ದ್ವಿತೀಯಾಧ್ಯಾಯ, Y೩ ೨ ನಾದಿಸಿದ್ದವಾಗಿಯೂ ಇರುವುವನಾದುದರಿಂದ ಈ ಅತ್ಮನು ವುಬಾಗುವದೂಇಲ್ಲವು,ಪು ನ ಉತ್ಪನ್ನವಾಗುವದೂ ಇಲ್ಲವೆ:ಮ ತಾತ್ಸರವು. ಈ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿಯೂ ಜೀವನಿ ದೇ ಹೇಳ ೨೬ರಂದರಿಯಬೇಕು. ( ಹ೦-ಭಾ ) ಆತ್ಮನಿಗೇ ಅವಿರತವು ಹೇಗಂದರೆ - ಮ ಇ)ಸರಾಗ ಸೆ(ಕದಿಂದ ಉತ್ತರನಂಪೇಳುತ್ತಾನೆ, ಆ ತ್ಯ ಸಿಗೆ ಯಾವ ಕಾಲದಲ್ಲಯ, ಉತ್ಪತ್ತಿ ವಿನಾಕಗಳಿಲ್ಲವು. ಕೆಲ ನು ಕಾಲವಿಲ್ಲ. ಅನಂತರ ಕೆಲವು ಕಾಲದಲ್ಲರುವಿಕೆಯು, ಕಲವುಕಾ ಲವಿ ಅನುತರ ಕೆಲವು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲವೇಇರುವಿಕೆಯ ಅಲ್ಲವು. ವೃಕ್ಷಗಳಿಂದ ವಿಕಾರಗಳೂ ಅಲ್ಲವು. LC ಜಾಯತೇ - ಅವರ್ಧತೆ - ವಿಕಣತುತ - ಅಪಕೀರತ - ನಕೃತಿ ೨) ಎಂಬ ಆ ರವಗಳ ) ಸತ್ತರ ವಿಕಾರಗಳನ್ನಲ್ಪಡುವುದು. ಜಾಯತೆ - ಹy ಟೈಗರ,ಅಸ್ತಿ- (ಹ) ) ಇರುವಿಕೆಯ, ವರ್ಧತೇ - ವೃದ್ಧಿಹೊಂ ಗುವುದು, ವಿಪರ್ರಿಂದತೆ - ಪರಿಣಾಮ ಹೊಂದುವದು, ( ಅಂದರೇ ಬಾಲನಾಗಿರುವನು * ನನವುಳ್ಳವ: ತಗಿಯು, ಯವನನುಳ್ಳವ ನು, ವರಕವಾಗಿಯು ಆಗುವದು.) ಅಪಕೀಯತೆ - ಹಯವಂ ಹಂಗ ವುರ, ನತಿ - ಇತಿಹೋಗುವುದು. ಆದರೆ ಸಾವ ವಿಕಾರಗಳಲ್ಲಿ ಆಯತ, ನಕೃತಿ, ಎಂಬ ವಿಕಾರದರು ನಿಷೇಧದಿಂದ ಲೇ ಅವಶಿಷ್ಟ ಗಾಗಿ ಸರ್ವ ವಿಕಾ' ಪ್ರತಿಷೇಧವು ತೋರುವಲ್ಲಿ ಮತ್ವವುಗಳಕಂಡ ನಿಷೇಧಿಸುವದರಲ್ಲಿ ಪ್ರಯೋಜನವೇನಂದರೆ ಸ ತರಕಾರಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಅನ್ಯನಾಗಿರುವ ಯಾವನಾದಿ ಹನು ಸ'ವಿಕಾರಗಳ ಇಲ್ಲವೆಂಬವಾಗಿ ತಿಳಿಸಲು ಷಡ್ಯಾನವಿಕಾರಗಳಂ ನಿದೆ ಧಿಸುವ ಇಬ್ಬಗಳc ಪ್ರಯೋಗಿಸಿರುತ್ತದೆ. ಮತ್ತು ನಿತ್ಯಕ ಕ್ಕೂ ತಾಕೃತ ಶಬ್ಬರೂ ಅರ್ಥವು ಒಂದೇಯಾಗಿ ಕಾಣುವುದರಿಂದ ಏಕಾಗ್ಗೆ ಪ್ರತಿಸಾಗತವಾಗಿರುವ ಕಬ್ಬವನ್ನು ಯರಡು ಕಡೆಪ್ಪ, ಯೋಗಿ ಸುವುದರಿಂದ ಪನರಕ ದೋಷವು ಸಾ ಪ್ರಮಾಗಲಾ ರವೋ ? ಅಂದರೇ ಶಾಶ್ವತನೆಂಬುದರಿಂದ ಆತನ, ನಿರವಯವಿ ಮಾಗಿಯೂ, ( ಅವಯವಗಳಿಲ್ಲದವನು ) ನಿರ್ಗುಣನಾಗಿಯೂ, ( ಗುಣಗಳೆಲ್ಲಗವನ) ) ಇರುವುದರಿಂದ ಆತ್ಮಸು ತಾನಾಗಿಯೇ ಕೃಕನಾಗಿ ನಾಶಹೊಂದತಕ್ಕವನಲ್ಲವೆಂಬದಾಗಿಯೂ, ಗುಣಗಳು
ವಿ
