೩೦.) ಕಾವ್ಯನಾರಂ. ೧೬೭ ••• » ತನೆ ನುಂ ತಿಂದು ನಿದಾಘಸಲ್ಲಕಿದನಾದಿತ್ಯೇಂದುಬಿಂಬಂಗಳಂ || ಕವಳಂಗೊಂಡು ಸಿಡಿಲ್ಲ ಳಂಬ ಕಿಸುಗಣ್ಣಿಟ್ಟು ಮರುಚ್ಚಾಸನಂ || ಬ ವಿಚಿತ್ರಾ೦ಬರದೆಂದು ಚೆನ್ನ ಎಳಯುಂ ಮಿಂಚೆಂಬ ಕೊಂಬುಂ ಕರಿ | ಳವೆನಣೆ ಗರ್ಜಿಸಿದತ್ತಗಲ್ಲಿ ನಿವರಂ ಕಾರೆಂಬ ಮಾರದ್ವಿಪಂ [vrರ್o - (ಜಗನ್ನಾಥವಿಜಯಂ) ಉಗುರುತು೦ ಸಿಡಿಲೆಂಬ ತೋರಗಿಡಿಯಂ ಕಾಲೂ ಭೂಭಾಗದೊಳೆ | ಗಗನಾಭಿಗಮನೆಟ್ಟ ನೀಳ ಘನರ್ವೇಬಂಧವುಂ ಬಿರ್ಚಿ ಮಿಂ | ಚುಗಳೆಂಬುಳ್ಳುವ ದಾಡೆಗಳ ಪಳೆಯೆ ಚಂದಾದಿತೃರಂ ನುಂಗಿ ಬೇ | ನಗೆಬುಂ ಬೆರ್ಚಿಸಿ ಗರ್ಜಿಸುತ್ತು ಮೊಗದಂ ಕಾರೆಂಬ ಕಾಳಾಸುರಂ !v೧೦ (ರಾಮಚಂದಚರಿತpರ ಣಂ) ಕಳಕೆಕಾರುತಿ ಪೋಲೆ ವೇಣುರುತಿಯಂ ಬೀಸುತ್ತ ಮಿಂಚೆಂಬ ಗೋ! ವಳಗೊ೦೦ ಪೊಡೆಸೆಂಡುವೊಯು ಸಿಡಿಲಂ ಗೀರ್ವಾಣಬಾಣಾಸನ | ಚಳದಿಂ ಕತ್ತರಿವಿಲಿಯೊಂದು ಪಣೆಕಟ್ಟ ಕಟ್ಟಿ ಕೊಂಡಭ್ರಕಂ | ಬಳಮಂ ಗೋವನವುಂಕಿ ಬಂದೊದಣದಂ ಕಾರೆಂಬ ಗೋಪಾಳಕಂ\v೧೧ ಎಳಮಿಂಚಂ ತಳಯಿಕ್ಕಿ ಚಾದಗೆಗಳಂ ಬಿಟ್ಟೋಡಿ ಬಲ್ಲೆ ಚಲಿ। ೪ನೀಲಾಂಬುದದಿಂ ಬಎಲ್ಲ ಗಗನಶ್ರೀಧೇನುವಂ ಕವಳಾ| ಮಳದೀರ್ಘಾಮೃತಧಾರೆಗಳೆ ಸುರಿಯೆ ಭೂರ್ಬೇರೆಂಬಿನಂ ಶಕಟಾ | ಪಳತಾದಾವುಕದಿಂದ ಕಟ್ಟಿ, ಕದಂ ಕಾರೆಂಬ ಗೋಪಾಲಕಂ \vrn (ಅರ್ಧನೇಮಿಪುರಾಣ೦) ಉಪಶಾಂತರ ವಿಕೃತಿಯಿ || ನುಚಿತ್ತಕಾಳಿವಪಯೋಧರಾಗೃತೆಯಿಂ ಮ | ತುಪಚಿತಜಡವೃತ್ತಿಯಿನೆ | ಮೈ ಫೋಲು ದಭಾಗನುಂ ಸಗರ್ಭಾಂಗನೆಯಂ |v೧೩
