ಸರ್ವಜ್ಞನ ವಚನಗಳು

ಜಾತಿಸ್ಮರಣ ಪದ್ದತಿ

೧. ಮುನ್ನ ಪೂರ್ವದಲಾನು । ಪನ್ನಗಧರನಾಳು
ಎನ್ನಯ ಪೆಸರು ಪುಷ್ಪದತ್ತನು-ಎಂದು
ಮನ್ನಿಪರು ನೋಡ ಸರ್ವಜ್ಞ

೨. ಅಂದಿನಾ । ಪುಷ್ಪದತ್ತ ॥ ಬಂದ ವರರುಚಿಯಾಗಿ
ಮುಂ ದೇವಸಾಲೆ ಸರ್ವಜ್ಞ - ನೆಂದೆನಿಸಿ
ನಿಂದವನು ತಾನೇ ಸರ್ವಜ್ಞ

೩. ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲವು ಎಂದು । ಅಕ್ಕಮಲ್ಲಮ್ಮನು
ದುಕ್ಕದಿ ಬಸವ । ಗರಿಪಲ್ಲವ । - ಕಾಶಿಯ
ಮುಕ್ಕಣ್ಣಗೆ ಹೋದ ಸರ್ವಜ್ಞ

೪. ಮಾಸನೂರ ಬಸವರಸ । ಕೊಸನಿಶನ ಕೇಳಲು
ಕಾಶಿಯೀಶನೊಳು ಪಡೆದ ವರ - ವಧು ನಡುವೆ
ಸೂಸಿತೆಂತಲು ಸರ್ವಜ್ಞ

೫. ಗಂಡಾಗಬೇಕೆಂದು । ಪಿರಿಂಡವ ನುಂಗಲು
ಲಂಡೆ ಮಾಳ್ವೆಯೊಳು ಜನಿಸಿ - ಲೋಕದೊಳು
ಕಂಡುದನೆ ಪೇಳ್ವೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೬. ಗಡಿಗೆ-ಮಡಕೆಯ ಕೊಂಡು । ಅಡುವಡಾವಿಗೆಯೊಳಗೆ
ಬಿಡದೆ ಮಳೆಮೋಡ ಹಿಡಿಯಲವ - ರಿಬ್ಬರಿಗು
ತಡೆ ಬಿಡಲಾಯ್ತು ಸರ್ವಜ್ಞ

೭. ಅಂಬಲೂರೊಳಗೆಸೆವ । ಕುಂಬಾರಸಾಲೆಯಲಿ
ಇಂದಿನ । ಕಳೆಯ । ಮಾಳಿಯೊಳು - ಬಸವರಸ
ನಿಂಬಿಟ್ಟನೆನ್ನ ಸರ್ವಜ್ಞ

೮. ಬಿಂದುವ ಬಿಟ್ಟು ಹೋ । ದಂದು ಬಸುರಾದಳವ
ಳಂದದಿಯಷ್ಟಾದಶ ಮಾಸ - ಉದರದಲಿ
ನಿಂದು ನಾ ಬೆಳೆದೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೯. ಹೆತ್ತವಳು ಮಾಳಿ ಎನ್ನ । ನೊತ್ತಿ ತೆಗೆದವಳು ಕೇಶಿ
ಕತ್ತು ಬೆನ್ನ ಹಿಡಿದವಳು ಕಾಳಿ - ಮೊರಿದೊಳೆನ್ನ
ಬತ್ತಲಿರಿಸಿದಳು ಸರ್ವಜ್ಞ

೧೦. ಬೆಳೆದೆನವರಿಂದೆನ್ನ । ಕಳೆಯ ಕಂಡವರೆಲ್ಲ
ಮೊಳೆಯಲ್ಲಿ ಸಸಿಯನರಿವಂತೆ - ಮಾಳಿಯ
ತಿಳಿದವರರೆಗು ಸರ್ವಜ್ಞ

೧೧. ಗಂಡ ತನ್ನಯದೆಂಬ । ಲಂಡೆ ತನ್ನಯದೆಂಬ
ಖಂಡಪರಶುವಿನ ವರಪುತ್ರ - ನಾನು ನೆರೆ
ಕಂಡುದೆನೆ ಪೇಳ್ವೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೧೨. ಮಾಳನು ಮಾಳಿಯು । ಕೊಳ್ ತಿಂದ ಹೆಮ್ಮೆಯಲಿ
ಕೇಳೆ ನೀನಾರ ಮಗನೆಂದು - ನಾ ಶಿವನ
ಮೇಳದಣುಗೆಂಬೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೧೩. ತಂದೆ ಹಾರುವನಲ್ಲ । ತಾಯಿ ಮಾಳಿಯು ಅಲ್ಲ
ಚಂದ್ರಶೇಖರನ ವರಪುತ್ರ - ನಾ ನಿಮ್ಮ
ಕಂದನಲ್ಲೆಂಬೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೧೪. ನೊಕಿದವರಾಗ । ಕುಕಟಿಯವನು
ಲೋಕದೊಳಗೆಲ್ಲ ಕಂಡುದ - ನುಡಿವುತ
ಏಕವಾಗಿಹೆನು ಸರ್ವಜ್ಞ

೧೫. ಮೀರಿ ಬೆಳೆಯಲ್ಕೆನಗೆ । ಅರಿ ಬಣ್ಣವನುಡಿಸಿ
ಮೂರು ರುಚಿದೋಳು ಶಿವ - ತನ್ನನು
ತೋರದೇ ಹೋದ ಸರ್ವಜ್ಞ

೧೬. ಕ್ಷೀರದೊಳು ಘೃತವಿದ್ದು । ನೀರೊಳು ಶಿಖಿಯಿದ್ದು
ಆರಿಗೆಯು ತೋರಿದಿಹುದಂತೆ - ಎನ್ನೊಳಗೆ
ಸಾರಿಹನು ಸಿವನು ಸರ್ವಜ್ಞ

೧೭. ಹೊಲಸು ಮಾಂಸದ ಹುತ್ತ । ಎಲುವಿನ ಹಂಜರವು
ಹೊಲೆ ಬಲಿದು ತನುವಿನೊಳಗಿರ್ದು - ಮತ್ತದರಿ
ಕುಲವನೆಣೆಸುವರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೧೮. ಎಲುವಿನ ಕಾಯಕ್ಕೆ । ಸಲೆ ಚರ್ಮವನು ಹೊದಿಸಿ
ಮಲ-ಮೂತ್ರ-ಕ್ರಿಮಿಯು ಒಳಗಿರ್ಪ - ದೇಹಕ್ಕೆ
ಕುಲವಾವುದಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ

೧೯. ಬೆಂದಾವಿಗೆಯ ಭಾಂಡ । ಒಂದೊಂದು ಭೋಗವನು
ಅಂದಂದಿಗುಂಡು ಒಡೆದು ಹಂಚಾದಂತೆ
ಬಿಂದುವಿನ ದೇಹ ಸರ್ವಜ್ಞ

೨೦. ಮಗಳಕ್ಕ ತಂಗಿಯು । ಮಿಗೆ ಸೊಸೊಯು ನಾದಿನಿಯು
ಜಗದ ವನಿತೆಯರು ಜನನಿ ಮಂತಾದವರು
ಜಗಕೊಬ್ಬಳೈಸೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೨೧. ಪಂಚವಿಂಶಶಿತತ್ವ । ಸಂಚದ ದೇಹವನು
ಹಂಚೆಂದು ಕಾಣಲರಿಳೆಯದೋಡೆ - ಭವ ಮುಂದೆ
ಗೊಂಚಲಾಗಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ

೨೨. ನೋಡಿರೇ ಎರಡೊರು । ಕೂಡಿದ ಮಧ್ಯದಲಿ
ಮೂಡಿಹ ಸ್ಮರನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ -
ನಾಡೆಯುದಯಿಸಿತು ಸರ್ವಜ್ಞ

೨೩. ಊರಗಳ ಮೂಲದಲಿ । ಮಾರನರಮನೆಯಲ್ಲಿ
ಭೋರಿಜೀವಿಗಳ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ - ಅಜನಿಗಿ
ನ್ನಾರು ಸಾಯುಂಟೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೨೪. ಲಿಂಗಯಲ್ಲಿ । ಸಂಗಿಸಿ ಚರಿಸಲು
ಜಂಘೆಯಲಿ ನಡವ ಸರ್ವ ಜೀವಂಗಳು
ಲಿಂಗದಿಂ ಜನನ ಸರ್ವಜ್ಞ

೨೫. ಲಿಂಗ ಉಳ್ಳನೆ ಪುರುಷ । ಲಿಂಗ ಉಳ್ಳನೆ ಸರಸ
ಲಿಂಗ ಉಳ್ಳವಗೆ ರತಿಭೋಗ - ವತುಳಸುಖ
ಲಿಂಗದಿಂ ಜನನ ಸರ್ವಜ್ಞ

೨೬. ಮಾಸಿನೊಳು ಮುಸುಕಿರ್ದು । ಮೂಸಿ ಬರುತಾಸನವ
ಹೇಸಿಕೆಯ ಮಲವು ಸೂಸುವುದ - ಕಂಡು ಕಂ
ಡಾಸೆ ಬಿಡದು ಸರ್ವಜ್ಞ

೨೭. ಬ್ರಹ್ಮ ಗಡ । ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಆ ವಿಷ್ಣು ಗಡ
ಹತವ ಮಾಡುವಡೆ ರುದ್ರ ಗಡ - ಎಂದೆಂಬ
ಸ್ಥಿತಿಯ ತಿಳಿಯೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ

೨೮. ದಿಟವೆ ಪುಣ್ಯದ ಪುಂಜ । ಸಟೆಯೆ ಪಾಪದ ಬೀಜ
ಕುಟಿಲ ವಂಚನೆಯ ಪೊಗದಿರು - ನಿಜವ ಪಿಡಿ
ಘಟವ ನೆಚ್ಚದಿರು ಸರ್ವಜ್ಞ


೨೯. ಪರಮನೈಮೊಗ ಉಳಿದು । ನೆರವಿಯನೊಲ್ಲದೆ
ನರರೊಪ ಧರಿಸಿ ಗುರುವಾಗಿ - ಬೋಧಿಪಗೆ
ಸರಿ ಯಾರ ಕಾಣೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೩೦. ಪರತತ್ವ ತನ್ನೊಳಗೆ । ಎರವಿಲ್ಲದಿರುತಿರಲು
ಪರದೇಶಿಯಾಗಿ ಇರುತಿರು - ವಾತನ
ಪರಮ ಗುರುವೆಂಬೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೩೧. ಸುರತರು ಮರನಲ್ಲ । ಸುರಭಿಯೊಂದಾವಲ್ಲ
ಪರುಷ ಪಾಷಾಣದೊಳಗಲ್ಲ - ಗುರುವು ತಾ
ನರರೊಳಗಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ

೩೨. ದರುಶನವಾರಿರಃ । ಪುರುಷರು ಮೂವರಿಂ
ಪರತತ್ವದಿರವು ಬೇರೆಂದು - ತೋರಿದ
ಗುರು ತಾನೆ ದೈವ ಸರ್ವಜ್ಞ

೩೩. ಜ್ಯೋತಿಯಿಂದವೆ ನೇತ್ರ । ರಾತ್ರಿಯಲಿ ಕಾಂಬಂತೆ
ಸೂತ್ರದಲಿ ಧಾತನರೆವಂತೆ - ಶಿವನ ಗುರು
ನಾಥನಿಂದರಿಗು ಸರ್ವಜ್ಞ

೩೪. ಬ್ರಹ್ಮವೆಂಬುದು ತಾನು । ಒಮ್ಮಾರು ನೀಳವೇ
ಒಮ್ಮೆ ಸದ್ಗುರುವಿನುಪದೇಶ - । ವಾಲಿಸಲು ।
ಗಮ್ಮನೆ ಮುಕ್ತಿ ಸರ್ವಜ್ಞ

೩೫. ಹರ ತನ್ನೊಳಿರ್ದುದ । ಗುರುತೋರಿ । ದಿರಲಹುದೆ ।
ಮರನೊಳಗ್ನಿ ಇರುತಿರ್ದು - ತನ್ನ ತಾ
ನುರಿವುದ ಕಂಡ ? ಸರ್ವಜ್ಞ

೩೬. ನರಕ ಪಾಪಿಷ್ಠರಿಗೆ । ಸುರಲೋಕ ( ದಿಟ್ಟರಿಗೆ )
ಗುರುಬೋಧೆಯಲ್ಲಿ ಜಗ ಉಳಿಗು - ಮಲ್ಲದೊಡೆ
ಉರಿದು ಹೋಗುವುದು ಸರ್ವಜ್ಞ

೩೭. ಮರಹುಳ್ಳ ಮನುಜರಿಗೆ । ತೆರನಾವುರೆವುದಕೆ
ಕರಿಗೊಂಡ ಭ್ರಮೆಯ ಪರೆವ - ಗುರುವಿನ ಭೋಧೆ
ಕರಿಗೊಳ್ಳಬೇಕು ಸರ್ವಜ್ಞ

೩೮. ಮಂಡೆ ಬೋಳಾದೊಡಂ । ದಂಡು ಕೋಲ್ವಿಡಿದೊಡಂ
ಹೆಂಡತಿಯ ಬಿಟ್ಟು ನಡೆದೊಡಂ - ಗುರುಮುಖವ
ಕಂಡಲ್ಲದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ

೩೯. ಮೂರುಕಣ್ಣೀಶ್ವರನ । ತೋರಿಕೊಡಬಲ್ಲ ಗುರು
ಬೇರರಿವುದೊಂದು ತೆರನಿಲ್ಲ - ಗುರುಕರಣ
ತೋರಿಸುಗು ಶಿವನ ಸರ್ವಜ್ಞ

೪೦. ಊರಿಗೆ ದಾರಿಯ । ನಾರು ತೋರಿದರೇನು
ಸಾರಾಯಮಪ್ಪ ಮತವನರಿಹಿಸುವ ಗುರು
ಆರಾದೊಡೇನು ಸರ್ವಜ್ಞ

೪೧. ಮನವು ಮುಟ್ಟಲು ಗಂಡು । ತನವು ಸೋಂಕಲು ಪಾಪ
ಮನವೇಕದಿಂದ ಗುರುಚರಣ - ಸೋಂಕಿದೊಡೆ
ತನು ಶುದ್ದವಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ

೪೨. ತುಪ್ಪವಾದಾ ಬಳಿಕ । ಹೆಪ್ಪನೆರೆದವರುಂಟೆ
ನಿಃಪತಿಯಾದ ಗುರುವಿನುಪದೇಶದಿಂ
ತಪ್ಪದೇ ಮುಕ್ತಿ ಸರ್ವಜ್ಞ

೪೩. ಪರುಷ ಲೋಹವ ಮುಟ್ಟಿ । ವರುಷವಿರಬಲ್ಲುದೇ
ಪರಷವೆಂತಂತೆ ಶಿಷ್ಯಂಗೆ - ಗುರುವಿನ
ಸ್ಪರುಶನವೆ ಮೋಕ್ಷ ಸರ್ವಜ್ಞ

೪೪. ತಾಪದ ಸಂಸಾರ । ಕೊಪದಲಿ ಬಿಳ್ದವರು
ಆಪತ್ತನುಳಿದು ಪೊರಮಡಲು - ಗುರುಪಾದ
ಸೋಪಾನ ಕಂಡು ಸರ್ವಜ್ಞ

೪೫. ಮೊಸರ ಕಡೆಯಲು ಬೆಣ್ಣೆ । ಒಸೆದು ತೋರುವ ತೆರದಿ
ಹಸನುಳ್ಳ ಗುರುವಿನುಪದೇಶ - ದಿಂ ಮುಕ್ತಿ
ವಶವಾಗದಿಹುದೆ ಸರ್ವಜ್ಞ
 
೪೬. ಗುರುಪಾದಸೇವೆ ತಾ । ದೊರೆಕೊಂಡಿತಾದೊಡೆ
ಹರೆವುದು ಪಾಪವರಿದೆನಲು - ವಜ್ರಾಯುಧದಿ
ಗಿರಿಯ ಹೊಯ್ದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೪೭. ಗುರುವಿನ ಸೇವೆಯು । ದೊರಕೊಂಡಿತಾದೊಡೆ
ಹರೆವುದು ಪಾಪವರಿದೆನಲು - ವಜ್ರಾಯುಧದಿ
ಗಿರಿಯ ಹೊಯ್ದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೪೮. ಎತ್ತಾಗಿ ತೊತ್ತಾಗಿ । ಹಿತ್ತಿಲದ ಗಿಡವಾಗಿ
ಮತ್ತೆ ಪಾದದ ಕೆರವಾಗಿ - ಗುರುವಿನ
ಹತ್ತಿಲಿರು ಎಂದು ಸರ್ವಜ್ಞ

೪೯. ಸಾಣೆಕಲ್ಲೊಳು ಗಂಧ । ಮಾಣದೆ ಎಸೆವಂತೆ
ಜಾಣ ಶ್ರೀಗುರುವಿನುಪದೇಶ - ದಿಂ ಮುಕ್ತಿ
ಕಾಣೆಸುತಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ

೫೦. ಬೆಟ್ಟ ಕರ್ಪುರ ಉರಿದು । ಬೊಟ್ಟಿಡಲು ಬೂದಿಲ್ಲ
ನೆಟ್ಟನೆ ಗುರುವನರಿದನ - ಕರ್ಮವು
ಮುಟ್ಟಲಂಜುವವು ಸರ್ವಜ್ಞ

೫೧.ದುರ್ಗಿ(ಮಾರಿಯ ಮುಂಡಿ) । ಯಗ್ಗದ ಶಕ್ತಿಗಳು
ಸದ್ಗುಣ ಸತ್ಯ ಮುಸುರಿಹರ - ಮುಟ್ಟವು
ಸದ್ಗುರುವಿನಾಜ್ಞೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೫೨. ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಕುದಿಯದಿರು । ಆಶನಕ್ಕೆ ಹದೆಯದಿರು
ಅಸಮಾಕ್ಷನಡಿಯನಗಲದಿರು - ಗುರುಕರುಣ
ವಶವರ್ತಿಯಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ

೫೩. ತಂದೆಗೆ ಗುರುವಿಗೆ । ಒಂದು ಅಂತರವುಂಟು
ತಂದೆ ತೋರಿವನು ಶ್ರೀಗುರುವ - ಗುರುರಾಯ
ಬಂಧನವ ಕಳೆವ ಸರ್ವಜ್ಞ

೫೪. ಹುಸಿವನ ಬೇಹಾರ । ಕಸ ಹತ್ತಿದಾರಂಬ
ವಿಷಯ ಉಳ್ಳವನ ಗುರುತನ - ಇವು ಮೂರು
ಮಸಿವಣ್ಣ ಕಂಡ ಸರ್ವಜ್ಞ

೫೫. ಹಂದಿ ಚಂದನಸಾರ । ಗಂಧವ ಬಲ್ಲುದೇ
ಒಂದುವ ತಿಳಿಯಲರಿಯದನ - ಗುರುವಿಗೆ
ನಿಂದ್ಯವೇ ಬಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ

೫೬. ಹೊಲಬನರಿಯದ ಗುರುವು । ತಿಳಿಯಲರಿಯದ ಶಿಷ್ಯ
ನೆಲೆಯನಾರಯ್ಯದುಪದೇಶ - ವಂಧಕನು
ಕಳನ ಹೊಕ್ಕಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೫೭. ಶ್ವಾನ ತೆಂಗಿನ ಕಾಯ । ತಾನು ಮೆಲಬಲ್ಲುದೇ
ಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲದಗೆ ಉಪದೇಶ - ವಿತ್ತಡೆ
ಹಾನಿ ಕಂಡಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ

೫೮. ಭಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದ ಶಿಷ್ಯ । ಗೊತ್ತಿ ಕೊಟ್ಟುಪದೇಶ
ಬತ್ತಿದ ಕೆರೆಯ ಬಯಲಲ್ಲಿ - ರಾಜನವ
ಬಿತ್ತಿ ಬೆಳೆವಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೫೯. ಹಸಿಯ ಸೌದೆಯ ತಂದು । ಹೊಸೆದರುಂಟೇ ಕಿಚ್ಚು
ವಿಷಯಂಅಗಳುಳ್ಳ ಮನುಜರಿಗೆ - ಗುರುಕರುಣ
ವಶವರ್ತಿಯಹುದೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೬೦. ಒಂದೂರ ಗುರುವಿರ್ದು । ವಂದನೆಯ ಮಾಡದೆ
ಸಂದಿಸೆ ಕೊಳ ತಿನಿತಿಪರ್ವನ - ಇಅರವು
ಹಮ್ದಿಯ ಇಅರವು ಸರ್ವಜ್ಞ

ಲಿಂಗಾತಿಶಯ ಪದ್ಧತಿ

೬೧. ಕಲ್ಲಿನೊಳ್ ಕುಚದಲ್ಲಿ । ಬಳ್ಳದೊಳ್ ಪಿಕ್ಕೆಯಲಿ
ಎಲ್ಲಿ ಭಾವಿಸಿದೊಡಲ್ಲಿರ್ಪ - ಭರಿತನನು
ಬಲ್ಲವೇ ನಿಗಮ ಸರ್ವಜ್ಞ

೬೨. ಲಿಂಗದ ಗುಡಿಯೆಲ್ಲಿ ? ಲಿಂಗಿಲ್ಲದೆಡೆಯೆಲ್ಲಿ
ಲಿಂಗದೆ ಜಗವು ಅಡಗಿಹುದು - ಲಿಂಗವನು
ಹಿಂಗಿ ಪರ ಉಂಟೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೬೩. ಓಂಕಾರ ತಾನಲ್ಲ । ಹ್ರಾಂಕಾರ ಮುನ್ನಲ್ಲ
ಆಂಕಾಶತಳವ ಮೀರೆಹುದು - ಹರಿಯಜರು
ತಾಂ ಕಾಣರಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ

೬೪. ಓರ್ವನಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೆ । ಇರ್ವರುಂಟೇ ಮರುಳೆ
ಸರ್ವಜ್ಞನೊರ್ವ ಜಗಕೆಲ್ಲ - ಕರ್ತಾರ
ನೊರ್ವನೇ ದೇವ ಸರ್ವಜ್ಞ

೬೫. ಉಣಲಡಿಗೆ ಹಲವಾಗಿ । ಕಣಿಕ ತಾನೊಂದಯ್ಯ
ಮಣಲೇಸು ದೈವ ಘನವಾಗಿ - ಲೋಕಕ್ಕೆ
ತ್ರಿಣಯನ ಸರ್ವಜ್ಞ

೬೬. ಹರಿಬ್ರಹ್ಮರೆಂಬವರು । ಹರನಿಂದಲಾದವರು
ಅರಸಿಂಗೆ ಆಳು ಸರಿಯಹನೆ - ಪಶುಪತಿಗೆ
ಸರಿ ಯಾರ ಕಾಣೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೬೭. ಹಿರಿಯ ಬೊಮ್ಮನು ಕೆಂಚ । ಹಿರಿಯ ಹರಿ ತಾ ಕರಿಕ
ಪುರಹರನು ಶುದ್ಧ ಧವಳಿತನು - ಇರೆ ಬೇರೆ
ಹರಗೆ ಸರಿಯಹರೀ ಸರ್ವಜ್ಞ

೬೮. ಹರಿದ ತಲೆ ಬ್ರಹ್ಮಂಗೆ \ ಕುರೆಯ ತಲೆ ದಕ್ಷಂಗೆ
ನೆರೆ ಹತ್ತು ಜನನವಾ ಹರಿಗೆ - ಇವರುಗಳು
ಕರೆಗೊರಲಗಣೆಯೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೬೯. ಹುಟ್ಟಿಸುವನಜನೆಂಬ । ಕಷ್ಟದ ನುಡಿ ಬೇಡ
ಹುಟ್ಟಿಸುವವ ತನ್ನ ಶಿರ ಹರೆಯೆ - ಮತ್ತೊಂದು
ಹುಟ್ಟಿಸಿಕೊಳನೇಕೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೭೦. ಬ್ರಹ್ಮ ನಿರ್ಮಿಪನೆಂಬ । ದುರ್ಮತಿಯೆ ನೀಂ ಕೇಳು
ಬ್ರಹ್ಮನಾ ಸತಿಗೆ ಮೂಗಿಲ್ಲ - ವಾ ಮೂಗ
ನಿರ್ಮಿಸನೇಕೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೭೧. ನರಹರಿಯ ಕೊಲುವಂದು । ಎರಳೆಯನೆಸುವಂದು
ಮರಳಿ ವರಗಳನು ಕೊಡುವಂದು - ಸ್ಮರಹರೆಗೆ
ಸರಿಯಾರ ಕಾಣೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೭೨. ಷಡುದರುಶನಾದಿಗಳು । ಮೃಡ ಮಾಡಲಾದುವು
ಹೊಡವಡುತೆ ನಿಗಮವರಿಸುವವು - ಅಭವನ
ಗಡಣಕೇಕೆ ಯಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ

೭೩. ದೇಶಕ್ಕೆ ಸಜ್ಜನನು । ಹಾಸ್ಯಕ್ಕೆ ಹನುಮಂತ
ಕೇಶವ ಭಕ್ತರೊಳಗೆಲ್ಲ - ಮೂರು ಕ
ಣ್ಣೇಶನೇ ದೈವ ಸರ್ವಜ್ಞ

೭೪. ಶೇಷನಿಂ ಬಲರಿಲ್ಲ । ಮೋಸದಿಂ ಕಳರೆಲ್ಲ
ನೇಸರೆಂ ಜಗಕೆ ಹಿತರಿಲ್ಲ - ದೇವ ತಾ
ಈಶನಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ

೭೫. ಸಂಗದಿಂ ಕೆಳೆಯಿಲ್ಲ । ಬಿಂಗದಿಂ ಹೊರೆಯಿಲ್ಲ
ಗಂಗೆಯಿಂದಧಿಕ ನದಿಯಿಲ್ಲ - ಪರದೈವ
ಲಿಂಗದಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ

೭೬. ಉಂಬಳಿ ಇದ್ದಂತೆ । ಕಂಬಳಿಯ ಹೊದೆವರೆ
ಶಂಭುವಿದ್ದಂತೆ ಮತ್ತೊಂದು - ದೈವವ
ನಂಬುವನೆಗ್ಗ ಸರ್ವಜ್ಞ

೭೭. ಎಂಜಲು ಶೌಚವು । ಸಂಜೆಯೆಂದೆನ ಬೇಡ
ಕುಂಜರ ವನವ ನೆನೆವಂತೆ - ಬಿಡದೆ ನಿ
ರಂಜನನ ನೆನೆಯ ಸರ್ವಜ್ಞ delete
 
೭೮. ಹರಭಕ್ತಿಹಲ್ಲದೆ । ಹರೆದು ಹೋಗದು ಪಾಪ
ಹರಭಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಗುರುವರ - ನೆನ್ನೆಯ
ಗುರು ದೇವರೆಂಬೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೭೯. ಸುರುತರುವು ಸುರಧೇನು । ಸುರಮಣೆ ಸೌರಲತೆ
ಪರುಷಷ್ಟತನುವು ಹರಿವ ನದಿ - ಯೆಲ್ಲವು
ಪರಮನಿಂ ಜನನ ಸರ್ವಜ್ಞ

೮೦. ಬಾಲ್ಯ - ಯೌವನ ಪ್ರೌಢ । ಲೋಲ ಹಲವಾದ ತನು
ಏಳುತ್ತ ಮಡುವುತಿರ ಬೇಡ - ಅನುದಿನವು
ಶೊಲಿಯ ನೆನೆಯ ಸರ್ವಜ್ಞ

೮೧. ಕುಲಗೆಟ್ಟವರ ಚಿಂತೆ । ಯೊಳಗಿರ್ಪರಂತೆಲ್ಲ
ಕುಲಗೆಟ್ಟು ಶಿವನ ಮರೆಹೊಕ್ಕೆ - ಋಷಿಗಳು
ಕುಲಗೋತ್ರರುಗಳು ಸರ್ವಜ್ಞ

೮೨. ಭೊತೇಶ ಶರಣೆಂಬ । ಜಾತಿ ಮಾದಿಗನಲ್ಲ
ಜಾತಿಯಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಭೊತೇಶ - ಶರಣೆನ್ನ
ದಾತ ಮಾದಿಗನು ಸರ್ವಜ್ಞ

೮೩. ಯಾತರ ಹೂವಾದರು । ನಾತರೆ ಸಾಲದೆ
ಜಾತಿ- ವಿಜಾತಿಯೆನಬೇಡ - ಶಿವನೊಲಿ
ದಾತನೇ ಜಾತಿ ಸರ್ವಜ್ಞ

೮೪. ಹರಭಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದ । ಪರಮಋಷಿ ಮುಖ್ಯನೇ
ಹರಭಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಸ್ವಪಚನಾ - ದೊಡೆಯಾತ್
ಪರಮ ಋಷಿ ತಾನೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೮೫. ನಾಲ್ಕು ವೇದವನೋದಿ । ಶೀಲದಲಿ ಶುಚಿಯಾಗಿ
ಶೂಲಿಯ ಪದವ ಮರೆದೊಡೆ - ಗಿಳಿಯೋದಿ
ಹೇಲ ತಿಂದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ

೮೬. ಮಾಯಮೋಹವ ನಚ್ಚಿ । ಕಾಯವನು ಕರಗಿಸಿತೆ
ಆಯಾಸಗೊಳುತ ಇರಬೇಡ - ಓಂ ನಮಶ್ಯಿ
ವಾಯಯೆಂದನ್ನಿ ಸರ್ವಜ್ಞ

೮೭. ಸಾಯ್ವುದವಸರವೆ ಮನ । ಠಾಯಿಯಲಿ ನೋವುತ್ತೆ
ನಾಯಾಗಿ ನರಕ ಉಣಬೇಡ - ಓಂ ನಮಶ್ಯಿ
ವಾಯಯೇಂದನ್ನಿ ಸರ್ವಜ್ಞ

೮೮. ಅಕ್ಕರವೀ ಲೆಕ್ಕವು । ತರ್ಕಕ್ಕೆ ಗಣಿತಕ್ಕೆ
ಮಿಕ್ಕ ಓದುಗಳು ತಿರಿಕೆಗೆ - ಮೋಕ್ಷಕಾ
ರಕ್ಕರವೆ ಸಾಕು ಸರ್ವಜ್ಞ

೮೯. ಮುನಿವಂಗೆ ಮುನಿಯದಿರು । ಕನೆಯದಿರು
ಮನಸಿಜಾರಿಯನು ಮರೆಯದಿರು - ಶಿವನ ಕೃಪೆ
ಘ್ನಕೆ ಘನವಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ

೯೦ .ಎಲ್ಲರನು ಬೇಡಿ । ಹಲ್ಲು ಬಾಯಾರುವು ದೆ
ಬಲ್ಲಂತೆ ಶಿವನ ಭಜಿಸಿದೊಡೆ - ಶಿವ ದಾನಿ
ಇಲ್ಲನ್ನಲರೆಯ ಸರ್ವಜ್ಞ

೯೧. ನರರ ಬೇಡುವ ದೈವ । ವರವೀಯ ಬಲ್ಲುದೇ
ತಿರಿವವರನಡರಿ ತಿರಿವಂತೆ - ಅದನರೆ
ಹರನನೆ ಬೇಡು ಸರ್ವಜ್ಞ

೯೨. ಇಂದ್ರನಾನೆಯನೇರೆ । ಒಂದುವನು ಕೊಡಲರೆಯ
ಚಂದ್ರಶೇಖರನು ಮುದಿಯೆತ್ತ - ನೇರೆ ಬೇ
ಕೆಂದುದನು ಕೊಡುವ ಸರ್ವಜ್ಞ

೯೩. ಲಿಂಗವ ಪೂಝಿಸುವಾತ । ಜಂಗಮಕೆ ನೀಡದೊಡೆ
ಲಿಂಗದ ಕ್ಷೋಭ ಘನವಕ್ಕು - ಮಹಲಿಂಗ
ಹಿಂಗುವುದು ಅವನ ಸರ್ವಜ್ಞ

೯೪. ಉಣ ಬಂದ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ । ಉಣಲ್ಲಿಕ್ಕದಂತರಿಸಿ
ಉಣದಿರ್ಪ ಲಿಂಗಕ್ಕುಣ ಬಡಿಸಿ - ಕೈಮುಗಿವ
ಬಣಗುಗಳ ನೋಡ ಸರ್ವಜ್ಞ delete
 
 
೯೫. ದೇಹಿಯೆನಬೇಡ ನಿ । ದೇಹಿ ಜಂಗಮ ದೇವ
ದೇಹಗುಣದಾಶೆಯಳಿದರೆ - ಆತ ನಿ
ದೇಹಿ ಕಂಡಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ

೯೬. ಸಾರವನು ಬಯಸುವೊಡೆ । ಕ್ಷಾರವನು ಧರಿಸುವುದು
ಮಾರಸಂಹರನ ನೆನೆದರೆ - ಮೃತ್ಯು ತಾ
ದೊರಕ್ಕೆ ದೊರ ಸರ್ವಜ್ಞ

೯೭.ಉಂಡು ನೂರಡಿಯಿಟ್ಟು
ಕೆಂಡಕ್ಕೆ ಕೈ ಕಾಸಿ
ಗಂಡುಭುಜ ಮೇಲ್ಮಾಡಿ
ಮಲಗುವನು ವೈದ್ಯನ
ಮಿಂಡನಂತಿಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ॥

೨೦೦-೩೦೦

೨೦೦. ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಿಲ್ಲ । ಚಿತ್ತಕ್ಕೆ ಸ್ಥಿರವಿಲ್ಲ ।
ಹಸ್ತದಿಂದಧಿಕಹಿತರಿಲ್ಲ ಪರದೈವ ।
ನಿತ್ಯನಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೦೧. ಶೇಷಿನಿಂ ಬಲರಿಲ್ಲ । ಮೋಸದಿಂ ।
ನೇಸರಿಂ ಜಗಕ ಹಿತರಿಲ್ಲ । ಪರದೈವ ।
ಈಶನಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೦೨. ಭಾಷೆಯಿಂ ಮೇಲಿಲ್ಲ । ದಾಸನಿಂ ಕೀಳಿಲ್ಲಿ ।
ಮೋಸದಿಂದಧಿಕ ಕೇಡಿಲ್ಲ ಪರದೈವ ।
ಈಶನಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೦೩. ಸಂಗದಿಂ ಕೆಳೆಯಿಲ್ಲಿ । ಭಂಗದಿಂ ವ್ಯಥೆಯಿಲ್ಲ ।
ಗಂಗೆಯಿಂದಧಕ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಪರದೈವ ।
ಲಿಂಗದಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೦೪. ನಿದ್ರೆಯಿಂ ಸುಖವಿಲ್ಲ । ಪದ್ರದಿಂ ಅರಿಯಿಲ್ಲ ಮುಖ
ಮುದ್ರೆಯಿಂದಧಿಕ ಮಾತಿಲ್ಲ ದೈವವುಂ ।
ರುದ್ರನಿಂದಿಲ್ಲ । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೦೫. ಮಾತೆಯಿಂ ಹಿತರಿಲ್ಲಿ । ಕೋತಿಯಿಂ ಮರಳಿಲ್ಲ ।
ಜ್ಯೋತಿಯಿಂದಧಿಕ ಬೆಳಕಿಲ್ಲ ದೈವವ ।
ಜಾತನಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೦೬. ಇದ್ದಲಿಂ ಕರಿಯಿಲ್ಲ । ಬುದ್ಢಿಯಿಂ ಹಿರಿದಿಲ್ಲ ।
ವಿದ್ಯದಿಂದಧಿಕ ಧನವಿಲ್ಲ ದೈವತಾ ।
ರುದ್ರನಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೦೭. ಲೀಲೆಯಿಂ ಕಣ್ಣಿಲ್ಲ । ಗಾಲಿಯಿಂ ಬಟುವಿಲ್ಲ ।
ವಾಲಿಯಿಂದಧಿಕ ಬಲರಿಲ್ಲ ಪರದೈವ ।
ಶೂಲಿಯಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೦೮. ನಿಂಬೆಗಿಂ ಹುಳಿಯಿಲ್ಲ । ತುಂಬೆಗಿಂ ಕರಿದಿಲ್ಲ ।
ನಂಬಿಗೆಯಿಂದಧಿಕ ಗುಣ್ವವಿಲ್ಲ । ದೈವವುಂ ।
ಶುಭವಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೦೯. ನಾಲಿಗೆಗೆ ನುಣುಪಿಲ್ಲ । ಹಾಲಿಗಿಂ ಬಿಳಿಪಿಲ್ಲ ।
ಕಾಲನಿಂದಧಿಕ ಅರಿಯಿಲ್ಲ ದೈವವುಂ ।
ಶೂಲಿಯಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೧೦. ಉಂಲಡಿಗೆ ಹಲಾವಾಗಿ । ಕಣಿಕ ತಾನೊಂದಯ್ಯ
ಮಣಿಯಿಸಿವೆ ದೈವ ಘನವಾಗಿ,
ಜಗಕೆಲ್ಲಿ ತ್ರಿಣಯನೇ ದೈವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೧೧. ಆಡಾದನಾ ಅಜನು । ಕೊಡಗನದಾದನು ಹರಿಯು
ನೋಡಿದರೆ ಶಿವನು ನರಿಯಾದನೀ ಬೆಡಗೆ
ರೂಢಿಯೊಳು ಬಲ್ಲೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೧೨. ತೆರೆದ ಹಸ್ತವು ಲೇಸು । ಹರಿಯ ಪೂಜ್ಯವು ಲೇಸು ।
ಅರ ಸೊಲಿಮೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಕ್ಕೂ ಶಿವನಿಗೆ ।
ಶರಣನೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೧೩. ಖುಲ್ಲ ಮಾನವ ಬೇಡಿ । ಕಲ್ಲುತಾ ಕೊಡುವದೇ ।
ಸೊಲ್ಲರಿವ ಶಿವನ ಬೇಡಿದಡೆ ಬಯಸಿದುದು ।
ನೆಲ್ಲವನು ಕೊಡುವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೧೪. ನಿಲ್ಲದಲೆ ಹರಸಿದಡೆ । ಕಲ್ಲು ಭೇದಿಸಲಕ್ಕು ।
ಬಲ್ಲಂತ ಶಿವನ ಭಕ್ತಿಯಿಂ ಭಜಿಸಿಡೆ ।
ಇಲ್ಲೆನಲಿಕರಿಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೧೫. ಭಕ್ತಿಯಿಂದಲೆ ಯುಕ್ತಿ । ಭಕ್ತಿಯಿಂದಲೆ ಶಕ್ತಿ ।
ಭಕ್ತಿವಿರಕ್ತಿಯಳಿವರೀ ಜಗದಲ್ಲಿ ।
ಮುಕ್ತಿಯಿಲ್ಲೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೧೬. ಆಗುಹೋಗುಗಳ ನೆರೆ । ರಾಗ ಭೋಗಗಳು ।
ಸ-ರಾಗವಾಗಿಕ್ಕು ಶಿವನೊಲಿದೊಡಲ್ಲದಿರೆ ।
ಹೋಗಿಕ್ಕು ಕಾಣೊ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೧೭. ಮುದ್ದು ಮಂತ್ರವು, ಶುಕನು । ತಿದ್ದುವವು ಕುತ್ತಗಳ ।
ತಿದ್ದಿಯೂ ತಿದ್ದಲರಿಯವವು ಶಿವನೊಲಿಯ ।
ದಿದ್ದಿಹರೆ ಕಾಣೊ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೧೮. ಕಂಡವರು ಕೆರಳುವರು । ಹೆಂಡತಿಯು ಕನಲುವಳು ।
ಖಂಡಿತದ ಲಕ್ಶ್ಮಿ ತೊಲಗುವಳು ಶಿವನೊಲುಮೆ ।
ಕಂಡಕೊಳ್ದಿರಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೨೦. ಜ್ವರ ಬನ್ದ ಮನುಜಂಗೆ । ನೊರೆವಾಲು ವಿಷಕ್ಕು ।
ನರಕದಲಿ ಬೀಳ್ವ ಅಧಮಂಗ ಶಿವಭಕ್ತಿ ।
ಹಿರಿದು ವಿಷಪಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೨೧. ಹರನಾವ ಕರೆಯದಲೆ । ಪರಿಶಿವನ ನೆನೆಯದಲೆ ।
ಸ್ಮರಹರನ ಕರುಣವಿಲ್ಲದೆಯೆ ಜಗದೊಳಗೆ
ಇರುವದೇ ಕಷ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೨೨. ಎಲ್ಲರೂ ಶಿವನೆಂದಿರಿಲ್ಲಿಯೇ ಹಾಳಕ್ಕು ।
ಎಲ್ಲರೂ ಶಿವನ ಮರೆದಿಹರೆ ಕೈಲಾಸ ।
ದಲ್ಲಿ ಹಾಳಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೨೩. ಆವ ಕಾಲವು ವನದಿ । ಜೀವಕಾಲದ ಕಳೆದು ।
ಜೀವಚಯದಲ್ಲಿ ದಯವಿಲ್ಲದಿರುವವನ ।
ಕಾಯ್ವ ಶಿವನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೨೪. ಅಡವಿಯಲಿ ತಪದಲ್ಲಿ । ದೃಢತನದೊಳಿದ್ದರೂ।
ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಶಿವನ ಮರೆಯುವಡೆ ಗುಡವಿಲ್ಲ ।
ದಡಗೆಯುಂಡಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೨೫. ಕಡುಭಕ್ತನಾಗಲೀ । ಜಡೆಧಾರಿಯಾಗಲೀ ।
ನದೆವ ವೃತ್ತಿಯಲಿ ನದೆಯದೊಡೆ ಆ ಭಕ್ತಿ ।
ಹೊದೆವ ಶಂಖೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೨೬. ಗುರಿಯ ತಾಗದ ಕೋಲ । ನೂರಾರುನೆಸೆದೇನು ? ।
ಬರಡಿಂಗ ಭಕ್ತಿ ಭಜಸಿದೊಡೆ ಅದು ತಾನು ।
ಇರಲರಿಯದಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೨೭. ಚಿತ್ತವಿಲ್ಲದ ಗುಡಿಯ । ಸುತ್ತಿದೊಡೆ ಫಲವೇನು ? ।
ಎತ್ತು ಗಾಣವನು ಹೊತ್ತು ತಾ ನಿತ್ಯದಲಿ ।
ಸುತ್ತಿಬಂದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೨೮. ಮನದಲ್ಲಿ ನೆನೆವಂಗೆ । ಮನೆಯೇನು ಮಠವೇನು ।
ಮನದಲ್ಲಿ ನೆನೆಯದಿರುವವನು ।
ದೇಗುಲದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿದ್ದೇನು ? । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೨೯. ಮನೆಯೇನು ವನವೇನು । ನೆನಹು ಇದ್ದರೆ ಸಾಕು ।
ಮನಮುಟ್ಟಿ ಶಿವನ ನೆನೆಯದವನು ಬೆಟ್ಟದಾ ।
ಕೊನೆಯಿಲ್ಲಿದ್ದೇನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೩೦. ಮನದಲ್ಲಿ ನೆನವಿಠಲಿ । ತನುವೊಂದು ಮಠವಕ್ಕು ।
ಮನಹೋಗಿ ಹಲವ ನೆನೆದಿಹರೆ ಅದು ಹಾಳು ।
ಮನೆಯೆಂದು ತಿಳಿಯೋ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೩೧. ದೇಹ ದೇವಾಲಯವು । ಜೀವವೇ ಶಿವಲಿಂಗ ।
ಬಾಹ್ಯಾಂಗಳಳಿದು ಭಜಿಪಂಗೆ ಮುಕ್ತಿಸಂ
ದೇಹವಿಲ್ಲೆಂದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೩೨. ಜಂಗಮಕೆ ವಂಚಿಸನು । ಹಿಂಗಿರಲು ಲಿಂಗವನು ।
ಭಕ್ತರೊಳು ಪರಸತಿಗೆ ಒಲೆಯದಗೆ ।
ಭಂಗವೇ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೩೩. ಇಂದುವಿನೊಳುರಿಯುಂಟೆ । ಸಿಂಧುವಿನೊಳರಬುಂಟೆ ।
ಸಂದವೀರನೊಳು ಭಯವುಂಟೇ ? ಭಕ್ತಂಗೆ ।
ಸಂದೇಹವುಂಟೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೩೪. ಆಹಾರವುಳ್ಳಲ್ಲಿ ಬೇಹಾರ ಫನವಕ್ಕು ।
ಆಹಾರದೊಳಗ ನರಿಧಿಪ್ಪ ಸೆಟ್ಟಿಗೇ ।
ಬೇಹಾರದಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೩೫. ಜಂಗಮನು ಭಕ್ತತಾ । ಲಿಂಗದಂತಿರಬೇಕು ।
ಭಂಸುತ ಪರರ ನಳಿವ ಜಂಗಮನೊಂದು ।
ಮಂಗನೆಂದರಿಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೩೬. ಸಾಲುವೇದವನೋದಿ । ಶೀಲದಲಿ ಶುಚಿಯಾಗಿ ।
ಶೂಲಿಯಾವದವನರಿಯದೊಡೆ ಗಿಳಿಯೋದಿ ।
ಹೇಲ ತಿಂದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೩೭. ಈಶ ಭಕ್ತನು ಆಗಿ । ವೇಶಿಯನು ತಾ ಹೋಗೆ ।
ಸಲಾಗಿರ್ದ ಭೋನವನು ಹಂದಿ ತಾ
ಮೂಸಿ ಹೋದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೩೮. ಹಲವು ಸಂಗದ ತಾಯಿ । ಹೊಲಸು ನಾರುವ ಬಾಯಿ ।
ಸಲೆ ಸ್ಮರಹರನ ನೆನೆಯದಾ ಬಾಯಿ ನಾಯ್ ।
ಮಲವ ಮೆದ್ದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೩೯. ಭಕ್ತರೊಡಗೂಡುವದು । ಭಕ್ತರೊಡನಾಡುವದು ।
ಭಕ್ತಿಯೊಳು ಬಿಡುವ ಬೆರೆದಿರ್ದ ಭಕ್ತತಾ ।
ಮುಕ್ತನಾಗಿಹನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೪೦. ಪರುಷ ಕಬ್ಬುನದೆಸೆವ । ಕರಡಿಗೆಯೊಳಡರುವದೆ ।
ಹರ ಭಕ್ತಿಯಿಳ್ಳ ಮಹಿಮೆ ಸಂಸಾರದೊಳು ।
ಎರಕವಾಗಿಹನೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೪೧. ತೆಪ್ಪವನ್ನು ನಂಬಿದಡೆ । ತಪ್ಪದಲೆ ತಡಗಹದು ।
ಸರ್ಪಭೂಷಣನ ನಂಬಿದಡೆ ಭವಪಾಶ ।
ತಪ್ಪಿ ಹೋಗುವುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೪೨. ಶಿವಭಕ್ತಿಯುಳ್ಳಾತ । ಭವಮುಕ್ತನಾದಾತ ।
ಶಿವಭಕ್ತಿಯಿರದ ಭಕ್ತಿಂಗೆ ಎಂದೆಂದು ।
ಭವಮುಕ್ತಿಯಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೪೩. ಲಿಂಗದಾ ಗುಡಿ ಲೇಸು । ಗಂಗೆಯಾ ತಡಿ ಲೇಸು ।
ಲಿಂಗ ಸಂಗಿಗಳ ನುಡಿ ಲೇಸು ಭಕ್ತರಾ ।
ಸಂಗವೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೪೪. ನೋಟ ಶಿವಲಿಂಗದಹಲಿ । ಜೂಟ ಜ್ಂಗಮದಲಿ ।
ನಾಟನಾ ಮನವು ಗುರುವಿನಲಿ,
ಭಕ್ತನಾ ಮಾಟವನು ನೋಡು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೪೫. ಲಜ್ಜೆಯನು ತೊರೆದು ನೀ । ಹೆಜ್ಜೆಯನು ಸಾಧಿಪಡೆ ।
ಸಜ್ಜೆಯಲಿ ಶಿವನ ಶರಣರಾ -
ಹೆಜ್ಜೆಯಲಿ ನಡೆಯೋ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೪೬. ದೇವರನು ನೆನೆವಂಗ । ಭಾವಿಪುದ ಬಂದಿಹುದು ।
ದೇವರನು ನೆನಯದಧಮಂಗೆ ಇಹಪರದಿ ।
ಆಪುದೂ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೪೭. ನಿತ್ಯವೂ ಶಿವನ ತಾ । ಹೊತ್ತಾರೆ ನೆನೆದಿಹರೆ ।
ಉತ್ತಮದ ಗತಿಯು ಆದಿಲ್ಲದಿಹಪರದಿ ।
ಮೃತ್ಯುಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೪೮. ಎರೆಯನ್ನು ಉಳುವಂಗೆ । ದೊರೆಯನ್ನು ಪಿಡಿದಂಗೆ ।
ಉರಗ ಭೂಷಣನ ನೆನೆವಂಗೆ ಭಾಗ್ಯವು ।
ಅರಿದಲ್ಲವೆಂದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೪೯. ಹಾಸಾಂಗಿ ಹರೆಯುವಡೆ ।
ದಾಸಿಯರು ದೊರೆಯುವಡೆ ವೀಸಕ್ಕೆ ವೀಸ ಕೊಡುವಡೆ ಅದು ತನಗೆ ।
ಈಶನ ಒಲುಮೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೫೦. ಇಪ್ಪೊತ್ತು ದೇವರನು । ತಪ್ಪದಲೆ ನೆನದಿಹರೆ ।
ತುಪ್ಪ ಒರಗವು ಉಣಲುಂಟು ತನಗೊಬ್ಬ ।
ಳಪ್ಪುವಳುಂಟು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೫೧. ಕೊಡಲೊಬ್ಬಳು ಸತಿಯು । ನೋಡಲೊಬ್ಬ ನೆಂಟ ।
ಬೇಡಿದ್ದನ್ನು ಕೊಡುವ ನೃಪತಿಯು ಭಕ್ತಿಯನು ।
ಮಾಡಿದರಿಗುಂಟು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೫೨. ಬಸವನೆಂದರೆ ಪಾಪ ದೆಸೆಗೆಟ್ಟು ಹೋಗುವದು ।
ಬೆಸಿ ಲಿಂಗ ಹಸುರೆಳಸದಿರ್ಪ ಹನಿಯಾರಿ
ಹಸಿದು ಹೋದಂತೆ ಸರವಜ್ಞ ॥

೨೫೩. ಸಾರವನು ಬಯಸುವದೇ । ಕ್ಷಾರವನು ಬೆರಸುವದು ।
ಮಾರಸಂಹರನ ನೆನೆಯುವಡೆ ಮೃತ್ಯು ತಾ ।
ದೂರಕ್ಕೆ ದೂರ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೫೪. ಕೋಳಿಕೂಗದಮುನ್ನ । ಏಳುವದು ನಿತ್ಯದಲಿ ।
ಬಾಳ ಲೋಚನನ ಭಕ್ತಿಯಿಂ ನೆನೆದರೆ ।
ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೫೫. ಎಂಬಲವು ಸೌಚವು । ಸಂಜೆಯೆಂದೆನಬೇಡ ।
ಕುಂಜರವು ವನವ ನೆನೆವಂತೆ ಬಿಡದೆ ನಿ ।
ರಂಜನನ ನೆನೆಯೋ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೫೬. ಬಾಲ್ಯಯೌವನದೊಳಗೆ । ಲೋಲುಪ್ತನಾಗಿ ನೀ ।
ನೇಳುತುಲಿ ಮದಿಸುತ್ತಿರಬೇಡ ಅನುದಿನವು ।
ಸೂಲಿಯನು ನೆನೆಯೋ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೫೭. ಮಾಯಾಮೋಹನ ಮೆಚ್ಚಿ । ಕಾಯವನು ಕರಗಿಸಿತ ।
ಆಯಾಸಗೊಂಡ ಬಳಲದೊನ್ನಮಃ ಶಿ ।
ವಾಯವೆಂದೆನ್ನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೫೮. ಕಣ್ಣು ನಾಲಿಗೆ ಮನವ । ಪನ್ನಗಧರ ಕೊಟ್ಟ ।
ಚಿನ್ನಾಗಿ ಮನವ । ತೆರೆದ ನೀ ಬಿಡದೆ ಶ್ರೀ ।
ಚಿನ್ನನಂ ನೆನಯೋ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೫೯. ಸತಿಯರಿರ್ದಡೇನು ? ಸುತರಾಗಿ ಫಲವೇನು ? ।
ಶತಕೋಟಿಧನವ ಗಳಿಸೇನು ? ಭಕ್ತಿಯಾ ।
ಸ್ಥಿತಿಯಿಲದನಕ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೬೦. ಎಲ್ಲರೂ ಶಿವನೆಂದ । ರೆಲ್ಲಿಹುದು ಭಯವಯ್ಯಾ ।
ಎಲ್ಲರೂ ಶಿವನ ನೆನೆಯುವಡೆ ಕೈಲಾಸ ।
ಎಲ್ಲಿಯೇ ಇಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೬೧. ಭಕ್ತಗೆರಡಕ್ಕರವು । ಮುಕ್ತಿಗೆರಡಕ್ಕರವು ।
ಭಕ್ತಿಯಿಂ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೆಯುವರೆ ಬಿಡದೆ ಆ ।
ರಕ್ಕರವ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೬೨. ಐವರಟ್ಟಾಸವನ । ಯೌವನದ ಹಿಂಡನ್ನು ।
ಹೊಯ್ಯುತ್ತ ವಶಕ್ಕೆ ತಂದಾತ ಜಗದೊಳಗೆ ।
ದೈವ ತಾನಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೬೩. ಆರರಟ್ಟುಗಳಿಗಳನು । ಮೂರು ಕಂಟಕರನ್ನು ।
ಏರು ಜವ್ವನವ ತಡೆಯುವರೆ ಶಿವ ತಾನು ।
ಬೇರೆ ಇಲ್ಲೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೬೪. ವಿಷಯದಾ ಬೇರನ್ನು । ಬಿಸಿಮಾಡಿ ಕುಡಿದಾತ ಪಶು
ಪತಿಯು ಅಕ್ಕ ಶಶಿಯಕ್ಕು ಮೈಯ್ಬಣ್ಣ
ಮಿಸಿನಿಯಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೬೫. ಕಚ್ಚಿ, ಕೈಬಾಯಿಗಳು । ಇಚ್ಛೆಯಲಿ ಇದ್ದಿಹರೆ ।
ಅಚ್ಯುತನಪ್ಪ ಅಜನಪ್ಪ ಲೋಕದಲಿ
ನಿಶ್ಚಿಂತನಪ್ಪ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೬೬. ಹರಿವ ಹಕ್ಕಿ ನುಂಗಿ । ನೊರೆವಾಲ ಕುಡಿದಾತ ।
ಹರಿಹರನು ಅಕ್ಕು ಅಜನಕ್ಕು ಲೋಕಕ್ಕೆ ।
ಇರುವು ತಾನಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೬೭. ರುದ್ರಾಕ್ಷಿಯ ಮಾಲೆಯ ।
ಭದ್ರದಲಿ ಧರಿಸಿದಗೆ ಹೊದ್ದಿರ್‍ದ ಪಾಪ ಹೋಗಲವ ಸಾಕ್ಷಾತ ।
ಮಾಲೆಯ ರುದ್ರನೇ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೬೮. ಅಣುರೇಣುವೃಂದ್ಯದಾ । ಪ್ರಣವದಾ ಬೀಜವನು ।
ಅಣುವಿನೊಳಗುಣವೆಂದರಿದಾ ಮಹಾತ್ಮನು ।
ತ್ರಿಣಯನೇ ಅಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೬೯. ಆಸನವು ದೃಢವಾಗಿ । ನಾಶಿಕಾಗ್ರದಿ ದಿಟ್ಟು ।
ಸೂಸವ ಮನವ ಫನದಲಿರಿಸಿದನು ಜಗ ।
ದೀಶ ತಾನಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೭೦. ಪವನಪರಿಯರಿದಂಗೆ । ಶಿವನ ಸಾಧಿಸಲಕ್ಕು ।
ಭವಮಾಲೆ ಹರಿದು ಸುಖಿಸುವೊಡೆ ಅವ
ಸದಾಶಿವನು ತಾನಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೭೧. ಮೆಟ್ಟಿಪ್ಪುದಾಶೆಯನು । ಕಟ್ಟಿಪ್ಪುದಿಂದ್ರಿಯವ ।
ತೊಟ್ಟಿಪ್ಪುದುಳ್ಳ ಸಮತೆಯವನು,
ಶಿವಪದವು ಮುಟ್ಟಿಪ್ಪುದಯ್ಯ ಸರವಜ್ಞ ॥

೨೭೨. ಜ್ಞಾನದಿಂ ಮೇಲಿಲ್ಲ । ಶ್ವಾನನಿಂ ಕೀಳಿಲ್ಲ ।
ಭಾನು ಮಂಡಲದಿಂ ಬೆಳಗಿಲ್ಲ ಜಗದೊಳಗೆ ।
ಜ್ಞಾನವೇ ಮೇಲು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೭೩. ಜ್ಞಾದಿಂದಲಿ ಇಹವು । ಜ್ಞಾನದಿಂದಲಿ ಪರವು ।
ಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲದಲೆ ಸಕಲವೂ ತನಗಿದ್ದು ।
ಹಾನಿ ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೭೪. ಅರಿವಿನಾ ಅರಿವು ತಾ । ಧರಯೊಳಗೆ ಮೆರೆದಿಹುದು ।
ಅರಿವಿನಾ ಅರಿವಹರಿವಹರಿಹರರು ಬೊಮ್ಮನೂ ।
ಅರಿಯರೈ ಸರ್ವಜ್ಞಾ ॥

೨೭೫. ಎತ್ತ ಹೋದರೂ ಮನವ । ಹತ್ತಿಕೊಂಡೇ ಬಹುದು ।
ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಸೆಳೆದುಕೊಳಲರಿಯದಾ ।
ಜ್ಞಾನದಾ । ಬಿತ್ತು ಲೇಸೆಂದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೭೬. ತತ್ವದಾ ಜ್ಞಾನತಾ । ನುತ್ತಮವು ಎನಬೇಕು ।
ಮತ್ತೆ ಶಿವಧ್ಯಾನ ಬೆರೆದರದು ।
ಶಿವಗಿರಿಂ । ದತ್ತಲೆನಬೇಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೭೭. ನಾಟ ರಾಗವು ಲೇಸು । ತೋಟ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಲೇಸು ।
ಕೂಟವದು ಲೇಸು ಹಿರಿಯರೊಳು ಶಿವನ ಅರಿ ।
ದಾಟವೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೭೮. ಒಂದರಾ ಮೊದಲೊಳಗೆ ಬಂದಿಹುದು ಜಗವೆಲ್ಲ ।
ಒಂದರಾ ಮೊದಲನರಿಯುವಡೆ ಜಗ ಕಣ್ಣು ।
ಮುಂದೆ ಬಂದಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೭೯. ವನಧಿಯೊಳಡಗಿ ತೆರೆ । ವನಧಿಯೊಳಗೆಸೆವಂತೆ ।
ಚಿನುಮಯನು ಇಪ್ಪ ನಿಜದೋಳಗೆ ತ್ರೈಜಗತ ।
ಜನನ ತಾನೆಂದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೮೦. ಕನಕ ತಾ ಕಂಕಣದ । ಜನಕನೆಂದೆನಿಸಿಹುದು ।
ಕ್ಷಣಿಕವದು ರೂಪವೆಂದರಿಯದಾ ಮನಜ ।
ಶುನಕನಲೆದಂತೆ । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೮೧. ಭಿತ್ತಯಾ ಚಿತ್ರದಲಿ । ತತ್ವತಾ ನೆರೆದಿಹುದೆ ।
ಚಿತ್ರತ್ವ ತನ್ನ ನಿಜದೊಳಗ ತ್ರೈಜಾಗದ ।
ತತ್ವ ತಾನೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೮೨. ಓಂಕಾರ ಮುಖವಲ್ಲ । ಆಕಾರವದಕಿಲ್ಲ ।
ಆಕಾಶದಂತೆ ಅಡಗಿಹುದು ಪರಬೊಮ್ಮ ।
ವೇಕಾಣದಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೮೩. ಕ್ಷೀರದಲಿ ಘ್ರತ, ವಿಮಲ । ನೀರಿನೊಳು ಶಿಖಿಯಿರ್ದು
ಅರಿಗೂ ತೋರದಿರದಂತೆ ಎನ್ನೊಳಗೆ ।
ಸೇರಿಹನು ಶಿವನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೮೪. ಕಲ್ಲಿನಲಿ ಮಣ್ಣಿನಲಿ । ಮುಳ್ಳಿನಾ ಮೊನಯಲಿ
ಎಲ್ಲ ನೆನೆದಲ್ಲಿ ಶಿವನಿರ್ಪ ಅವನೀ ।
ನಿದ್ದಲ್ಲಿಯೇ ಇರ್ಪ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೮೫. ಕಲ್ಲು-ಕಾಷ್ಠದೊಳಿರುವ । ಮುಳ್ಳು ಮೊನೆಯಲ್ಲಿರುವ ।
ಸುಳ್ಳು-ಈ ಮಾತು ಎನಬೇಡ ಪರಮಾತ್ಮ ।
ನೆಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯೂ ಇರುವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೮೬. ತಿಟ್ಟಿಯೊಳು ತೆವರದೊಳು । ಹುಟ್ಟಿಹನೆ ಪರಶಿವನು ।
ಹುಟ್ಟು ಸಾವುಗಳು ಅವಗಿಲ್ಲ ಜಗವನ್ನು ।
ಬಿಟ್ಟಿಹನು ನೋಡು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೮೭. ಸರ್ವಾಂತರ್ಯಾಮಿ । ಓರ್ವನೆಂಬುವ ತತ್ವ ।
ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಇರುತಿರಲು ಮೋಕ್ಷವದು ।
ಸರ್ವರಿಗೆ ಸುಲಭ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೮೮. ಸಣ್ಣನೆಯ ಮಳಲೊಳಗೆ । ನುಣ್ಣನೆಯ ಶಿಲೆಯೊಳಗೆ
ಬಣ್ಣಿಸುತ ಬರೆದ ಪಟದೊಳಗೆ ಇರುವಾತ ।
ತನ್ನೂಳಗೆ ಇರುನೇ ? ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೮೯. ಆನೆ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ । ತಾನಡಗಿ ಇಪ್ಪಂತೆ ।
ಜ್ಞಾನವುಳ್ಳವರ ಹೃದಯದಲಿ ಪರಶಿವನು ।
ತಾನಡಗಿ ಇಹನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೯೦. ನಾನು ನೀನು ಭೇದಗ । ಳೇನು ಬೊಮ್ಮಗೆ ಇಲ್ಲ ।
ತಾನೆ ತಾನಾಗಿ ಇಪ್ಪುದೇ ಬೊಮ್ಮದಾ ।
ಸ್ಥಾನವೆಂದರಿಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೯೧. ನಾನು ನೀನು ಭೇದಗ । ಳೇನು ಬೊಮ್ಮಗೆ ಇಲ್ಲ ।
ತಾನೆ ತಾನಾಗಿಪ್ಪುದೆ ಬೊಮ್ಮದಾ ।
ಸ್ಥಾನವೆಂದರಿಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೯೨. ಮೂರು ಖಂಡುಗ ಹೊಟ್ಟ । ತೂರಿದರೆ ಫಲವೇನು ।
ಮೂರರಾ ಮಂತ್ರದಿಂದಲಿ ಪರಬೊಮ್ಮ ।
ವಿರಿಹುದು ನೋಡು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೯೩. ಕಾಣಿಸಿರುವಂತವನ । ಕಾಣದೇಕಿರುವಿರೋ ।
ಕಾಣಲು ಬಿಡಲು ಕರ್ಮಗಳು ನಿನ್ನಿರವ ।
ಆಣೆ ಇಟ್ಟಿಹವು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೯೪. ಜೊಳ್ಳು ಮನುಜರು ತಾವು । ಸುಳ್ಳು ಸಂಸಾರದೊಳು
ಮಳ್ಳಿಡಿದು ಮಾಯೆಯೆಂಬವಳ ಬಲೆಯೊಳಗೆ ।
ಹೊರಳಾಡುತಿಹರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೯೫. ಇಲ್ಲದಾ ಮಾಯೆಯದು । ಎಲ್ಲಿಂದಲೆನಹದಲೆ ।
ಬಲ್ಲಿತದು ಮಾಯೆಯೆನಬೇಡ ।
ತಿಳಿಯಲ್ಕೆ ಎಲ್ಲಿಹುದು ? ಮಾಯೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೯೬. ಕಾಯವಿಂದ್ರಯದಿಂದ । ಜೀವವಾಯುವಿನಿಂದ ।
ಮಾಯೆಯದು ಬೊಮ್ಮನಿಂದೆಂಬುವಾ ನಾಯ ।
ಬಾಯಿ ನೋಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೯೭. ಇಲ್ಲದನು ಇಲ್ಲೆನಲಿ । ಕಿಲ್ಲಿಯೇ ಕಲಿಯದಲೆ ।
ಇಲ್ಲದಾ ಮಾಯಿ-ಊಂಟೆಂಬ ಮೂಢಾತ್ಮ ।
ಗೆಲ್ಲಿಯದು ಮುಕ್ತಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೯೮. ಪಂಚ ಬೂತಂಗಳೊಳ । ಸಂಚನರಿಯದಲೆ ।
ಹಂಚನೆ ಹಿಡಿದು ತಿರಿದುಂಬ ಶಿವಯೋಗಿ ।
ಹಂಚುಹರಿಯಹನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೨೯೯. ಪಂಚವಿಂಶತಿ ತತ್ವ । ಸಂಚಯದ ದೇಹವನು ।
ಹಂಚಿಂದು ಕಾಣಲರಿಯದಿರೆ ಭವ ಮುಂದೆ ।
ಗೊಂಚಲಾಗಿಹದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೩೦೦. ಬೆಂದ ಆವಿಗೆ ಭಾಂಡ । ಒಂದೊಂದು ಭೋಗವನು ।
ಅಂದದಿಂ ಉಂಡ ಒಡೆದು ಹಂಚಾದಂತೆ ।
ಬಿಂದುವನು ದೇಹ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೪೦೧-೪೫೦

೪೦೧. ಎಣ್ಣೆಯ ಋಣವು । ಅನ್ನ- ವಸ್ತ್ರದ ಋಣವು ।
ಹೊನ್ನು ಹೆಣ್ಣಿನಾ ಋಣವು ತೀರಿದ ಕ್ಷಣದಿ ।
ಮಣ್ಣು ಪಾಲೆಂದು ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೦೨. ಸತ್ತು ಹೋದರ್‍ಎ ನಿನಗೆ । ಎತ್ತಣವು ಮೋಕ್ಷವೈ ?
ಸತ್ತು ಹೋಗದರೆ ಜೀವಿಸಲು ಮೋಕ್ಷದಾ ।
ಗೊತ್ತು ತಿಳಿಯೆಂದ ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೦೩. ಕತ್ತಲೆಯ ಠಾವಿಂಗೆ । ಉತ್ತಮವು ಜ್ಯೋತಿ ತಾ।
ಮತ್ತೆ ಪ್ರಜ್ವಲಿಸುವ ಠಾವು ಬೆಳಗಲು ।
ತ್ಯುತ್ತಮವಕ್ಕುದು ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೦೪. ಯೋನಿಜರು ಯೋಗಿಯನು । ಹೀನವೆನ್ನುವದೇನು ? ।
ಅನಂದ ತಾಣದೊಳಗಿರಲು ಯೋಗಿಯಾ ।
ಮಾನ ಘನವಹುದು ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೦೫. ನಿಜ ವಿಜಯ ಬಿಂದುವಿನ । ಧ್ವಜಪತಾಕೆಯ ಬಿರುದು ।
ಅಜ ಹರಿಯು ನುತಿಸಲರಿಯರಾ ಮಂತ್ರವನು ।
ನಿಜಯೋಗಿ ಬಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೦೬. ಯೋಗವನು ಮನಮುಟ್ಟಿ । ಭೋಗವನು ತೊರೆದಿಹರೆ ।
ಮಾಗಿಯ ಮಳೆಯು ಸುರಿದಂತೆ ಆ ಯೋಗ ।
ಸಾಗುತ್ತಲಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೦೭. ದಾಸಿಯಾ ಕೊಡದಂತೆ । ಸೋರದಿಪ್ಪುದೆ ಯೋಗ ।
ದಾಸಿ ಸಾಸಿರದ ಒಡನಾಡುತಾ ಕೊಡದೊ ।
ಳಾಶೆ ಇಪ್ಪಂತೆ ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೦೮. ಅಷ್ಟದಳಕಮಲದಲಿ । ಕಟ್ಟಿತಿರುಗುವ ಹಂಸ ।
ಮೆಟ್ಟುವಾ ದಳವ ನಡುವಿರಲಿ ಇರುವದನು ।
ಮುಟ್ಟುವನೆ ಯೋಗಿ ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೦೯. ಅಷ್ಟದಲ ಕಮಲವನು । ಮೆಟ್ಟಿಪ್ಪ ಹಂಸ ತಾ ।
ಮುಟ್ಟಿಪ್ಪ ಗತಿಯನರಿಯದಾ ಯೋಗಿ ತಾ ।
ಕೆಟ್ಟನೆಂದರಿಗು ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೧೦. ಗುರುವಿನಾ ಸೇವೆಯನು । ಹಿರಿದಾಗಿ ಮಾಡದಲೆ ।
ಹರಿದಾಡಿ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೆಯುವಡೆ ಸ್ವರ್ಗ ತಾ ।
ಹಿರಿಯ ತವರಹುದೆ ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೧೧. ಹುಲಿಯ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ । ಹುಲ್ಲೆಯಂದದಿ ಮೊರವೆ ।
ಬಲಿಯ ಬಿಡಿಸೆನ್ನ ಗುರುರಾಯ ಮರೆಹೊಕ್ಕೆ ।
ಕೊಲುತಿಹಳು ಮಾಯೆ ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೧೨. ಮನವೆಂಬ ಮರ್ಕಟವು ।
ತನುವೆಂಬ ಮರನೇರಿ ತಿನುತಿಹುದು ವಿಷಯ ಫಲಗಳನು ।
ಕರುಣೆ ನೀ ತನುಮನ ಕಾಯೋ ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೧೩. ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಕತ್ತರಿಯು । ತುದಿಯ ನಾಲಿಗೆ ಬೆಲ್ಲ !
ಕುದಿದು ಹೋಗುಹೆನು ಎನ್ನೊಡೆಯ ಇದ ನೋಡಿ ।
ಒದೆದು ಬಿಡ ಬೇಡ ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೧೪. ಸೊಣಗನಂದಣವೇರಿ । ಕುಣಿದು ಪೋಪುದು ಮಲಕೆ ।
ಟೊಣೆಯದೆನ್ನೊಡೆಯ ಕಾಯನ್ನ ಪಾದಕ್ಕೆ ।
ಮಣಿದು ಬೇಡುವೆನು ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೧೫. ಪಾಪವೆನ್ನದು ಕಾಯ । ಪುಣ್ಯ ನಿನ್ನದು ರಾಯ ।
ಕೂಪದೊಳು ಬಿದ್ದು ಕೊರಹುತಿಹೆ ಗುರುರಾಯ ।
ರೂಪುಗೊಳಿಸಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೪೧೬. ಕೋಪಕ್ಕ್ ಯಮರಜಬ್ । ಪಾಪಕ್ಕ್ ಜವರಾಜ ।
ಕೋಪ ಪಾಪಗಳ ಆಳಿದಂಗೆ ತಾ ।
ಕೊಪನಾಗಿಹನು ಸರ್ವಜ್ನ್ಯ ॥

೮೫೦-೧೪೨೧

೮೫೧. ಆವಾವ ಜೀವವನು । ಹೇವವಿಲ್ಲದೆ ಕೊಂದು ।
ಸಾವಾಗ ಶಿವನ ನೆನೆಯುವಡೆ । ಅವ ಬಂದು ।
ಕಾವನೇ ಹೇಳು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಕುಲಖಂಡನ (ಹೊಲೆಯನು ಯಾರು)

೮೫೨. ಸತ್ತುದನು ತಿಂಬಾತ । ಎತ್ತಣದ ಹೊಲೆಯನವ ।
ಒತ್ತಿ ಜೀವದೆ ಕೊರಳಿರಿದು ತಿಂಬಾತ ।
ಉತ್ತಮದ ಹೊಲೆಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೫೩. ಹೊಲಿಯ ಮಾದಿಗರುಂಡು । ಸುಲಿದಿಟ್ಟ ತೊಗಲು ಸಲೆ ।
ಕುಲಜರೆಂಬವರಿಗುಣಲಾಯ್ತು । ಹೊಲೆಯರಾ ।
ಕುಲವಾವುದಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೫೪. ಪಕ್ಕಲೆಯ ಸಗ್ಗಲೆಯೊ । ಳಿಕ್ಕಿರ್ದ ವಾರಿಯನು ।
ಚೊಕ್ಕಟವು ಎಂದು ಕುಡಿಯುತಿರೆ ಹೊಲೆಯರು ।
ಚಿಕ್ಕವರು ಹೇಗೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೫೫. ಕುಲವಿಲ್ಲ ಯೋಗಿಗಂ । ಛಲವಿಲ್ಲ ಜ್ಞಾನಿಗಂ ।
ತೊಲೆ ಕಂಭವಿಲ್ಲ ಗಗನಕ್ಕೆ ಸ್ವರ್ಗದಲಿ ।
ಹೊಲಗೇರಿಯಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೫೬. ಎಲುವಿಲ್ಲ ನಾಲಿಗೆಗೆ । ಬಲವಿಲ್ಲ ಬಡವಂಗೆ ।
ತೊಲೆ ಕಂಭವಿಲ್ಲ ಗಗನಕ್ಕೆ, ದೇವರಲಿ ।
ಕುಲಭೇದವಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೫೭. ಸಾದರಿಗೆ ಮಾದರಿಗೆ । ಭೇದವೇನಿಲ್ಲಯ್ಯ ।
ಮಾದಿಗನು ತಿಂಬ ಸತ್ತುದನು ಸಾದ ತನ ।
ಗಾದವರೆ ತಿಂಬ ಸರ್ವಜ್ಞ ।

೮೫೮. ಸತ್ತಕತ್ತೆಯ ಹೊತ್ತ । ಕೆತ್ತಣದ ಹೊಲೆಯನವ ।
ಉತ್ತಮನು ಎಂದು ಹೆರರೊಡನೆ ಹೊತ್ತವನೆ ।
ನಿತ್ಯವೂ ಹೊಲೆಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಹಾರುವಗೆ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆ ಯಾಕೆ ?

೮೫೯. ಹೊಲಿಗೇರಿಯಲಿ ಹುಟ್ಟಿ । ವಿಲುದನಾ ಮನೆಯಿರ್ದ ।
ಸತಿಧರ್ಮ ದಾನಿಯೆನಿಸದಲೆ ಹಾರುವನು ।
ಕುಲಕೆ ಹೋರುವನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೬೦. ಮುಟ್ಟಾದ ಹೊಲೆಯೊಳಗೆ । ಹುಟ್ಟುವುದು ಜಗವೆಲ್ಲ ।
ಮುಟ್ಟಬೇಡೆಂದ ತೊಲಗುವಾ ಹಾರುವನು ।
ಹುಟ್ಟಿರುವನೆಲ್ಲಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೬೧. ಮುಟ್ಟು ಗಂಡವಳನ್ನು । ಮುಟ್ಟಲೊಲ್ಲರು ನೋಡು ।
ಮುಟ್ಟು ತಾ ತಡೆದು ಹುಟ್ಟಿರ್ದ ದೇಹವನು ।
ಮುಟ್ಟುತಿಹರೇಕೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೬೨. ಮಲವು ದೇಹದಿ ಸೋರಿ । ಹೊಲಸು ಮಾಂಸದಿ ನಾರಿ ।
ಹೊಲೆ ವಿಲದ ಹೇಯ ದೇಹದಲಿ ಹಾರುವರು ।
ಕುಲವನೆಣಿಸುವರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೬೩. ಉತ್ತಮರು ಪಾಲ್ಗೊಡಲೊ । ಳೆತ್ತಿದರೆ ಜನ್ಮವನು ।
ಉತ್ತಮರು ಅಧಮರೆನಬೇಡಿ ಹೊಲೆಯಿಲ್ಲ ।
ದುತ್ತಮರು ಎಲ್ಲಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೬೪. ಎಂಜಲೆಂಜಲು ಎಂದು । ಅಂಜುವರು ಹಾರುವರು ।
ಎಂಜಲಿಂದಾದ ತನುವಿರಲು ಅದನರಿದು ।
ಅಂಜಿತಿಹರೇಕೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೬೫. ಎಲುವು - ತೊಗಲ್ - ನರ - ಮಾಂಸ । ಬಲಿದ ಚರ್ಮದ ಹೊದಿಕೆ ।
ಹೊಲೆ - ರಕ್ತ ಶುಕ್ಲದಿಂದಾದ ದೇಹಕ್ಕೆ ।
ಕುಲವಾವುದಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೬೬. ಎಲವು-ಕರಳ್-ನರ-ತೊಗಲು । ಬಿಲರಂದ್ರ-ಮಾಂಸದೊಳು ।
ಹಲತೆರೆದ ಮಲವು ಸುರಿದಿಲು । ಕುಲಕ್ಕಿನ್ನು ।
ಬಲವೆಲ್ಲಿ ಹೇಳು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೬೭. ಹಲ್ಲು ಎಲುವೆಂಬುದನು । ಎಲ್ಲವರು ಬಲ್ಲರೆಲೆ ।
ನಿಲ್ಲದಲೆ ಎಲುವಿನಿಂದೆಲ್ಲವಗಿದ ಬಳಿ ।
ಕೆಲ್ಲಿಯದು ಶೀಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೬೮. ಹಲ್ಲುದರೆ ರಕುತವದು । ಎಲ್ಲವೂ ಬಾಯೊಳಗೆ ।
ಖುಲ್ಲ ರಕ್ಕಸರು ಮಾನವರು, ನೆರೆ ಶೀಲ ।
ವೆಲ್ಲಿಹುದು ಹೇಳು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೬೯. ಹಸಿವು-ತೃಷೆ-ನಿದ್ರೆಗಳು । ವಿಷಯ ಮೈಥುನ ಬಯಕೆ ।
ಪಶು-ಪಕ್ಷಿ ನರಗೆ ಸಮನಿರಲು , ಕುಲವೆಂಬ ।
ಘಸಣಿಯೆತ್ತಣದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೭೦. ಕೂಳಿಂದ ಕುಲ ಬೆಳೆದು । ಬಾಳಿಂದ ಬಲ ಬೆಳೆದು ।
ಕೂಳು - ನೀರುಗಳು ಕಳೆದರ್‍ಆ ಕುಲಗಳನ್ನು ।
ಕೇಳಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಜಾತಿ ಖಂಡನೆ

೮೭೧. ನಡೆವುದೊಂದೇ ಭೂಮಿ । ಕುಡಿವುದೊಂದೇ ನೀರು ।
ಸುಡುವಗ್ನಿಯೊಂದೇ ಇರುತಿರೆ ಕುಲಗೋತ್ರ ।
ನಡುವೆ ಎತ್ತಣದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೭೨. ಕುಡಿವ ನೀರನು ತಂದು । ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ।
ಒಡನುಣ್ಣದಾಗದಿಂತೆಂಬ ಮನುಜರ್‍ಅ ।
ಒಡನಾಟವೇಕೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೭೩. ಸುಡುವಗ್ನಿಯನು ತಂದು । ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ।
ಒಡನುಣ್ಣದಾಗದಿಂತೆಂಬ ಮನುಜರ್‍ಆ ।
ಒಡನಾಟವೇಕೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೭೪. ಅವಯವಗಳೆಲ್ಲರಿಗೆ । ಸಮನಾಗಿ ಇರುತಿರಲು ।
ಭವಿ-ಭಕ್ತ-ಶ್ವಪಚ-ಶೂದ್ರರಿವರಿಂತೆಂಬ ।
ಕುಲವೆತ್ತಣದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೭೫. ಧಾತು ಏಳನು ಕಲೆತು । ಭೂತಪಂಚಕವಾಗಿ ।
ಓತು ದೇಹವನು ಧರಿಸಿರ್ದ ಮನುಜರ್ಗೆ ।
ಜಾತಿಯತ್ತಣದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಜಾತನು ಯಾರು ?

೮೭೬. ಜಾತಿಹೀನರ ಮನೆಯ । ಜ್ಯೋತಿ ತಾ ಹೀನವೇ ।
ಜಾತಿ-ವಿಜಾತಿಯೆನ್ನಬೇಡ ದೇವನೊಲಿ ।
ದಾತನೇ ಜಾತ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೭೭. ಭೂತೇಶಗೆರಗುವನು । ಜಾತಿ ಮಾದಿಗನಲ್ಲ ।
ಜಾತಿಯಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಶಿವನಿಂಗೆ ಶರಣೆನ್ನ ।
ದಾತ ಮಾದಿಗರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೭೮. ಯಾತರದು ಹೂವೇನು । ನಾತರದು ಸಾಲದೇ ।
ಜಾತಿ ವಿಜಾತಿಯೆನ್ನಬೇಡ ।
ದೇವನೊಲಿ ದಾತನೇ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೭೯. ಹಾರುವರು ಸ್ವರ್ಗದ । ದಾರಿಯನು ಬಲ್ಲರೇ ।
ನಾರಿ ಪತಿವ್ರತದಿ ನಡೆಯೆ ಸ್ವರ್ಗದಾ ।
ದಾರಿ ತೋರುವಳು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಬ್ರಾಹ್ಮಣಗುಣ ದರ್ಶನ (ಗುಣಪ್ರಶಂಸೆ) ಉತ್ತಮರು

೮೮೦. ಉತ್ತಮರು ಎಂಬುವರು । ಸತ್ಯದಲಿ ನಡೆಯುವರು ।
ಉತ್ತಮರು ಅಧಮರೆನಬೇಡ ಅವರೊಂದು ।
ಮುತ್ತಿನಂತಿಹರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೮೧. ಮಾತನರಿದಾ ಸುತನು । ರೀತಿಯರಿದಾ ಸತಿಯು ।
ನೀತಿಯನು ಅರಿತ ವಿಪ್ರತಾ ಜಗದೊಳಗೆ ।
ಜ್ಯೋತಿಯಿದ್ದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೮೨. ಉತ್ತಮದ ವರ್ಣಿಗಳೆ । ಉತ್ತಮರು ಎನಬೇಡ ।
ಮತ್ತೆ ತನ್ನಂತೆ ಬಗೆವರನೆಲ್ಲರನು ।
ಉತ್ತಮರು ಎನ್ನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೮೩. ದಾರದಿಂದಲೇ ಮುತ್ತು । ಹಾರವೆಂದೆನಿಸುಹುದು ।
ಆರೈದು ನಡೆವ ದ್ವಿಜರುಗಳ ಸಂಸರ್ಗ ।
ವಾರಿಂದಲಧಿಕ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ವಿದ್ಯಾಸಂಪನ್ನರು

೮೮೪. ವಿಪ್ರರಿಂದಲೇ ವಿದ್ಯೆ ।
ವಿಪ್ರರಿಂದಲೇ ಬುದ್ಧಿ ।
ವಿಪ್ರ ನಿಜವಿಪ್ರರಿಲ್ಲದಿರಲೇ ಜಗವು ಕ್ಷಿಪ್ರದಲಿ ಕೆಡಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೮೫. ಅರಿತಂಗೆ ಅರವತ್ತು । ಮರೆತಂಗೆ ಮೂವತ್ತು ।
ಬರೆವಂಗೆ ರಾಜ್ಯ ಸರಿಪಾಲು । ಹಾರುವನು ।
ಬರೆಯದೇ ಕೆಟ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ದ್ವಿಜ ಲಕ್ಷಣ

೮೮೬. ದ್ವಿಜನಿಮ್ಮೆ ಜನಿಸಿ ತಾ । ನಜನಂತೆ ಜಿಗಿಯುವನು ।
ದ್ವಿಜನೆಲ್ಲರಂತೆ ಮದಡನಿರೆ, ಋಜುವಿಂ ।
ದ್ವಿಜತಾನಹನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಗುಣನಿಂದಾ (ಕಪಟಗಳು)

೮೮೭. ಹಾರುವರು ಎಂಬುವರು । ಹಾರುತ್ತಲಿರುತಿಹರು ।
ಹಾರುವಗೆ ಸಲುಹುವರ ದೊರೆಯೊಡನೆ ನಿಜಗುಣ ।
ತೋರದಡುಗುವದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೮೮. ಒಳಗೊಂದು ಕೋರುವನು । ಹೊರಗೊಂದು ಕೋರುವನು ।
ಕೆಳಗೆಂದು ಬೀಳ ಹಾರುವನ, ಸರ್ಪನಾ ।
ಸುಳಿವು ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೮೯. ಬೇಡಂಗೆ ಕೊಡೆ ಹೊಲ್ಲ । ಆಡಿಂಗಮಳೆಹೊಲ್ಲ ।
ಬೇಡಿ ಉಂಬುವಂಗೆ ಬರ ಹೊಲ್ಲ ದ್ವಿಜನಿಗೆ ।
ಕಾಡುನುಡಿ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೯೦. ಕೆಟ್ಟರ್ ದ್ವಿಜರಿಂದ । ಕೆಟ್ಟವರು ಇನ್ನಿಲ್ಲ ।
ಕೆಟ್ಟುವದು ಬಿಟ್ಟು ನಡೆದರೇ ಅವರಿಂದ ।
ನೆಟ್ಟನವರಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಸ್ವಾರ್ಥಿಗಳು

೮೯೧. ಕೊಟ್ಟಿಹರೆ ಹಾರುವರು । ಕುಟ್ಟುವರು ಅವರಂತೆ ।
ಬಿಟ್ಟಿರದ ನೋಡಿ ನುಡಿಸರಾ ಹಾರುವರು ।
ನೆಟ್ಟನೆಯವರೇ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೯೨. ಕೊಟ್ಟವರ ತಲೆಬೆನ್ನ । ತಟ್ಟುವರು ಹಾರುವರು ।
ಕೊಟ್ಟೊಡನೆ ಕುಟ್ಟಿ ಕೆಡಹುವರು ಹಾರುವರ ।
ಬಟ್ಟೆ ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೯೩. ಅರ್ಥಸಿಕ್ಕರೆ ಬಿಡರು ।
ವ್ಯರ್ಥ ಶ್ರಮಪಡದ ನರ್ಥಕ್ಕೆ ಪರರ ನೂಕಿಪರು, ವಿಪ್ರರಿಂ ।
ಸ್ವಾರ್ಥಿಗಳಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೯೪. ಜ್ಯೋತಿಯಿಲ್ಲದ ಮನೆಯು ।
ರೀತಿಯಿಲ್ಲದ ಸತಿಯು ನಿತಿಯಿಲ್ಲದಾ ವಿಪ್ರನುಂ ಭಿಕ್ಷದಾ ।
ಪಾತ್ರೆಯೊಡೆದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೯೫. ಗೊರವರ ಸೂಳೆಯೂ । ಹರದನೂ ಸಾನಿಯೂ ।
ತಿರಿವನು ವೈದ್ಯ-ದ್ವಿಜ-ಗಣಿಕೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ।
ರಿರವ ಸೈರಿಸರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ದುಃಶೀಲರು

೮೯೬. ದ್ವಿಜನಿಂಗೆ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ । ಭುಜಗಂಗೆ ಕಡುನಿದ್ರೆ ।
ಗಜಪತಿಗೆ ಮದವು ಅತಿಗೊಡೆ ಲೋಕದಾ ।
ಪ್ರಜೆಯು ಬಾಳುವರೇ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೯೭. ಹಾರುವರ ನಂಬಿದವ । ರಾರಾರು ಉಳಿದಿಹರು ।
ಹಾರುವರನು ನಂಬಿ ಕೆಟ್ಟರಾ ಭೂಪರಿ ।
ನ್ನಾರು ನಂಬುವರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೯೮. ಹಾರುವರು ಎಂಬುವರು । ಏರಿಹರು ಗಗನಕ್ಕೆ ।
ಹಾರುವರ ಮೀರಿದವರಿಲ್ಲ ಅವರೊಡನೆ ।
ವೈರಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೮೯೯. ಬಂಡುಣಿಗಳಂತಿಹರು । ಭಂಡನೆರೆ ಯಾಡುವರು ಕಂಡುದನು
ಅರಿದು ನುಡಿಯರಾ ಹಾರುವರು ।
ಭಂಡರೆಂದರಿಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೦೦. ಕೆಟ್ಟಹಾಲಿಂದ ಹುಳಿ । ಯಿಟ್ಟಿರ್ದ ತಿಳಿಲೇಸು ।
ಕೆಟ್ಟ ಹಾರುವವನ ಬದುಕಿಂದ ಹೊಲೆಯನು ।
ನೆಟ್ಟನೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥


೯೦೧. ಅಕ್ಕರವ ಕಲಿತಾತ । ಒಕ್ಕಲನು ತಿನಗಲಿತ ।
ಲೆಕ್ಕವನು ಕಲಿತ ಕರಣಿಕನು ನರಕದಲಿ ।
ಹೊಕ್ಕಾಡ ಕಲಿತ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೦೨. ಹೆಂಡಕ್ಕೆ ಹೊಲೆಯ ತಾ ।
ಕಂಡಕ್ಕೆ ಕಟುಗ ತಾ ।
ದಂಡಕ್ಕೆ ಕೃಷಿಕ ಹಾರುವನು ತಾ ಪಿಂಡಕ್ಕೆ ಇಡುವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೦೩. ಹಾರುವನು ಉಪಕಾರಿ । ಹಾರುವನು ಅಪಕಾರಿ ।
ಹಾರುವನು ತೋರ್ಪ ಬಹುದಾರಿ, ಮುನಿದರ್‍ಆ ।
ಹಾರುವನೆ ಮಾರಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೦೪. ಹಾರುವರು ಎಂಬವರು । ಹಾರುವರು ನರಕಕ್ಕೆ ।
ಸಾರದ ನಿಜವನರಿಯದಿರೆ ಸ್ವರ್ಗದಾ ।
ದಾರಿಯ ಮಾರ್ಗಹುದೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೦೫. ಬ್ರಹ್ಮಸ್ವ ದೇವಸ್ವ । ಮಾನಿಸರು ಹೊಕ್ಕಿಹರೆ ।
ಹೆಮ್ಮಗನು ಸತ್ತು ತಾ ಸತ್ತು ಮನೆಯೆಲ್ಲ ।
ನಿರ್ಮೂಲವಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಕಮ್ಮೆಯು ಹೊಲೆಯರಿಗೂ ಕಡೆ

೯೦೬. ಮಾದಿಗನು ಕೆಮ್ಮಯನ । ಭೇದವೆರಡೊಂದಯ್ಯ ।
ಮಾದಿಗನು ಒಮ್ಮೆ ಉಪಕಾರಿ, ಕಮ್ಮೆ ತನ ।
ಗಾದವರ ಕೊಲುವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೦೭. ಕಮ್ಮೆಯನ ಚೇಳಿನಾ । ಹೊಮ್ಮೆರಡು ಒಂದಯ್ಯ ।
ನೆಮ್ಮಿದರೆ ಚೇಳು ಹೊಡೆದಿಹುದು ಕಮ್ಮ

ಜೈನಮತ ಪ್ರಶಂಸೆ

೯೧೦. ಸೃಷ್ಟಿಯಲಿ ಜಿನಧರ್ಮ । ಪಟ್ಟಗಟ್ಟಿರುತಿಕ್ಕು ।
ಕೆಟ್ಟ ಕೆಡಗುಣಗವೆಲ್ಲ ತಲೆಹೋದ ।
ಅಟ್ಟೆಯಂತಿಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೧೧. ಕೊಲು ಧರ್ಮಗಳ - ನೊಯ್ದು । ಒಲೆಯೊಳಗೆ ಇಕ್ಕುವಾ ।
ಕೊಲಲಾಗದೆಂಬ ಜೈನನಾ ಮತವೆನ್ನ ।
ತಲೆಯ ಮೇಲಿರಲಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಜೈನಧರ್ಮವು ಹಿಂದಿನಿಂದ ಹುಟ್ಟಿದ್ದು

೯೧೨. ಆದಿಯಲಿ ಜಿನನಿಲ್ಲ । ವೇದದಲಿ ಹುಸಿಯಿಲ್ಲ ।
ವಾದದಿಂದಾವ ಧನವಿಲ್ಲ ಸ್ವರ್ಗದಿ ।
ಮಾದಿಗರೆ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಜೈನರು ಸುಳ್ಳಾಡಲಾರರು

೯೧೩. ಮುತ್ತು ಮುದುಕಿಗೆ ಏಕೆ । ತೊತ್ತೇಕೆ ಗುರುಗಳಿಗೆ ।
ಬತ್ತಿದಾ ಕೆರೆಗೆ ಮಿಗವೇಕೆ ಸವಣರಿಗೆ ।
ಮಿಥ್ಯತನವೇಕೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೧೪. ಮೊಸರು ಇಲ್ಲದ ಊಟ । ಪಸರವಿಲ್ಲದ ಕಟಕ ।
ಹಸನವಿಲ್ಲದಳ ರತಿಕೂಟ ಜಿನನ ಬಾಯ್ ।
ಕಿಸುಕುಳದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೧೫. ಉಪ್ಪು ಸಪ್ಪನೆಯಕ್ಕು । ಕಪ್ಪುರವು ಕರಿದಿಕ್ಕು ।
ಸರ್ಪನಿಗೆ ಬಾಲವೆರ್‍ಅಡಕ್ಕು ಸವಣ ತಾ ।
ತಪ್ಪಾದಿದಂದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೧೬. ಹೆರೆಗಳೆಡೆ ಉರಗನನಾ । ಗರಳ ತಾ ತಪ್ಪುವದೆ ।
ಪರತತ್ವಬೋಧೆಯನರಿಯದಾ ಶ್ರವಣರು ।
ಸಿರಿಯ ತೊರೆದರೇನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೧೭. ಆಚಾರವಿಹುದೆಂದು । ಲೋಹಗುಂಡಿಗೆ ವಿಡಿದು ।
ಭೂಚರದಿ ಸತ್ತ ನವಿಲುಗರಿಪಿಡಿದಿರಲು ।
ನೀಚರೆನಿಸಿರರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೧೮. ಬಟ್ಟನಾಗಿಯೇ ಬೊಟ್ಟ । ನಿಟ್ಟು ಒಪ್ಪುವ ಜೈನ ।
ನೆಟ್ಟಗೇ ಸ್ವರ್ಗ ಪಡಿಯುವಡೆ ಸಾಣೇಕಲ್ ।
ಕೆಟ್ಟ ಕೇಡೇನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಅಹಿಂಸಾವಾದ ನಿರ್ಣಯ

೯೧೯. ಕೊಲ್ಲದಿರ್ಪಾಧರ್ಮ । ವೆಲ್ಲರಿಗೆ ಸಮ್ಮತವು ।
ಅಲ್ಲದನು ಮೀರಿ ಕೊಲ್ಲುವನು ನರಕಕ್ಕೆ ।
ನಿಲ್ಲದಲೆ ಹೋದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೨೦. ಹೇನು ಕೂರೆಗಳನ್ನು । ತಾನಾ ಜಿನಕೊಲ್ಲ ।
ಸ್ಥಾನ ಪಲ್ಲಟವ ಮಾಡದಡೆ ಆ ಮೇಲೆ ।
ಏನಾದುದರಿಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೨೧. ಎಂತು ಪ್ರಾಣಿ ಕೊಲ್ಲ । ದಂತುಂಟು ಜಿನಧರ್ಮ ।
ಜಂತು ಬಸುರಲ್ಲಿ ಸಾಯಲು ಆ ಜೀವಿಯು ।
ಎಂತಾದ ಶ್ರವಣ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೨೨. ಎಂತು ಜೀವಿಯ ಕೊಲ್ಲ । ದಂತಿಹುದು ಜಿನಧರ್ಮ ।
ಜಂತುಗಳ ಹೆತ್ತು ಮರಳಿಯದನೇ ಸಲಹಿ ।
ದಂತವನೆ ಜೈನ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೨೩. ಜೀವಿ ಜೀವಿಯ ತಿಂದು । ಜೀವಿಪುದು ಜಗವೆಲ್ಲ ।
ಜೀವದಿಂ ಹೊರಗೆ ಶಿಂಬವರ ನಾ ಕಾಣೆ ।
ಜೀವವೀ ಜಗವು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೨೪. ಚರಜೀವನು ತಿಂದು । ಚರಿಸುವದು ಜಗವರ್ಧ ।
ಚರಿಸದಾ ಜೀವಿಗಳೆ ತಿಂದು ಜಗವರ್ಧ ।
ಚರಿಸುವದು ನೋಡು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೨೫. ಎಂತು ತಪಸಿಗಳಂತೆ । ನಿಂತಫಲಜೀವಿಗಳು ।
ಜಂತುವಲ್ಲೆಂದು ಜಿನ ತಿಂದು ಮತ್ತದನು ।
ಸಂತೆಯೊಳು ಇಡುವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೨೬. ಒಂದು ಜೀವವನೊಂದು । ತಿಂದು ಉಳಿದಿಹಜಗದೊ ।
ಳೆಂದೂ ಕೊಲಲಾಗದೆಂಬಾ ಜಿನಧರ್ಮ ।
ನಿಂದಿಹುದು ಹೇಗೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೨೭. ಜೀವ ಜೀವವ ತಿಂದು । ಜೀವಿಗಳ ಹುಟ್ಟಿಸಿರೆ ।
ಸಾವು ಎಲ್ಲಿಹುದು ಸ್ವಾರ್ಥವೆ ಜಗದೊಳಗೆ ।
ಸಾವೆಂದು ತಿಳಿಯೋ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಮೂರ್ಖರ ಪದ್ಧತಿ (ಮೂರ್ಖರ ಲಕ್ಷಣ)

೯೨೮. ಮೂರ್ಖಂಗೆ ಬುದ್ಧಿಯನು ।
ನೂರ್ಕಾಲ ಹೇಳಿದರೆ ಬೋರ್ಕಲ್ಲ ಮೇಲೆ ಮಳಿಗರಿದರಾ ಕಲ್ಲು ।
ನೀರ್ಕೊಳ್ಳಬಹುದೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಮೂರ್ಖನ ಸಂಗಡ ವಾದಿಸಬೇಡ

೯೨೯. ಆರು ಬೆಟ್ಟವನೊಬ್ಬ । ಹಾರಬಹುದೆಂದಿಹರೆ ।
ಹಾರಬಹುದೆಂದು ಎನಬೇಕು । ಮೂರ್ಖನಾ ।
ಹೋರಾಟ ಸಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೩೦. ಮೂರು ಗಾವುದವನ್ನು ಹಾರಬಹುದೆಂದವರ ।
ಹಾರಬಹುದೆಂದು ಎನಬೇಕು, ಮೂರ್ಖನಾ ।
ಹೋರಾಟ ಸಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೩೧. ಒಲೆಗುಂಡನೊಬ್ಬನೇ । ಮೆಲಬಹುದು ಎನ್ನುವಡೆ ।
ಮೆಲಭುದು ಎಂಬುವನೆ ಜಾಣ, ಮೂರ್ಖನಂ ।
ಗೆಲಲಾಗದಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೩೨. ಮೊಲನಾಯ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ । ಗೆಲಬಹುದು ಎಂದಿಹರೆ ।
ಗೆಲಭುದು ಎಂದು ಎನಬೇಕು ಮೂರ್ಖನಲಿ ।
ಛಲವು ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೩೩. ನೆಲವನ್ನು ಮುಗಿಲನ್ನು । ಹೊಲಿವರುಂಟೆಂದರವ ।
ಹೊಲಿವರು ಹೊಲಿವರು ಎನಬೇಕು । ಮೂರ್ಖನಲಿ ।
ಕಲಹವೇ ಬೇಡ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೩೪. ಬೆಟ್ಟವನು ಕೊಂಡೊಂಬ್ಬ । ನಿಟ್ಟಿಹನು ಎಂದಿಹರೆ
ಇಟ್ಟಿಹನು ಎಂದು ಎನಬೇಕು ಮೂರ್ಖನಾ ।
ಬಟ್ಟೆ ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೩೫. ಹೊಳೆಯ ನೀರೊಬ್ಬನೇ । ಅಳೆಯಬಹುದೆಂದರವ ।
ಅಳೆಯಬಹುದೆಂದು ಎನಬೇಕು ಮೂರ್ಖನಂ ।
ಗೆದೆಯಲಳವಲ್ಲ । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೩೬. ಒಂದನ್ನು ಎರಡೆಂಬ । ಹಂದಿ ಹೆಬ್ಬುಲಿಯೆಂಬ ।
ನಿಂದ ದೇಗುಲದ ಮರವೆಂಬ ಮೂರ್ಖ ತಾ ।
ನೆಂದಂತೆ ಎನ್ನಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಮೂರ್ಖರ ಸ್ನೇಹ ಬೇಡ

೯೩೭. ಅಳೆ ಹೊಲ್ಲ ಆಡಿನಾ । ಕೆಳೆ ಹೊಲ್ಲ ಕೋಡಗನು ।
ಕೋಪ ಓಪರೊಳು ಹೊಲ್ಲ, ಮೂರ್ಖನಾ ।
ಗೆಳೆತನವೆ ಹೊಲ್ಲ । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಆಗಗಾಡಿ (ರೈಲು)

೯೩೮. ಪಂಚಲೋಹದ ಕಂಬಿ । ಮುಂಚೆ ಭೂಮಿಗೆ ಹಾಸಿ ।
ಕಂಚಿನಾ ರಥವ ನಡಿಸುವರು, ಅದರೋಟ ।
ಮಿಂಚು ಹೊಡೆದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ತಂತಿ (ನಾರು)

೯೩೯. ಅಲ್ಲಿಗಲ್ಲಿಗೆ ಕಲ್ಲು । ಕಲ್ಲಿನಾ ಕಡೆ ತಂತಿ ।
ಬಲ್ಲಿದರ ರಥವು ಹೊಗೆಯುತ್ತ ಬರಲದರ ।
ಸೊಲ್ಲು ಕೇಳೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಉಗಿಬಂಡಿ ಮಾಡಿದ ಇಂಗ್ರೇಜಿಯರು

೯೪೦. ಎತ್ತು ಇಲ್ಲದ ಬಂಡಿ । ಒತ್ತೊತ್ತಿ ನಡಿಸುವರು ।
ಸುತ್ತಲೂ ರಾಜ್ಯವಾಳುವರು ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ।
ಮೃತ್ಯುಹೊಂದುವರು । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಲೇಸು ಪದ್ಧತಿ

೯೪೧. ಹಂಗಿನಾ ಹಾಲಿನಿಂ । ದಂಬಲಿಯ ತಿಳಿ ಲೇಸು ।
ಭಂಗಬಟ್ಟುಂಬ ಬಿಸಿಯಿಂದ ತಿರಿವವರ ।
ತಂಗುಳವೆ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೪೨. ಜಾಜಿಯಾ ಹೂ ಲೇಸು । ತೇಜಿವಾಹನ - ಲೇಸು ।
ರಾಜಮಂದಿರದೊಳಿರಲೇಸು ತಪ್ಪುಗಳ ।
ಮಾಜುವದು ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೪೩. ಸುಟ್ಟ ಬೆಳಸಿಯು ಲೇಸು । ಅಟ್ಟ ಬೊನವು ಲೇಸು ।
ಕಟ್ಟಾಣೆ ಸತಿಯು ಇರಲೇಸು , ನಡುವಿಂಗೆ ।
ದಟ್ಟಿ ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೪೪. ಹಸಿಯ ಅಲ್ಲವು ಲೇಸು ।
ಬಿಳಿಯ ಪಳಿಯು ಲೇಸು ಹುಸಿ ಲೇಸು ಕಳ್ಳಹೆಣ್ಣಿಗೆ ।
ಬೈಗಿನಾ ಬಿಸಿಲು ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೪೫. ಉದ್ದಿನಾ ಒಡೆ ಲೇಸು । ಬುದ್ಧಿಯಾ ನುಡಿ ಲೇಸು ।
ಬಿದ್ದೊಡನೆ ಕಯ್ಗೆ ಬರಲೇಸು, ಶಿಶುವಿಂಗೆ ।
ಮುದ್ದಾಟ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೪೬. ಅಳೆ ಲೇಸು ಗೊಲ್ಲಂಗೆ । ಮಳೆ ಲೇಸು ಕಳ್ಳಂಗೆ ।
ಬಲೆ ಲೇಸು ಮೀನ ಹಿಡಿವಂಗೆ ।
ಕುರುಡಂಗೆ ಸುಳಿದಾಟ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೪೭. ಅಕ್ಕಿಯೋಗರ ಲೇಸು । ಮೆಕ್ಕೆಹಿಂಡಿಯು ಲೇಸು ।
ಮಕ್ಕಳನು ಹೆರುವ ಸತಿ ಲೇಸು ಜಗಕೆಲ್ಲ ।
ರೊಕ್ಕವೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೪೮. ಮಜ್ಜಿಗೂಟಕೆ ಲೇಸು । ಮಜ್ಜನಕೆ ಮಡಿ ಲೇಸು ।
ಕಜ್ಜಾಯ ತುಪ್ಪ ಉಣ ಲೇಸು ।
ಮನೆಗೊಬ್ಬ ಅಜ್ಜಿ ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೪೯. ಹಸಿದರಂಬಲಿ ಲೇಸು । ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಕೊಡೆ ಲೇಸು ।
ಬಸುರಿನಾ ಸೊಸೆಯು ಇರ ಲೇಸು ।
ಸಭೆಗೊಬ್ಬ ರಸಿಕನೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೫೦. ಹುತ್ತು ಹಾವಿಗೆ ಲೇಸು । ಮುತ್ತು ಕೊರಳಿಗೆ ಲೇಸು ।
ಕತ್ತೆಯಾ ಹೇರುತರ ಲೇಸು । ತುಪ್ಪದಾ ।
ತುತ್ತು ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೫೧. ಒಸರುವಾ ತೊರೆ ಲೇಸು । ಹಸುನಾದ ಕೆರೆ ಲೇಸು ।
ಸರವಿರುವವನ ನೆರೆ ಲೇಸು ।
ಸಾಗರವು ವಸುಧಿಗೆ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೫೨. ಜಾಣೆಯಾ ನುಡಿ ಲೇಸು । ವೀಣೆಯಾ ಸ್ವರ ಲೇಸು ।
ಮಾಣದಲೆ ವದನ ಶುಚಿ ಲೇಸು । ಕೂರ್ಪವರ ।
ಕಾಣುವದೆ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೫೩. ಹರಳು ಉಂಗುರ ಲೇಸು । ಹುರುಳಿ ಕುದುರೆಗೆ ಲೇಸು ।
ಮರುಳ ನೆಲ, ತೆಂಗು ಇರಲೇಸು । ಸ್ತ್ರೀಯರ ।
ಕುರುಳು ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೫೪. ಹರಕು ಜೋಳಿಗೆ ಲೇಸು । ಮುರುಕ ಹಪ್ಪಳ ಲೇಸು ।
ಕುರುಕುರೂ ಕಡಲೆ ಬಲು ಲೇಸು, ಪಾಯಸದ ।
ಸುರುಕು ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೫೫. ಕರಿಕೆ ಕುದುರೆಗೆ ಲೇಸು । ಮುರಕವು ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಲೇಸು ।
ಅರಿಕೆಯುಳ್ಳವರ ಕೆಳೆಲೇಸು ಪಶುವಿಂಗೆ ।
ಗೊರೆಸುಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೫೬. ಕಾಸು ವೆಚ್ಚಕೆ ಲೇಸು । ದೋಸೆ ಹಾಲಿಗೆ ಲೇಸು ।
ಕೂಸಿಂಗೆ ತಾಯಿ ಇರಲೇಸು, ಹರೆಯದಗೆ ।
ಮೀಸೆ ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೫೭. ಗಿಡ್ಡ ಹೆಂಡತಿ ಲೇಸು । ಮಡ್ಡಿ ಕುದುರೆಗೆ ಲೇಸು ।
ಬಡ್ಡಿಯಾ ಸಾಲ ಕೊಡಲೇಸು ಹಿರಿಯರಿಗೆ ।
ಗಡ್ಡ ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೫೮. ಮಂಜಿನಿಂ ಮಳೆ ಲೇಸು । ಪಂಜು ಇರುಳಲಿ ಲೇಸು ।
ಪಂಜರವು ಲೇಸು ಅರಗಿಳಿಗೆ, ಜಾಡಂಗೆ ।
ಗಂಜಿ ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೫೯. ಗಾಜು ನೋಟಕೆ ಲೇಸು । ತೇಜಿ ಏರಲು ಲೇಸು ।
ರಾಜಂಗೆ ವಸ್ತ್ರ ಇರಲೇಸು ಊಟಕ್ಕೆ ।
ರಾಜನ್ನ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೬೦. ಗಾಜು ನೋಟಕೆ ಲೇಸು । ಮಾನಿನಿಗೆ ಪತಿ ಲೇಸು ।
ಸ್ವಾನುಭಾವಿಯ ನುಡಿ ಲೇಸು ಎಲ್ಲಕ್ಕು ನಿ ।
ಧಾನವೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೬೧. ತುಪ್ಪ ಒಗರ ಲೇಸು । ಉಪ್ಪರಿಗೆ ಮನೆ ಲೇಸು ।
ಅಪ್ಪ ಬಾರೆಂಬ ಮಗ ಲೇಸು ಊರೊಳಗೆ ।
ಶಿಂಪಿಗನು ಲೇಸು । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೬೨. ಕಂಚಿಯಾ ಫಲಲೇಸು । ಮಿಂಚು ಮುಗಿಲಿಗೆ ಲೇಸು ।
ಕೆಚ್ಚನೆಯ ಸತಿಯು ಇರಲೇಸು, ಊರಿಂಗೆ ।
ಪಂಚಾಳ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೬೩. ಎಮ್ಮೆ ಹಯನವು ಲೇಸು । ಕಮ್ಮನಾಮ್ಲವು ಲೇಸು ।
ಸುಮ್ಮನೆಯ ಒಡವೆ ಬರಲೇಸು ಊರಿಂಗೆ ।
ಕಮ್ಮಾರ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೬೪. ಹಡಗು ಗಾಳಿಗೆ ಲೇಸು । ಗುಡುಗು ಮಳೆ ಬರಲೇಸು ।
ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರು ಇರಲೇಸು,
ಊರಿಂಗೆ ಬಡಿಗೆ ಲೇಸಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೬೫. ಅಂಬು ಬಿಲ್ಲಿಗೆ ಲೇಸು । ಇಂಬು ಕೋಣೆಗೆ ಲೇಸು ।
ಸಂಬಾರ ಲೇಸು ಸಾರಿಗಂ ಊರಿಂಗೆ ।
ಕುಂಬಾರ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೬೬. ಅಗಸ ಊರಿಗೆ ಲೇಸು । ಸೊಗಸು ಬಾಳುವೆ ಲೇಸು ।
ಬೊಗಸೆಯುಳ್ಳವರ ಗೆಣೆ ಲೇಸು ಊರಿಂಗೆ ।
ಅಗಸ ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೬೭. ಜಾಣ ಜಾಣಗೆ ಲೇಸು । ಕೋಣ ಕೋಣಗೆ ಲೇಸು ।
ನಾಣ್ಯವದು ಲೇಸು ಜನರಿಂಗೆ ಊರಿಂಗೆ ।
ಗಾಣಿಗನು ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೬೮. ಅಕ್ಕಿ ಬೊನವು ಲೇಸು । ಸಿಕ್ಕ ಸೆರೆ ಬಿಡಲೇಸು ।
ಹಕ್ಕಿಗಳೊಳಗೆ ಗಿಳಿ ಲೇಸು ।
ಊರಿಗೊಬ್ಬ ಅಕ್ಕಸಾಲೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ನಿಂದಾ ಪದ್ಧತಿ

೯೬೯. ಕಣಕ ನೆನೆದರೆ ಹೊಲ್ಲ । ಕುಣಿಕೆ ಹರಿದರೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ಕಣ್ಣು ಕಟ್ಟು ಹೊಲ್ಲ ಅರಿದರಲಿ ಚುಕ್ಕಿಯ ।
ಎಣಿಸುವದೆ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೭೦. ಹರಳು ಹಾದಿಗೆ ಹೊಲ್ಲ । ಮರುಳ ಮನೆಯೊಳು ಹೊಲ್ಲ ।
ಇರುಳೊಳು ಪಯಣ ಬರಹೊಲ್ಲ, ಆಗದರಲಿ ।
ಸರಸವೇ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೭೧. ಉಪ್ಪಿಲ್ಲದುಣ ಹೊಲ್ಲ । ಮುಪ್ಪು ಬಡತನ ಹೊಲ್ಲ ।
ತಪ್ಪನೇ ನುಡಿವ ಸತಿ ಹೊಲ್ಲ ತಾನೊಪ್ಪಿ ।
ತಪ್ಪುವದೆ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೭೨. ಸಂತೆಯಾ ಮನೆ ಹೊಲ್ಲ । ಚಿಂತೆಯಾತನು ಹೊಲ್ಲ ।
ಎಂತೊಲ್ಲದವಳ ರತಿ ಹೊಲ್ಲ ।
ಬಾಳುವವಗಂತಕನೆ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೭೩. ಸಂತೆ ಸಾಲಕೆ ಹೊಲ್ಲ । ಕೊಂತ ಡೊಂಕಲು ಹೊಲ್ಲ ।
ಬೊಂತೆ ಹಚ್ಚಡವ ಹೊದೆ ಹೊಲ್ಲ ಆಗಲುಂ ।
ಚಿಂತೆಯೇ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೭೪. ಮೋಟಿತ್ತ ಕೊಳ ಹೊಲ್ಲ । ನೋಟ - ಬೇಟವು ಹೊಲ್ಲ ।
ತಾಟಗಿತ್ತಿಯಾ ನೆರೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ಕಜ್ಜಿಯಾ ಕಾಟವೇ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೭೫. ಹಂದೆ ಭಟರೊಳು ಹೊಲ್ಲ । ನಿಂದೆಯಾ ನುಡಿ ಹೊಲ್ಲ ।
ಕುಂದುಗುಲದವಳ ತರ ಹೊಲ್ಲ ಉರಿಯೊಳಗೆ ।
ನಿಂದಿರಲು ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೭೬. ಬರಕೆ ಬುತ್ತಿಯು ಹೊಲ್ಲ । ಸಿರಿಕಾ ಮನೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ಕರೆಕರೆಯ ಕೂಳು ತಿನಹೊಲ್ಲ ।
ಕಜ್ಜಿಯನು ಕೆರೆಕೊಳ್ಳ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೭೭. ಹುತ್ತ ಹಿತ್ತಲು ಹೊಲ್ಲ । ಬೆತ್ತ ಭೂತಕೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ಒತ್ತೆಗೊಂಬಳಿಗೆ ತುರಿ ಹೊಲ್ಲ ಒಣಕೂಳ ।
ತುತ್ತು ತಾ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೭೮. ಬಿತ್ತದಾ ಹೊಲ ಹೊಲ್ಲ । ಮೆತ್ತದಾ ಮನೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ಚಿತ್ತ ಬಂದತ್ತತಿರುಗುವಾ ಮಗ ಹೊಲ್ಲ ।
ಬತ್ತಲಿರ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೭೯. ಪೀಠ ಮೂಢಗೆ ಹೊಲ್ಲ । ಕೀಟ ನಿದ್ದೆಗೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ತೀಟಿಯದು ಹೊಲ್ಲ ಕಜ್ಜಿಯಾ, ದುರ್ಜನರ ।
ಕಾಣವೇ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ನೀತಿ ಪದ್ಧತಿ

ಧರ್ಮ ನೀತಿ (ಪಾಪ - ಪುಣ್ಯ)

೯೮೦. ಪಾಪ - ಪುಣ್ಯಗಳೆಂಬ । ತಿಣ್ಣ ಭೇದಗಳಿಂದ ।
ತಣ್ಣಗೀ ಜಗವು ನಡೆದಿಹುದು ಅಲ್ಲದಡ ।
ನುಣ್ಣಗಾಗಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೮೧. ಮುನ್ನ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ । ಹೊನ್ನಿನಿಂ ಪೋಪುದೇ ?
ಹೊನ್ನಿನಾ ಪುಣ್ಯವದು ಬೇರೆ; ಪಾಪ ತಾ ।
ಮುನ್ನಿನಂತಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೮೨. ಹಿಂದೆ ಪಾಪವ ಮಾಡಿ । ಮುಂದೆ ಪುಣ್ಯವು ಹೇಗೆ ।
ಹಿಂದು - ಮುಂದರಿದು ನಡೆಯದಿರೆ
ನರಕದಲಿ ಬೆಂದು ಸಾಯುವನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೮೩. ಹರೆಯಲ್ಲಿನ ಪಾಪ । ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ಪೋಪುದೇ ?
ಒರೆಗಲ್ಲಿನಂತೆ ವಿಧಿಯಿರಲು ನೀತಿಯಾ ।
ಇರವು ಬೇರೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೮೪. ಅರಿಯ ದೆಸಗಿದೆ ಪಾಪ । ಅರಿತರದು ತನಗೊಳಿತು ।
ಅರಿತರಿತು ಮಾಡಿ ಮರೆತವನು ತನ್ನ ತಾ ।
ನಿರಿದುಕೊಂಡಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಪುಣ್ಯದ ಮಹಿಮೆ

೯೮೫. ಪುಣ್ಯತನಗುಳ್ಳ ನರ । ಮನ್ನಣೆಯು ಪಿರಿದಕ್ಕು ।
ಹಣ್ಣಿರ್ದ ಕಾರ್ಯ - ಫಲವಕ್ಕು ಹಿಡಿದಿರ್ದ ।
ಮಣ್ಣು ಹೊನ್ನಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೮೬. ತೋಡಿದ್ದ ಬಾವಿಂಗೆ । ಕೂಡಿದ್ದ ಜಲ ಸಾಕ್ಷಿ ।
ಮಾಡಿರ್‍ದಕೆಲ್ಲ ಮನಸಾಕ್ಷಿ ಸರ್ವಕ್ಕು ।
ಮೃಢನೆ ತಾ ಸಾಕ್ಷಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಸತ್ಯದ ಮಹಿಮೆ

೯೮೭. ಸತ್ಯನುಡಿದತ್ತರೂ । ಸುತನೊಬ್ಬ ಸತ್ತರೂ ।
ಸತ್ಯವನು ಬಿಡದ ಹರಿಶ್ಚಂದ್ರ ಜಗದೊಳು ।
ಸ್ತುತ್ಯನಾಗಿಹನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೮೮. ಸತ್ಯವೆಂಬುದು ತಾನು । ನಿತ್ಯದಲಿ ಮರೆದಿಹುದು ।
ಮಿಥ್ಯ ಸತ್ಯವನು ಬೆರೆದರೂ ಇಹಪರದಿ ।
ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಜಯವು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೮೯. ಸತ್ಯರಿಗೆ ಧರೆಯೆಲ್ಲ ।
ಮಸ್ತಕವನೆರಗುವದು । ಹೆತ್ತ ತಾಯ್ಮಗನ
ಕರೆವಂತೆ ಶಿವನವರನೆತ್ತಿ ಕೊಂಬುವನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೯೦. ಕುಂದಳಿದವ ದೈವ । ಬಂಧ ಕಳೆದವ ದೈವ ।
ನೊಂದು ತಾ ನೋಯಿಸದವ ದೈವ ಹುಸಿಯದನೆ ।
ಇಂದುಧರನೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಸುಳ್ಳಿನ ಸ್ಥಿತಿ

೯೯೧. ಹುಸಿವನಿಂದೈನೂರು । ಪಶುವ ಕೊಂದವ ಲೇಸು ।
ಶಿಶು ವಧೆಯಮಾಡಿದವ ಲೇಸು, ಮರೆಯಲಿ ।
ದ್ದೆಸೆದರೂ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೯೨. ಹಾಲಿನಾ ಹಸು ಲೇಸು । ಶೀಲದಾ ಶಿಶು ಲೇಸು ಬಾಲೆ ।
ಸಜ್ಜನೆಯ ಬಲು ಲೇಸು ಹುಸಿಯದಾ ।
ನಾಲಿಗೆಯು ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೯೩. ಆಡಿ ಹುಸಿಯಲು ಹೊಲ್ಲ । ಕೂಡಿ ತಪ್ಪಲು ಹೊಲ್ಲ ।
ಕಾಡುವಾ ನೆಂಟ ಬರ ಹೊಲ್ಲ ಸಟಿಯ ।
ನಾಡುವನೆ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೯೪. ಕಾಲು ಮುರಿದರೆ ಹೊಲ್ಲ । ಬಾಲೆ ಮುದುಕಗೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ನಾಲಿಗೆಯಲೆರಡು ನುಡಿ ಹೊಲ್ಲ ।
ಸಮರದಲಿ ಸೋಲುವಡೆ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೯೫. ದಿಟವೆ ಪುಣ್ಯದ ಪುಂಜ । ಸಟಿಯೆ ಪಾಪನ ಬೀಜ ।
ಕುಟಿಲ ವಂಚನೆಗೆ ಪೋಗದಿರು । ನಿಜದಿ ಪಿಡಿ ।
ಘಟವನೆಚ್ಚರದಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೯೬. ಹುಸಿಯ ಪೇಳ್ವುದರಿಂದ । ಹಸಿದು ಸಾವುದು ಲೇಸು ।
ಹುಸಿದು ಮೆರೆಯುವನ ಬದುಕಿಂದ ಹಂದಿಯಾ ।
ಇಸಿಯು ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೯೭. ಹುಸಿವಾತ ದೇಗುಲದ । ದೆಸೆಯತ್ತ ಮುಂತಾಗಿ ।
ನೊಸಲೆತ್ತಿ ಕರವ ಮುಗಿದಿಹರೆ ।
ಅಷ್ಟುದ್ದ ಹರಿವನೆಂದರಿಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಕಳ್ಳತನದ ಪರಿಣಾಮ

೯೯೮. ಕಷ್ಟಗಳು ಓಡಿಬರ । ಲಿಷ್ಟಕ್ಕೆ ಭಯವೇಕೆ ।
ಶಿಷ್ಟಂಗೆ ತೊದಲು ನುಡಿಯೇಕೆ ।
ಕಳ್ಳಂಗೆ ದಟ್ಟಡಿಯದೇಕೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೯೯೯. ನಿದ್ದೆಯಲಿ ಬುದ್ಧಿಲ್ಲ ಭದ್ರೆಗಂ ತಾಯಿಲ್ಲ ।
ಕದ್ದು ಕೊಂಬಂಗೆ ಬದುಕಿಲ್ಲ ।
ಮರಣಕ್ಕೆ ಮದ್ದುಗಳೆ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೦೦. ಕೆಂಪಿನಾ ದಾಸಾಳ । ಕೆಂಪುಂಟು ಕಂಪಿಲ್ಲ
ಕೆಂಪಿನವರಲ್ಲಿ ಗುಣವಿಲ್ಲ ।
ಕಳ್ಳತಾ ಕೆಂಪಿರ್ದಡೇನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೦೧. ಒಳ್ಳೆಯನು ಇರದೂರ । ಕಳ್ಳನೊಡನಾಟವು ।
ಸುಳ್ಳನಾ ಮಾತು ಇವು ಮೂರು ಕೆಸರೊಳಗೆ ।
ಮುಳ್ಳು ತುಳಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೦೨. ಕಳ್ಳತನ-ಕಪಟಗಳು । ಸುಳ್ಳಿನಾ ಮೂಲವವು ।
ಕಳ್ಳ ಕೈಗಳ್ಳ ಮೈಗಳ್ಳನೊಮ್ಮೆ ।
ಕೊಳ್ಳಗಾಣುವನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ನರಹತ್ಯ

೧೦೦೩. ನರಹತ್ಯವೆಂಬುದು । ನರಕದಾ ನಡುಮನೆಯು ।
ಗುರು ಶಿಶುವು ನರರ ಹತ್ಯವನು ಮಾಡಿದನ ।
ಇರವು ರೌರವವು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಕಲಹದ ಪರಿಣಾಮ

೧೦೦೪. ಬಲವಂತರಾದವರು । ಕಲಹದಿಂ ಕೆಟ್ಟಿಹರು ।
ಬಲವಂತ ಬಲಿಯು, ದುರ್ಯೋಧನಾದಿಗಳು ।
ಛಲದಲುಳಿದಿಹರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಕಾಮದ ವರ್ಣನೆ

೧೦೦೫. ಅಂದು ಕಾಮನ ಹರನು । ಕೊಂದನೆಂಬುದು ಪುಸಿಯು ।
ಇಂದುವದನೆಯರ ಕಡೆಗಣ್ಣ ನೋಟದಲಿ ।
ನಿಂದಿಹನು ಸ್ಮರನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೦೬. ಮುಟ್ಟಿದಂತಿರಬೇಕು । ಮುಟ್ಟದಲೆ ಇರಬೇಕು ।
ಮುಟ್ಟಿಯೂ ಮುಟ್ಟಿದಿರಬೇಕು ಪರಸ್ತ್ರೀಯ ।
ಮುಟ್ಟಿದವ ಕೆಟ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೦೭. ಪರಸ್ತ್ರೀಯ ಗಮನದಿಂ । ಪರಲೋಕವದು ಹಾನಿ ।
ಸಿರಿತಗ್ಗಿ ತಲೆಯು ತೊಲಗಿತಾ ರಾವಣಗೆ ।
ನರಲೋಕದಲ್ಲಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೦೮. ಒಂದು ಒಂಭತ್ತು ತಲೆ । ಸಂದ ತೋಳಿಪ್ಪತ್ತು ।
ಬಂಧುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಕೆಡಿಸಿತು, ಪತಿವ್ರತೆಯ ।
ತಂದ ಕಾರಣದಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೦೯. ಈರೈದು ತಲೆಯುಳ್ಳ । ಧೀರ ರಾವಣ ಮಡಿದ ।
ವೀರ ಕೀಚಕನು ಗಡೆ ಸತ್ತು ಪರಸತಿಯ ।
ದಾರಿ ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೧೦. ಕಿರಿಯಂದಿನಾ ಪಾಪ । ನೆರೆ ಬಂದು ಹೋದೀತೆ ।
ಅರವಿಂಗೆ ಹಿರಿದು ಕಿರಿದಿಲ್ಲ ಇದನು ನೀ ।
ನರಿದು ನೋಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೧೧. ಅರಿತು ಮಾಡಿದ ಪಾಪ । ಮರೆತರದು ಪೋಪುದೇ ।
ಮರೆತರಾಮರವ ಬಿಡಿಸುವದು, ಕೊರೆತೆಯದು ।
ಅರಿತು ನೋಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಅನ್ಯಾಯ

೧೦೧೨. ನ್ಯಾಯದಲಿ ನಡೆದು ಅ । ನ್ಯಾಯವೇಬಂದಿಹುದು ।
ನಾಯಿಗಳು ಆರು ಇರುವತನಕ ನರರೊಂದು ।
ನಾಯಿ ಹಿಂಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಪ್ರಾಣಹಿಂಸೆ

೧೦೧೩. ತಾಯ ಮುಂದಣ ಶಿಶುವ । ತಾಯಗನಲಿ ಕೊಲುವ ।
ಸಾಯಲದರಮ್ಮನನು ಕೊಲುವನುಂ ತನ್ನ ।
ತಾಯ ಕೊಂದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೧೪. ಕೊಂದು ತಿನ್ನುವ ಕಂದ । ಕೊಂದನೆಂದೆನಬೇಡ ।
ನೊಂದಂತೆ ನೋವರಿಯದಾ ನರರಂದು ।
ಕೊಂದಿಹುದೆ ನಿಜವು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೧೫. ಆಗಲೇಳು ಸಾಸಿರವು । ಮುಗಿಲು ಮುಟ್ಟುವಕೋಟೆ ।
ಹಗಲೆದ್ದು ಹತ್ತು ತಲೆಯಾತ ಪರಸತಿಯ ।
ನೆಗೆದು ತಾ ಕೆಟ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೧೬. ಎಂಟೆರಡು ತಲೆಯುಳ್ಳ । ಬಂಟ ರಾವಣ ಕೆಟ್ಟ ।
ತುಂಟ ಕೀಚಕನು ಹೊರಹೊಂಟ ಪರಸತಿಯ ।
ನಂಟು ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೧೭. ಕುಸ್ತಿಯಲಿ ಭೀಮಬಲ । ಕುಸ್ತಿಯಲಿ ಕಾಮಬಲ ।
ಅಸ್ತಿ ಮುರಿದಿಹುದು ಕೀಚಕನ, ಪರಸತಿಯ ।
ಪ್ರಸ್ತವೇ ಬೇಡ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೧೮. ಮೊಬ್ಬಿನಲಿ ಕೊಬ್ಬಿದರು । ಉಬ್ಬಿ ನೀ ಬೀಳದಿರು ।
ಒಬ್ಬರಲಿ ಬಾಳ ಬಂದಲ್ಲಿ ಪರಸತಿಯು ।
ತಬ್ಬ ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೧೯. ತುರುಕನಾ ನೆರೆ ಹೊಲ್ಲ । ಹರದನಾ ಕೆಳ ಹೊಲ್ಲ ।
ತಿರಿಗೊಳನಟ್ಟು ಉಣಹೊಲ್ಲ ।
ಪರಸ್ತ್ರೀಯ ಸರಸವೇ ಹೊಲ್ಲ । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೨೦. ಸುರಪ ಹಂಸನ ಶಶಿಯು । ಕರಕರದ ರಾವಣನು ।
ವ ಕೀಚಕಾದಿ ಬಲಯುತರು ।
ಕೆಟ್ಟರಲೆ ಪರಸತಿಯು ಪಿಡಿದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೨೧. ಒಡಲ ಹಿಡಿದಾಡದಿರು । ನುಡಿಯ ಹೋಗಾಡದಿರು ।
ನಡೆಯೊಳೆಚ್ಚರವ ಬಿಡದಲಿರು, ಪರಸತಿಯ ।
ಕಡೆಗೆ ನೋಡದಿರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೨೨. ಬೇಡ ಕಾಯದೇ ಕೆಟ್ಟ । ಜೇಡಿ ನೇಯದೆ ಕೆಟ್ಟ ।
ನೋಡದಲೆ ಕೆಟ್ಟ ಕೃಷಿಕ, ತಾ ।
ಸತಿಯ ಬಿಟ್ಟಾಡಿದವ ಕೆಟ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೨೩. ಕೊಟ್ಟು ಮರುಗಲು ಬೇಡ ಬಿಟ್ಟು ಹಿಡಿಯಲು ಬೇಡ ।
ಕೆಟ್ಟಾ ನಡೆಯುಳ ನೆರೆಬೇಡ ।
ಪರಸತಿಯ ಮುಟ್ಟಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೨೪. ಜಾರತ್ವವೆಂಬುವದು । ಕ್ಷೀರಸಕ್ಕರೆಯಂತೆ ।
ಊರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರರಿತಿಹರೆ ಬೇವಿನಾ ।
ಸಾರದಂತಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೨೫. ಪುರುಷ ಕಂಡರೆ ಕೊಲುವ । ಅರಸು ದಂಡವ ಕೊಂಬ ।
ನರರು ಸುರರೆಲ್ಲ ಮುನಿಯವರು, ಅಂತ್ಯಕ್ಕೆ, ನರಕ
ಪರಸತಿಯು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೨೬. ಎಡವಿ ಬಟ್ಟೊಡೆದರೂ । ಕೆಡೆಬೀಳಲಿರಿದರೂ ।
ನಡು ಬೆನ್ನಿನಲಗು ಮುರಿದರೂ ಹಾದರದ ।
ಕಡಹು ಬಿಡದೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಪಾತಿವೃತ್ಯದ ಮಹಿಮೆ

೧೦೨೭. ಹಣ ಗುಣದಿ ಬಲವುಳ್ಳ । ಕೆಡೆಬೀಳಲಿರಿದರೂ ।
ನಡುವೆಂದು ಬಗೆದ ಪತಿಪ್ರತೆ ಸೀತೆಗಂ ।
ಎಣೆಯಾರು ಹೇಳು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೨೮. ಮಾಳಗೆಯ ಮನೆ ಲೇಸು । ಗೂಳಿಯಾ ಪಶುಲೇಸು ।
ಈಳೆಯಾ ಹಿತ್ತಲಿರಲೇಸು ।
ಪತಿವ್ರತೆಯ ಬಾಳು ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಹಿರಿಯರ ಸನ್ಮಾನ

೧೦೨೯. ತಂದೆ-ತಾಯಿಗಳ ಘನ । ದಿಂದ ವಂದಿಸುವಂಗೆ ।
ಬಂದ ಕುತುಗಳು ಬಯಲಾಗಿ ಸ್ವರ್ಗವದು ।
ಮುಂದೆ ಬಂದಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೩೦. ಗುರುಗಳಿಗೆ ಹಿರಿಯರಿಗೆ । ಶಿರವಾಗಿ ಎಅರಗಿದರೆ \
ನರಸುರರು ಒಲಿದು ಸಿರಿ ಸುರಿಯೆ ಕೈಲಾಸ ।
ಕರತಲಾಮಲಕ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೩೧. ಅವರೆಂದರವನು ತಾ । ನವರಂತೆ ಆಗುವನು ।
ಅವರೆನ್ನದವನು ಜಗದೊಳಗೆ ಬೆಂದಿರ್ದ ।
ಅವರೆಯಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೩೨. ರಾಗ ಯೋಗಿಗೆ ಹೊಲ್ಲ । ಭೋಗ ರೋಗಿಗೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ಓಗರವು ಎಣ್ಣೆ - ಉಣಹೊಲ್ಲ ಪರನಿಂದೆ ।
ಆಗಲುಂ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಲೋಭದ ಮಹಿಮೆ

೧೦೩೩. ನುಡಿಸುವದಸತ್ಯವನು । ಕೆಡಿಸುವದು ಧರ್ಮವನು ।
ಹಿಡಿಸಿವದು ಕಟ್ಟಿ ಒಡಿಲ ತಾ ಲೋಭವಾ ।
ಹಡಣ ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೩೪. ಒಡಹುಟ್ಟಿದವ ಭಾಗ । ದೊಡವೆಯನು ಕೇಳಿದರೆ ।
ಕೊಡದೆ ಕದನದಲಿ ದುಡಿಯುವರೆ ಅದನು ।
ತ-ನ್ನೊಡನೆ ಹೂಳು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೩೫. ಲೋಭದಿಂ ಕೌರವನು । ಲಾಭವನು ಪಡೆದಿಹನೆ ? ।
ನಾಭಿಯಿಂ ಕೆಳಗೆ ಎರಡೂರ ಕೊಂದಾಗ ।
ಲಾಭ ಬಂದಿಹುದೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೩೬. ಆಶೆಯತಿ ಕೇಡೆಂದು । ಹೇಸಿ ನಾಚುತಲಿಕ್ಕು ।
ಆಶೆಯನು ಬಿಡದೆ - ಅಭಿಮಾನಕ್ಕೋರಿದರೆ ।
ಘಾಸಿಯಾಗಿಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಗರ್ವದ ಪರಿಣಾಮ

೧೦೩೭. ಉದ್ದುರುಟು ಮಾತಾಡಿ । ಇದುದನು ಹೋಗಾಡಿ ।
ಉದ್ದನಾ ಮರವ ತುದಿಗೇರಿ ತಲೆಯೂರಿ ।
ಬಿದ್ದು ಸತ್ತಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೩೮. ಅಂಧಕನು ನಿಂದಿರಲು । ಮುಂದೆ ಬಪ್ಪರ ಕಾಣ ।
ಬಂದರೆ ಬಾರೆಂದೆನರ್ಪ ಗರ್ವಿಯಾ ।
ದಂದುಗನೆ ಬೇಡ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ವೈರದ ವಿವರ

೧೦೩೯.ಜಾತಿ-ಜಾತಿಗೆ ವೈರ । ನೀತಿ ಮೂರ್ಖಗೆ ವೈರ ।
ಪಾತಕವು ವೈರ ಸುಜನರ್ಗೆ ಅರಿದರಿಗೆ
ಏತರದು ವೈರ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ನೀತಿಯ ನೆಲೆ

೧೦೪೦.ನೀತಿ ದೇಶದ ಮಧ್ಯೆ । ನೀತಿಯಾ ಮೆಯಿಹುದು
ಪಾತಕರಿಗಿಹುದು ಸೆರೆಮನೆಯು, ಅರಮನೆ ಪು ।
ನೀತರಿಗೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ದ್ರವ್ಯದ ಮಹಿಮೆ

೧೦೪೧. ಧನಕನಕವುಳ್ಳವನ-ದಿನಕರನ ವೋಲಕ್ಕು ।
ಧನಕನಕ ಹೋದ ಮರುದಿನವೆ ಹಾಳೂರು
ಶುನಕನಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೪೨. ನಾಲ್ಕು ಹಣವುಳ್ಳತನಕ । ಪಾಲ್ಕಿಯಲಿ ಮೆರೆದಿಕ್ಕು ।
ನಾಲ್ಕು ಹಣ ಹೋದ ಮರುದಿನವೆ,
ಕೋಳದಲಿ ಸಿಲ್ಕಿದಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೪೩. ಎಂಟು ಹಣವುಳ್ಳ ತನಕ । ಬಂಟನಂತಿರುತಿಕ್ಕು ।
ಎಂಟು ಹಣ ಹೋದ ಮರುದಿನವೆ ಹುಳುತಿಂದ ।
ದಂತಿನಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೪೪. ಸಿರಿಯಣ್ಣನುಳ್ಳತನಕ । ಹಿರಿಯಣ್ಣ ನೆನೆಸಿಪ್ಪ ।
ಸಿರಿಯಣ್ಣ ಹೋದ ಮರುದಿನವೆ ಹಿರಿಯಣ್ಣ ।
ನರಿಯಣ್ಣನೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೪೫. ಮಡದಿ ಮಕ್ಕಳ ಮಮತೆ । ಒಡಲೊಡನೆ ಯಿರುವತನಕ ।
ಓದಲೊಡವೆ ಹೋದ ಮರುದಿನವೆ ಅವರೆಲ್ಲ ।
ಕಡೆಗೆ ಸಾರುವರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ನೀತಿ

೧೦೪೬. ಮುನಿವಂಗೆ ಮುನಿಯದಿರು । ಕ್ನಿವಂಗೆ ಕಿನಿಯದಿರು
ಮನ್ಸಿಜಾರಿಯನು ಮರೆಯದಿರು ಶಿವಕೃಪೆಯ ।
ಘನಕೆ ಘನವಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೪೭. ಮುನಿವರನನು ನೆನೆಯುತಿರು । ವಿನಯದಲಿ ನಡೆಯುತಿರು ।
ವನಿತೆಯರ್ ಬಲೆಗೆ ಸಿಲುಕದಿರು ಬಾಳಿಕೆಯ ।
ಮನಘನವು ಅಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೪೮. ಆರಯ್ದು ನುಡಿವವನು । ಆರಯ್ದು ನಡೆವವನು ।
ಆರಯ್ದು ಪದವ ನಿಡುವವನು ಲೋಕಕ್ಕೆ
ಆರಾಧ್ಯನಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೪೯. ಕೇಡನೊಬ್ಬಗೆ ಬಗೆದು । ಕೇಡು ತಪ್ಪದು ತನಗೆ ।
ನೋಡಿ ಕೆಂಡವನು ಹಿಡಿದೊಗೆದು ನೋವ ತಾ ।
ಬೇಲಿ ಬಗೆದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೫೦. ಕಂಡುದನು ಆಡೆ ಭೂ । ಮಂಡಲವು ಮುನಿಯುವುದು ।
ಕೊಂಡಾಡುತಿಚ್ಚೆ ನುಡಿದಿಹರೆ ಜಗವೆಲ್ಲ
ಮುಂಡಾಡುತಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೫೧. ಕಂಡಂತೆ ಹೇಳಿದರೆ । ಕೆಂಡ ಉರಿಯುವುದು ಭೂ ।
ಮಂಡಲವ ಒಳಗೆ ಖಂಡಿತನಾಡುವರ ।
ಕಂಡಿಹುದೆ ಕಷ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೫೨. ಭಂಡಗಳ ನುಡುಯುವಾ । ದಿಂಡೆಯನು ಹಿಡತಂದು
ಖಂಡಿಸಿರಿ ಎಂದವನೊಡನೆ ಹಿಂಡೆಲ್ಲ ।
ಬಂದಿಹುದು ನೋಡು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೫೩. ಮೆಚ್ಚಿಸುವದೊಲಿದವರ । ಇಚ್ಛೆಯನೆ ನುಡಿಯುವದು
ತುಚ್ಛದಿಂದಾರ ನುಡಿದಿಹರೆ ಅವನಿರವು ।
ಬಿಚ್ಚುವಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಯಾರನ್ನೂ ನಂಬಬೇಡ

೧೦೫೪. ಎಂತಿರಲು ಪರರ ನೀ ಮುಂದೆ ನಂಬಲು ಬೇಡ ।
ಕುಂತಿ ಹೆಮ್ಮಗನ ಕೊಲಿಸಿದಳು ಮಾನವರ ।
ನೆಂತು ನಂಬುವದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೫೫. ಆರಾರ ನಂಬುವಡೆ । ಆರಯ್ದು ನಂಬುವದು ।
ನಾರಾಯಣನಿಂದ ಬಲಿಕೆಟ್ಟ ।
ಮಿಕ್ಕವರ ನಾರು ನಂಬುವರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಎರಡನೆಯವರ ತಪ್ಪು ಹುಡುಕುವದು

೧೦೫೬. ತನ್ನ ದೋಷವ ನೂರು । ಬೆನ್ನ ಹಿಂದಕ್ಕಿಟ್ಟು ।
ಅನ್ಯರೊಂದಕ್ಕೆ ಹುಲಿಯಪ್ಪ ಮಾನವನು ।
ಕುನ್ನಿಯಲ್ಲೇನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಪರೋಪಕಾರಿಗೆ ಪುನರ್ಜನ್ಮವಿಲ್ಲ

೧೦೫೭. ಹೊಟ್ಟೆಗುಣ ಕೊಟ್ಟವಗೆ । ಸಿಟ್ಟು ನೆರೆ ಬಿಟ್ಟವಗೆ ।
ಬಟ್ಟೆಯಾ ಮುಳ್ಳು ಸುಟ್ಟವಗೆ, ಬಹು ಭವದ ।
ಹುಟ್ಟು ತಾನಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಮನುಷ್ಯರಿಗೆ ಹೆದರಬೇಡ

೧೦೫೮. ನಿಶ್ಚಯವ ಬಿಡದೊಬ್ಬ । ರಿಚ್ಛೆಯಲಿ ನುಡಿಯದಿರು ।
ನೆಚ್ಚಿ ಒಂದೊರೊಳಗಿರದಿರು ಶಿವ
ನಿನ್ನ ಇಚ್ಛೆಯೊಳಗಿಹನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಕೇಳಿದರೆ (ಮಾತ್ರ) ಬುದ್ಢಿ ಹೇಳು

೧೦೫೯. ಹೇಳಿದರೆ ಕೇಳಿದರೆ । ಕೇಳುವದು ಕರಲೇಸು ।
ಹೇಳಿದರೆ ಕೇಳಿದಿರುವವನ ಉಪ್ಪರಿಗೆ ।
ಕೇಳಗೂ ಕಷ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಉತ್ತಮರು ಕೆಡಬಾರದು

೧೦೬೦. ಉತ್ತರೆಯು ಬರದಿಹರೆ । ಹೆತ್ತ ತಾಯ್ತೊರೆದರೆ ।
ಸತ್ಯವಂ ತಪ್ಪಿ ನಡೆದರೀಲೋಕ ವಿ ।
ನ್ನೆತ್ತ ಸೇರುವದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೬೧. ತತ್ವಮಸಿ ಹುಸಿದಿಹರೆ । ಮುತ್ತೊಡೆದು ಬೆಸದಿಹರೆ ।
ಉತ್ತಮರು ಕೆಡಕ ಕಲಿಸಿದರೆ ಲೋಕ ತಾ ।
ನೆತ್ತ ಸಾಗುವದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೬೨. ಸತ್ಯರೂ ಹುಸಿಯುವಡೆ । ಒತ್ತಿ ಹರಿದರೆ ಶರಧಿ ।
ಉತ್ತಮರು ಕೇಡಬಗೆದಿಹರೆ ಲೋಕವಿನ್ನೆತ್ತ।
ಸಾಗುವದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಪಕ್ಷಪಾತ

೧೦೬೩. ಉಳ್ಳವನು ನುಡಿದಿಹರೆ । ಒಳ್ಳಿತೆಂದೆನ್ನುವರು ।
ಇಲ್ಲದಾ ಬಡವ ನುಡಿದಿಹರೆ । ಬಾಯೊಳಗೆ ।
ಹಳ್ಳು ಕಡಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೬೪. ಇಲ್ಲದವನಹುದಾಡೆ । ಬಲ್ಲಂತೆ ಬೊಗಳುವರು ।
ಬಲ್ಲಿದನು ಅಲ್ಲ್ದಾಡಿದರೆ ಎಲ್ಲವರು ।
ಬೆಲ್ಲವೆಂಬವರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೬೫. ಬಡವನಿದ್ದುದನಾಡೆ । ಕಡೆಗೆ ಪೋಗೆಂಬುವರು ।
ಒಡವೆಯುಳ್ಳವರು ಸುಡುಗಾಡೆ ನುಡಿದರೂ ।
ಪೊಡವಿಯೊಳಗಧಿಕ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೬೬. ಬಲ್ಲಿದನು ನುಡಿದಿಹರೆ । ಬೆಲ್ಲವನು ಮೆದ್ದಂತೆ ।
ಇಲ್ಲದಾ ಬಡವ ನುಡಿದಿಹರೆ - ಬಾಯಿಂದ ।
ಜೊಲ್ಲು ಬಿದ್ದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೬೭. ಬಡವನೊಳ್ಳೆಯ ಮಾತು । ನುಡಿದರಲ್ಲೆಂಬುವರು ।
ಪೊಡವೀಶ ಜಳ್ಳ - ಜೊಲ್ಲೊಡನೆ ನುಡಿದರೂ ।
ಕಡುಮೆಚ್ಚುತಿಹರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೬೮. ಮಡಿಯನುಟ್ಟವರನ್ನು । ನುಡಿಸುವರು ವಿನಯದಲಿ ।
ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರು ಅರುವೆಯನು ಉಟ್ಟಿಹರೆ ।
ನುಡಿಸ ನಾಚುವರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಕರ್ಮದ ಮರ್ಮ

೧೦೬೯. ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ ಮನುಜ । ಗೊಪ್ಪುವದು ಸಂಕೋಲೆ ।
ತಪ್ಪು ಮಾಡದಲೆ ಸೆರೆಯು ಸಂಕೋಲೆಗಳು ।
ಬಪ್ಪವನೆ ಪಾಪಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೭೦. ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದವಂಗೆ ।
ಒಪ್ಪುವದು ಸಂಕೋಲೆ ತಪ್ಪಿಲ್ಲದಿಪ್ಪ ।
ಶರಣಂಗೆ ಸಂಕೋಲೆ ಬಪ್ಪುದದೇಕೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ವಿವಿಧ ವಿಷಯಗಳು

೧೦೭೧. ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಹೊನ್ನನ್ನು । ಹಣ್ಣಾದ ಮರಗಳನ್ನು ।
ಕಣ್ಣಿಂದ ಕಂಡು ಮನದಲ್ಲಿ ಬಯಸದಿಹ ।
ಅಣ್ಣಗಳು ಯಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೭೨. ಯತಿಯ ತಪಗಳು ಕೆಡುಗು । ಪತಿಯ ಪ್ರೇಮವು ಕೆಡುಗು ।
ಸ್ಥಿತಿವಂತರು ಮತಿ ಕೆಡಗು ।
ರತಿದೇವಿ ಶ್ರುತಿಯ ಕೇಳಿದರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೭೩. ವಚನದೊಳಗೆಲ್ಲವರು । ಶುಚಿವೀರ-ಸಾಧುಗಳು ।
ಕುಚ ಹೇಮಶಸ್ತ್ರ ಸೋಂಕಿದರೆ ಲೋಕದೊಳ।
ಗಚಲದವರಾರು । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೭೪. ಎಲ್ಲವರು ಹಿರಿಯವರು । ಬಲ್ಲವರು ಗುರು ಅವರು
ನಲ್ಲಳುರೆ ಮುಂದೆ ಸುಳಿದರೇ ಲೋಕದೊಳ ।
ಗೊಲ್ಲದವರಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಹೊನ್ನು (ಬಂಗಾರ ,ದ್ರವ್ಯ)

೧೦೭೫. ಯತಿಗಳಿಗೆ ಮತೆಗೆಡಗು । ಸತಿಯ ಸಜ್ಜನ ಕೆಡಗು ।
ಮತಿವಂತರೆಲ್ಲ ಭ್ರಮೆಗೊಳಗು ಹೊನ್ನ
ಶ್ರುತಿಯ ಕೇಳಿದರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೭೬. ಚಲುವನಾದಡದೇನು ? । ಬಲವಂತನಹದೇನು ?।
ಕುಲವೀರನಾಗಿ ಫಲವೇನು ? ಮಹಲಕ್ಷ್ಮಿ ।
ತೊಲಗಿ ಹೋಗಿರಲು । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೭೭. ಲೋಕಕ್ಕವಶ್ಯ ತಾ । ನೇಕಾಕಿ ಹೊಂಬೇರು ।
ನಾಕಕದು ಬೇರು ಪುಣ್ಯದಿಂದೆಲ್ಲದೊಡೆ ।
ಪಾತಕಕೆ ಬೇರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಮಣ್ಣು

೧೦೭೮. ಹೆಣ್ಣಿಗೂ ಮಣ್ಣಿಗೂ ಉಣ್ಣುದುರಿಯಲುಬೇಡ ।
ಹೆಣ್ಣಿನಿಂದ ಕೆಟ್ಟ ದಶಕಂಠ ಕೌರವನು ।
ಮಣ್ಣಿಂದ ಕೆಡನೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೭೯. ಮಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟವ ದೈವ । ಹೊನ್ನು ಬಿಟ್ಟವ ದೈವ ।
ಹೆಣ್ಣ ನೆರೆ ಬಿಟ್ಟರವ ದೈವ ಜಗಕೆ ಮು ।
ಕ್ಕಣ್ಣನೇ ದೈವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಕಣ್ಣು

೧೦೮೦. ಕಣ್ಣಿನಿಂದಲೆ ಪುಣ್ಯ । ಕಣ್ಣಿನಿಂದಲೆ ಪಾಪ ।
ಕಣ್ಣಿನಿಂದಿಹವು ಪರವಕ್ಕು ಲೋಕಕ್ಕೆ ।
ಕಣ್ಣೇ ಕಾರಣವು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೮೧. ಕಣ್ಣು ಸಣ್ಣದು ತಾನು । ಹಣ್ಣದಿಹುದೊಂದಿಲ್ಲ ।
ತಣ್ಣಗಿಹ ಮನವ, ನುರಿಸುವದು ಇದನು ಕೊಕೊಂ ।
ದಣ್ಣಗಳು ಆರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೮೨. ಕಣ್ಣು-ನಾಲಿಗೆ-ಮನವು । ತನ್ನದೆಂದೆನಬೇಡ ।
ಅನ್ಯರೇ ಕೊಂದರೆನಬೇಡ, ಇವು ಮೂರೂ ।
ತನ್ನ ಕೊಲ್ಲುವದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ನಾಲಿಗೆ

೧೦೮೩. ಮೆಟ್ಟಿರಿಯೆ ಜೀವ ತಾ । ತಟ್ಟನೇ ಹೋಗುವದು ।
ಕೆಟ್ಟನಾಲಿಗೆಯಲಿರಿಹರೆ ಕಾದು ನೀ ।
ರಟ್ಟಿ ಹೋದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೮೪. ಗಂಹರವ ಹೊಕ್ಕಿರ್ದು । ಸಿಂಹಗಳ ನಿರಿಯುವದು ।
ಸಂಹರವ ಮಾಡಿ ತರಿಯುವದು ದುರ್ಜನರ ।
ಜಿಹ್ವೆ ಕೇಳೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೮೫. ಕತ್ತಿಲಾದಾ ಘಾಯಾ । ಮುತ್ತಿದರೆ ಮಾಯುವದು ।
ಸುತ್ತಲಾಡುತಿಹ ಜಿಹ್ವೆಯಾಗಾಯ ।
ಸತ್ತು ಮಾಯವದೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಮಾದಕ ಪದರ್ಥಗಳು (೧) ಸಾರಾಯಿ (ಸೆರೆ)

೧೦೮೬. ಸುರೆಯ ಸೇವಿಸುವವನ । ಸುರಿಗೆಯನು ಪಿಡಿದವನ ।
ದೊರೆಯೊಲುಮೆಗಾಗಿ ಹಣಗುವನಕಾಯುವದು ।
ಸೊರಗಿಸಾಯುವವು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೮೭. ಸುರೆಯ ಸೇವಿಸುವಂಗೆ । ಸಿರಿಗರ್ವಪಚನಂಗೆ ।
ದೊರೆಯಲ್ಲಿ ತೇಜ ಪಡೆದಂಗೆ ಶಿರವಿಹುದು ।
ಸ್ಥಿರವಲ್ಲ ನೋಡ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೮೮. ಸುರೆಯ ಹಿರಿದುಂಡವಗೆ । ಉರಿಯಮೇಲಾಡುವಗೆ ।
ಹರಿಯುವಾ ಹಾವ ಪರನಾರಿ ಪಿಡಿದಂಗೆ ।
ಮರಣ ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೮೯. ಮದ್ಯಪಾನವ ಮಾಡಿ । ಇದ್ದುದೆಲ್ಲವ ನೀಡಿ ।
ಬಿದ್ದು ಬರುವವನ ಸದ್ದಡಗಿ ಸಂತಾನ ।
ವೆದ್ದು ಹೋಗುವದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

(೨) ಭಂಗಿ

೧೦೯೦. ಅಂಗಿ ಅರಿವೆಯ ಮಾರಿ । ಭಂಗಿಯನು ತಾ ಸೇದಿ ।
ಮಂಗನಂದದಲಿ ಕುಣಿವಾತ ಭವ - ಭವದಿ ।
ಭಂಗಗೊಳುತಿಹನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೯೧. ಭಂಗಿಯನು ಸೇದುವನ । ಭಂಗವನು ಏನೆಂಬೆ ।
ಭಂಗಿಯಾಗುಂಗು ತಲೆಗೇರಕಾಡುವಾ।
ಮಂಗನಂತಿಹನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

(೩) ತಂಬಾಕ

೧೦೯೨. ಹೊಗೆಯ ತಿಂಬುವದೊಂದು । ಸುಗುಣವೆಂದೆನಬೇಡ ।
ಹೊಗೆಯ ಕುಡಿದೆಲೆಯನಗಿದ ಬಾಯ್ಸಿಂದಿಯಾ ।
ಲಗಳೆಯಂತಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

(೪) ಅಪೂ

೧೦೯೩. ಮದ್ದ ಮೆದ್ದವನು ಪ್ರಬುದ್ಧ ನೆಂದೆನಬೇಡ ।
ಮದ್ದು ಸಂಕಟವನೆಬ್ಬಿಸಲು ಹೆಡೆಕತ್ತ ।
ಗುದ್ದಿ ಕೊಳುತಿಹುದು । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

(೫) ತಾಂಬೂಲ

೧೦೯೪. ಗಾಳಿ-ಧೂಳಿಯ ದಿನಕೆ । ಮಾಳೀಗೆ ಮನೆ ಲೇಸು ।
ಹೊಳೀಗೆಯು ತುಪ್ಪ ಉಣಲೇಸು ಬಾಯಿಗಂ ।
ವೀಳ್ಯವೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೯೫. ವೀಳ್ಯವಿಲ್ಲದ ಬಾಯಿ । ಕೂಳು ಇಲ್ಲದ ನಾಯಿ ।
ಬಾಳೆಗಳು ಇಲ್ಲದೆಲೆದೋಟ ಪಾತರದ ।
ಮೇಳ ಮುರಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೯೬. ಅಡಿಕೆ ಹಾಕಿದ ಬಾಯಿ । ಕಟಕವಿಲ್ಲದ ಕಿವಿಯು ।
ಒಣಕಿನಾ ಮನಿಯು, ನಿಲುಕದಾ ಫಲಕೆ ನರಿ,
ಮಿಡುಕಿ ಸತ್ತಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ನೆತ್ತ (ಲೆತ್ತ )

೧೦೯೭. ನೆತ್ತವೂ ಕುತ್ತವೂ । ಹತ್ತದೊಡೆ ಅಳವಲ್ಲ ।
ಕುತ್ತದಿಂ ದೇಹ ಬಡದಕ್ಕು ನತ್ತದಿಂ ।
ಅತ್ತಲೇ ಅಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೯೮. ಆಡಿ ನಳ ಕೆಟ್ಟ ಮ । ತ್ತಾಡಿ ಧರ್ಮಜ ಕೆಟ್ಟ ।
ಕೂಡಿದ ನಾಲ್ವರೂ ತಿರಿದುಂಡರೆ, ನೆತ್ತವ ।
ನಾಡಬೇಡೆಂಬ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೦೯೯. ಆಡುವವ ಕೆಟ್ಟಂತೆ । ನೋಡಹೋದವ ಕೆಟ್ಟ ।
ಬೇದುವವ ಕೆಟ್ಟ, ನೆತ್ತವನು ಆಡುವನ ।
ಕೂಡಿದವ ಕೆಟ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೦೦. ನೆತ್ತವದು ಒಳಿತೆಂದು । ನಿತ್ಯವಾಡಲು ಬೇಡ ।
ನೆತ್ತದಿಂ ಕುತ್ತ್ - ಮುತ್ತಲೂ ಸುತ್ತೆಲ್ಲ ।
ಕತ್ತಲಾಗಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಹೇವ

೧೧೦೧. ಜಾವಕ್ಕೆ ಬದುಕುವರೆ । ಹೇವಕ್ಕೆ ಬದುಕುವದು ।
ರಾವಣನು ಸತ್ತನೆನಬೇಡ, ರಾಮಂಗೆ ।
ಹೇವ ಬಿಟ್ಟಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೦೨. ಬಲವಂತ ನಾನೆಂದು । ಬಲುದು ಹೋರಲು ಬೇಡ ।
ಬಲವಂತ ವಾಲಿ ಶ್ರೀರಾಮನೊಡನಾಡಿ ।
ಛಲದಿಂದ ಕೆಟ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಲಂಚ

೧೧೦೩. ಸೊಡರು ಲಂಚವ ಕೊಂಡು । ಕೊಡುವ ದೊಪ್ಪಚಿ ಬೆಳಗ ।
ಪೊಡವಿಗಂ ಸೂರ್ಯ ಬೆಳಗೀವೋಲ್ಲಂಚವನು ।
ಹಿಡಿಯದವ ಧರ್ಮಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ವಿದ್ಯೆ

೧೧೦೪. ವಿದ್ಯೆಕ್ಕೆ ಕಡೆಯಿಲ್ಲ । ಬುದ್ಧಿಗೆ ಬೆಲೆಯೆಯಿಲ್ಲ ।
ಛಿದ್ರಿಸುವವಗೆ ಗತಿಯಿಲ್ಲ ಮರಣಕ್ಕೆ ।
ಮದ್ದುಗಳೆ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೦೫. ವಿದ್ಯೆವುಳ್ಳನ ಮುಖವು । ಮುದ್ದು ಬರುವಂತಿಕ್ಕು ।
ವಿದ್ಯವಿಲ್ಲದನ ಬರಿಮುಖವು ಹಾಳೂರ ।
ಹದ್ದಿನಂತಿಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೦೬. ಬುದ್ಧಿವಂತರ ಕೂಟ। ವೆದ್ದು ಗಾರುವ ಹದ್ದು ।
ಬುದ್ಧಿಯಿಲ್ಲದವರ ನೆರೆ ಕೂಟ ಕೊರಳೊಳಗೆ ।
ಗುದ್ದಿಯಿದ್ದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೦೭. ಒಡಲನಡಗಿದ ವಿದ್ಯೆ ।
ನಡೆದೊಡನೆ ಬರುತಿರಲು ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರು
ಕಳ್ಳರೂ ನೃಪರೆಂದು ಪಡೆಯರದನೆಂದ । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೦೮. ವಿದ್ಯೆಯೇ ತಾಯ್ತಂದೆ । ಬುದ್ಧಿಯೇ ಸೋದರನು ।
ಆಭ್ವಾನ ಕಾದರವ ನೆಂಟ, ಸುಖದಿ ತಾ ।
ನಿದ್ದುದೇ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೦೯. ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಸಲುವ ಹೋ । ಗಿದ್ದಲ್ಲಿಯೂ ಸಲುವ ।
ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಬಲ್ಲ ಬಡವನಾ ಗಿರಿಯ ।
ಮೇಲಿರಲು ಸಲುವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಉದ್ಯೋಗ

೧೧೧೦. ಉದ್ಯೋಗವುಳ್ಳವನ । ಹೊದ್ದುವದು ಸಿರಿ ಬಂದು ।
ಉದ್ಯೋಗವಿಲ್ಲದಿರುವವನು ಕರದೊಳಗೆ ।
ಇದ್ದರೂ ಪೋಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೧೧. ಉದ್ಯೋಗವಿಲ್ಲದವನು । ಬಿದ್ದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿರನು ।
ಹದ್ದುನೆವನವನು ಈಡಾಡಿ ಹಾವ ಕೊಂ ।
ಡೆದ್ದು ಹೋದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೧೨. ಆಲಸಿಕೆಯಲಿರುವಂಗೆ ಕ್ಲಸಲಂಬಲಿಯಿಲ್ಲ ।
ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಆಲಸದಿರುವಂಗೆ ಬೇರಿಂದ ।
ಹಲಸು ಕಾತಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೧೩. ತಿಂದು ಗಾದಿಯ ಮೇಲೆ । ಬಂದು ಗುರು ಬೀಳ್ವಂತೆ ।
ಬಂದ ಪ್ರಸ್ತಾಪಕೊದಗಿದರೆ ಆ ಮಾತು ।
ನೊಂದೆನ್ನಬಹುದೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೧೪. ಪ್ರಸ್ತಾಪಕೊದಗಿದಾ । ಕತ್ತೆ ಮದಕರಿಯಂತೆ ।
ಪ್ರಸ್ತಾಪತೀರ್ಥ ಮರುದಿನಾ ಮದಕರಿಯು ।
ಕತ್ತೆಯಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೧೫. ಪ್ರಸ್ತಕ್ಕೆ ನುಡಿದಿಹರೆ । ಬೆಸ್ತಂತೆ ಇರಬೇಕು ।
ಪ್ರಸ್ತವನು ತಪ್ಪಿ ನುಡಿದಿಹರೆ ।
ನಡುಬೆನ್ನಿ ನಸ್ತಿ ಮುರಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೧೬. ಪ್ರಸ್ತಕ್ಕಿಲ್ಲದ ಮಾತು । ಹತ್ತು ಸಾವಿರ ವ್ಯರ್ಥ ।
ಕತ್ತೆ ಕೂಗಿದರೆ ಫಲವುಂಟು, ಬರಿಮಾತು ।
ಕತ್ತೆಗಿಂ ಕಷ್ಟ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೧೭. ಹೊಲಬನರಿಯದ ಮಾತು । ತಲೆ ಬೇನೆ ಎನಬೇಡ ।
ಹೊಲಬನರಿತೊಂದ ನುಡಿದಿಹರೆ ಅದು ದಿವ್ಯ ।
ಫಲ ಪಕ್ವದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಮಾತಿನ ಮರ್ಮ

೧೧೧೮. ಮಾತು ಮಾತಿಗೆ ತಕ್ಕ । ಮಾತು ಕೋಟಿಗಳುಂಟು ।
ಮಾತಾಡಿ ಮನಕೆ ಮುನಿಸಕ್ಕು ಮಾತಿನಲಿ ।
ಸೋತವನೆ ಜಾಣ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೧೯. ಮಾತಿನಿಂ ನಗೆ-ನುಡಿಯು । ಮಾತಿನಿಂ ಹಗೆ ಕೊಲೆಯು ।
ಮಾತಿನಿಂ ಸರ್ವ ಸಂಪದವು ಲೋಕಕ್ಕೆ ।
ಮಾತೆ ಮಾಣಿಕವು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೨೦. ಮಾತು ಬಲ್ಲಾತಂಗೆ । ಯಾತವದು ಸುರಿದಂತೆ ।
ಮಾತಾಡಲರಿಯದಾತಂಗೆ ಬರಿ ಯಾತ ।
ನೇತಾಡಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೨೧. ಮಾತು ಬಲ್ಲಹ ತಾನು । ಸೋತುಹೋಹುದ ಲೇಸು ।
ಮಾತಿಂಗೆ ಮಾತು ಮಥಿಸಲ್ಕೆ ವಿಧಿ ಬಂದು ।
ಆತುಕೊಂಡಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೨೨. ರಸಿಕನಾಡಿದ ಮಾತು । ಶಶಿಯುದಿಸಿ ಬಂದಂತೆ ।
ರಸಿಕನಲ್ಲದನ ಬರಿಮಾತು ಕಿವಿಯೊಳ್ಕೂರ್ದಸಿಯು
ಬಡಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೨೩. ಹೊತ್ತಿಗೊದಗಿದೆ ಮಾತು ಸತ್ತವನು ಎದ್ದಂತೆ ।
ಹೊತ್ತಾಗಿ ನುಡಿದ ಮಾತು ಕೈಜಾರಿದಾ ।
ಮುತ್ತಿನಂತಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೨೪. ಕಾದ ಕಬ್ಬುನವು ತಾ । ಹೊಯ್ದೊಡನೆ ಕೂಡುವದು ।
ಹೋದಲ್ಲಿ ಮಾತು ಮರೆದರಾ ಕಬ್ಬುನವು ।
ಕಾದಾರಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೨೫. ಮಾತು ಬಲ್ಲಾತಂಗೆ । ಮಾತೊಂದು ಮಾಣಿಕವು ।
ಮಾತ ತಾನರಿಯದ ಅಧಮಗೆ ಮಾಣಿಕವು ।
ತೂತು ಬಿದ್ದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೨೬. ಮಾತು ಮಾಣಿಕ ಮುತ್ತು ।
ಮಾತೆ ತಾ ಸದನವು । ಮಾತಾಡಿದಂತೆ
ನಡೆದಾತ ಜಗವನ್ನು ಕೂತಲ್ಲಿ ಆಳ್ವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೨೭. ಮಾತಿಂಗೆ ಮಾತುಗಳು । ಓತು ಸಾಸಿರವುಂಟು ।
ಮಾತಾಡಿದಂತೆ ನಡೆದರಾ ಕೈಲಾಸ ।
ಕಾತನೇ ಒಡೆಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಬೇಸಾಯ

೧೧೨೮. ಕೋಟಿ ವಿದ್ಯೆಗಳಲ್ಲಿ । ಮೇಟಿ ವಿದ್ಯೆಯೇ ಮೇಲು ।
ಮೇಟಿಯಿಂ ರಾಟಿ ನಡೆದುದಲ್ಲದೆ ದೇಶ ।
ದಾಟವೇ ಕೆಡಕು । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೨೯. ಎತ್ತೆಮ್ಮೆ ಹೂಡುವದು । ಉತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹರಗುವದು ।
ಬಿತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹರಗಿ, ಕಳೆತೆಗೆದರಾ ಬೆಳೆಯು ।
ಎತ್ತುಗೈಯುದ್ದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೩೦. ಉತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹರಗದಲೆ । ಬಿತ್ತೊಮ್ಮೆ ನೋಡದಲೆ
ಹೊತ್ತೇರಿ ಹೊಲಕೆ ಹೋಗಿಹರೆ ಅವ ತನ್ನ ।
ನೆತ್ತರವ ಸುಡುವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೩೧. ನಲ್ಲೆತ್ತು ಬಂಡಿ ಬಲ । ವಿಲ್ಲದಾ ಆರಂಭ ।
ಕಲ್ಲು ಕಳೆಗಳನು ಬಿಟ್ಟವನು ಹೊಲದೊಳಗೆ ।
ಹುಲ್ಲನೇ ಬೆಳೆವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೩೨. ಹರಗದ ಎತ್ತಾಗಿ । ಬರಡದ ಹಯನಾಗಿ ।
ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುವಾ ಮಗನಾಗಿ ಹೊಲದಲ್ಲಿ ।
ಕರಡವೇ ಬೆಳಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೩೩. ದಂಡು ಇಲ್ಲದ ಅರಸು । ಕುಂಡವಿಲ್ಲದ ಹೋಮ ।
ಬಂಡಿಯಿಲ್ಲದನ ಬೇಸಾಯ ತಲೆಹೋದ ।
ಮುಡದಂತಿಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೩೪. ಹದ ಬೆದೆಯಲಾರಂಭ । ಕದನಲಿ ಕೂರಂಬ ।
ನದಿ ಹಾಯುವಲಿ ಹರಗೋಲ ಮರೆತು ।
ವಿಧಿಯ ಬೈದರೇನು ಫಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೩೫. ಬೆಕ್ಕು ಮನೆಯೊಳು ಲೇಸು । ಮುಕ್ಕು ಕಲ್ಲಿಗೆ ಲೇಸು ।
ನಕ್ಕು ನಗಿಸುವಾ ನುಡಿಲೇಸು ಊರಿಂಗೆ ।
ಒಕ್ಕಲಿಗ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೩೬. ತರುಕರವು ಇರದೂರು । ನರಕಭಾಜನಮಕ್ಕು ।
ತರುಕರುಂಟಾದರುಣಲುಂಟು, ಜಗವೆಲ್ಲ ।
ತರುಕರವೇ ದೈವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಬಡತನ

೧೧೩೭. ತುಂಬಿದಾ ಕೆರೆ ಭಾವಿ । ತುಂಬಿದಂತಿರುವದೇ ।
ನಂಬಿರಲು ಬೇಡ ಲಕ್ಶ್ಮಿಯನು ಬಡತನವು ।
ಬೆಂಬಿಡದೆ ಬಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೩೮. ಶೀತದಲ್ಲಿ ಹಿಮ ಹೊಲ್ಲ । ಕೀತಿರುವ ವ್ರಣ ಹೊಲ್ಲ ।
ಪಾತಕನ ನೆರೆಯಲಿರ ಹೊಲ್ಲ, ಬಡವ ತಾ ।
ಕೂತಿರಲು ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೩೯. ಆಡಿಗಡಿಕೆಯ ಹೊಲ್ಲ । ಗೋಡೆ ಬಿರುಕಲು ಹೊಲ್ಲ ।
ಒಡಕಿನಾ ಮನೆಯೊಳಿರ ಹೊಲ್ಲ ಬಡವಂಗೆ ।
ಸಿಡುಕು ತಾ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೪೦. ಆಡಿಗಟ್ಟಣವೇಕೆ । ಬೋಡಂಗೆ ಕಬ್ಬೇಕೆ ।
ಕೋಡಗನ ಕೈಯ ಬಳೆಯೇಕೆ ಬಡವಂಗೆ ।
ನಾಡಮಾತೇಕೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೪೧. ಆಡಿ ಅಳುಕಲು ಹೊಲ್ಲ । ಕೂಡಿ ತಪ್ಪಲು ಹೊಲ್ಲ ।
ಕಾಡುವಾ ನೆಂಟ ಬರಹೊಲ್ಲ, ಧನಹೀನ ।
ನಾಡುವದೆ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೪೨. ಕಳ್ಳಿ ನಾರಿಗೆ ಹೊಲ್ಲ । ಮುಳ್ಳು ಕಾಲಿಗೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ಕೊಳ್ಳಿ ಬೆಳಕಿನೊಳು ಉಣಹೊಲ್ಲ, ಬಡವ ತಾ ।
ಸುಳ್ಳಾಡ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೪೩. ಉದ್ದು ಮದ್ದಿಗೆ ಹೊಲ್ಲ । ನಿದ್ದೆ ಯೋಗಿಗೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ಬಿದ್ದಿರಲು ಹೊಲ್ಲ ಉದ್ಯೋಗಿ ಬಡವಂಗೆ ।
ಗುದ್ದಾಟ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೪೪. ಸಾಲ ಬಡವಗೆ ಹೊಲ್ಲ । ಸೋಲು ಜೂಜಿಗೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ಬಾಲರು ಬೆನ್ನಲಿರ ಹೊಲ್ಲ ಬಡವಂಗೆ ।
ಓಲಗವೇ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೪೫. ಬಡವ ಬಟ್ಟೆಯ ಹೋಗ । ಲೊಡನೆ ಸಂಗಡಿಗೇಕೆ ?
ಬಡತನವು ಎಂಬ ಹುಲಿಗೂಡಿ ಬರುವಾಗ ।
ನುಡಿಸುವವರಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೪೬. ಸಾಲವನು ತರುವಾಗ । ಹಾಲು ಬೋನುಂಡಂತೆ ।
ಸಾಲಿಗನು ಬಂದು ಕೇಳಿದರೆ
ಕುಂಡಿಗೆ ಚೇಳು ಕಡಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೪೭. ಸಾಲವನು ತರುವಾಗ । ಹಾಲು - ಹಣ್ಣುಂಬಂತೆ ।
ಸಾಲಿಗನು ಬಂದು ಎಳೆದಾಗ ಕಿಬ್ಬದಿಯ ।
ಕೀಲು ಮುರಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೪೮. ನೂರು ಹಣ ಕೊಡುವನಕ । ಮೀರಿ ವಿನಯದಲಿಪ್ಪ ।
ನೂರರೋಳ್ಮೂರ ಕೇಳಿದರೆ ಸಾಲಿಗನು ।
ತೂರುಣನು ಮಣ್ಣು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೪೯. ಕೊಂಬುವನು ಸಾಲವನು । ಉಂಬುವನು ಲೇಸಾಗಿ ।
ಬೆಂಬಲವ ಪಿಡಿದು - ಬಂದರಾದೇಗುಲದ ।
ಕಂಬದಂತಿಹನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೫೦. ಬೋರಾಡಿ ಸಾಲವನು । ಹಾರ್‍ಆಡಿ ಒಯ್ಯುವನು ।
ಈರಾಡಿ ಬಂದು ಕೇಳಿದರೆ ಸಾಲಿಗನು ।
ಚೀರಾಡಿ ಕೊಡುವನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಸಾಲಿಗನು ಸಾಲವನ್ನು ಎಂದು ಕೊಡುವನು?

೧೧೫೧. ಬೆಂಡಿರದೆ ಮುಳುಗಿದರೂ । ಗುಂಡೆದ್ದು ತೇಲಿದರೂ ।
ಬಂಡಿಯ ನೊಗವು ಚಿಗಿತರೂ ಸಾಲಿಗನು ।
ಕೊಂಡದ್ದು ಕೊಡನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಸಾಲದ ಹಣವನ್ನು ಮುಳುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಸತ್ತವನ ಗತಿಯೇನು ?

೧೧೫೨. ಇತ್ತುದನು ಈಯದನ । ಮೃತ್ಯುವೊಯ್ಯುದೆ ಬಿಡದು
ಹತ್ತಿರ್ದ ಲಕ್ಷ್ಮಿ, ತೊಲಗಿ ಹುಟ್ಟುವನವನ ।
ತೊತ್ತಾಗಿ ಮುಂದೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೫೩. ಕಡತಂದೆನಲ್ಲದೇ । ಹಿಡಿ ಕಳವ ಕದ್ದೆನೇ ।
ತಡವಲುರೆ ಬೈದು ತೆಗೆದಾನು ಸಾಲಿಗನು ।
ನಡುವೆ ಜಗಳವನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೫೪. ಇದ್ದೂರ ಸಾಲ ಹೇ । ಗಿದ್ದರೂ ಕೊಳಬೇಡ ।
ಇದ್ದುದವನು ಸೆಳೆದು ಸಾಲಕೊಟ್ಟವನೊದ್ದು ।
ಗಿದ್ದು ಕೇಳುವನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೫೫. ಬೇರೂರ ಸಾಲವನು । ನೂರನಾದರೂ ಕೊಳ್ಳು ।
ನೂರಾರು ವರ್ಷಕವ ಬಂದ ದಾರಿಯಲಿ ।
ಸಾರಿ ಹೋಗುವನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೫೬. ಗಡ್ಡವಿಲ್ಲದ ಮೋರೆ । ದುಡ್ಡು ಇಲ್ಲದ ಚೀಲ ।
ಬಡ್ಡಿಯಾ ಸಾಲ ತೆರುವವನ ಬಾಳುವೆಯು ।
ಅಡ್ಡಕ್ಕು ಬೇಡ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೫೭. ಉದ್ದರಿಯ ಕೊಟ್ಟಣ್ಣ । ಹದ್ದಾದ ಹಾವಾದ ।
ಎದ್ದೆದ್ದು ಬರುವ ನಾಯಾದ,
ಮೈಲಾರ ಗೊಗ್ಗಯ್ಯನಾದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೫೮. ನಂಬಿಗೆಯ ಉಳ್ಳನಕ । ಕೊಂಬುವದು ಸಾಲವನು ।
ನಂಬಿಗೆಯ ಕೆಟ್ಟ ಬಳಿಕ ಬೆಂದಾವಿಗೆಯ ।
ಕುಂಭದಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೫೯. ಹಾಲು ಬೋನವು ಲೇಸು । ಮಾಲೆ ಕೊರಳಿಗೆ ಲೇಸು ।
ಸಾಲವಿಲ್ಲದವನ ಮನೆ ಲೇಸು । ಬಾಲರ
ಲೀಲೆ ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಅಕ್ಕಸಾಲಿಗ

೧೧೬೦. ಅಕ್ಕಸಾಲಿಗನೂರಿ । ಗೊಕ್ಕಲೆಂದೆನಬೇಡ ।
ಬೆಕ್ಕು ಬಂದಿಲಿಯ ಹಿಡಿದಂತೆ ಊರಿಗವ ।
ರಕ್ಕಸನು ತಾನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೬೧. ಹಣವಿಗೊಂದು ರವಿ । ಪ್ಪಣಕೊಂದು ಬೇಳೆಯನು ।
ತ್ರಿಣಯನಾ ಮುಕುಟವಾದರಾ ಅಕ್ಕಸಾಲೆ ।
ಟೊನೆಯದೇ ಬಿಡನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೬೨. ಕಡುಗಾಸಿ ಚಿಮ್ಮಾಡಿ । ಕುಡಿಮಗುಚಿ ಕತ್ತರಿಸಿ ।
ಪುಡೆವೆಡೆಗಳೊಳಗೆ ಸಿಡಿಸಿದನು ಸಂವಳಿಸಿ ।
ಪಡೆದ ಪ್ರತಿವೆರಸಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೬೩. ನೆವದೊಳೆಡೆಯಾಡಿಸುತ । ತವೆ ಸಖನ ನುಡಿಯಿಸುತ ।
ಕವಿದಿರಲು ಬಗೆದೆ ಚಿನ್ನವ ಪ್ರತಿವೆರಸಿ ।
ತವಕದಲಿ ತೆಗೆವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೬೪. ಬೂದಿಯೊಳು ಹುದುಗಿಸುತ । ವೇಧಿಸುತ ಮರೆಮಾಡಿ ।
ಕಾದಿರ್ದ ಚಿನ್ನದೊಳು ಬೆರಸಿ ಒರೆಹಚ್ಚಿ ।
ಊದುತಲಿ ಟೊಣೆವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೬೫. ತೆಗೆದತ್ತಿಳೀಯುವದು । ಮಿಗಿಲೆತ್ತರೇರಿಹುದು ।
ಬಗೆಯ ರಸತುಂಬಬಹು ಸಂಚದ ತ್ರಾಸ ।
ನಗೆಹಲೇ ಬೇಡ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೬೬. ಅಕ್ಕಸಾಲೆಯ ಮಗನು । ಚಿಕ್ಕನೆಂದೆನಬೇಡ ।
ಚಿಕ್ಕಟವು ಮಯ ಕಡಿವಮ್ತೆ ಚಿಮ್ಮಟವ ।
ನಿಕ್ಕುತಲೆ ಕಳುವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೬೭. ಸಂಚಕವನೀಯದಲೆ । ಲಂಚಕರ ಹೊಗಿಸದಲೆ ।
ಅಂಚಿತವನೊದರಿ ಕಳುಹಿರೆ ಅಕ್ಕಸಾಲೆ ।
ವಂಚಿಸಲಿಕರಿಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಬಡಿಗ

೧೧೬೮. ಅಡ್ಡಬದ್ದಿಯು ಹೊಲ್ಲ। ಗಿಡ್ಡ ಬಾಗಿಲು ಹೊಲ್ಲ ।
ಹೆಡ್ಡರೊಡನಾಟ ಕೆರೆಹೊಲ್ಲ ಬಡಿಗ ತಾ।
ರೊಡ್ಡನಿರ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಬಣಜಿಗ

೧೧೬೯. ಹಣತೆ ಭತ್ತವು ಅಲ್ಲ । ಅಣಬೆ ಸತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲ ।
ಕಣಕದಾ ಕಲ್ಲು ಮಣಿಯಲ್ಲ ಬಣಜಿಗನು ।
ಗುಣವಂತನಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೭೦. ಎಳ್ಳು ಗಾಣಿಗಬಲ್ಲ । ಸುಳ್ಳು ಶಿಂಪಿಗ ಬಲ್ಲ ।
ಕಳ್ಳರನು ಬಲ್ಲ ತಳವಾರ ಬಣಜಿಗನು ।
ಎಲ್ಲವನು ಬಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಜಾಲಗಾರ

೧೧೭೧. ಸಾಲಿಗನಲಿ ಮೇಣಕ್ಕ । ಸಾಲೆಯಲಿ ನಂಬಿಕೆಯು ।
ಜಾಲಗಾರನ ದಯೆ ಧರ್ಮ ಮುನ್ನಾವ ।
ಕಾಲಕ್ಕೂ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಪಂಚಾಳ

೧೧೭೨.ಪಮಚಾಳಯ್ವರುಂ । ವಂಚನೆಗೆ ಗುರುಗಳೇ ।
ಕಿಂಚಿತ್ತು ನಂಬಿ ಕೆಡಬೇಡ , ತಿಗುಣಿಯಾ
ಮಂಚದಂತಿಹರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೭೩. ಕಳ್ಳನೂ ಒಳ್ಳಿದನು । ಎಲ್ಲ ಜಾತಿಯೊಳಿಹರು ।
ಕಳ್ಳನೊಂದೆಡೆಗೆ ಉಪಕಾರಿ, ಪಂಚಾಳ ।
ನೆಲ್ಲರಲಿ ಕಳ್ಳ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಹಣಗಾರ

೧೧೭೪. ಮಠಪತಿಗೆ ಕೊರಗಿಲ್ಲ । ಕಟುಕಂಗೆ ಮರುಗಿಲ್ಲ ।
ಪಟವೆಂಬುದಕ್ಕೆ ನೆರಳಿಲ್ಲ ಹಟಗಾರ ।
ಕಟಿಲನೆಂದರಿಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಹೇಡಿ

೧೧೭೫. ಹೆಂಡತಿಗೆ ಅಂಜಿವಾ । ಗಂಡನನು ಏನೆಂಬೆ ।
ಹಿಂಡು ಕೋಳಿಗಳು ಮುರಿತಿಂಬ ನರಿ, ನಾಯ ।
ಕಂಡೋಡಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಗಾಜುಗಾರ

೧೧೭೬. ಉಣ್ಣದಲೆ ಉರಿಯುವರು । ಮಣ್ಣಿನಲಿ ಮೆರೆಯುವರು ।
ಗಾಜೊಂದು ಲೋಹದೊಳಗಲ್ಲ ಅಂಬಲಿಯು ।
ಭೋಜನದೊಳಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೭೭. ಅಜನನೊಕ್ಕಲು ಅಲ್ಲ । ಹೂಜೆ ಭಾಂಡಿಯೊಳಲ್ಲ ।
ಗಾಜೊಂದು ಲೋಹದೊಳಗಲ್ಲ ಅಂಬಲಿಯು ।
ಭೋಜನದೊಳಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಗಾಣಿಗ

೧೧೭೮. ಗಾಣಿಗನ ಒಡನಾಟ । ಕೋಣನಾ ಬೇಸಾಯ ।
ಕ್ಷೀಣಿಸುವ ಕುತ್ತ-ಸಮರ, ಕ್ಷಾಮಗಳಿಂದ ।
ಪ್ರಾಣವೇಗಾಸಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೭೯. ಗಾಣಿಗನು ಈಶ್ವರನ । ಕಾಣನೆಂಬುದು ಸಹಜ ।
ಏಣಾಂಕಧರನು ಧರೆಗಿಳಿಯಲವನಿಂದ ।
ಗಾಣವಾಡಿಸುವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಜಾಡ

೧೧೮೦. ಬೇಡಂಗೆ ಶುಚಿಯಿಲ್ಲ । ಬೋಡಂಗೆ ರುಚಿಯಿಲ್ಲ ।
ಕೂಡಿಲ್ಲದಂಗೆ ಸುತರಿಲ್ಲ ಜಾಡತಾ ।
ಮೂಢಾತ್ಮನಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೮೧. ಅಗ್ಗ ಬಡವಗೆ ಲೇಸು । ಬುಗ್ಗೆಯಗಸಗೆ ಲೇಸು ।
ತಗ್ಗಿನಾ ಗದ್ದೆ ಉಳಲೇಸು ಜೇಡಂಗೆ ।
ಮಗ್ಗ ಲೇಸೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಬೇಡ

೧೧೮೨. ಬೇಡಗಡವಿಯ ಚಿಂತೆ । ಆಡಿಂಗೆ ಮಳೆ ಚಿಂತೆ ।
ನೋಡುವಾ ಚಿಂತೆ ಕಂಗಳಿಗೆ ಹೆಳವಂಗೆ ।
ದ್ದಾಡುವ ಚಿಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೮೩. ಆಡಿ ಮರಗಲು ಹೊಲ್ಲ । ಕೂಡಿ ಕಾದಲು ಹೊಲ್ಲ ।
ಬೇಡನಾ ನಂಟು ತರವಲ್ಲ ಅವನ ಕುರಿ ।
ತಾಡುವದೆ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೮೪. ಬೇಡನೊಳ್ಳಿದನೆಂದು । ಆಡದಿರು ಸಭೆಯೊಳಗೆ ।
ಬೇಡಬೇಡಿದನು ಕೊಡದಿರಲು ಬಯ್ಗಿಂಗೆ ।
ಗೋಡೆಯನು ಒಡೆವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೮೫. ಬೇಡನಾ ಕೆಳೆಯಿಂದ । ಕೇಡು ತಪ್ಪಬಹುದೇ ।
ನೋಡಿ ನಂಬಿದರೆ ಕಡೆಗವನು ಕೇಡನ್ನು ।
ಮಾಡದಲೆ ಬಿಡನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೮೬. ಗಾಡವಿಲ್ಲದ ಬಿಲ್ಲು । ಕೋಡಿಯಿಲ್ಲದ ಕೆರೆಯು ।
ಬೇಡಂಗೆ ಮಾಡಿದುಪಕಾರ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ।
ಕೇಡು ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಬೆಸ್ತ (ಮೀನಬಲೆಗಾರ)

೧೧೮೭. ಕಿರಿಮೀನು ಹಿರಿಮೀನು । ಕೊರೆ ತರೆದು ತಿಂಬಾತ
ಗಿರುವವನು ಒಬ್ಬ ಮಗಸಾಯ ನೋವಿನಾ ।
ತೆರನ ತಾನರಿವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಕಟಕ

೧೧೮೮. ಕೋಳಿಗಳ ಹಂದಿಗಳ । ಮೇಳದಲಿ ತಾ ಸಾಕಿ ।
ಏಳುತಲೆ ಕರೆದು ಬಡಿತಿಂದ ಪಾಪಿಗಳ ।
ಬಾಳೆಲ್ಲ ನರಕ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಡೊಂಬ

೧೧೮೯. ಕತ್ತೆಂಗ ಕೋಡಿಲ್ಲ । ತೊತ್ತಿಗಂ ಗುಣವಿಲ್ಲ ।
ಹತ್ತಿಯಾ ಹೊಲಕ ಗಿಳಿಯಿಲ್ಲ ಡೊಂಬನಿಗೆ ।
ವೃತ್ತಿಯೇ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಸುಂಕಿಗ

೧೧೯೦. ಸುಂಕದ ಅಣ್ಣಗಳಾ । ಬಿಂಕವನು ಏನೆಂಬೆ ।
ಸುಂಕಕ್ಕೆ ಸಟಿಯ ನೆರೆಮಾಡಿ, ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಟೊಂಕ
ಮುರಿದಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೯೧. ಸೀತೆಯಿಂ ಹೆಣ್ಣಿಲ್ಲ । ಸೂತನಿಂದಾಳಿಲ್ಲ ।
ಮಾತಿನಲಿ ಸೋತಗಿದಿರಿಲ್ಲ ಶೂದ್ರಂಗೆ ।
ಭೀತಿಯೇ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೯೨. ಗಡಿಯ ನಾಡಿನ ಸುಂಕ । ತಡೆಯಲಂಬಿಗೆ ಕೂಲಿ ।
ಮುಡಿಯಂಬಂತೆ, ಒಳಲಂಚ, ಇವು ನಾಲ್ಕು ।
ಅಡಿಯಿಟ್ಟದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಕೊಂಡೆಯ (ಚಾಡಿಕೋರ, ಗೂಢಚಾರಿ )

೧೧೯೩. ಭಂಡಿಯಾ ನಡೆಚಂದ । ಮಿಂಡಿಯಾ ನುಡಿ ಚಂದ ।
ಕೊಂಡಿಯನು ಚಂದ ಅರಸಿಂಗೆ ಜಾರೆಗಂ ।
ಮಿಂಡನೇ ಚಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೯೪. ಭಂಡಿಯಚ್ಚಿಗೆ ಭಾರ । ಮಿಂಡೆ ಮುದುಕಗೆ ಭಾರ ।
ಗುಂಡುಗಳು ಭಾರ ಭೈತ್ರಕ್ಕೆ ಲೋಕಕ್ಕೆ ।
ಕೊಂಡೆಯನೆ ಭಾರ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೯೫. ಜೋಳವಾಳಿಯು ಹೊಲ್ಲ ಕೀಳಿನೊಳ ಇರಹೊಲ್ಲ ।
ಹೇಳದೌತನಕ್ಕೆ ಬರಹೊಲ್ಲ ಕೊಂಡೆಯನ ।
ಗಾಳಿಯೇ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೯೬. ನೆಗ್ಗಿ ಲಾನೆಗೆ ಹೊಲ್ಲ । ಸಿಗ್ಗು ಸೂಳೆಗೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ಸುಗ್ಗಿಯಾ ಮೇಲೆ ಮಳೆಹೊಲ್ಲ , ಕೊಂಡೆಯನ ।
ಕಿಗ್ಗಳವೆ ಹೊಲ್ಲ । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೧೯೭. ತೊತ್ತಿನಲಿ ಗುಣವಿಲ್ಲ । ಕತ್ತೆಗಂ ಕೋಡಿಲ್ಲ ಬತ್ತಲಿದ್ದವಗೆ
ಭಯವಿಲ್ಲ ಕೊಂಡೆಯರೊಳು ।
ತ್ತಮರೆ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಕುಂಟಲಗಿತ್ತಿ

೧೧೯೮. ಹನುಮಂತನಿಂ ಲಂಕೆ । ಫಲ್ಗುಣನಿಂದ ಜಾಂಡವನ ।
ತ್ರಿನಯನಿಂ ತ್ರಿಪುರ ಕೆಟ್ಟಂತೆ ಜಗವು ಕುಂ ।
ಟಿಣಿಯಿಂದ ಕೆಡಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಬಡವ

೧೧೯೯. ಬಡವನೊಂದೊಳು ನುಡಿಯ ನುಡಿದಿಹರೆ ನಿಲ್ಲದದು ।
ಕೊಡೆಯನೆಳಲಾತ ನುಡಿದಿಹರೆ ನಾಯಕನ ।
ನುಡಿಯಂಬರೆಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೦೦. ಹುಣಿಸೆಯಿಂ ನೊರೆಹಾಲು । ಗಣಿಕೆಯಿಂ ಹಿರೆಯತನ
ಮೇಣಿಸಿನಿಂ ಕದಳೆ ಕೆಡುವಂತೆ ಬಡವ ತಾ ।
ಸೆಣಸಿನಿಂ ಕೆಡಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೦೧. ಸಾಲ ಬಡವಂಗೆ ಹೊಲ್ಲ । ನಾಲಗೆಗೆ ಹುಸಿ ಹೊಲ್ಲ ।
ಹಾಲಿನಾ ಕೊಡಕೆ ಹುಳಿಹೊಲ್ಲ ಕಾಲಿಗಂ ।
ಕೋಲಿ ಹೊಲ್ಲೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಜ್ಞಾನೋಕ್ತಿ

೧೨೦೨. ಮುರಿದ ಹೊಂಬೆಸೆಯವಡೆ । ಕಿರಿದೊಂದು ರಜ ಬೇಕು ।
ಮುರಿದ ಕಾರ್ಯವನು ಬೆಸೆಯುವಡೆ ಮತ್ತೊಂದ ।
ನರಿಯದವರು ಬೇಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೦೩. ಅರಿತವರ ಮುಂದೆ ತ । ನ್ನರಿವನ್ನು ಮೆರೆಯುವದು ।
ಅರಿಯದನ ಮುಂದೆ ಮೆರೆದರಾ ಹೊನ್ನೆಂಬ ।
ತೊರೆಯ ಲೆಚ್ಚಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೦೪. ಜ್ಞಾನಿಯಜ್ಞಾನೆಂದು । ಹೀನ ಜರಿದರೇನು ।
ಶ್ವಾನ ತಾ ಬೊಗಳುತಿರಲಾನೆಯದನೊಂದು ।
ಗಾನವೆಂದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೦೫. ಸಪ್ಪನ್ನ ಉಣಹೊಲ್ಲ । ಮುಪ್ಪು ಬಡವಗೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ತಪ್ಪಿನಲಿಸಿಲುಕಿ ಇರಹೊಲ್ಲ, ಜಾರೆಯನು
ಅಪ್ಪುವದೆ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೦೬. ಕೋಡಗನ ಒಡನಾಟ । ಕೇಡಕ್ಕು ಸಂಸಾರ ।
ಕಾದಾಡಿ ಕೆಂಪು ಮಾಣಿಕವ ಕಲ್ಲೆಂದು ।
ಈಡಾಡಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೦೭. ಬಗೆಬಗೆಯ ಭೋಗವಿರೆ । ನಗುತಿಹರು ಸತಿ ಸುತರು ।
ನಗೆ ಹೋಗಿ ಹೋಗೆಯು ಬರಲವರು, ಅಡವಿಯಲಿ ।
ಒಗೆದು ಬರುತಿಹರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೦೮. ಕಟ್ಟಾಳು ತಾನಾಗಿ । ಬಟ್ಟೆಯಲಿ ನೆರವೇಕೆ ?
ಸೆಟ್ಟಿಗಂ ತೊದಲು ನುಡಿಯೇಕೆ ? ಬಲ್ಲಿದಗೆ \
ನಿಷ್ಠುರವದೇಕೆ ? ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೦೯. ಸುಟ್ಟೊಲೆಯು ಬಿಡದೆ ತಾ । ನಟ್ಟ ಮೇಲುರಿದಂತೆ ।
ಕೊಟ್ಟಮೇಲುರಿವ ನಳಿಯನೆಂಬೀ ಮಾತು ।
ಕಟ್ಟಿ ಇಟ್ಟಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೧೦. ಅತಿಯಾಶೆ ಮಾಡುವನು । ಗತಿಗೇಡಿಯಾಗುವನು
ಅತಿಯಾಶೆಯಿಂದ ಮತಿ ಕೆಡಗು ರತಿಯಿಂದ ।
ಸತಿ-ಸುತರು ಕೆಡಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೧೧. ಅತ್ತೆ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪು । ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಡಗಿಹುದು ।
ತೊತ್ತದನು ಮಾಡಿದಾಕ್ಷಣದಿ ಸುತ್ತಲುಂ ।
ಗೊತ್ತಿಹುದು ನೋಡ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೧೨. ಅರಿಯೆನೆಂಬುವದೊಂದು । ಅರಸು ಕೆಲಸವು ಕಾಣೋ ।
ಅರಿದೆನೆಂದಿಹನು ದೊರೆಗಳಾ ಆಳೆಂದು ।
ಮರೆಯಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೧೩. ಅಲ್ಲಪ್ಪನೂರಲ್ಲಿ । ಬಲ್ಲಪ್ಪನಲ್ಲಪ್ಪ ।
ಬಲ್ಲಪ್ಪನಿಪ್ಪ ಊರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಪ್ಪ ।
ಬಲ್ಲಪ್ಪನಪ್ಪ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೧೪. ವ್ಯಸನ ದೇಹ । ಮಸಣವನು ಕಾಣುವದು ।
ವ್ಯಸನವನು ಬಿಟ್ಟು, ಹಸನಾಗಿ ದುಡಿದರೆ ।
ಅಶನ - ವಸನಗಳು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೧೫. ಎಲ್ಲವರು ಬಯ್ದರೂ । ಕಲ್ಲು ಕೊಂಡೊಗೆದರೂ ।
ಅಲ್ಲದಾ ಮಾತು ನುಡಿದರೂ ಶಿವನಲ್ಲಿ ।
ತಲ್ಲಣಿಸು ಬೇಡ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೧೬. ಎಲ್ಲ ಬಲ್ಲವರಿಲ್ಲ । ಬಲ್ಲವರು ಬಹಳಿಲ್ಲ ।
ಬಲ್ಲಿದರು ಇದ್ದು ಬಲವಿಲ್ಲ, ಸಾಹಿತ್ಯ ।
ವೆಲ್ಲವರಿಗಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೧೭. ಉರಗನಾ ಮುಖದಲ್ಲಿ । ಇರುತಿಪ್ಪ ಕಪ್ಪೆ ತಾ ।
ನೆರಗುವಾ ನೊಣಕೆ, ಹರಿದಂತೆ ಸಂಸಾರ ।
ದಿರವು ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೧೮. ಮುಟ್ಟಿದೆಡರಿಗೆ ಅಭಯ । ಕೊಟ್ಟಾತ ದಾತಾರ ।
ಕೆಟ್ಟ ಕಾರ್ಯವನು ತಿದ್ದಿದರೆ ಅವನೊಂದು ।
ನೆಟ್ಟನೆಯ ದೈವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೧೯. ಸಿದ್ಧರಿಗೆ ಯೋಗವನು । ಬುದ್ಧಿವಂತಗೆ ಮತಿಯ ।
ಬಿದ್ದ ಅಡಿವಿಯಾ ಕಿಚ್ಚನಂ, ಮುಳ್ಳು ಮೊಳೆ ।
ತಿದ್ದುವವರಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೨೦. ಆಡದಲೆ ಮಾಡುವನು । ರೂಢಿಯೊಳಗುತ್ತಮನು ।
ಆಡಿ ಮಾಡುವನು ಮಧ್ಯಮನು । ಅಧಮ ತಾ ।
ನಾಡಿ ಮಾಡದವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಚತುರೋಕ್ತಿ

೧೨೨೧. ಆಶೆಯಿಲ್ಲನ ದೋಸೆ । ಮೀಸೆ ಇಲ್ಲದ ಮೋರೆ ।
ಬಾಸಿಂಗ ಹರಿದ ಮದುವೆಯು ಇವು ಮೂರೂ
ಹೇಸಿ ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೨೨. ನಟ್ಟಡವಿಯಾ ಮಳೆಯು । ದುಷ್ಟರಾ ಗೆಳೆತನವು ।
ಕಪ್ಪೆಯಾದವಳ ತಲೆಬೇನೆ ಇವು ಮೂರು
ಕೆಟ್ಟರೇ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೨೩. ಪುಷ್ಪ ವಿಲ್ಲದ ಪೂಜೆ । ಅಶ್ವವಿಲ್ಲದ ಅರಸು ।
ಒಪ್ಪಲೊಲ್ಲವಳ ನಗೆನುಡಿಯು ಇವು ಮೂರು ।
ಚಪ್ಪೆ ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೨೪. ಅಚ್ಚು ಇಲ್ಲದ ಭಂಡಿ । ಮೆಚ್ಚು ಇಲ್ಲದ ದೊರೆಯು ।
ರಚ್ಚೆಯಲಿ ಇಹನ ಕಿವಿಮಾತು ಎಂದಿಗೂ ।
ನೆಚ್ಚಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೨೫. ಒಕ್ಕಲಿಲ್ಲದ ಊರು । ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲದ ಮನೆಯು ।
ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದವನ ಬೇಹಾರ ಇವು ಮೂರು ।
ದು:ಖ ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೨೬. ಒಕ್ಕಲಿಕ ನೋದಲ್ಲ । ಬೆಕ್ಕು ಹೆಬ್ಬುಲಿಯಲ್ಲ ।
ಎಕ್ಕಿಯಾ ಗಿಡವು ಬನವೆಲ್ಲ ಇವು ಮೂರು ।
ಲೆಕ್ಕದೊಳಗೆಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೨೭. ಕತ್ತೆಯೇರಲು ಹೊಲ್ಲ । ತೊತ್ತು ಸಂಗವು ಹೊಲ್ಲ ।
ಬತ್ತಲೆಯ ಜಲವ ಹೊಗಹೊಲ್ಲ ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ।
ಅತ್ಯಂತ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೨೮. ಉಪ್ಪಿಲ್ಲದೂಟ ಕ । ಣ್ಣೊಪ್ಪವಿಲ್ಲದ ನಾರಿ ।
ತೊಪ್ಪಲಾ ನೀರ ಕೊನೆಗಬ್ಬು
ಇವು ನಾಲ್ಕು ಸಪ್ಪೆ ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೨೯. ಸುಂಲಿಗನು, ಹುಲಿ, ಹಾವು । ಬಿಂಕದಾ ಬೆಲೆವೆಣ್ಣು ।
ಕಂಕಿಯೂ ಸುಂಕ - ನಸುಗುನ್ನಿ ಇವು ಏಳು ।
ಸೊಂಕಿದರೆ ಬಿಡವು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೩೦. ಬೆಂಕಿಯಲಿ ದಯೆಯಿಲ್ಲ । ಮಂಕನಲಿ ಮತಿಯಿಲ್ಲ ।
ಶಂಖಧ್ವನಿಗೆ ಪ್ರತಿಯಿಲ್ಲ ಸ್ವರ್ಗದಿ ।
ಸುಂಕದೇ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೩೨. ಮಗಳ ಮಕ್ಕಳು ಹೊಲ್ಲ । ಹಗೆಯವರಗೆಣೆ ಹೊಲ್ಲ ।
ಜಗಳಾಡುವಳ ನೆರೆ ಹೊಲ್ಲ ಮೂಗಿಂಗೆ ।
ನೆಗಡಿಯೇ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೩೩. ಹಾಸು ಇಲ್ಲದ ನಿದ್ರೆ । ಪೂಸು ಇಲ್ಲದ ಮೀಹ ।
ಭಾಷೆಯರಿಯದಳ ಗೆಳೆತನವು ಮೋಟಕ್ಕೆ ।
ಬೀಸಿ ಕರದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೩೪. ಅಬ್ಬೆಗರೆಷಣವೇಕೆ ? ಕಬ್ಬೇಕೆ ಬೋಡಂಗೆ ।
ನಿಬ್ಬಣವು ಏಕೆ ಕುರುಡಂಗೆ ವನದೊಳಗೆ ।
ಹೆಬ್ಬುಲಿದೇಕೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೩೫. ಅಪ್ಪ ಹಾಕಿದ ಗಿಡವು । ಒಪ್ಪುತ್ತಲಿರುತಿರಲು ।
ತಪ್ಪಿಲ್ಲವೆಂದು ಅದನೇರಿ ಮಗನುರ್ಲ ।
ಗೊಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವನೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೩೬. ವೀರತನ ವಿತರಣವ । ಸಾಗದ ಚಪಲತೆಯು ।
ಚಾರುತರ ರೂಪ, ಚದುರತನವೆಲ್ಲರಿಗೆ ।
ಹೋರಿದರೆ ಬಹುವೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೩೭. ಸೊಡರು ಸುಲಿಗೆಯ ಆಳು । ಪಡೆದುಂಬೆ ಸೂಳೆಯೂ ।
ತುಡುಗುಣಿಯ । ನಾಯಿ, ಅಳಿಯನೂ, ಅರಸಾಳು ।
ಬಡತನವನರಿಯರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೩೮. ಬಂಧನದಲಿರುವನು ।
ಹಂದಿಯಂತಿಹನು ಬಂಧವಿಲ್ಲದವನು ಬಡವನು ದೇಶಿಗನು ।
ಎಂದಳಿದರೇನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೩೯. ಕರೆಯದಲೆ ಬರುವವನ ।
ಬರೆಯದಲೆ ಓದುವ ಬರಗಾಲಿನಿಂದ ನಡೆವವನ । ಕರೆತಂದು ।
ಕೆರೆದಿ ಹೊಡೆಯೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೪೦. ವಿದ್ಯೆ ಕಲಿಸದ ತಂದೆ । ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳದ ಗುರುವು ।
ಬಿದ್ದಿರಲು ಬಂದ ನೋಡದಾ ತಾಯಿಯೂ ।
ಶುದ್ಧ ವೈರಿಗಳು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೪೧. ಕರಿಗೆ ಕೇಸರಿ ವೈರಿ । ದುರಿತಕ್ಕೆ ಹರ ವೈರಿ ।
ಉರವಣಿಸಿ ಬರುವ ಸಂಸಾರದ ದುಃಖಕ್ಕೆ ।
ಪರಿಣಾಮ ವೈರಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೪೨. ಆಳು, ಸೂಳೆಯು, ನಾಯಿ । ಕೋಳಿ, ಜೋಯಿಸ, ವೈದ್ಯ ।
ಗೂಳಿಯು, ತಗರು ಪ್ರತಿರೂಪ ಕಂಡಲ್ಲಿ ।
ಕಾಳಗವು ಎಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೪೩. ನಲ್ಲ ಒಲ್ಲಿಯನೊಲ್ಲ । ನೆಲ್ಲಕ್ಕಿ ಬೋನೋಲ್ಲ ।
ಅಲ್ಲವನು ಒಲ್ಲ । ಮೊಸರೊಲ್ಲ ಯಾಕೊಲ್ಲ ।
ಇಲ್ಲದಕೆ ಒಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಅನುಪಮ ಪದಾರ್ಥಗಳು

೧೨೪೪. ಮೇರುವಿಂಗೆಣೆಯಿಲ್ಲ । ಧಾರುಣಿಕೆ ಸರಿಯಿಲ್ಲ ।
ತಾರಕೆನಿಗಿಂತ ಹಿತರಿಲ್ಲ, ದೈವತಾ ।
ಬೇರೊಬ್ಬನಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೪೫. ಪರಮಾತ್ಮಗೆಣೆಯಿಲ್ಲಂ । ಬರಕನಿಚ್ಚಣಿಕಿಲ್ಲ ।
ಹೊರಗಾದ ಮೇಲೆ ಭಯವಿಲ್ಲ ಮೃತ್ಯದೊ ।
ಳಿರುವವರು ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೪೬. ಲಿಂಗದಿಂ ಘನವಿಲ್ಲ । ಗಂಗೆಯಿಂ ಶುಚಿಯಿಲ್ಲ ।
ಕಂಗಳಿಂದಧಿಕ ಹಿತರಿಲ್ಲ ಭಕ್ತ ತಾ ।
ಜಂಗಮನಿಂದಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೪೭. ರಾಮನಾಮವೆ ನಾಮ । ಸೋಮ ಶಂಕರ ಗುರುವು
ಆ ಮಹಾರುದ್ರ ಅಧಿದೈವ ಜಗದೊಳಗೆ ।
ಭೀಮನೇ ಭಕ್ತ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೪೮. ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಿಲ್ಲ । ಮಿಥ್ಯಕ್ಕೆ ನೆಲೆಯಿಲ್ಲ ।
ಹೆತ್ತಮ್ಮನಿಂದ ಹಿತರಿಲ್ಲ ನರರೊಳಗೆ ।
ನಿತ್ಯರೇ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೪೯. ರಾತ್ರಿಯೊಳು ಶಿವರಾತ್ರಿ । ಜಾತ್ರೆಯೊಳು ಶ್ರ್‍ಈಶೈಲ ।
ಕ್ಷೇತ್ರದೊಳಗಧಿಕ ಶ್ರೀಕಾಶಿ ಶಿವತತ್ವ ।
ಸ್ತೋತ್ರದೊಳಗಧಿಕ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಅನುಭವೋಕ್ತಿಗಳು

೧೨೫೦. ಏರುವಾ ಕುದುರೆಯನು । ಹೇರುವಾ ಎತ್ತನ್ನು ।
ಬೇರೂರಲಿದ್ದ ಸತಿಯನ್ನು ಬೇರೋಬ್ಬ ।
ಸೇರದೇ ಬಿಡರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೫೧. ಹಲ್ಲಮೇಲಿನ ಕೆಂಪು । ಕಲ್ಲ ಮೇಲಿನ ಹಾಂಸೆ ।
ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಅರಳತನಿಗಂಪು ಹೊಸಮೋಹ ।
ನಿಲ್ಲವು ಕಾಣಾ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೫೨. ದಿನಪತಿಗೆ ಎಣೆಯಿಲ್ಲ । ಧನಪತಿ ಸ್ಥಿರವಲ್ಲ ।
ಅನುಭವಿಗೆ ಬೇರೆ ಮತವಿಲ್ಲ ಅರಿದಂಗೆ ।
ಮುನಿವವರೆ ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೫೩. ಕಾಯಕವು ಉಳ್ಳವಕ । ನಾಯಕನು ಎನಿಸಿಪ್ಪ ।
ಕಾಯಕವು ತೀರ್ದ ಮರುದಿನವೆ, ಸುಡುಗಾಡ ।
ನಾಯಕನು ಎನಿಪ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೫೪. ಸತ್ತವರಿಗತ್ತು ಬೇ । ಸತ್ತರವರುಳಿವರೇ ।
ಹತ್ತೆಂಟು ಕಾಲ ತಡನಕ್ಕು ಬಳಿಕೆಗೆಲ್ಲ ।
ರತ್ತಲೇ ಅಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೫೫. ಕೂಡಿ ತಪ್ಪಲು ಬೇಡ । ಓಡಿ ಸಿಕ್ಕಲು ಬೇಡ ।
ಆಡಿ ತಪ್ಪಿದರೆ ಇರಬೇಡ ದುರುಳರು ।
ಕೂಡಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೫೬. ಹಂಗಿನರಮನೆಗಿಂತ । ಇಂಗಡದ ಗುಡಿ ಲೇಸು ।
ಭಂಗಬಟ್ಟುಂಬ ಬಿಸಿಯನ್ನಕ್ಕಿಂತಲೂ ।
ತಂಗುಳವೆ ಲೇಸು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೫೭. ಜಾರಿ ನೆರೆ ಸೇರುವಗೆ । ತೂರರೊಳು ಹೋರುವಗೆ ।
ಊರಿರುಳ ನಾರಿ ಕಳುವಂಗೆ ತಿಳಿಯದಲೆ ।
ಮಾರಿ ಬಂದಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೫೮. ಹಾಲು ಇಲ್ಲದ ಊಟ । ಬಾಲೆಯರ ಬರಿ ನೋಟ ।
ಕಾಲಿಲ್ಲದವನ ಹರಿದಾಟ ಕಂಗಳನ ।
ಕೋಲು ಕಳೆದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೫೯. ಆಳಾಗಬಲ್ಲವನು । ಆಳುವನು ಅರಸಾಗಿ ।
ಆಳಾಗಿ ಬಾಳಲರೆಯದವ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ।
ಹಾಳಾಗಿ ಹೋದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೬೦. ಒಬ್ಬರಿದ್ದರೆ ಸ್ವಾಂತ । ಇಬ್ಬರಲಿ ಏಕಾಂತ ।
ಇಬ್ಬರಿಂದೊಬ್ಬನರಿದು ಬೇರೊಬ್ಬನಿಂ ।
ಹಬಿ ಲೋಕಾಂತ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೬೧. ಅಕ್ಕಿಯಿಂ ತೆಂಗು ಜಾ । ನಕಿಯಿಂದ ಲಂಕೆಯೂ ।
ಮೆಕ್ಕಿಯಿಂ ಕಣಕ ಕೆಡುವಂತೆ ದುರ್ಬುದ್ಧಿ ।
ಹೊಕ್ಕಲ್ಲಿ ಕೇಡು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೬೨. ಇಬ್ಬರೊಳಗಿನ ಕಿಚ್ಚು । ಒಬ್ಬರರಿಹದೆ ಹೊತ್ತಿ ।
ಹಬ್ಬುತ್ತಲಿಬ್ಬರೊಳಬ್ಬ ಬೆಂದರಿ ।
ನ್ನೊಬ್ಬಗದು ಹಬ್ಬ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೬೩. ಗಾಳಿಯಿಂ ಮರನುರಳಿ । ಹುಲ್ಲೆಲೆಯು ಉಳಿವಂತೆ ।
ಮೇಳಗಳ ಬಲದಿ ಉರಿಯುವಾ ಖಳನಳಿದು \
ಕೀಳಿ ಬಾಳುವನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೬೪. ಗವುಡನೊಳು ಹಗೆತನವು । ಕಿವುಡನೊಳು ಏಕಾಂತ ।
ಪ್ರವುಢನೊಳೂ ಮೂಡನುಪದೇಶ, ಹಸುವಿಗೆ ।
ತವುಡನಿಟ್ಟಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೬೫. ಬೇಗೆಯೊಳು ಹೋಗದಿರು । ಮೂಕರೊಳು ನುಡಿಯದಿರು ।
ಆಗದರ ನಂಬಿ ಕೆಡದೆ ಇರು ನಡುವಿರಳು ।
ಹೋಗದಿರು ಪಯಣ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೬೬. ಮೆಚ್ಚದಿರು ಪರಸತಿಯ । ರಚ್ಚೆಯೊಳು ಬೆರೆಯದಿರು ।
ನಿಚ್ಚ ನೆರೆಯೊಳಗೆ ಕಾದದಿರು, ಒಬ್ಬರಾ ।
ಇಚ್ಚೆಯಲಿರದಿರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೬೭. ಮನ ಭಂಗವಾದಂದು । ಘನನಿದ್ರೆ ಹೋದಂದು ।
ವನಿತೆಯರು ಸುತರು ಜರಿದಂದು ಮರಣವೇ ।
ತನಗೆ ಬಂತೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೬೮. ತಾಗುವಾ ಮುನ್ನವೇ ಬಾಗುವಾ ತಲೆ ಲೇಸು ।
ತಾಗಿ ತಲೆಯೊಡೆದು ಕೆಲಸವಾದ ಬಳಿಕದರ ।
ಭೋಗವೇನೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೬೯. ತಾಗಿ ಬಾಗುವದರಿಂ । ತಾಗದಿಹುದು ಲೇಸು ।
ತಾಗಿ ಮೂಗೊಡದು ಬುಗುಟಿದ್ದು ಬಾಗುವದು ।
ಹೇಗನಾ ಗುಣವು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೭೦. ಸಾವ ಸಂಕಟ ಹೊಲ್ಲ । ಹಾವಿನ ವಿಷವು ಹೊಲ್ಲ ।
ನಾವಿಗನ ಕೂಡ ಹಗೆ ಹೊಲ್ಲ ಚಿಕ್ಕವರ ।
ಕಾವುದೇ ಹೊಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೭೧. ಬರೆವ ಕರಣೀಕನೊಡನೆ । ಹಿರಿದು ಜಗಳವು ಬೇಡ ।
ಗರಗಸದ ಒಡನೆ ಮರನಾಡಿ ತನ್ನತಾ ।
ನಿರಿದುಕೊಂಡಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೭೨. ಇತ್ತುದನು ಈಯದಗೆ । ಮೃತ್ಯು ಒಲಿಯದೆ ಬಿಡಳು ।
ಹತ್ತಿರ್ದಲಕ್ಶ್ಮಿತೊಲಗಲ್ಕೆ ಮುಂದವನ ।
ತೊತ್ತಾಗೆ ಬರುವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೭೩. ಸಿರಿಯ ಸಂಸಾರವು । ಸ್ಥಿರವೆಂದು ನಂಬದಿರು ।
ಹಿರಿದೊಂದು ಸಂತೆ ನೆರೆದೊಂದು ಜಾವಕ್ಕೆ ।
ಹರಿದು ಹೋದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೭೪. ನೀರ ಬೊಬ್ಬಳಿನೆಚ್ಚಿ । ಸಾರಿ ಕೆಡದಿರು ಮರುಳೆ ।
ಸಾರುಗುಣಿಯಾಗು ನಿಜವ ತಿಳಿ ಸರುವರೊಳು ।
ಕಾರುಣಿಕನಾಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೭೫. ಗಂಧವನು ಇಟ್ಟಮೆ ಲಂದದಲಿ ಇರಬೇಕು ।
ನಿಂದೆ ಕುಂದುಗಳ ಸುಟ್ಟವನು ಧರಣಿಯಲಿ ।
ಇಂದುಧರನೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೭೬. ಅಟ್ಟಿಕ್ಕುವಾಕೆಯೊಳು । ಬೆಟ್ಟಿತ್ತು ಹಗೆ ಬೇಡ ।
ಸಟ್ಟುಗದೆ ಗೋಣ ಮುರಿಯುವಳೂ ಅಲಗಿಲ್ಲ ।
ದಿಟ್ಟಯಾಳವಳು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೭೭. ಉಂಡುಂಡು ಕಡೆಕಡೆದು । ಖಂಡೆಯನು ಮಸೆ ಮಸೆದು
ಕಂಡವರ ಕಾಲ ಕೆದರುವಾ ದುರುಳರನು ।
ಗುಂಡಿಲಿಕ್ಕೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೭೮. ಓಲಯಿಸುತಿರುವವನು । ಮೇಲೆನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ।
ಸೋಲದಾ ಬುದ್ಧಿಯಿರುವವಲಿ ಭಾಗ್ಯದಾ ।
ಕೀಲು ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೭೯. ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಎಚ್ಚತ್ತು । ನಡೆಯಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿದರೆ ।
ಹಿಡಿದಿರ್ಧ ಧರ್ಮ ಹೊಡೆಮರಳಿ ಕಚ್ಚುವಾ ।
ಹೆಡೆನಾಗನೋಡು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೮೦. ಕರುವ ಕಾವಾಬುದ್ಧಿ । ಗುರುಳಿಗೆ ಇರದಿರಲು ।
ಧರಣಿಯಲಿ ಜನರು ಉಳಿವರೇ ? ಇವರೂರ ।
ನರಿಗಳೆಂದರಿಗು ? ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೮೧. ಊರೆಲ್ಲ ನೆಂಟರು । ಕೇರಿಯೆಲ್ಲವು ಬಳಗ ।
ಧರಣಿಯಲಿ ಎಲ್ಲ ಕುಲದೈವವಾಗಿನ್ನು ।
ಯಾರನ್ನು ಬಿಡಲಿ ? ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಪದ್ಧತಿ

(ಗಣಿತ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ)

೧೨೮೨. ರಂಧ್ರ - ಗತಿ - ಆದಿತ್ಯ । ನೊಂದಾಗಿ ಅರ್ಥಿಸುತ ।
ಅಂದಿನಾ ತಿಥಿಯನೊಡಗೂಡೆ ನಕ್ಷತ್ರ ।
ಮುಂದೆ ಬಂದಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೮೩. ಗತವಾದ ಮಾಸವನು । ಗತಿಯಿಂದ ದ್ವಿಗುಣಿಸುತ ।
ಪ್ರತಿಪದದ ತಿಥಿಯನೊಡಗೂಡೆ ಕರಣ ತಾ ।
ನತಿಶಯದಿ ಬಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೮೪. ಆದಿಯಾ ಮಾಸವನು । ವೇದದಿಂದಲಿ ಗುಣಿಸಿ ।
ಆ ದಿನದ ತಿಥಿಯನೊಡಿಸಲು ಯೋಗ ।
ವಾದಿನದ ಬಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೮೫. ಸಂದಿರ್ದ ಮಾಸವನು । ಕುಂದದಿಮ್ಮಡಿ ಮಾಡಿ ।
ಅಂದಿನಾ ತಿಥಿಯ ನೊಡಗೂಡಲಾ ತಾರೆ ।
ಮುಂದೆ ಬಂದಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೮೬. ನಂದೆಯನು ಭದ್ರೆಯನು । ಒಂದಾಗಿ ಅರ್ಧಿಸಲು ।
ಅಂದಿನ ತಿಥಿಯ ಸಮನಾಗೆ ಗ್ರಹಣ ತಾ ।
ಮುಂದೆ ಬಂದಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೮೭. ಅಡಿಯನಿಮ್ಮಡಿ ಮಾಡಿ ।
ಒಡಕೂಡಿ ಹನ್ನೊಂದು ತಡೆಯದಿನ್ನೂರು ಹತ್ತಕ್ಕೆ ಭಾಗಿಸಲು ।
ನಡೆವ ಗಳಿಗಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೮೮. ಪಂಚತಾರೆಯ ಮೃಗದ । ಲಾಂಛನವು ಸಹ ತಾರೆ ।
ಕಂಚಿಯಿಂದಿತ್ತ ಮಳೆಯಿಲ್ಲ ಭತ್ತವನು ।
ಸಂಚಮಡಗುವದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೮೯. ಆಗಿಯ ಹುಣ್ಣಿವೆ ಹೋದ । ಮಿಗೆ ಮೂರ ದಿವಸಕ್ಕೆ ।
ಮೃಗಧರನ ಕೂಡೆ ಮೃಗವಿರಲು ಮಳೆಗಾಲ ।
ಜಗದಣಿಯಲಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೯೦. ಮೀನಕ್ಕೆ ಶನಿ ಬರಲು । ಶಾನೆ ಕಾಳಗವಕ್ಕು ।
ಬೇನೆ ಬಂಧಾನಗಳು ತಾವಕ್ಕು ಬರನಕ್ಕು ಲೋಕಕ್ಕೆ ।
ಹಾನಿಯೇ ಬಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೯೧. ಚಂದ್ರ ಮಾರ್ತಾಂಡರನು । ಸಂಧಿಸಿಯೇ ಪರಿವೇಷ ।
ಕುಂದದಲೆ ನಿಚ್ಚ ಬರುತ್ತಿರಲು ಜಗವೆಲ್ಲ ।
ಕುಂದಿದಂತಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ।\

೧೨೯೨. ವಾಯು-ವಾಯುವ ಕೂಡೆ । ವಹಿಲದಿಂ ಮಳೆಯಕ್ಕು ।
ವಾಯು - ನೈಋತ್ಯನೊಡಗೂಡೆ ಮಳೆ ತಾನು ।
ವಾಯುವೆ ಅಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೯೩. ಹೊತ್ತಾರೆ ನೆರೆಯುವದು । ಹೊತ್ತೇರಿ ಹರಿಯುವದು ।
ಕತ್ತಲೆಯ ಬಣ್ಣ ಮಿಗಿಲಾಗಿ ಮಳೆಗಾಲ ।
ವೆತ್ತಣದಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೯೪. ಅಳಿವಣ್ಣದಾಕಾಶ । ಗಿಳಿವಣ್ಣದಾ ಮುಗಿಲು ।
ಅಳಿದಳಿದುಮರ್ಕ ನುದಯಿಲು ಮಳೆಯು ತಾ ।
ಘಳಿಲನೇ ಬಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೯೫. ಅಡರಿ ಮೂಡಲು ಮಿಂಚು । ಪಣುವಣ್ಗೆ ಧನುವೇಳೆ ।
ಬಡಗಣದ ಗಾಳಿ ಕಡುಬೀಸೆ ಮಳೆಯು ತಾ ।
ತಡೆಯದಲೆ ಬಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೯೬. ಕುರಿಯನೇರಲು ಗುರುವು । ಧರೆಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಳೆಯಕ್ಕು ।
ಪರಿಪರಿಯ ಧಾನ್ಯ ಬೆಳೆಯಕ್ಕು ಪ್ರಜೆಗಳೆಗೆ ।
ಕರೆಯಲ್ಹಯನಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೯೭. ವೃಷಭನೇರಲು ಗುರುವು । ವಸುಧೆಯೊಳು ಮಳೆಯಕ್ಕು ।
ಪಶುಸ್ತ್ರೀಯರಿಗೆ ಜಯವಕ್ಕು ಜನರೆಲ್ಲ ।
ಮಿಸುಯಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೯೮. ಮಿಥುನಕ್ಕೆ ಗುರು ಬರಲು । ಮಥನಲೋಕದೊಳಕ್ಕು ।
ಪೃಥ್ವಿಯೊಳಗೆಲ್ಲ ರುಜವಕ್ಕು ನರಪಶು ।
ಹಿತವಾಗಲಕ್ಕೂ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೨೯೯. ಏಡಿಯೇರಲು ಗುರುವು । ನೋಡೆ ಕಡೆ ಮಳೆಯಕ್ಕು ।
ನಾಡೊಳಗೆಲ್ಲ ಬೆಳೆಯಕ್ಕು ಪ್ರಜೆಗಳು ।
ಈಡೇರಲಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೦೦. ಸಿಂಗಕ್ಕೆ ಗುರು ಬರಲು ।
ಸಂಗರವು ಘನವಕ್ಕು ಅಂಗನೆಯರಿಗೆ ಬಾಧೆ ಪಿರಿದಕ್ಕು ಕಡೆ ಮಳೆ ।
ಹಿಂಗಾರಿಯಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೦೧. ಕನ್ಯೆಕ್ಕೆ ಗುರು ಬರಲು । ಚನ್ನಾಗಿ ಮಳೆಯಕ್ಕು ।
ಚನ್ನಾಗಿ ಪಶುವು ಕರೆಯಕ್ಕು ಮಂಡನದ ।
ಕನ್ಯೆಯರು ಅಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೦೨. ತುಲವನೇರಲು ಗುರುವು । ನೆಲೆಯಾಗಿ ಮಳೆಯಕ್ಕು
ಫಲವು ಧಾನ್ಯಗಳು ಬೆಳೆಯಕ್ಕು ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೆ ।
ನಿಲಕಾಲಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೦೩. ಚೇಳನೇರಲು ಗುರುವು । ಕಾಳಗವು ಪಿರಿದಕ್ಕು ।
ಗಾಳಿಯಿಂ ವೇಳೆಯು ಕಿರಿದಕ್ಕು ಬೆಳೆಯಿಲ್ಲ ।
ಕೋಲಾಗವಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೦೪. ಬಿಲ್ಲನೇರಲು ಗುರುವು । ತಲ್ಲಣವು ಜಗಕೆಲ್ಲ ।
ಕಲ್ಲು ಮೇಲೆಲ್ಲ ಮಳೆಯಕ್ಕು ನೃಪರಿಗೆ ।
ತಲ್ಲಣವೇ ಅಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೦೫. ಮಕರಕ್ಕೆ ಗುರು ಬರಲು ।
ಮಕರ ತೋರಣವಕ್ಕು ಸಕಲ ಧಾನ್ಯ ಬೆಳೆಯಕ್ಕು
ಪ್ರಜೆಗಳು ಸುಖವಿರಲು ಅಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೦೬. ಕುಂಭಕ್ಕೆ ಗುರು ಬರಲು । ತುಂಬುವವು ಕೆರೆ - ಭಾವಿ ।
ಅಂಬರದ ತನಕ ಬೆಳೆಯಕ್ಕು ಲೋಕಕ್ಕೆ ।
ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೦೭. ಮೀನಕ್ಕೆ ಗುರು ಬರಲು ।
ಮಾನಖಂಡಗವಕ್ಕು ಕಾನನವೆಲ್ಲ ಬೆಳೆಯಕ್ಕು ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೆ ।
ಆನಂದವಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೦೮. ತೆಂಕಣಕೆ ಮುಗಿಲಡರಿ । ಶಂಕರನೆ ದೆಶ ಮಿಂಚೆ ।
ಪಂಕಜಾರಾತ ಗುಡಿಗೆಟ್ಟ ಮಳೆಯು ತಾ ।
ಭೋಂಕನೇ ಬಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೦೯. ತಳಿಗೆಗಂ ತಲೆಯಿಲ್ಲ । ಮಳೆಗೆ ಜೋಯಿಸರಿಲ್ಲ ।
ಬೆಳಗಾಗೆ ಕನ್ನಗಳವಿಲ್ಲ ಲೋಕದೊಳು ।
ಉಳಿದಾಳ್ಗಳಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೧೦. ಮಗ್ಗಿಯಾ ಗುಣಿಸುವಾ । ಮೊಗ್ಗರದ ಜೋಯಿಸರು ।
ಅಗ್ಗವನು ಮಳೆಯನರಿಯದಲೆ ನುಡಿವವರ ।
ಹೆಗ್ಗಡೆಯಬಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಸೀನಿನ ಶಕುನ

೧೩೧೧. ಕಟ್ಟಿದರೆ ಸೀತಿಹರೆ । ನೆಟ್ಟನೆಯ ನಿಲಬೇಕು ।
ಒಟ್ಟುಯಿಸಿ ಮೀರಿ ನಡೆದಿಹರೆ ಗುರಿನೋಡಿ ।
ತೊಟ್ಟನೆಚ್ಚಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೧೨. ಎಡಬಲವು ಎನಬೇಡ । ಒಡನೆ ಬಹನೆನಬೇಡ ।
ಕಡುದೂರ ಸಾರ್ದೆನೆನಬೇಡ ಸೀತರೊಂದಡಿಯ
ನಿಡಬೇಡ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೧೩. ಮರೆದೊಮ್ಮೆ ನಡೆವುತ್ತ । ಸರಕನೇ ಸೀತಿಹರೆ ।
ಅರಿದವರಡಿಯಿಡದೆ ನಿಲ್ಲುವುದು,
ಇಲ್ಲದಿರೆ ಇರಿದುಕೊಂಡಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೧೪. ತಾನಕ್ಕು ಪರನಕ್ಕು ಶ್ವಾನಗರ್ದಭನಕ್ಕು ।
ವಾನರನು ಅಕ್ಕು ಪಶುವಕ್ಕು ಪಯಣದಲಿ
ಸೀನೆ ಭಯವಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೧೫. ಒಮ್ಮೆ ಸೀತರೆ ಹೊಲ್ಲ । ಇಮ್ಮೆ ಸೀತರೆ ಲೇಸು
ಕೆಮ್ಮಿಕೇಕರಿಸಿ ಉಗುಳುವಾ ಲೇಸು ।
ಆ ಬೊಮ್ಮಗು ಇಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೧೬. ಏನು ಮನ್ನಿಸದಿರಲು । ಸೀನು ಮನ್ನಿಸಬೇಕು ।
ಸೀನು ಮನ್ನಿಸದೆ ಹೋಗಿಹರೆ ಹೋದಲ್ಲಿ ।
ಹಾನಿಯೇ ಬಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ದೇಶ ಪದ್ಧತಿ

(ಮೂಡಲು)

೧೩೧೭. ಬಟ್ಟೆ ಬಟ್ಟೆಯೊಳೆಲ್ಲ । ಹೊಟ್ಟೆ ಜಾಲಿಯ ಮುಳ್ಳು ।
ಹುಟ್ಟಿದವರೆಲ್ಲ ನಿಜವಾಯಿ ಮೂಡಲ ।
ಬಟ್ಟೆ ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೧೮. ಅಗ್ಗ ಸುಗ್ಗಿಗಳುಂಟು । ಡೊಗ್ಗೆ ಮಜ್ಜೆಗೆಯುಂಟು ।
ಹೆಗ್ಗುಳದ ಕಾಯಿ ಮೆಲಲುಂಟು ಮೂಢನಾ ।
ಡೆಗ್ಗೆನ್ನಬಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

(ಬಡಗಲು)

೧೩೧೯. ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದಡಲ್ಲಿ । ಟೊಳ್ಳು ಜಾಲಿ ಮುಳ್ಳು ।
ಉಳ್ಳವರು ಎಲ್ಲ ಕಿಸವಾಯಿ ಬಡಲಾ ।
ತಳ್ಳಿ ಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೨೦. ಊರು ಸನಿಹದಲಿಲ್ಲ । ನೀರೊಂದು ಗಾವುದವು ।
ಸೇರಿ ನೆರ್‍ಅಳಿಲ್ಲ ಬಡಗಲಾ ।
ದಾರಿಬೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

(ತೆಂಕಲು)

೧೩೨೧. ಶಂಖ ಹುಟ್ಟಿದ ನಾದ । ಬಿಂಕವನು ಏನೆಂಬೆ ।
ಶಂಕರನ ಪೂಜೆ ಮನೆ ಮನೆಗೆ ಮಿಗಿಲಾಗಿ ।
ತೆಂಕಲುಂಟೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೨೨. ರಾಗವೇ ಮೂಡಲು । ಯೋಗವೇ ಬಡಗಲ
ರೋಗವೇ ಶುದ್ಧ ಪಡುವಲದು ತೆಂಕಲೇ ।
ಭೋಗದಾಬೀಡು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೨೩. ಅಟ್ಟುಂಬುದು ಮೂಡಲದು । ಸುಟ್ಟುಂಬುದು ಬಡಗಲದು ।
ತಟ್ಟೆಯಲುಂಬುದು ಪಡುವಲದು ತೆಂಕಲು ।
ಮುಷ್ಟಿಲುಂಬು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೨೪. ಉಡುಹೀನ ಮೂಡಲುಂ । ನುಡಿಹೇನ ಬಡವಲುಂ ।
ಕಡುಕೋಪದವರು ಪಡುವಲಲಿ ತೆಂಕಲೊಳು ।
ಸಡಗರದಲಿಹರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೨೫. ಅರೆದಲೆಯು ಮೂಡಲು ಹೊರದಲೆಯು ಬಡಗಲೂ ।
ಸರಿಯಲೆಯು ಉದ್ದ ಪಡುವಲುಂ ತೆಂಗಣದಿ ।
ಬರಿದಲೆಯಲಿಹರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಬೆಳವಲು

೧೩೨೬. ಜೋಳದಾ ಬೋನಕ್ಕೆ । ಬೇಳೆಯಾ ತೊಗೆಯಾಗಿ ।
ಕಾಳೆಮ್ಮೆ ಕರೆದ ಹೈನಾಗಿ ಬೆಳವಲದ ಮೇಳ
ನೋಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೨೭. ನವಣೆಯಾ ಬೋನಕ್ಕೆ । ಹವಣಾದ ತೊಗೆಯಾಗಿ ।
ಕವಣೆಗಲ್ಲದಷ್ಟು ಬೆಣ್ಣೆಯಿದರೂಟದಾ ।
ಹವಣ ನೋಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೨೮. ಕಣಕದಾ ಕಡುಬಾಗಿ । ಮಣಕೆಮ್ಮೆ ಹಯನಾಗಿ ।
ಕುಣಿ ಕುಣಿದು ಕಡವ ಸತಿಯಾಗಿ ಬೆಳವಲದ
ಅಣಕ ನೋಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೨೯. ಕಡಲೆಯನ್ನು ಗೋದಿಯನು । ಮಡಿಕದ್ದು ಬೆಳೆವರು ।
ಸುಡಬೇಕು ನಾಡನೆಂದವನ ಬಾಯೊಳಗೆ ಪುಡಿಗಡುಬು
ಬೀಳ್ಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಮಲೆನಾಡು

೧೩೩೦. ಕಾಡೆಲ ಕಸುಗಾಯಿ । ನಾಡೆಲ್ಲ ಹೆಗ್ಗಿಡವು ।
ಆಡಿದ ಮಾತು ನಿಜವಿಲ್ಲ ಮಲೆನಾಡ ।
ಕಾಡು ಸಾಕೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೩೧. ಸೀತಧಾತುಗಳುಂಟು । ಜಾತಿಹವು ಕುಕ್ಷಿಗಳು ।
ಪಾತಕರು ಮರದಿ ತಿರಿದುಂಬ ನಾಡಿಗೆ ।
ಏತಕ್ಕೆ ಬಹರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೩೨. ಅಲ್ಲವರಷಿಣವುಂಟು । ಬೆಲ್ಲ ಬಿಳೆನಲೆಯುಂಟು ।
ಒಳ್ಳೆ ಹಲಸುಂಟು । ಮೆಲ್ಲಲ್ಕೆ ಮಲೆನಾಡು
ನಲ್ಲೆನ್ನ ಬಹುದೇ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೩೩. ಕಿಚ್ಚುಂಟು ಕೆಸರುಂಟು । ಬೆಚ್ಚನಾ ಮನೆಯುಂಟು ।
ಇಚ್ಚಗೇ ಬರುವ ಸತಿಯುಂಟು ।
ಮಲೆನಾಡ ಮೆಚ್ಚ ನೋಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಸ್ತ್ರೀ ಸ್ತುತಿ ಪದ್ಧತಿ (ಸ್ತ್ರೀ ಅವಶ್ಯ)

೧೩೩೪. ಹೆಣ್ಣಿನಿಂದಲೆ ಇಹವು । ಹೆಣ್ಣಿನಿಂದಲೆ ಪರವು ।
ಹೆಣ್ಣಿಂದ ಸಕಲಸಂಪದವು ಹೆಣ್ಣೊಲ್ಲ ।
ದಣ್ಣಗಳು ಯಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೩೫. ಮಗಳಕ್ಕ ತಂಗಿಯು । ಮಿಗೆ ಸೊಸೆಯು ನಾದಿನಿಯು ।
ಜಗದ ವನಿತೆಯರು ಜನನಿಯೂ ಇವರೊಳಗೆ ।
ಜಗಕೊಬ್ಬಳೆಸೈ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೩೬. ಪಲ್ಲಕ್ಕಿ ಏರಿದವ । ರೆಲ್ಲಿಂದ ಬಂದಿಹರು ।
ನೆಲ್ಲಕ್ಕಿಯಂತೆ ಸುಲಿವಲ್ಲ ಹಿರಿಯರುಂ ।
ನೆಲ್ಲಳಿಂದಲೇ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೩೭. ನಲ್ಲೆಯನು ಒಲ್ಲೆಂಬ । ಸೊಲ್ಲು ನಾಲಿಗೆ ಹೊಲೆಯು ।
ಬಲ್ಲಿದನು, ಶ್ರವಣ, ಸನ್ಯಾಸಿ ಇವರುಗಳು ।
ಎಲ್ಲಿ ಉದಿಸಿಹರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಸ್ತ್ರೀಯರ ನೆಲೆ ತಿಳಿಯದು

೧೩೩೮. ಅಂಬುದಿಯ ಗಾಢವನು । ಅಂಬರದ ಕಲಹವನು ।
ಶಂಭುವಿನ ಮಹಿಮೆ, ಸತಿಯರಾ ಹೃದಯದಾ
ಇಂಭರಿದವರಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೩೯. ಹೆಣ್ಣಿನಾ ಹೃದಯದಾ । ತಣ್ಣಗಿಹ ನೀರಿನಾ ।
ಬಣ್ಣಿಸುತ ಕುಣಿವ ಕುದುರೆಯಾ ನೆಲೆಯ ಬ ।
ಲ್ಲಣ್ಣಗಳು ಯಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೪೦. ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ಕಕ್ಕಿಲ್ಲ । ಬೆಕ್ಕಿಗಂ ವ್ರತವಿಲ್ಲ ।
ಸಿಕ್ಕು ಬಂಧನದಿ ಸುಖವಿಲ್ಲ, ನಾರಿಗಂ ।
ಸಿಕ್ಕದವರಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಸ್ತ್ರೀಯರನ್ನು ಆಶಿಸುವದಿಲ್ಲ

೧೩೪೧. ತವಕದಾತುರದವಳ । ನವರತಿಯು ಒದಗಿದಳ ।
ಸವಿಮಾತ ಸೊಬಗು ಸುರಿಯುವಾ ಯುತಿಯನು ।
ಅವುಕದವರಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೪೨. ರತಿ ಕಲೆಯೊಳತಿಚದುರೆ । ಮಾತಿನೊಳಗತಿಮಿತಿಯು
ಖತಿಗಳೆದ ಮೊಗವು ಸೊಬಗಿನಾ ಸುದತಿ ಕಂ ।
ಡತಿ ಬಯಸದಿಹರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೪೩. ಮೊಲೆಗಳುಗಿದವಳಾಗಿ । ಚಲುವೆ ಒಲಿದವಳಾಗಿ ।
ಹಲತೆರದಿ ಕರೆವ ಕಾಮಿನಿಯ ನೆರೆ ಬಿಟ್ಟು
ತೊಲಗುವರಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೪೪. ಮತಿಯೊಳತಿಚದುರಾಗಿ । ರತಿ ಕೇಳಿಗೊಳಗಾಗಿ ।
ಅತಿಮೋಹ ಮುದ್ದು ಮೊಗವಾಗಿ ಅಂಗನೆಯ ।
ನತಿಗಳೆದರಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ತ್ರಿಮೂರ್ತಿಗಳೂ ಸ್ತ್ರೀವಶರು

೧೩೪೫. ರುದ್ರಕರ್ತನು ತಾನು ।
ಅರ್ಧನಾರಿಯು ಆದ ಇದ್ದವರೊಳಾರು ಸತಿಯರಾ ಹೃದಯವನು ।
ಗೆದ್ದವನು ಆರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೪೬. ಹರಿಯ ಉರವನು ಮೆಟ್ಟಿ । ಹರಶಿವನು ಏರಿ
ಸರಸಿಜೋದ್ಭವನ ಮೊಗಗೆಡಿಸಿ ಮೀರಿದಳು ।
ಹಿರಿಯರಿನ್ನಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೪೭. ಪುಲ್ಲೆ ಚರ್ಮವನುಟ್ಟು । ಹುಲ್ಲು ಬೆಳ್ಳಗೆ ಬಿಟ್ಟು
ಕಲ್ಲು ಮೇಲಿಪ್ಪ ತಪಸಿಯ ಮನವೆಲ್ಲ ।
ನಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೪೮. ತೋಟ ಬೆಳೆಯನ್ನು । ದಾಟಿ ನೋಡದವರಾರು ।
ಮೀಟು ಜವ್ವನದ ಸೊಬಗೆಯ ನೆರೆ ಕಂಡು ।
ದಾಟದವರಾರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಹೊಟ್ಟೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡಿಸುವದು

೧೩೪೯. ಕೊಟ್ಟಣವ ಕುಟ್ಟುವದು । ಮೊಟ್ಟೆಯದು ಹೊರಿಸುವದು ।
ಬಿಟ್ಟ-ಕೂಲಿಗಳ ಮಾಡಿಸುವದು ಗೇಣು ।
ಹೊಟ್ಟೆ ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೫೦. ಸಾಲವನು ಮಾಡುವದು । ಹೇಲ ತಾ ಬಳಿಸುವದು ।
ಕಾಲಿನ ಕೆಳಗೆ ಕೆಡಹುವದು ತುತ್ತಿನಾ ।
ಚೀಲ ನೋಡಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೫೧. ಕುಲವನ್ನು ಕೆಡಿಸುವದು । ಛಲವನ್ನು ಬಿಡಿಸುವದು ।
ಹೊಲೆಯನಾ ಮನೆಯ ಹೊಗಿಸುವದು ಕೂಳಿನಾ ।
ಬಲವ ನೋಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೫೨. ಕನ್ನವನ್ನು ಕೊರಿಸುವದು । ಭಿನ್ನವನ್ನು ತರಿಸುವದು ।
ಬನ್ನದಾ ಸೆರೆಗೆ ಒಯ್ಯುವದು ಒಂದು ಸೇ ।
ರನ್ನ ನೋಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೫೩. ಹೊಟ್ಟೆಯನು ಕಳ್ಳುವದು । ಬಟ್ಟೆಯಲಿ ಬಡಿಸುವದು
ಕಟ್ಟಾಳ ಭಂಗಪಡಿಸುವದು ಗೇಣುದ್ದ ।
ಹೊಟ್ಟೆ ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಊಟವಿದ್ದರೆ ಆಟ

೧೩೫೪. ಅಟ್ಟಿ ಹರಿದಾಡುವದು । ಬಟ್ಟೆಯಲಿ ಮೆರೆಯುವದು ।
ಹೊಟ್ಟೆ ಹುಣ್ಣಾಗಿ ನಗಿಸುವದು ಒಂದು ಹಿಡಿ ಹಿಟ್ಟು ।
ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೫೫. ಉಗರ ತಿದ್ದಿಸುವದದು । ಮುಗುಳುನಗೆ ನಗಿಸುವದು ।
ಹಗರಣದ ಮಾತ ನಡಿಸುವದು ಬೋನದಾ ।
ಬಗೆಯ ನೋಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೫೬. ಉಕ್ಕುವದು ಸೊಕ್ಕುವದು । ಕೆಕ್ಕನೆ ಕಲೆಯುವದು ।
ರಕ್ಕಸನ ವೋಲು ಮದಿಸುವದು ಒಂದು ಸೆರೆ ।
ಯಕ್ಕಿಯಾ ಗುಣವು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಕೂಳಿಲ್ಲದೆ ಕೆಲಸ ನಡೆಯದು

೧೩೫೭. ನೇತ್ರಗಳು ಕಾಣಿಸವು । ಶ್ರೋತ್ರಗಳು ಕೇಳಿಸವು ।
ಗಾತ್ರಗಲು ಎದ್ದು ನಡೆಯುವವು ಕೂಳೊಂದು ।
ರಾತ್ರಿ ತಪ್ಪಿದರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೫೮. ಆಡಿಗಳೆದ್ದೇಳವು । ನುಡಿಗಳೂ ಕೇಳಿಸವು ಮಡದಿಯರ
ಮಾತು ಸೊಗಸದು ಕೂಳೊಂದು ।
ತಡೆದರರಗಳಿಗೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೫೯. ನಿದ್ದೆಗಳು ಬಾರದವು । ಬುದ್ಧಿಗಳೂ ತಿಳಿಯುವವು ।
ಮುದ್ದಿನ ಮಾತುಗಳು ಸೊಗಸದದು ಬೋನದಾ ।
ಮುದ್ದೆ ತಪ್ಪಿದರೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೬೦. ಕಣ್ಣುಗಳು ಇಳಿಯುವವು । ಬಣ್ಣಗಳು ಅಳಿಯುವವು ।
ಹುಣ್ಣಿಮೆಯು ಹೋದ ಶಶಿಯಂತೆ ಅಶನವನು ।
ಉಣ್ಣದವ ನೋಡಲು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೬೧. ಆಳು ಇದ್ದರೆ ಅರಸು । ಕೂಳು ಇದ್ದರೆ ಬಿರುಸು ।
ಆಳುಕೂಳುಗಳು ಮೇಳವಿಲ್ಲದ ಮನೆಯ ।
ಬಾಳುಗೇಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೬೨. ಕೂಳಿಲ್ಲದವನೊಡಲು । ಹಾಳುಮನೆಯಂತಕ್ಕು ।
ಹೇಳಿದಲೆ ಹೋಗಲು ರುಜೆಗಳಿಂ ತನುವೊಡೆದು ।
ಹಾಳೆಯಂತಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೬೩. ಕೂಳು ಹೋಗುವ ತನಕ । ಗೂಳಿಯಂತಿರುತಿಕ್ಕು ।
ಕೂಳು ಹೋಗದಾ ಮುದಿ ಬರಲು ಮನುಜನವ ।
ಮೂಳನಾಯಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೬೪. ಕೂಳು ಕುತ್ತವೆ ಕುತ್ತ ಕೂಳು ಮೇಳವೆ ಮೇಳ ।
ಕೂಳೊಂದುಗಳಿಗೆ ತಡೆದಿಹರೆ ಪಾತರದ
ಮೇಳ ಮುರಿದಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೬೫. ತುತ್ತು ತುತ್ತಿಗೆ ಹೊಟ್ಟೆ । ತಿತ್ತಿಯಂತಾಗುವದು ।
ತುತ್ತು ಅರಗಳಿಗೆ ತಡೆದಿಹರೆ,
ಹೆಡೆಹಾವು ಹುತ್ತು ಬಿಟ್ಟಂತೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೬೬. ಎತ್ತ ಹೋದರು ಒಂದು । ತುತ್ತು ಕಟ್ಟಿರಬೇಕು ।
ತುತ್ತೊಂದು ಗಳಿಗೆ ತಡೆದಿಹರೆ ಕೈ ಹಿಡಿದು ।
ಎತ್ತಬೇಕೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೬೭. ತಿತ್ತಿ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಒಂದು । ತುತ್ತು ತಾ ಹಾಕುವದು ।
ತುತ್ತೆಂಬ ಶಿವನ ಬಿಟ್ಟಿಹರೆ ಸುಡುಗಾಡಿ ।
ಗೆತ್ತಬೇಕೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೬೮. ಅನ್ನದೇವರ ಮುಂದೆ । ಇನ್ನು ದೇವರು ಉಂಟೆ ।
ಅನ್ನವಿರುವನಕ ಪ್ರಾಣವೀ ಜಗದೊಳಗೆ ।
ಅನ್ನದೈವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ವೈದ್ಯ ಪದ್ಧತಿ (ಆಚಾರ ಕ್ರಮ)

೧೩೬೯. ಉಂಡು ಕೆಂಡವ ಕಾಸಿ । ಶತಪಥ ನಡೆದು ।
ಉಂಡೆಡದ ಮಗ್ಗುಲಲಿ ಮಲಗೆ ವೈದ್ಯನಾ ।
ಭಂಡಾಟವಿಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೭೦. ಉಂಡು ನೂರಡಿ ಎಣಸಿ । ಕೆಂಡಕ್ಕೆ ಕೈ ಕಾಸಿ ।
ಗಂಡು ಮೇಲಾಗಿ ಮಲಗಿದನು ವೈದ್ಯನಾ ।
ಮಿಂಡ ಕಾಣಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಆರೋಗ್ಯದ ಉಪದೇಶ

೧೩೭೧. ಹಸಿಯದಿರೆ ಕಡುಗಾಯ್ದು । ಬಿಸಿನೀರ ಕುಡಿಯುವದು ।
ಹಸಿವಕ್ಕು ಸಿಕ್ಕ _ ಮಲವಕ್ಕು ದೇಹವದು ।
ಸಸಿಯಾಗಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೭೨. ಹಸಿವಿಲ್ಲದುಣಬೇಡ । ಹಸಿದು ಮತ್ತಿರಬೇಡ ।
ಬಿಸಿಬೇಡ ತಂಗಳುಣಬೇಡ ವೈದ್ಯನಾ ।
ಗಸಣಿಯೇ ಬೇಡ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೭೩. ಒಚ್ಚೊತ್ತು ಉಂಬುವದು । ಕಿಚ್ಚತಾ ಕಾಯುವದು ।
ಬೆಚ್ಚನಾ ಠಾವಿಲೋಗಿದರೆ ವೈದ್ಯನಾ ।
ಕಿಚ್ಚಲಿಕ್ಕೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಮಿತಿಯಿಂದ ಗತಿ

೧೩೭೪. ನಾಲಿಗೆಯ ಕೀಲವನು । ಶೀಲದಲ್ಲಿ ತಾನರಿದು ।
ಶೂಲವದು ರುಚಿಯು ಎಂದಿರುವನು ಮುದಿಯಲ್ಲಿ ।
ಬಾಲನಂತಿಹನು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೭೫. ನಾಲಿಗೆಯ ಕಟ್ಟಿದನು । ಕಾಲನಿಗೆ ದೂರನಹ ।
ನಾಲಿಗೆಯು ರುಚಿಯ ಮೇಲಾಡುತಿರಲವನ ।
ಕಾಲ ಹತ್ತಿರವು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೭೬. ರುಚಿಗಳಿಗೆ ನೆರೆಗಳೆದು । ಶುಚಿಗಲಿ ಮೆರೆವಂಗೆ
ಪಚನವದು ಬೆಳಗಿ ಬಲದಿ ಬಾಳುವನೆಂಬಿ ।
ವಚನವೊಂದಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಆಹಾರಗಳ ಪರಿಣಾಮ

೧೩೭೭. ಅಕ್ಕಿಯನು ಉಂಬುವನು । ಹಕ್ಕಿಯಂತಾಗುವನು ।
ಸಿಕ್ಕು ರೋಗದಲಿ ರೊಕ್ಕವನು ವೈದ್ಯನಿಗೆ
ಇಕ್ಕುತಲಿರುವ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೭೮. ಜೋಳವನು ತಿಂಬುವನು । ತೋಳದಂತಾಗುವನು ।
ಬೇಳೆ-ಬೆಲ್ಲಗಳನುಂಬವನು ಬಹು
ಬಾಳನೆಂದರಿಗು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೭೯. ನವಣೆಯನು ತಿಂಬುವನು ।
ಹವಣಾಗಿ ಇರುತಿಹನು ಭವಣಿಗಳಿಗವನು ಒಳಬೀಳನೀ ಮಾತು ।
ಠವಣೆಯಲ್ಲೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೮೦. ರಾಗಿಯನ್ನು ಉಂಬುವ ನಿ । ರೋಗಿ ಎಂದೆನಿಸುವನು ।
ರಾಗಿಯು ಭೋಗಿಗಳಿಗಲ್ಲ ಬಡವರಿಂ ।
ಗಾಗಿ ಬೆಳೆದಿಹುದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೮೧. ಒಮ್ಮೆಯುಂಡವ ತ್ಯಾಗಿ । ಇನ್ನೊಮ್ಮೆಯುಂಡವ ಭೋಗಿ ।
ಬಿಮ್ಮೆಗುಂಡವನು ನೆರೆಹೋಗಿ ।
ಯೋಗಿ ತಾ ಸುಮ್ಮನಿರುತಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಬೆಡಗಿನ ಪದ್ಧತಿ (ಒಗಟುಗಳು)

೧೩೮೨. ಕಲ್ಲರಳೀ ಹೂವಾಗಿ । ಎಲ್ಲರಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿ ।
ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ ಶಿಖರಕ್ಕೆ ಬೆಳಕಾಗಿ ।
ಬಲ್ಲವರು ಹೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೮೩. ಮರನೊತ್ತಿಬೇಯುವದು । ಉರಿತಾಕಿ ಬೇಯದದು ?
ಪುರಗಳ ನುಂಗಿ ಬೆಳಗುವದು ಲೋಕದಲಿ ।
ನರನಿದೇನೆಂಬೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೮೪. ಉರಿ ಬಂದು ಬೇಲಿಯನು ।
ಹರಿದು ಹೊಕ್ಕದ ಕಂಡೆ ಅರಿಯದಿದರ ಬಗೆಗೆ ಕವಿಕುಲ
ಶೇಷ್ಠರುಗಳೆಂದರಿದು ಪೇಳಿ । ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೮೫. ಕಾಲಿಲ್ಲದಲೆ ಹರಿಗು । ತೋಳಿಲ್ಲದಲೆ ಹೊರುಗು ।
ನಾಲಿಗೆಯಿಲ್ಲದಲೆ ಉಲಿಯುವದು ಕವಿಕುಲದ ।
ಮೇಲುಗಳೇ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೮೬. ಇರಿದರೆಯು ಏರಿಲ್ಲ ।
ಹರಿದರೆಯು ಸೀಳಿಲ್ಲ ತಿರಗೊಳಕೊಂಡು ಋಣವಿಲ್ಲ ಕವಿಗಳಲಿ ।
ಅರಿದಿರಿದ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೮೭. ಆಡಿದರೆ ಹಾಡುವದು । ಓಡಿ ಮರವನೇರುವದು ।
ಕೂಡದೆ ಕೊಂಕಿ ನಡೆಯುವದು ಹರಿದರದು ।
ಬಾಡದು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೮೮. ಕುತ್ತಿಗದು ಹರಿದಿಹುದು । ಮತ್ತೆ ಬರುತರೇಳುವದು ।
ಕಿತ್ತು ಬಿಸುಡಲು ನಡೆಯುವದು ಕವಿಜನರ ।
ಅರ್ತಿಯಿಂ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೮೯. ಕಚ್ಚಿದರೆ ಕಚ್ಚುವದು । ಕಿಚ್ಚಲ್ಲ ಚೇಳಲ್ಲ ।
ಆಶ್ಚರ್ಯವಲ್ಲ ಅರಿದಲ್ಲ ಈ ಮಾತು ।
ನಿಚ್ಚಯಂ ಬಲ್ಲೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೯೦. ಹತ್ತು ಸಾವಿರ ಕಣ್ಣು । ನೆತ್ತಿಲಾದರು ।
ಬಾಲ ಹುತ್ತಿನಾ ಹುಳವ ಹಿಡಿಯುವದು ಕವಿಜನರೆ ।
ಮೊತ್ತವಿದನ್ಹೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೯೧. ತನ್ನ ಸುತ್ತಲು ಮಣಿಯು ।
ಬೆಣ್ಣೆ ಕುಡಿವಾಲುಗಳು ತಿನ್ನದೆ ಹಿಡಿದು ತರುತಿಹುದು
ಕವಿಗಳಿಂದ ನನ್ನಿಯಿಂ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೯೨. ಬಟ್ಟಲದ ಬಾಯಂತೆ । ಹುಟ್ಟುವದು ಲೋಕದೊಳು ।
ಮುಟ್ಟದದು ತನ್ನ ಹೆಂಡಿರನು ಕವಿಗಳಲಿ ।
ದಿಟ್ಟರಿದ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೯೩. ಹಲ್ಲು ನಾಲಿಗೆಯಿಲ್ಲ । ಸೊಲ್ಲು ಸೋಜಿಗವಲ್ಲ ।
ಕೊಲ್ಲದೇ ಮೃಗವ ಹಿಡಿಯುವದು ಲೋಕದೊಳ ।
ಗೆಲ್ಲ ಠಾವಿನಲಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೯೪. ಆಸನದಲುಂಬುವದು । ಸೂಸುವದು ಬಾಯಲ್ಲಿ ।
ಬೇಸರದ ಹೊತ್ತು ಕೊಲುವದು ಕವಿಗಳೊಳು ।
ಸಾಸಿಗರು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೯೫. ಹಲವು ಮಕ್ಕಳ ತಂದೆ । ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಜುಟ್ಟವದೆ ।
ಸತಿಗಳಿಗೆ ಜಾವವರಿವವನ
ಹೆಂಡತಿಗೆ ಮೊಲೆಯಿಲ್ಲ ನೋಡಾ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೯೬. ಮಲ್ಲಿಗೆಗೆ ಹುಳಿಯಕ್ಕು । ಕಲ್ಲಿಗೇ ಗಂಟಕ್ಕು ।
ಹಲ್ಲಿಗಂ ನೊಣನು ಸವಿಯಕ್ಕು ಕನ್ನಡದ ।
ಸೊಲ್ಲಗಳ ನೋಡಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೯೭. ಮಣಿಯ ಮಾಡಿದನೊಬ್ಬ ।
ಹೆಣಿದು ಕಟ್ಟಿದನೊಬ್ಬ ಕುಣಿದಾಡಿ ಸತ್ತವನೊಬ್ಬ, ಸಂತೆಯೊಳು ।
ಹೆಣನ ಮಾರಿದರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೯೮. ಎಂಟು ಬಳ್ಳದ ನಾಮ । ಗಂಟಲಲಿ ಮುಳ್ಳುಂಟು ।
ಬಂಟರನು ಪಿಡಿದು ಬಡಿಸುವದು, ಕವಿಗಳಲಿ ।
ಬಂಟರಿದಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೩೯೯. ಬಂದಿಹೆನು ನಾನೊಮ್ಮೆ । ಬಂದು ಹೋಗುವೆನೊಮ್ಮೆ
ಬಂದೊಮ್ಮೆ ಹೋಗೆ ಬಾರೆ ನಾಂ ಕವಿಗಳಲಿ ।
ವಂದ್ಯರಿಗೆ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೦೦. ಕಾಲುಂಟು ನಡೆಯದದು । ಮೂಲೆಯಲಿ ಕಟ್ಟಿಹುದು ।
ಬಾಲಕರ ಸೊಮ್ಮು ಹೊರತಿಹುದು ಕವಿಗಳಲಿ ।
ಬಾಲರಿದ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೦೧. ಕಡೆ ಬಿಳಿದು ನಡಗಪ್ಪು । ಉಡುವ ವಸ್ತ್ರವದಲ್ಲ್ ।
ಬಿಡದೆ ನೀರುಂಟು ಮಡುವಲ್ಲ ಕವಿಗಳೇ
ಬೆಡಗು ಪೇಳುವರು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೦೨. ಮೂರು ಕಾಲಲಿ ನಿಂದು । ಗೀರಿ ತಿಂಬುವದು ಮರವ ।
ಆರಾರು ನೀರು ಕುಡಿಯುವದು ಕವಿಗಳಲಿ ।
ಧೀರರಿದ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೦೩. ಒಣಗಿದಾ ಮರ ಚಿಗಿತು । ಬಿಣಿಲು ಬಿಡುವುದ ಕಂಡೆ ।
ತಣಿಗೆಯಾ ತಾಣಕದು ಬಹುದು ಕವಿಗಳಲಿ
ಗುಣಯುತರು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೦೪. ನೆತ್ತಿಯಲೆ ಉಂಬುವದು । ಸುತ್ತಲೂ ಸುರಿಸುವದು ।
ಎತ್ತಿದರೆ ಎರಡು ಹೋಳಹುದು ಕವಿಗಳಿಂದ
ಕುತ್ತರವ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೦೫. ಅರೆವ ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಮರ ಮೂಡಿದುದ ಕಂಡೆ ।
ಮರದ ಮೇಲೆರಡು ಕೈಕಂಡೆ ಚನ್ನಾಗಿ ।
ಇರುವುದಾ ಕಂಡೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೦೬. ಹತ್ತು ಸಾವಿರ ಕಣ್ಣು । ನೆತ್ತಿಯಲಿ ಬಾಲವು ।
ಹತ್ತೆಂಟು ಮಿಕವ ಹಿಡಿಯುವದು
ಕವಿಗಳಿದರರ್ಥವನು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೦೮. ಮುಗೈಯ ಲಾಡುವದು । ಹಿಂಗುವದು ಹೊಂಗುವದು
ಸಿಂಗಿಯಲಿ ಸೀಳಿ ಬಿಡುತಿಹುದು ಆ ಮಿಗದ
ಸಂಗವನು ನೋಡು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೦೯. ಹತ್ತುತಲೆ ಕೆಂಪು । ಮತ್ತಾರುತಲೆ ಕರಿದು ।
ಹೆತ್ತವ ನೊಡಲ ನುರಿಸುವದು ।
ಕವಿಗಳಿದರರ್ಥವನು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೧೦. ಅರಮನೆಯಲಿರುತಿಹುದು । ಕರದಲ್ಲಿ ಬರುತಿಹುದು ।
ಕೊರೆದು ವಂಶಜರ ತಿನುತಿಹುದು । ಕವಿಗಳಲಿ ।
ದೊರೆಗಳಿದ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೧೧. ಧರೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಅಂ । ತರದಲ್ಲಿ ಓಡುವದು ।
ಮೊರೆದೇರಿ ಕಿಡಿಯನುಗುಳುವದು ಕವಿಗಳೇ ।
ಅರಿದರಿದು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೧೨. ಅತ್ತಲಂಬಲಿಯೊಳಗೆ ಇತ್ತೊಬ್ಬನಿದ್ದಾನೆ ।
ಅತ್ತವನ ನೋಡು ಜನರೆಲ್ಲ ಈ ತುತ್ತ ।
ನೆಂತುಂಬರಯ್ಯ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೧೩. ಸಂದ ಮೇಲ್ಸುಡುವದು । ಬೆಂದಮೇಲುರಿವುದು ।
ಬಂಧಗಳನೆದ್ದು ಬಡಿವುದು ನೀವದರ ।
ದಂದುಗವ ನೋಡಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೧೪. ಅಟ್ಟರಿ ಅದರ ಘನ । ಸುಟ್ಟರೂ ಕುಂಟಣಿ ಘನ ।
ಇಟ್ಟಗೆಯ ಮೂಗನರಿದರೂ ಮೂರುಭವ ।
ಕಟ್ಟು ಕೂಡುವವು ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೧೫. ನಾಡೆಲೆಯ ಮೆಲ್ಲುವಳ । ಕೂಡೆ ಬಯಸುತ ಹೋಗೆ
ಕೂಡ ಗೂಡ ಸೀರೆ ಮೊಲೆಗಟ್ಟಿನಾ ಯಕಿಯ ।
ಕುಂಡೆಯಾಡೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೧೬. ನೋಡಯ್ಯ ದೇವ ಸಲೆ । ನಾಡೆಲ್ಲ ಗಾಡಿಗನು ।
ವಾಡೆಯನೊಡೆದ ಮಡಕಿಯ ತೆರನಂತೆ ।
ಪಾಡಾಯಿತೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೧೭. ಇನ್ನು ಬಲ್ಲರೆ ಕಾಯಿ । ಮುನ್ನಾರಾ ಅರವತ್ತು ।
ಹಣ್ಣು ಹನ್ನೆರಡು ಗೊನೆ ಮೂರು ತೊಟ್ಟೊಂದು ।
ಚನ್ನಾಗಿ ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೧೮. ಆಸನದ ಲುಂಬುವದು । ಸೂಸುವದು ಬಾಯಲ್ಲಿ ।
ಬೇಸರದ ಹೊತ್ತು ಕೊಲುವದು, ಕವಿಗಳೊಳು ।
ಸಾಸಿಗರು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೧೯. ಕಚ್ಚಿದರೆ ಕಚ್ಚುವದು । ಕಿಚ್ಚಲ್ಲ ಕೊಳ್ಳೆಯಲ್ಲ ।
ಆಶ್ಚರ್ಯವಲ್ಲ, ಅರಿದಲ್ಲವೀ ಮಾತು ।
ನಿಶ್ಚರ್ಯವಲ್ಲ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೨೦. ಎಂಟು ಬಳ್ಳದ ನಾಮ । ಗಂಟಲಲಿ ಮುಳ್ಳುಂಟು ।
ಬಂದರನು ಹಿಡಿದು ಬಡಿಸುವದು ಕವಿಯೆಂಬ ।
ತೋಂಟರಿದನ್ಹೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

೧೪೨೧. ಹತ್ತು ಸಾವಿರ ಕಣ್ಣು । ಕತ್ತಿನಲಿ ಕಿರಿಬಾಲ ।
ತುತ್ತನೇ ಹಿಡಿದು ತರುತಿಹದು ಕವಿಗಳಿದ ।
ರರ್ಥವೇನು ಪೇಳಿ ಸರ್ವಜ್ಞ ॥

ಕನ್ನಡ ವಿಕಿಸೋರ್ಸ್

ಹಳಗನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ| ಪಂಪಭಾರತ |ಜೈಮಿನಿ ಭಾರತ |ಕುಮಾರವ್ಯಾಸ ಭಾರತ | ನಾಡಗೀತೆಗಳು | ಜನಪದ ಸಾಹಿತ್ಯ | ಚಲನಚಿತ್ರ ಸಾಹಿತ್ಯ | ಚಲನಚಿತ್ರೇತರ ಸಾಹಿತ್ಯ |ಭಾವಗೀತೆಗಳು | ಭಕ್ತಿಗೀತೆಗಳು | ದಾಸ ಸಾಹಿತ್ಯ | ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯ | ತಾತ್ವಿಕ ಸಾಹಿತ್ಯ | ಭಗವದ್ಗೀತೆ |
ಮಂಕುತಿಮ್ಮನ ಕಗ್ಗ | ಶಿಶು ಸಾಹಿತ್ಯ | ಕವನ ಸಂಕಲನಗಳು | ಸಂಪ್ರದಾಯ ಗೀತೆಗಳು |ಮಂಕುತಿಮ್ಮನ ಕಗ್ಗ| ಜೀವನ ಚರಿತ್ರೆ|ಸ್ತೋತ್ರಗಳು|ಸಂಸ್ಕೃತ ಸಾಹಿತ್ಯ