392 守ー。 “: I" "ಶ್ರೀಕಂಠಯ್ಯನವರು ಯಾತಕ್ಕೆ ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ನಿಮ್ಮ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟರೋ! వినఁ ಇರಲಿ, ನೀವು ತಕ್ಷಣ ಮುದ್ರಣ ಶುರುಮಾಡೋದು ವಾಸಿ. ತಿಳೀತೇನ್ರಿ?" "ನಾನು ಸಂಪಾದಕ ಮಂಡಲದಲ್ಲಿದೀನಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೋಸ್ಟರ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟಿರ ಬಹುದು ಅಲ್ವೆ?" - “ನಾನೂ ಸಂಪಾದಕ ಮಂಡಲದಲ್ಲಿದೀನಿ, ಮರೀಬೇಡಿ!" "ఆగేలి లక్ష్మి శాంతో. ಸುಮ್ನೆ ಯಾತಕ್ಕೆ ವಾಗ್ವಾದ?" "ಶುರು ಮಾಡಿದು ನಾನೋ :১ং ১৩ ... ” ಮುರಲೀಧರ ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ, ಉಗುಳು ನುಂಗಿ ಸುಮ್ಮನಾದ. ಆತನನ್ನೆ నే్పుదోృష్టించిందో నేJడోుత్తే లి: రౌంతే きで登ご: "ಮಾಗಜೀನಿಗೆ నిలపాలను బర్విత్రిEరా?" ಮುರಲೀಧರನ ಮನಸ್ಸು ಅಷ್ಟರಲ್ಲೆ చేుదోుడికేడాండితేు. "ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಬರೀದೇ ಇದ್ದರೂ ಇರಬಹುದು."
- ురి5pT 않. 3ండాు తెJణ్వరికి."
"చేుగే ಕೊಡ್ರೀನಿ, ಕೇಳಿ ಇಸಕೊಳ್ಳಿ." "ನಾನು ಓದಿನೋಡಿ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಕೊಡದೆ ಅದು ಹಾಗೆ ಪ್ರಕಟವಾಗುತ್ತೊ నేఁడ్డ్మినిని." ಮುರಲೀಧರ ತನ್ನ ಹಾದಿ ಹಿಡಿದ. ಆ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಕಾಂತನೊಡನೆ ಮಾತು 。20○○、○。○) ごさ ಇಷ್ಟಪಡಲಿಲ್ಲ. ಆ ಮಾತುಕತೆಯ ವಿಷಯ ಅಧಾಪಕರೊಡನೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಲೂ ಇಲ್ಲ ಆತ. ಶ್ರೀಕಂಠಯ್ಯನವರೇ ಒಂದು ಸಂಜೆ ಕವಿತೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಓದಿನೋಡಿ ಅಳ್ಳೆ ಬಿರಿಯು ごcさ ನಕ್ಕರು. ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದ ಮುರಲೀಧರನನ್ನು ಅವರು ಹುಸಿಮುನಿಸು ತೋರಿ ಸುತ್ತ ಟೀಕಿಸಿದರು: "ಇಷ್ಟು ఒళ్ళ్ళో ಕೃತಿಗಳು బందిపాలంకె నిఁను పోలఖిలe ಇಲ್ಲವಲ್ಲಯ್ಯ! ප් ಲಕ್ಷ್ಮೀಕಾಂತ ಮಹಾಕವಿಯೇ ಸರಿ!" ಮುರಲೀಧರ ಮುಗುಳುನಕ್ಕು ుచ్మేర్క్లి - శ్రీరేంలెయ్యునెబెర్వే వాటుండా) エ○率応び0: "ಇಂಥಾದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ఆర్మే 5、きびö ನಮ್ಮ ಮುಖಕ್ಕೆ ಮಂಗಳಾರತಿಯಾಗೋದು SDC@3." “ఆకెనడా యూవ్ల దాదారణ ఒండా) ఆరిసిరేఖండారాయు నౌరా." "ಸರೀನಪ್ಪ, ನೀನೇ ನೋಡು ಯಾವುದನ್ನ యొల్బియేుదోణంతే. అల్లి ఇళ్లీ + -- o స్ప్రే కిడ్నా - -
