ಇರಬಹುದು ಹಾಗಾದರೆ-ನಾಣಿಯ ಹೆಂಡತಿ.
ನಾನು ಆ ಓಣಿಯಿ೦ದ ತಿರುಗಿಕೊಳ್ಳತಿದ್ದಾಗಲೇ ನಾರಾಯಣ
ಎದುರು ಬ೦ದ.
"ನಾಣಿ!"
"ಓ! ಬಾರಯ್ಯ ಚಂದ್ರು.........."
ಆವನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಕುತೂಹಲದಿ೦ದ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡುತಿದ್ದವು
ತುಟಗಳ ಮೇಲೆ ಮುಗುಳು ನಗು ಮೂಡಿತು
ನಾನು ಅವನನ್ನು ಹೆಂಬಾಲಿಸಿದೆ.
"ನಾಣಿ.....ಆ ದಿವಸ ನೀನು ಹೇಳದೆ; ತಾಯಿ ಮಾಡಿದು
ಪ್ಪಿಟ್ಟು ತಿನ್ನೊಕೆ ಬಾ ಅಂದಿದ್ದೆ."
"ಓ! ನಿನ್ನ ಸ್ಮರಣಶಕ್ತಿ ಅದ್ಭುತವಾದ್ದು ಚಂದ್ರು. ಅದಕ್ಕೇ
ಕ್ಲಾಸಲ್ಲಿ ಫಸ್ಟ್ ಬರ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ-"
ಮನೆ ಸೇರಿದೆವು. "ಕಮಲಾ" ಎಂದು ಕರೆದ ನಾಣಿ.
ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯಿತು.ಆಕೆ ಅವಸರ ಅವಸರವಾಗಿ ದೀಪ ಹಚ್ಚಿದಳು ಗೋಡೆಗೆ ತಗಲಿಸುವ ಲ್ಯ್ಂಪು ಹೊರಬಂತು.
"ಬಾ ಚಂದ್ರು-ಕೂತ್ಕೊ........ಕುರ್ಚಿ ಇದೆ ಕೂತ್ಕೊ"
ಅಲಿ ಒಂದೇ ಕುರ್ಚಿ ಇತ್ತ-ಬಡಕಲಾದೊಂದು ಮೇಜು.
ನಾನು ಹಾಸಿದ್ದ ಮಾಸಿದ್ದ ಚಾಪೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತೆ.
"ಕಮಲಾ....ಈತ ಚಂದ್ರಶೇಖರಾಂತ-ಬಾಲ್ಯದ ಸಹಪಾಠಿ."
"ನಮಸ್ಥೆ"ಎಂದಳು ಆಕೆ.
"ಇವರು ಯಾರೂಂತ ಗೊತ್ತಾಯ್ತೇನಪಾ?"
ಊಹಿಸ್ಕೊಂಡಿದೀನಿ."
"ಸರಿ.......ಕಮಲಾ, ಒಂದಿಷ್ಟು ಉಪಿಟ್ಟು ಕಾಫಿ ಮಾ
ಡ್ತೀಯಾ?"
ಉತ್ತರ ನೇರವಾಗಿ ಬರಲಿಲ್ಲ .ಆಕೆ ಕರೆದಳು :
"ಇಲ್ಭನಿ..."
"ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಕಮ್ಲು-ಚಂದ್ರು ಎದುರಲ್ಲಿ ಹೇಳ್ಭಹುದು.
"