÉUÉ ºÀ¼ÉAiÀÄzÀgÀ æ æ CªÀ¢ü; ¥À.±À.¥ÀÆ 400jAzÀ ¥À.±À.¥ÀÆ. ¸ÀÄ. 336gÀ vÀ£ÀPÀ £ÀqÀĪÀtzÀgÀ CªÀ¢ü; æ æ C°èAzÀ ¸ÀĪÀiÁgÀÄ £ÀÆgÀÄ ªÀµð, JAzÀgÉ ¥ÁæaãÀ gÉÆêÀÄ£ÀgÄ VæÃPÀgÀ ¸Á»vÀ媣Äß À À À À C£ÀÄPÀgt ªÀiÁqÀvÆqÀUĪÀªgU, ºÉƸÀzgÀ CªÀ¢.ü C£ÉÃPÀgÄ ºÀµð£ÁlPÀª£Äß À É À À É É À À À À À «¥ÀÄ®ªÁV gÀa¹ ¥Àz²ð¹zÀÝgÆ Cj¸ÁÖ¥¤Ã¸À£À PÀÈwUÀ¼°è ºÀ£ÆßAzÀ£Äß ©lÖgÉ æ À À Às À É À ªÀÄvÁÛªÀ PÀÈwAiÀÄÆ ®¨såÀ ªÁV®è. CµÉÖà C®è. £ÀqĪÀt ºÀµð£ÁlPÀ ºÉÃVvÉAzÀÄ À À Û
