ಕರ್ಣಾಟಕ ಕಾವ್ಯಮಂಜರಿ [ಆಶ್ವಾಸ {\co) ವಗಿ ಎನೆ ಮನಮಿತ್ತು ಕೇಳುತ್ತು | ತಿ) ವ ವಿ || ಎದ್ದೆವೋಸಿನವಳವೆಯ ದೆಂಗಲರ್ಗ ಆಕ್ಲಂ | ದೆಯೇ ಪೀರ್ವ೦ತೆ ಬಗೆವರಸನ ನೋಟ | ಕೈಯ್ಯದಾಯ್ತಂದು ತಿಳಿಗೊಳಂ || |೯೯|| ರಾಗದೆ ರಭಸೋ ದೃತಗದ | ರಾಗದೆ ನೃಪಸಚಿವಪ್ರತರೀಕ್ಷಿಸುತದಲಿಂ || ಪೊಗೊಳ'ಕಂ'ಬರವಣಿಯನೆ(?) | ಪೂಗೆಳನಂ ಸೋಗಿನಾವನೆನುತು ಪೋ5 || ಪೊಕ್ಕಲರ್ವುಡಿಯಂ ನೂಂಕಿ ಕೆ || ಲಕ್ಕೆ ಪರಿಕ್ಷಾ೪ತಾಂತ್ರಿಮುಖಕರಕವಳಕ || ಮುಕ್ಕಳಿಸಿಯುಗುಟ್ಟು ನೀರಂ | ದಿಕ್ಕುಂಥಿಗಳೂಡುವಂತೆ ಮುದದಿಂ ಪಿರ್ದಕೆ || || c೦೧| - ವ! ಅಂತು ಸೀರ್ದು ಪಿಪಾಸಾನಲಂ ನಂದಿದಿಂಬಯಯನವು ಮನೊ ಹ ರತೆಯನಾನಂದದಿಂ ನಿಂದು ನೊ ಛೋ ಮಾನವಮದನಂಗೆ ವದನತಾಪತೃಪೆ ನೂರ್ಮಡಿಸೆ ಬಿ ನಾಲ್ಮಡಿಸೆ ಬೇಗನಲ್ಲಿಂ ಪೊಅಮುಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ಕವನ ದೊಳಗಣಕಿಂ ನಡೆದಾಕೊಳಕ್ಕನತಿದೂರದೇಶದೊಳ್ ಪುದಿದ ತರುಫಂಡಕ್ಕೆ ಮಂಡನಮನಿಸಿ ಮಾವನಪ್ಪಿ ನಿಸತಪ್ಪ ಮಲ್ಲಿಕಾವಂಡಪದೊಳೆ ಮಕ ರಂದನುಡಿದು ತಂದು ಸಾಕಿದ ಪೊಸದ೪ರ ಪಸೆಯೊಳೆ ಬಿಸುಸುಯ್ಯುತ್ತು ವಿಶ್ವ ವಿದ್ಯಾವಿನೆ ದಂ ವಿಶ್ರಮಿಸಿರ್ವುದುಮುನ್ನೆ ಗಮಾತಂ ಸುಪಕ್ರಸರಸಾ ಮೊದಿನ್ನು ದುಮಧುರಪತಿಂಗಳನಾರನ್ನು ತಂದು ಅರಸಂ'ಗನುವಿನಿ'ತಾನುಂ ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲರೊಳರವಿಂದಮಂ ಮುಂಡಾಡಿಸುವಂತೆ ಪತಿಯ ಪದತಳಂ ಗಳನಾತ್ಮಕರತಳಂಗಳಿಂದೊತ್ತು ತುಮಿರ್ಪನ್ನೆ ಗಂ; ||೧೦| ತೊಲಗೆ ಬಿಸಿಲೆ ನೆಲೆ ತಲೆಯಂ ಮರಗೋಡೆಲೆ ಕಡೆ ಕುತ್ತಿ ಕ | ಅಲೆ ಕವಿದಂದದಿಂ ಕವಿಯೆ ಕೂಡೆ ನೆಲ್ಲ ಆನಾಕರಂಗಳಿ೦ || ವಾ- 1 ನಂ ಚ 2 ಗೆಲಲಿತ್ತು. ಖ ಮ - ~-~-
