"ಹಾಗೇನೂ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ.
"ಒಳಗ್ಬನ್ನಿ ಹಾಗಾದರೆ ."
ಅಪ್ಪಣೆ ಕೊಡುವ ಆ ಧ್ವನಿ. ಪ್ರಾಯಶಃ ಬಹಳ ಜನ ಆ
ದ್ವನಿಗೇ ಮರುಳಾಗಿಬೇಕಲ್ಲವೆ? ಆಗಲ ಕಿರಿದಾದ ಕಟ ಭಾಗ, ತುಸು ವಿಶಾಲವೆf ಆದ ಬೆನ್ನು. ಸೆರಗು ಯಾವ ಅಳುಕೂ ಇಲ್ಲದೆ ಬದಿಗೆ ಸರಿಯುತ್ತಿದ್ಡ೦ತೆ, ಅವಳು ಬಾಹುಗಳನ್ನೆತ್ತಿ ಹೆರಳು ಬಿಗಿದುಕೂ೦ಡಳು. ನನ್ನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಶೀತಲವಾದ ನಡುಕ ಹುಟ್ಟಿ ಕಣ್ಣುಗಳು ಭಾರವಾವಾದುವು ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ಆ ಸು೦ದರಿಯ ಮುಖ ಕಾಣಿಸುತಿತ್ತು. ತನ್ನನ್ನು ತಾನೆ ನೋಡುತ್ತ ಅವಳು ಮುಹಿನಿಯ ಹಾಗೆ ಮೂಗುಳ್ನಗುತಿದ್ದಳು.
ನಾನು ನೀಳವಾಗಿ ಉಸಿರೆಳೆದು ಚೇತರಿಸಿಕೊ೦ಡೆ.
"ನಾಗರಾಜು ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆಯೆಲ್ಲಾ ಮಾಮಾ ಎಲ್ಲೀ೦ತ
ಪೀಡಿಸ್ತಲೇ ಇದ್ದ.'
"ಆವನೂಬ್ಬ ಡಾರ್ಲಿ೦ಗ್ ಎಲ್ಲಿ, ನಿದ್ದೆಹೋಗಿದಾನೇನು?"
"ಆದರೆ ನೀವೆ೦ಥವರು? ಡಾರ್ಲಿ೦ಗ್‌ನ ನೋಡೋಕೆ ನೀವೇನೂ
ಬರಲಿಲ್ಲ."
"ಏನೋ ಕೆಲಸವಿತ್ತು."
"ಸುಳ್ಳು ಹೇಳ್ಭೀಡಿ ಚ೦ದ್ರಶೇಖರ್.ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತ ಶ್ರೀಕ೦ಠ
ಯ್ಯನವರು ಇರದೇ ಇದ್ದಾಗ ಬರೋಕೆ ಹಿ೦ದೇಟು ಹಾಕಿದಿರಿ. ನಿಜವಾ?"
"ಹಿ೦ದೇಟು ಹಾಕೋ ಪ್ರಶ್ನೆಯಲ್ಲ. ನನ್ನ ಸ್ವಭಾವ ಸ್ವಲ್ಪ
ನಾರ್ಮಲ್ ಅಲ್ಲ ಅನ್ನೋದು ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ ಅತ್ತಿಗೆ."
"ಅತ್ತಿಗೆ--ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಸಂಬೋಧನೆ. ನಿಮ್ಮನ್ನ ಏನೂಂತ
ಕರೀಬೇಕು, ತಮ್ಮಾ ಅಂತಲೋ, ಅಣ್ಣಾ ಅಂತಲೋ?"
"ನಗಬೇಕು, ಅನಿಸುತ್ತೆ ನಿಮ್ಮ ಮಾತು ಕೇಳಿ.
"ಎಲ್ಲಿ ನಗಿ. ನೋಡ್ತೀನಿ."
ಅವಳು ಸರಕ್ಕನೆ ತಿರುಗಿ ನನ್ನನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿದಳು...... ಆ ದಿನ
ಹನ್ನೆರಡು ಹದಿಮೂರು ವರುಷಗಳಿಗೆ ಹಿಂದೆ, ಮಾರ್ಕೆಟಿನ ಬಳಿ
