దిశిక్షే 411 ಪ್ರಯಾಸಪಟ ಮುರಲೀಧರನೆಂದ: "ಹನ್ನೆರಡು ಗಂಟೆಗೆ ಒಂದಿದೆ." "ದುಡ್ಡಿದೆಯೇನು 琵寺š广?” “ణదో, జెండాడ్విలి." ಪರೀಕ್ಷೆ-ಪರೀಕ್ಷಾ ಭವನ. ಐದು ನಿಮಿಷಗಳೂ ಉಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ, ಬಸ್ నిల్చా foods, ಸ್ನೇಹಿತನ ಜತೆ ಹೋಗುವುದಂತೂ ಆಗದ ಮಾತು. ごびCJ○ ನಾರಣಪ್ಪ #९६?८3: "ఒ్చనే ಹೋಗೋಕಾಗುತ್ತಾ?" "ಹೂ೦.. ಹೋಗ್ರಿಡ್ತೀನಿ." "ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ నావిళియుE వావివా:ు బంధ్చిāు." "δυνο." ಶ್ರೀಕಂಠಯ್ಯ, ಅವರಿಬ್ಬರು ನಿ೦ತಿದ್ದ ಹಾದಿಯಾಗಿ ಬಂದರು, ನಮಿಸಿದ ನಾರಣಪ್ಪನನ್ನು సాJణ్వది తెలంూడిదాంు. లిబ్యె ಮುರಲೀಧರನಾ ಅಲ್ಲಿದನೆಂದು סט ליס చేుగా ుళు ನಕ್ಕರು. ಆದರೆ ಆ ಹುಡುಗ ಶಿಲಾಪ್ರತಿಮೆಯಂತಿದ್ದ ಕಪ್ಪಿಟ್ಟಿತ್ತು వా)ువి. ఒండా) తే: ಮುಂದಿರಿಸಿದ್ದ ಶ್ರೀಕಂಠಯ್ಯ లేడెదోు నింలేు, తిరాJగి ನೋಡಿ, ಕೇಳಿದರು: “వినా) :వాూఙరా?" ನಾರಣಪ್ಪ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಿದಾಗ ಅಧಾಪಕರ ಮುಖವೂ ಮ್ಯಾ నెవావించిుతెు, ಅವರೆಂದರು; "ಸೋ ಸಾರಿ, ಪರೀಕ್ಷೆಗೇನು ಇನ್ನೊಂದ್ನಲ ಪಾಸ್ ಮಾಡೆಲ್ಫೋಬಹುದು. ՅմշՏՈ 253." ಸಹಾನುಭೂತಿಯು ಆ ಧ್ವನಿ, ಮುರಲೀಧರನ ಅಳಲಿನ ಚೀಲವನ್ನು ಇರಿಯಿತು. ごごに ಕಣ್ಣ గెళల్లి యోనియాడితేు. ಬೀದಿಯು ಕಡೆಗೆ ಎರಡು ಹೆಜ್ಜೆ ఇట్చి ござさcご: "ಬಲ್ತಿನಿ ನಾಣಿ. ಹೋಗ್ಗಲ್ತಿನಿ." "ಹೂ೦.. ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ನಾಳೇನೆ ಬಾ, ಇಲ್ಲದೇ ಹೋದ್ರೆ ಕಾಗದನಾದರೂ ుO."
- ఆriలి నాందే."
ఒ్చనే ನಡೆದು ಹೋದ ಮುರಲೀಧರನನ್ನೇ ನಾರಣಪ್ಪ 않. యేలితే, ದಿಟ್ಟಿಸಿದ. బార్సిడా Ticఙ0ు స్దో ఆకెనెన్నే ಎಚ್ಚರಿಸಿತು. భావించాలిడా ಹೃದಯದೊಡನೆ ಆತ ಪರೀಕ್ಷಾಭವನದ ದಾರದೆಡೆಗೆ ನಡೆದ. દે ಸ್ಮರಿಸಿಕೊಂಡವನಂತೆ ಹುಬ್ಬಗಳನ್ನು ಕುಂಠಿತಗೊಳಿಸುತ್ತ
