ಸುಮಂಗಲೆ ಶಿರಿನ್
೪೫
ಆತ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕ. ಆಕೆಯ ಹೃದಯ ಕಂಪಿಸಿತು;ತುಟಿಯದುರಿತು.
ಹೀಗಿದ್ದರೂ ಮುಗುಳು ನಗೆಯೊಂದು ಆ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು.
ಅದು ಆರಂಭ....
...ಆತ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದ. ಆ ವರ್ಷವೇ ಬಿ.ಎಸ್.ಸಿ.
ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಆತ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವುದು. ಉತ್ತೀರ್ಣನಾದಬಳಿಕ ನೌಕರಿಯ
ಬೇಟೆಗಾಗಿ ಹೊರಡುವವನು. ಹಿಂದೆ ಅವನ ತಂದೆ ವಿದ್ಯಾ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲಿದ್ದ
ವರು. ಪುಟ್ಟ ನಿವೃತ್ತ ಅಧಿಕಾರಿ. ಒಂದಿಷ್ಟು ಪೆನ್ ಶನ್ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ
ಮನೆವೆಚ್ಚದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾರವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದವನು, ಪದವೀಧರನಾಗಿ ಮುಂಬ
ಯಿಗೆ ಹೋಗಿ ಸಂಸಾರ ಹೂಡಿ ದುಡಿದು ಸಂಪಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಹಿರಿಯಮಗ.
ಮಾಧವ ಎಂದವನ ಹೆಸರು-ಮಾಧವರಾವ್.ಗೆಳೆಯರು ಮಾಧೂ
ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆತನ ಬೆನ್ನಲ್ಲೆ ಹುಟ್ಟಿದ್ದ ತಂಗಿ ತೀರಿಕೊಂಡಿ
ದ್ದಳು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದವರೆಂದರೆ ಆತನ ಪುಟ್ಟ ತಮ್ಮ, ಪುಟ್ಟ ತಂಗಿ
ಯೊಬ್ಬಳು, ಮತ್ತು ವಾತ್ಸಲ್ಯಮಯಿಯಾದ ತಾಯಿ.
ಬಹಳ ದಿನ ಗುರುಬಕ್ಷಸಿಂಗನ ಹಿರಿಯ ಮಗಳು ಪ್ರೇಮಾ,ಮಾಧವ
ನನ್ನು ನೋಡಿದಳು. ಆತ ಆಕೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ.
ಮಾಧು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೊರಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳು
ತ್ತಿದ್ದಳು ಪ್ರೇಮಾ, ತಪ್ಪದೆ, ಪ್ರತಿದಿನವೂ. ಹಾಗೆಯೇ ಕಾಲೇಜಿಂದ ಆತ
ಮರಳುವಾಗಲೂ.
ಆ ಮನೆಮನೆಯ ಚಿಕ್ಕಮಕ್ಕಳೊಳಗೆ ಬಾಂಧವ್ಯ ಬೆಳೆಯಿತು. ಅವ
ರನ್ನು ಕರೆಯುವ ಕೂಡಿಸುವ ನಿಮಿತ್ತದಿಂದ ಆಕೆ ಮಾದೊ ಮನೆಗೆ ಎಂದಾದ
ರೊಮ್ಮೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹಾಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದುದೆಲ್ಲ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಆತನ ರಜಾ
ದಿನಗಳಲ್ಲೇ !
ಒಂದು ಸಂಜೆ ಮನೆಗೆ ಮರಳಿದ ಮಾಧು, ತನ್ನ ಕೋಣೆಯ ಬೀರುವಿ
ನಿಂದ ಒಂದೆರಡು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಾದಂಬರಿಗಳು ಮಾಯವಾಗಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡ.
ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದರು:"ರೇಗಬೇಡ ಸದ್ಯ:ಆ ಸಿಂಧಿ ಹುಡುಗಿ ತಗೊಂಡು
ಹೋಗಿದಾಳೆ. ಇಂಗ್ಲೀಷು ಬರುತ್ತಂತೆ ಅದಕ್ಕೆ. ಏನೋ ಸ್ವಲ್ಪ ಓದ್ಕೊಂಡಿದೆ
ಯಂತೆ. ಓದಲಿ ಪಾಪ, ಇಸಕೊಂಡರಾಯಿತು ಆ ಮೇಲೆ."
