೧೭೭ ಆ ಥ್ಯಾ. ೭ || ದಶಮಸ್ಕಂಧವ. ನಂದಾದಿಗಳು, ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಮೇಲೆ ಈ ಸಂಗತಿಯೆಲ್ಲವನ್ನು ಆಮೂಲಾ ಗ್ರವಾಗಿ ಕೇಳಿ, ಅಂತಹ ಭಯಂಕರರಾಕ್ಷಸಿಯ ಸಾವಿಗೂ, ಇನ್ನೂ ಕ ಣ್ಣು ತೆರೆಯಲಾರದ ಸಣ್ಣ ಕೂಸು ಅವಳ ಕೈಯಿಂದ ಸಾಯದೆ ಬದುಕಿ ಬಂದುದಕ್ಕೂ ಕಾರಣವೇನೆಂದು ತಿಳಿಯದೆ ಆಶ್ರಪಡುತಿದ್ದರು ನಂದ ನು ಅತ್ಯಾನಂದದಿಂದ ತನ್ನ ಮುದ್ದು ಬಾಲಕನನ್ನೆತ್ತಿಕೊಂಡು, ಬಾರಿಬಾರಿ ಗೂ ಅವನ ತಲೆಯನ್ನಾ ಫುಣಿಸಿ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಮುತ್ತಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದನು. ಓ ಪರೀಕ್ಷಿದ್ರಾಜಾ! ಪೂತನೆಗೆ ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟ ಆ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ಈ ಅತಚರಿತ್ರವನ್ನು ಯಾವನು ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಕೇಳುವನೋ, ಅವನು ಉ ತಮಪುರುಷಾದ್ಧವನ್ನು ಹೊಂದುವನು. ಇದು ಆರನೆಯ ಅಧ್ಯಾಯವು -w ಶಕಟಾಸುರಭಂಜನವು • «« ಓ ರಾಜಾ! ಹೀಗೆಯೇ ಭಗವಂತನು ಲೋಕಕ್ಷೇಮಕರವಾಗಿಯೂ, ಆಶ್ರಕರವಾಗಿಯೂ ಇರುವ ಇನ್ನೂ ಅನೇಕಕಾರಗಳಿಂದ, ನಂದಗೋ ಕುಲದಲ್ಲಿರುವ ಗೋಪಾಲಕರಿಗೂ, ಗೋಪಸ್ತಿಯರಿಗೂ ಆನಂದವನ್ನು ೦ ಟುಮಾಡುತ್ತ ನಂದನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದನು.” ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಶುಕಮಹಾಮುನಿಯನ್ನು ಕುರಿತು, ತಿರುಗಿ ಪರೀಕ್ಷಿದ್ರಾಜನು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡು ವನು, “ಓ ಮಹರ್ಷಿ! ಆ ಭಗವಂತನು ಮತ್ಮಕೂರಾದ್ಯವತಾರಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿದ ಕಾವ್ಯಗಳಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಿಂದ ನಿನ್ನಿಂದಲೇ ನಾನು ಕೇಳಿದೆನು. ಆವೆ ಲ್ಲವೂ ಕರ್ಣಾಮೃತಪ್ರಾಯವಾಗಿ, ಕೇಳುವವರ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಸಂತೋಷ ಗೊಳಿಸುವುವೆಂಬುದರಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ. ಈ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣಾವತಾರತಂತ್ರ ವಾದರೋ, ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮೇಲೆಮೇಲೆ ಉಲ್ಲಾಸವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವುದರೊಡನೆ ಇತರಸುಖಗಳಲ್ಲಿ ವಿರಕ್ತಿಯನ್ನೂ, ಶಬ್ಯಾಟಪಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಜಿಹಾಸೆಯ ನ್ನೂ ಹುಟ್ಟಿಸುವುದು. ಇದರಿಂದ ಅಂತಃಕರಣವು ಕಲಸವನ್ನು ನೀಗಿ ಶುದ್ಧವಾಗುವುದು. ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿರೂಪವಾದ ಅನುರಾಗವೂ, ಭಗ ವದ್ಭಕ್ತರಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಟ್ಟುವುದು. ಆದುದರಿಂದ ಲೋಕಮನೋ ಹರಗಳಾದ ಅ ಕೃಷ್ಣನ ವ್ಯಾಪಾರಗಳಲ್ಲಿ, ಒಂದನ್ನೂ ಬಿಡದೆ, ನನಗೆ ಪಿವ
