340 守、 రేండె), లెనిచేు త్రైర్నీసిదో: $ “వ్పాక్ట్వేలి సానాజేJుండా,ు బందిరా నారా?" “ಇಲ್ಲವಲ್ಲ!" ಶಾಮನಿಗೆ నిరావి:3ూరుEు. ఆకెపాండా: "ನಮ್ಮ ಅಮ್ಮ ఆందో-రాత్రి, ಭಾರೀ ಮಳೆ ಬಂತಂತೆ... ಇವತ್ತು ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ರಜಾ ಕೊಡಬಹುದು. ಅಲ್ವೆ ಸಾರ್ ייל ಹಜಾರದಲ್ಲಿದ್ದ ಗಡಿಯಾರ ಎಂಟು ಹೊಡೆಯತೊಡಗಿತು. ತುಸು ಅಸಹನೆ ಯಿಂದ ಮುರಲೀಧರನೆಂದ: "ರಜಾ ಕೊಡೋದು ಕಾಣಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲಿ, ಪಾಠ ಶುರುಮಾಡೋಣ." ಆವರೆಗೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದ ನಳಿನಿ ಅಂದಳು. "ಇವತ್ತು ಪಾಠ ಬೇಡಿ ಸಾರ್, ಮಳೆ ಅಲ್ಲಾ?" ಮುರಲೀಧರ ನಸುನಕ್ಕ! "ನಿಮ್ಮಮ್ಮ ಬಯ್ತಾರೆ." "ಊಂ! ಬಯೊಲ್ಲ." ಅಷ್ಟರಲ್ಲೆ అవారా తావించిు05ు ధా孪 ಸವಿನೂಪದಿಂದಲೇ ಕೇಳಿಸಿತು. “ಏನೇ ಅದು, ತಲೆಹರಟೆ?" ಶಾವು ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ತೆರೆದ. ನಳಿನಿಯನೂ ఆ ನನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿದಳು, ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ಮುರಲೀಧರ ಪಾಠ ಮುಗಿಸಿ ಹೊರಬೀಳುತ್ತಿದುದು ಎಂಟೂವರೆಗೆ.. ಆ ○さ うごQ నాడ్ల్యాచిరోలిల్లి. బండాJడా) కెడా వాడార్వేసాంకే? ఒండా) Tiం జియు ಹೊತ್ತು ಆತ ಅಲ್ಲಿರಲೇಬೇಕು. ಮೊದಲೇ ಎದ್ದನೆಂದರೆ ಮನೆಯೊಡತಿ ಅತ್ತ ಸುಳಿದು శళుత్తిడ్ల్పారు: “ಆಯ್ತು ಪಾಠ? ಅದರ ನೆನಪಾಗಿ ಕಸಿವಿಸಿಗೊಳ್ಳುತ್ತ ಮುರಲೀಧರ ಕೇಳಿದ; “ತಡವಾಗಿ ಎದ್ದಿರಾ ಇವತ್ತು?" ನಿರುತ್ಸಾಹ ಲವಲೇಶವಾದರೂ ಇಲ್ಲದ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಶಾಮನೆಂದ: “వాణం నెవిరా. బెుళ అంకె, ఆచే్ము బిళు భౌంటనేగే విశ్చి ." ಮುರಲೀಧರ ಪಾಠದತ್ತ ృ్మయే98డినుత్తి ದ್ದಂತೆ ಶಾವು; ఎరాడాJణ భున ಗಳನ್ನು ಕುಪ್ಪಳಿಸಿ, ಕೈಗಳನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಎದೆಗೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು öぐ零ご: "Eుంబాని భళి! ఆల్చా ੋਹ੦੦ੋ ?" "ಹJಾo." ಎ೦ದ ಮುರಲೀಧರ.. ನಳಿನಿಯು ಕಡೆ ತಿರುಗಿ ಆತನೆಂದ: "చిల్లిచే్మూ: も。 ಲೆಕ್ಕ ಮಾಡು." ... ಮತ್ತೆ ಕೊಠಡಿಗೆ.. ಅಲ್ಲಿಂದ ಭೋಜನ ಶಾಲೆಗೆ, ಬಳಿಕ ಆ ದಿನದ ಪಾಠದ
