79 ಸುಭದ್ರೆಯು ತನ್ನ ಕಣ್ಣನ್ನೆ ತಾನುನಂಬಲಾರದೆಹೋದಳು.ಹಾಗೆಯೆ ಪತಿಯಬಾಹುಗಳ ಸ್ಪರ್ಶವಾದುದರಿಂದಕನಸಲ್ಲವೆಂಬುದು ವ್ಯಕ್ತವಾ Qన్సిలేు, దం:తిగళిబ5J ల సొ0డా తిలింనుదిందో ఆవా శ్మాదరు. ಸುಭದ್ರೆಯುಆಹಾರನಿದ್ರೆಗಳಿಲ್ಲದೆಒಹಳಬಡವಾಗಿದ್ದರೂ ఆ వాభానాం దయFవున్గల్పవణళేడివేుయా\రలిల్ల ತಲೆಯನ್ನು ಬಾಚಿಕೊಂಡು ಎಷ್ಟೋ ದಿನಗಳಾಗಿ ಹೋಗಿದುವು. ಹಳೆಯದಾದ ಮಾಸಲು ಬಣ್ಣದ ಸಿ ರೆಯನ್ನುಟ್ಟಿದ್ದಳು ಆಭರಣದ ಸೊಲ್ಲೇ ಇಲ್ಲ, ಹೀಗಿದ್ದ ರೂ ಆ ವಿಶಾಲವಾದ ಕಾ೦ತಿಯುಕ್ತವಾದ ನೇತ್ರದ್ವಯವೂ, ಶುಭ್ರ ವಾದ ದಂತಪಂಕ್ತಿಯನೂ, ವಿಶಾಲವಾದ ಹಣೆಯನೂ, ನಸು ನೀಟ ವಾದ ಮನೂ ಗೂ, ಮೇಲಾಗಿ! స్మణFశాంతిగి ಸಮ ವಾದ ಶರೀರ ಕಾ೦ತಿಯೂ ಎಂತಹ $.ರಕ್ಷನನಾದರೂ ಮರು ಳು ಮಾಡುವಂತಿ ದುವು. ಮಾಧವನ್ನು ತಾನೇ ಧನ್ಯನೆಂದುಕೊಂಡನು. ವೈದ್ಯನು «ನಾನೆಲ್ಲಿಯೂ ಇ೦ತಹ ಯುಗ್ಯವನ್ನು ನೋಡಲಿಲ್ಲ" ಎಂದಂದು ಕೊ೦ಡು , دك نادة يتكلمته باهتكة , 'ರಾಯರೆ ! ನಾನು ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಬಿಟ್ಟಕೊಂಡು ಬರುತ್ತೇನೆ. ಇಲ್ಲಿಯೇ ಇರೋಣಾ ಗಲಿ" ಎ೦ದು ಹೇಳಿ ಹೋದನು .. ಸುಭದ್ರೆಯೂ ಮಾಧವನೂ ಏನೇನು ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರೋ ನಾವರಿಯೆವು. సుభద్ర,యు ತನ್ನ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನೆಲಾ ಹೇಳಿಕೊ೦ಡಿರಬ' ಹುದು.ಮಾಧವನೂ ತಾನು ಪಂಡರಾ ಪುರವನ್ನು చిట్టుಹೊರಟ ಮೇಲೆನಡೆದುದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಳಿಸಿರಬಹುದು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಕಳೆದ ಅನಂತರಗಂಗಾಬಾಯಿ , ಶ೦ಕರರಾಯ,ನವಾಬ, ಈ ಮJಾರು ಜನವೂ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಒಂದು ದಂಪತಿಗಳೆದುರಿಗೆ ನಿಂತರು. ಅವರನ್ನು ديم يعية శరియు శళుడి సిదను. సుభదే,గి ఆవరగ్ను శండిణ డెసోయే ఎల్లింద ಲೋ ಹೊಸ ಶಕ್ತಿಯುಂಟಾಯಿತು. ಸರಾಗವಾಗಿ ಎದುಕೂರಲು
