ನಂ.೨೦೮ ಮತ್ತು ನೀಲಿ ಬುಶ್ ಕೋಟು
೧೩೭
ಶಾರದೆ ನಾಲ್ಕನೆಯ ಫಾರ್ಮ್ ಓದಿರುವ ವಿದ್ಯಾವಂತೆ. ಆಕೆ ಅಲ್ಲಿಗೇ ತನ್ನ ಓದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ತನ್ನ ಬೆನ್ನಲ್ಲೇ ಅದೇ ತರಗತಿಗೆ ಬಂದ ತಮ್ಮನಿಗೆ ಹಾದಿ ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟಳು.
ಐವತ್ತು ರೂಪಾಯಿ ಸಂಪಾದನೆಯ ತಂದೆ [ಕಾಹಿಲೆಯವಳಾದ
ತಾಯಿ] ಮದುವೆಗಾಗಿ ತುಂಬ ಚಡಪಡಿಸಿದರು. ಕೈಹಿಡಿಯುವ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ.
ಹಾಗೆ ಕಾಯುತ್ತ, ಕಾಯುತ್ತ, ಮನೆಗೆ ಸಂಪಾದನೆಗೆ ಸಹಾಯವಾಗಲೆಂದು, ಶಾರದಾ ಹೊಲಿಗೆ ಕಲಿತಳು. ನೆರೆಹೊರೆಯವರ ಹಸುಗೂಸುಗಳಿಗೆ ಪೋಷಾಕು ಹೊಲಿಯುವ ಸಿಂಪಿಗಳಾದಳು ಆಕೆ. ಮಗಳಿಗಾಗಿ ಚಿಕ್ಕದೊಂದು ಹೊಲಿಗೆಯ ಯಂತ್ರ ಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ತಂದೆ ಯತ್ನಿಸಿದರು. ಕಂತಿನ ಮೇಲೆ ಯಂತ್ರ ದೊರೆಯುವ ಏರ್ಪಾಟೇನೋ ಇತ್ತು. ಆದರೆ, ಅವರ ಪಾಲಿಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಸುಲಭ ಕಂತುಗಳಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಅವು. ಹೀಗಾಗಿ, ಯಂತ್ರದ ಯೋಚನೆಯನ್ನೇ ಆವರು ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟರು.
ಆ ಬಳಿಕ ಉಗುಳುನುಂಗಿಕೊಂಡು ಆಕೆಯ ತಂದೆ, 'ತಯಾರಿ ಪೋಷಾಕಿನ' ಚಿಕ್ಕ ಕಾರಖಾನೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಮಗಳನ್ನು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಿದರು. ಮಡಿವಂತರ ಮನೆತನದ ಹುಡುಗಿ ಶಾರದಾ, ದುಡಿಯುವ ಹೆಣ್ಣಾದಳು.
****
ಆ ಕೆಲಸ ಶಾರದೆಗೆ ದೊರೆತು ಇಪ್ಪತ್ತು ದಿನಗಳಾಗಿದ್ದುವಷ್ಟೆ- ಮತ್ತೂ ಹತ್ತು ದಿನ ದುಡುದರಾಯಿತು, ಮೂವತ್ತೆರಡು ರೂಪಾಯಿ ಸಂಬಳ ದೊರೆಯುವುದು.
ಬೇರೆ ದಿನಗಳಲ್ಲಾಗಿದ್ದರೆ ಆ ಮೂವತ್ತೆರಡರಿಂದ ಎಷ್ಟನ್ನೋ ಸಾಧಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿತ್ತು. ಆದರೆ ಈಗ ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವನು ವಿಷಮಜ್ವರದಿಂದ ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದಿದ್ದ.
[ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಕಾಹಿಲೆ ಬಂದಿತ್ತು ಸದ್ಯಃ !
ತಂದೆ ಯೋಚಿಸಿದ್ದರು:
