ಮೂವತ್ತು ನಾಲ್ಕನೆಯ ಅಧ್ಯಾಯವು. 239 ಸಾಯುಚ್ಛಪದವಿಯನು || ತಾನು ಕೊಡುವುದು ಕೊನೆಗೆ ಕೇಳನು | ವಾ ನಿಸದೆ ಧರಿಸಿಹೆನು ಕೊರಳೊಳು | ನಾನು ಮಂಗಳ ದೇಹ ರಾಮಾಯಣ ಸುಹಾರವನು || ೫೫ | ಇದನು ಜಾನಿಪಮನುಜರು ಪರಮು | ಪದವೆನಿ ಪ ಬೇವನ್ನು ಕುತಿಯನು | ಮುದದೆ ಹೊಂದುವರೆನಗೆ ನೀನೊಲಿದಿಂದು ತಿಳಿಸಿರುವೆ ! ಇದುವರೆವಿಗೀ ನೆಲದೊ೪ಾವನು | ಮಿದನು ಪೇಳಿರಲಿಲ್ಲಮುಂ ದೆ ನ; ಲಿದಿದನಾವನು ಪೇಳಲಾರನು ಗೋಪ್ಪಮೆನಿಪ್ರದಿದು || ೫೬ | ಆದತಿ ರಮ್ಮೆನಿಸುವು ದೂಹಗ | ಸರಳವೆಂದೆನಿಸಿಹುದು ಭೂಮಿ ಯೋ | ೪ದು ಸಕಲವಿಧ ದುಷ್ಕ, ತಗಳನು ಪರಿಹರಿಸುತಿಹುದು || ಇದು ವಿಮಲ ಸುಜ್ಞಾನವನು ಕೊಡು | ವುದಿದು ಬಹುಸೂಕ್ಷ ಮೆನಿಸಿರುತಿ ಈು | ದಿದು ಸಕಲಸಂಗಳನು ವಿರಚಿಸುವುದೆಲ್ಲರಿಗೆ |i ೫೭ | ಎಂದು ರಾಘವನೊಡನೆ ಸಂತಸ | ದಿಂದೆ ಜಾನಕಿಸೆಳ ಲಾ ರಘು | ನಂದನನು ನಲವಿಂದೆ ಸೀತೆಯ ಮುಖವನೀಕ್ಷಿಸುತ | ಸುಂದರಾಂಗಿಯೆ ಕೇಳುವ ಹದಾ | ನಂದದಿಂದಲೆ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿಹೆ | ಬಂಧುರವೆನಿಪ ದೇಹರಾವಾ ಯಣವನಿನಿಂದ U ೫v | ನೀನುಧನೇಳು ನಿನಗೆಮಾತ್ರವೆ | ನಾನು ಪೇಳದೆನಿದನು ಕೇಳಲೆ | ಜಾನಕಿಯೆ ಕೊಡುವುದಿದು ಸುಭುಕ್ಕಿ ಮುಕ್ಕಿಗಳ || ನೀನು ಹೇಳದಿರವನಿಯೊ೪ರ | ವಾನವರಿಗಿದನೆಂದೆ ನುತ ಸುಂ | ವಾನದಿಂದರುಹುತ್ತ ಮಲಗಿದನಂದುರಾಘವನು | ರ್H | ಅರಸಿಯನು ಸಂತವಿಸುತಾ ರಘು | ವರನು ದಿವೃಮಣಿಗಣದಿಂದುರೆ | ಮೆರೆವ ಪರಂಕದೊಳು ಸುಖನಿದ್ರೆಯನುಮಾಡಿದನು || ತರಣಿ ಮಡ ದಮುನ್ನ ನಡೆತಂ | ದಿರದೆ ಬಿರುದಾವಳಿಗಳಿ೦ದಾ | ಧರಣಿಪಾಲನನೆಬ್ಬಿಸಿ ದರಾ ವಂದಿಮಾಗಧರು | ೬೦ | ಮೊದಲುಜಾನಕಿ ಬ೪ಕರಾಘವ 1 ನು ದಯಕಾಲದಿ ದ್ದು ಸಕಲವಿ | ಬುಧಸಮಾಜಕೆ ಭಕ್ತಿಯಿಂದಲೆನಮಿ ಸುತಾ ಬಳಿಕ || ಸದನದೊಳು ವಿಾಯುತ್ತ ರಾಮನು | ವಿಧಿವಿಧಾನ ಳೊಡನೆ ತಾನೆಸ | ಗಿದನು ಸಂಧ್ಯಾವಂದನಾದಿ ಸಮಸ್ತ ಕನ್ನಗಳ | ೬೧ || ಧರಸುತೆ ಯರೊಳು ಮಿಂದತಿ | ಭರದೊಳಾ ಗಿರಿಸುತೆಯನರ್ಚಿ ಸಿ | ಹರುಷದಿಂದಾ ಕಾಮಧೇನುವನೊಲಿದು ಪೂಜಿಸುತ || ಸುರಭಿಕೊ ಟ್ಯಾಹಾರದ ಪಲವು ತರದ ವಸ್ತುಗಳೆಲ್ಲವನು ತುಂ | ಬಿರಿಸಿದಳುನಲ ವಿಂದೆ ಚಿನ್ನ ದಪತೆಗಳೊಳಂದು | ೬೦ | ಅನಿತರೊಳು ರಾಘವನರಾ ಸಭ | ವನಕೆ ಬಂದರು ಕೊಟಸಂಬೈಯ | ಮುನಿವರರು ಭೋಜನಕೆ ತಮ್ಮಯ ಶಿಷ್ಯರೊಡವೆರಸಿ | ಕನಕಪೀಠಂಗಳೊಳು ರಘುನಂ | ದನ
