ರೋಟರಿಯ ಕೆಳಗೆ
೨೩
ಗಡ್ಡ ಬರದೇ ಇರುವ ಹಾಗೆ ಏನಾದರೂ ಏರ್ಪಾಡಿರುತ್ತಿದ್ದರೆ ಎಷ್ಟು ಚೆನಾಗಿ
ಗಿರುತ್ತಿತ್ತು !--ಎಂದು ನೂರಹತ್ತನೆಯ ಸಲ ಯೋಚಿಚಸಿಕೊಂಡ.
ಹಿಂದಿನ ರಾತ್ರಿಯ ಚಪಾತಿಯ ರುಚಿಯನ್ನು ಆನಂದ್ ನೋಡಿದ.
ಸಕ್ಕರೆ ಇಲ್ಲದ ಕಾಫಿಯನ್ನು ಗಂಟಲೊಳಗೆ ಸುರಿಬಿಟ್ಟ.
೪೪ರಿಂದೀಚೆಗೆ ಆರು ವರ್ಷ ಸರ್ವೀಸು ಕೊಟ್ಟ ಒಂದೇ ಒಂದಾಗ
ಉಣ್ಣೆಯ ಪಾಂಟು ಇಹಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ವೈರಾಗ್ಯ ತೋರಿಸತೊಡಗಿತ್ತು
ಉಪಸಂಪಾದಕನ ಕುಶನ್ ಇಲ್ಲದ ಕುರ್ಚಿಗೆ ಅಂಟಿ ಅಂಟಿ ತೆಳ್ಳಗಾಗಿ, ఆల్లి
ఇల్లి ಅದು ಹರಿಯತೊಡಗಿತ್ತು. ಹರಿದುದನ್ನು ಮರೆಮಾಡಲೆಂದು ಮಾಮೂಲಿ
ನಂತೆ ಆತ ಬುಶ್ಕೋಟು ಹಾಕಿಕೊಂಡ: ಹದಿಮೂರು–ಹದಿನಾಲ್ಕು ದಿನ
ಗಳಿಂದಲೂ ಹಾಕಿಕೊಂಡೇ ಇದ್ದ ಬುಶ್ಕೋಟು ಅದು.
ಪತ್ರಿಕಾ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಗುಜು ಗುಜು ಮಾತು. ಹೌದು-ತಾನೊ
ಬ್ಬನೇ ಅಲ್ಲ; ಒಂದಾಣೆ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯ ಈ ಕುಟುಂಬವೆಲ್ಲವು ಬೀದಿಗಿಳಿ
ಯುತ್ತಿದೆ. ಬೀದಿಗೆ! ಈ ಶಾರೀರಿಕ ಬೌದ್ಧಿಕ ಕೂಲಿಕಾದರರೆಲ್ಲ ಇನ್ನು ಕೆಲಸ
ಹುಡುಕಬೇಕು...ಕೆಲಸ...
ಸಂಪಾದಕರಾದರೋ, ತಮ್ಮ ತಾಲ್ಲಣಕು ಕೇ೦ದ್ರದ ಹೈಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿ
ಉಪಾಧ್ಯಾಯರಾಗಲು ತಿರ್ಮಾನ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಉಪಸಂಸಾ
ದಕೆ, ಪೋಲೀಸ್ ಡಿಪಾರ್ಟಮೆಂಟ್ ಸೇರಲು ಹವಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಮತ್ತೊಬ್ಬ
ರೇಶನ್ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಗುಮಾಸ್ತೆ ಯಾಗಲು ಚಡಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ, ಆದರೆ
ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಿಯೇ ಸಿಗುವುದೆಂದು ಹೇಳುವ ಸಾಹಸ ಯಾರೂ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ.
ಆ ಮುದುಕ ಪೂಫ್ ರೀಡರ್ ? ಇನ್ನವನ ಸಂಸಾರದ ಗತಿ?
ఆ ಮಶಿನ್ ಮನ್, ಕಂಪಾಸಿಟರುಗಳು?
ಮಹಾದೇವನೊಬ್ಬನಿದ್ದ , ರಿಪೋರ್ಟರ್, ತುಂಟ ಹುಡುಗ. ಹೋದ
ವರ್ಷ ಇಂಟರ್ ಮುಗಿಸಿ ಹಿಂದು ಮುಂದುನೋಡದೆ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮಕ್ಕೆ
ಧುಮುಕಿದ್ದ. ಈ ಮುಗುಳ್ನಗುವಿನ ಆ ಸುಂದರ ಮುಖವೂ ಜೋತು
ಬಿದ್ದಿತ್ತು ಫ್ಯಾಶನ್ನಿಗಾಗಿ ನೀಳವಾದ ತಲೆಕೊದಲನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಂದಕ್ಕಸೆ
